Royal Enfield Owners Club: Μία φωτό 65 χρόνια μετά...

Η αναβίωση μιας ιστορικής φωτογραφίας
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

9/9/2019

Το 1954 ο Σπύρος Δαμίγος έστελνε υπερήφανος στο εργοστάσιο της Royal Enfield στο Redditch της Αγγλίας την φωτογραφία μιας Enfield 500 Τwin που μόλις είχε εισαχθεί στην Ελλάδα, με φόντο το άγαλμα "Ξυλοθραύστης" του γλύπτη Δημήτριου Φιλιπότη, στη διασταύρωση Λ. Αμαλίας και Γ. Σουρή, μπροστά από τη Ρώσικη Εκκλησία. Οι Βρετανοί ενθουσιασμένοι από τη φωτογραφία, τη βάζουν εξώφυλλο στο περιοδικό που εκδίδανε εκείνη την εποχή, το "REVS". Τέσσερα χρόνια μετά, το 1958, το άγαλμα μεταφέρεται στον κήπου του Ζαππείου Μεγάρου, στην πλευρά της Ηρώδου Αττικού.

Πριν λίγους μήνες το Ελληνικό παράρτημα του Royal Enfield Owners Club (UK) παρέλαβε από το Λονδίνο αυτή τη φωτογραφία, συνοδευόμενη από την ευγενική παράκληση του Club για αναβίωση του συγκεκριμένου εσταντανέ! Φυσικά και το αίτημα έγινε δεκτό, με την αναβίωση να γίνεται την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου και ώρα 17:00 στην τωρινή τοποθεσία του μνημείου (απέναντι ακριβώς από το Καλλιμάρμαρο Στάδιο), για όσους ενδιαφέρονται να παρευρεθούν.

Η αναβίωση θα γίνει με μία από τις παλαιότερες Enfield που υπάρχουν στην Ελλάδα και συγκεκριμένα μία Royal Enfield 350cc Special Competition model, του 1938.Θα ακολουθήσει ιστορική ομιλία για την πορεία της Royal Enfield στην Ελλάδα από το 1945 έως και σήμερα.
Περισσότερες πληροφορίες στο site του REOC : www.reoc.gr

 

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin