Speed is Expensive - Ταινία του 2022, αφιερωμένη στις μοτοσυκλέτες της Vincent

Με σπικάζ του Ewan McGregor
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

26/8/2022
Η ταχύτητα είναι ακριβή, και πληρώνεται πάντα, τόσο σε χρήμα όσο και σε είδος. Το Speed is Expensive πραγματεύεται την θρυλική ιστορία των μοτοσυκλετών του Philip Conrad Vincent, με το γλυπτό αριστούργημα που είχαν για κινητήρα, με τις κορυφαίες επιδόσεις τους, με τα παγκόσμια ρεκόρ ταχύτητας που σημείωσαν και με την μοναδική κληρονομιά που άφησαν.
 
Οι μοτοσυκλέτες του Vincent κατέκτησαν τον κόσμο, σημειώνοντας πληθώρα ρεκόρ ταχύτητας, με αξέχαστο βίντεο από την προσπάθεια του ντυμένου μόνο με μαγιό και οριζοντιωμένου πάνω στη σέλα μιας Black Shadow, Rollie Free το 1948 στην έρημο της Bonneville, και με αποκορύφωμα το Παγκόσμιο Ρεκόρ των 297,7 χλμ/ώρα, το 1955! Μερικούς μήνες μετά, η εταιρεία έκλεισε.
 
Ο Philip Vincent δεν σχεδίασε ποτέ ξανά άλλο όχημα παραγωγής, ενώ πέθανε το 1979 έχοντας εξαντλήσει την οικογενειακή περιουσία του χάρη στην ψύχωση του με την ταχύτητα.
 
Σήμερα όσες Vincenct έχουν απομείνει βρίσκονται στα χέρια συλλεκτών, όπως οι Brad Pitt, Ryan Reynolds και Jay Leno, ενώ αγωνιστικά μοντέλα της εταιρείας έχουν φτάσει να πωλούνται μέχρι και την αξία του ενός εκατομμυρίου δολαρίων σε δημοπρασίες. Παράλληλα έχουν αφήσει το στίγμα τους και στις τέχνες, εμφανιζόμενες σε ταινίες όπως τη μεταφορά του δυστοπικού “1984” του George Orwell στη μεγάλη οθόνη το 1957, αλλά και στους στίχους ενός τραγουδιού του Joe Strummer των “the Clash”, κ.α..
Η ταινία ακολουθεί τον 26χρονο εγγονό του ιδρυτή της φίρμας, που δεν γνώρισε ποτέ τον παππού το, στο ταξίδι του για να ανακαλύψει ποιος ήταν ο άνθρωπος πίσω από τις Vincent.
 
Θα μιλήσει με τους ανθρώπους που κατασκεύασαν τις μοτοσυκλέτες, τους φίλους και την οικογένεια του Philip, και θα ανακαλύψει πως η μοίρα της εταιρείας κρίθηκε χάρη σε ένα περίεργο ατύχημα σε ένα αεροδρόμιο κοντά στο εργοστάσιο, τον χειμώνα του 1948.
 
Στο φιλμ περιλαμβάνεται και κινηματογραφικό υλικό που είχε τραβήξει ο ίδιος ο Philip Vincent, με πλάνα από τη δουλειά και την προσωπική του ζωή.
Ο Philip Vincent (ο αναβάτης άνω) θεωρείται σήμερα μια ιδιοφυία της μηχανικής, ένας άνθρωπος που το σχέδιο των πλαισίων που σχεδίασε θα δανειζόταν πολλά χρόνια αργότερα οι Ιάπωνες, με μοτοσυκλέτες όπως την Black Shadow που θα παρέμενε η ταχύτερη μοτοσυκλέτα παραγωγής μέχρι τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970.
 
Στην ταινία Speed is Expensive μιλούν μεταξύ άλλων ο συλλέκτης και αστέρας της τηλεόρασης Jay Leno, ο John Surtees –που είχε σημειώσει ρεκόρ ταχύτητας με τις μοτοσυκλέτες της φίρμας, ο Marty Dickerson που είχε επίσης σημειώσει ρεκόρ με Vincent, κ.α.
 
Τα γυρίσματα του Speed is Expensive έλαβαν χώρα σε Βρετανία, Γαλλία, Ιρλανδία, Αυστραλία και Η.Π.Α., με τον σκηνοθέτη David Lancaster να έχει ξεκινήσει να δουλεύει πάνω στην ιδέα τέσσερα χρόνια πριν.
 
Αφηγητής είναι ο γνωστός ηθοποιός, ταξιδιώτης και φανατικός μοτοσυκλετιστής Ewan McGregor, ενώ η ταινία προβάλλεται σε επιλεγμένους κινηματογράφους, και ελπίζουμε να έρθει σύντομα και σε κάποια μεγάλη πλατφόρμα διαδικτυακών τηλεοπτικών εταιρειών.
 
Λίγα λόγια για τη Vincent
Η Vincent-HRD παρήγαγε μοτοσυκλέτες μεταξύ 1935 και 1955, ενώ την εποχή εκείνη η τιμή μιας Vincenct ισούταν με τον ετήσιο μισθό του μέσου εργαζόμενου.
 
Η κατάμαυρη Black Shadow κινούνταν από έναν πανέμορφο V2 κινητήρα 1.000 κ.εκ., και ήταν ικανή για τελική ταχύτητα 201 χλμ/ώρα το 1948!
 
Ο ιδρυτής της εταιρείας παράτησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Cambridge για να δημιουργήσει την εταιρεία μοτοσυκλετών του, ενώ ήταν μόλις 19 ετών. Όμως καθώς οι μοτοσυκλέτες του έχτιζαν παγκόσμια φήμη, ο ίδιος είχε ένα σοβαρό ατύχημα δοκιμάζοντας μια Rapide, που τον άφησε σε κώμα για μήνες.
 
Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, ο βελτιωτής Fritz Egli στέφθηκε Πρωταθλητής Hill Climb με μια Black Shadow βελτιωμένη με δικό του πλαίσιο, ενώ συνέχισε να κερδίζει αγώνες μέχρι τη δεκαετία του 1980 απέναντι σε πολύ πιο σύγχρονες μοτοσυκλέτες, και να δημιουργεί εξαιρετικά καλαίσθητα υβρίδια Egli-Vincent για χώμα και άσφαλτο, ενώ σήμερα οι Cafe-Racer Egli-Vincent θεωρούνται από τις ομορφότερες μοτοσυκλέτες της ιστορίας.
 
Ακολουθεί το trailer.

MotoGP-Maverick Vinales: Το μετάνιωσε που δεν πήγε στην Ducati

Δηλώσεις για το παρελθόν έκανε ο Ισπανός αναβάτης - Θα μπορούσε να έχει κερδίσει 3-4 τίτλους με το Borgo Panigale
vinales
Από τον

Παύλο Καρατζά

7/7/2025

Ο Maverick Vinales έκανε το ντεμπούτο του στην μεγάλη κατηγορία το 2015 με την Suzuki Ecstar, το 2017 μεταπήδησε στην Yamaha μέχρι τα μέσα του 2021, ενώ ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του ήταν η Aprilia που έμεινε μέχρι πέρυσι, πριν πάει στην ομάδα της Red Bull KTM Tech3.

Όπως αποκάλυψε όμως ο Vinales, παραλίγο να ενταχθεί στην ομάδα της Ducati, καθώς ο Ιταλός κατασκευαστής ήθελε να αντικαταστήσει τον Jorge Lorenzo που μετακόμισε στην Honda και θέλησε να τον τοποθετήσει δίπλα στον Andrea Dovizioso για τις σεζόν 2019 και 2020.

Ο ίδιος επτά χρόνια αργότερα δήλωσε πως μετάνιωσε που αρνήθηκε την πρόταση της επίσημης ομάδας της Ducati. Συνέχισε λέγοντας πως ήθελε να πάει στην Ducati, αλλά οι άνθρωποι της τότε ομάδας του τον έπεισαν να μείνει στην Yamaha, το οποίο τελικά αποδείχθηκε μέγα λάθος.

Λίγο καιρό αργότερα, η σχέση του με την Yamaha έφτασε σε αδιέξοδο, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να σπάσει το συμβόλαιό του στα μέσα της σεζόν του 2021, για να μετακομίσει στην Aprilia, όπου και έμεινε μέχρι πέρυσι. Αυτό βέβαια του έδωσε την ευκαιρία για ένα ρεκόρ, αφού σημείωσε νίκες με τρεις διαφορετικούς κατασκευαστές.

Όταν ρωτήθηκε για το τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν τελικά πήγαινε στην Ducati, ο ίδιος δήλωσε “Δεν έχω ιδέα. Νομίζω ότι στη ζωή όλα τα πράγματα που συμβαίνουν έχουν κάποιο λόγο. Ίσως αν πήγαινα στην Ducati, να χτυπούσα τον εαυτό μου με ένα κρεμμύδι, να τραυματιζόμουν και να μην αγωνιζόμουν ξανά. Δεν ξέρουμε. Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι η μοίρα με έφερε εδώ, στην ΚΤΜ, και έκανα μια εξέλιξη που μου αρέσει. Αισθάνομαι περήφανος για τον εαυτό μου και νιώθω πολύ περήφανος που εκπροσωπώ την οικογένειά μου αυτή τη στιγμή”.

Ο Vinales συνέχισε λέγοντας “Πόσους τίτλους θα είχα; Με τη απόδοση που έχω τώρα και με μια Ducati, τουλάχιστον τρεις ή τέσσερις. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι το πώς αισθάνεσαι και το να είσαι ευτυχισμένος είναι πολύ σημαντικό. Είναι αυτό που όλοι γνωρίζουν και νιώθω γαλήνη. Τις προάλλες, στο Mugello, είπα στον εαυτό μου, αν δεν είναι η ώρα τώρα, θα περιμένω να έρθει κάτι καλύτερο. Και τώρα θέλω πραγματικά να κερδίσω.”