Steve Harris - Απεβίωσε η κινητήριος δύναμη της Harris Performance

Από τον

Κώστα Γκαζή

23/6/2022

Στις 15 Ιουνίου του 2022 πέθανε ο Steve Harris, ονομαστός Βρετανός οραματιστής μηχανικός και σχεδιαστής πλαισίων της εταιρείας Harris Performance. Μαζί με τον αδερφό του, έγιναν γνωστοί τόσο μέσα από τις διακρίσεις των πλαισίων τους στους αγώνες, όσο και από την διάθεση aftermarket πλαισίων για μοτοσυκλετών παραγωγής.

Ο Steve Harris ήταν παθιασμένος μοτοσυκλετιστής ενώ τα τελευταία χρόνια υπέφερε από τη νόσο του Πάρκινσον. Ήταν αυτοδίδακτος μηχανολόγος-μηχανικός, ενώ τα πλαίσια του εξόπλισαν τις μοτοσυκλέτες θρυλικών αναβατών όπως ο Barry Sheene, ο John McGuinness, ο Shane “Shakey” Byrne, κ.α.

Ο αδερφός του, Lester Harris αναφέρει για τον Steve μεταξύ άλλων: “ήταν ο εμπνευστής, η κινητήριος δύναμη πίσω από την εταιρεία. Ήταν εξαιρετικά κοινωνικός, έβλεπε τη μεγάλη εικόνα και πίστευε πως μπορούσε να καταφέρει τα πάντα. Στην αρχή της καριέρας μας (βλ. δεκαετία του 1970), η τεχνολογία ήταν στοιχειώδης. Πολλοί κινητήρες ήταν καλοί, όμως ο σχεδιασμός των πλαισίων υστερούσε.”

Η βρετανική Harris Performance Products Limited, πιο γνωστή ως Harris Performance, ιδρύθηκε to 1972 από τους αδερφούς Steve και Lester Harris, και από τον Stephen Bayford. Η εταιρεία έγινε διάσημη κυρίως για τα πλαίσια της, πλαίσια που την οδήγησαν ακόμα και στους αγώνες MotoGP, για να εξαγοραστεί τελικά από την Royal Enfield.

Η βάση της εταιρείας βρίσκεται στο Hertford, όπου σχεδιάζονται, εξελίσσονται και κατασκευάζονται τα ονομαστά πλαίσια, μαζί με ψαλίδια, τιμονόπλακες, μαρσπιέ, βίδες τιτανίου, paddock stands, κ.α.

Η Harris Performance εξέλισσε πάντα τα προϊόντα και τις τεχνικές της μέσα από τους αγώνες, ενώ κατόπιν παρείχε aftermarket πλαίσια για πολλές μοτοσυκλέτες, συμπεριλαμβανομένης και της γνωστής σειράς κιτ πλαισίου Magnum.

Πέρα από τα παραπάνω, η Harris κατασκεύασε περισσότερες από 3.000 μοτοσυκλέτες, από μοναδικές σπέσιαλ κατασκευές, μέχρι τη διάσημη σειρά Magnum.

Στην πίστα, η Harris έχει συμμετάσχει σε αγώνες GP, WorldSBK, Endurance, στο Isle of Man TT, και σε πολλούς αγώνες Road Racing.

Το 1991, η Harris έγινε μόλις η μία από δύο εταιρείας που η Yamaha έδωσε την άδεια να αγοράσουν εργοστασιακούς κινητήρες YZR500 για να συμμετάσχουν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην κατηγορία ιδιωτών.

Εκεί η Harris ανταγωνίστηκε τα μεγάλα εργοστάσια στην κατηγορία των δίχρονων 500, με τη μεγαλύτερη ιδιωτική ομάδα του 1995, με 3 αναβάτες στις τάξεις της, συμπεριλαμβανομένου και του πρώην συντάκτη του περιοδικού Fast Bikes, Sean Emmett.

Την ίδια χρονιά, η Harris προσκλήθηκε να δημιουργήσει, οργανώσει και διαχειριστεί την επίσημη ομάδα WSBK της Suzuki, και να εξελίξει και τρέξει το GSX-R750 WT.

Επιπρόσθετα, η Suzuki ανέθεσε στη Harris να διανείμει το αγωνιστικό κιτ GSX-R750 στους πελάτες της εταιρείας.

Η εξέλιξη του GSX-R750 ολοκληρώθηκε στις σεζόν 96-98, ενώ το 1999 η Harris αναμίχθηκε στην προσπάθεια της Kawasaki στο BSB, και το 2000 ήταν διαχειρίστρια της ομάδας της Honda στο Βρετανικό Πρωτάθλημα Superbikes, εξελίσσοντας το VTR1000 SP-1.

Το 2001, η Harris συνεργάστηκε με την Sauber Petronas Engineering AG, εξελίσσοντας ένα πλαίσιο για μια τετράχρονη μοτοσυκλέτα GP.

Το 2002 η WCM ανέθεσε στη Harris να σχεδιάσει και κατασκευάσει μια MotoGP μοτοσυκλέτα, που θα φορούσε βελτιωμένο κινητήρα της Yamaha. Η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα αγωνίστηκε στο Πρωτάθλημα MotoGP του 2003, ως ο πρόδρομος της τετράχρονης εποχής της κατηγορίας.

Παράλληλα, η Harris αναμίχθηκε και με την ομάδα της Yamaha στους αγώνες Supermoto στη Βρετανία.

Σημειώστε πως η Harris ήταν ο επίσημος αντιπρόσωπος της Ohlins στη Βρετανία για σχεδόν 25 χρόνια, μέχρι που η σουηδική εταιρεία ίδρυσε την Ohlins UK.

Στα επόμενα 10 χρόνια, η Harris συνέχισε να εξελίσσει πλαίσια για αγώνες, με πιο γνωστά αυτά της Moto2 κατηγορίας, αλλά και των GP125, για την πρώτη κινέζικη εργοστασιακή ομάδα της κατηγορίας.

Για περίπου 15 χρόνια, η Harris συνεργαζόταν με την ινδική Eicher Motors Ltd, την μητρική εταιρεία της Royal Enfield, ενώ από το 2008 και μετέπειτα, η Harris αναμείχθηκε ακόμα περισσότερο με τη σχεδίαση των πλαισίων της RE, μαζί με τον Designer Mark Wells για μοτοσυκλέτες όπως την Cοntintental GT.

Η επιτυχία της παραπάνω συνεργασίας οδήγησε στην εξαγορά της Harris από την Eicher Motors Ltd, τον Ιούνιο του 2015.

Σεβόμενη τον τρόπο εργασίας της και την ιστορία της, η Royal Enfield δεν απορρόφησε την Harris, με την τελευταία να συνεχίζει να λειτουργεί στα ίδια κτήρια και με τον ίδιο τρόπο όπως και πριν, υπό την ονομασία Harris Performance (a unit of Eicher Motors Ltd).

Παράλληλα, ενώ η προτεραιότητα της Harris είναι πλέον η εξέλιξη των νέων μοτοσυκλετών της RE, η εταιρεία συνεχίζει να εξελίσσει και να διαθέτει στην αγορά νέα προϊόντα και για άλλες μάρκες μοτοσυκλετών.

https://bit.ly/MOTO_666

Από το

motomag

7/5/2025

Τον περασμένο Αύγουστο, η Kawasaki αναβάθμιζε τη Versys 1000 σε Versys 1100 και όλα έδειχναν ότι θα ακολουθούσαν και μοντέλα Ninja 1100 και Z1100. Πράγματι, η Versys 1100 και η Ninja 1100SX ανακοινώθηκαν το φθινόπωρο αλλά η Z1100 δεν ήρθε.

Αντίθετα, η Kawasaki αναβάθμισε τη Z900 με νέο σχεδιασμό, ηλεκτρονικό γκάζι και μονάδα μέτρησης αδράνειας έξι αξόνων (IMU). Σημαντικές προσθήκες μεν, αλλά όχι αυτό που περίμεναν οι φίλοι της εταιρείας από το Akashi και γενικότερα των μεγάλων naked. Τελικά, απλά χρειαζόταν λίγη υπομονή, καθώς πλέον φαίνεται πως η Kawasaki Z1100 έρχεται το 2026.

Η επιβεβαίωση προέρχεται από μια νέα καταχώρηση στο California Air Resources Board (CARB), για την πιστοποίηση μοντέλων με τον τετρακύλινδρο εν σειρά κινητήρα των 1.099 κ.εκ. της Kawasaki. Μαζί με τις Ninja 1100SX, Ninja 1100SX SE και Versys 1100 SE, η καταχώρηση περιλαμβάνει και έναν νέο κωδικό μοντέλου, τον ZR1100HT.

Όταν η Kawasaki υποβάλλει πιστοποιητικά στην CARB ή την Υπηρεσία Περιβαλλοντικής Προστασίας των ΗΠΑ (EPA), συνήθως αναγράφει την εμπορική ονομασία για υπάρχοντα μοντέλα, αλλά χρησιμοποιεί κωδικούς μοντέλων για νέα ή ανανεωμένα μοντέλα. Το "T" υποδεικνύει το έτος μοντέλου 2025 (σύμφωνα με τα βιομηχανικά πρότυπα), αλλά το "ZR1100H" είναι νέος κωδικός. Γνωρίζουμε πως οι κωδικοί ZR χρησιμοποιούνται για τα γυμνά μοντέλα Z, επομένως μάλλον αναφέρεται σε μια νέα Z1100.

Η πιστοποίηση της CARB δεν αποκαλύπτει άλλες λεπτομέρειες, πέρα από το ότι μοιράζεται τον ίδιο κινητήρα με τις Versys και Ninja 1100. Στη Versys 1100, ο κινητήρας αποδίδει 133 ίππους στις 9.000 σ.α.λ. και 11,4 kgm ροπής στις 7.600 σ.α.λ., ενώ στη Ninja 1100SX η απόδοση φτάνει τους 134 ίππους και 11,5 kgm. Η Z1100 λογικά θα πλησιάζει περισσότερο τα νούμερα της Ninja παρά της Versys, με τους Ιάπωνες να διατηρούν διακριτές αποστάσεις από τα κορυφαία γυμνά του ευρωπαϊκού ανταγωνισμού, ενώ η απόδοση βρίσκεται χαμηλότερα και από εκείνη του νέου Honda CB1000 Hornet.

Από μερίδα κόσμου υπάρχει παράπονο σχετικά με τις Ninja και Versys 1100, καθώς η Kawasaki δεν προχώρησε σε σημαντικές αλλαγές πέρα από τη σημαντική βελτίωση του κινητήρα τους αναφορικά με την απόδοση. Η Z1100, όμως είναι μια εντελώς νέα προσθήκη στη σειρά Z. Η τελευταία γυμνή Kawasaki ατμοσφαιρικής τροφοδοσίας άνω των 1.000 κ.εκ. ήταν η Z1000 του 2021 και για να βρει κανείς Z1100, πρέπει να γυρίσει πίσω στις Zephyr 1100 και ZRX1100.

Παρά την έλευση της Z1100, οι πιστοποιήσεις της CARB επιβεβαιώνουν ότι η Z900 θα συνεχίσει την εμπορική της πορεία και το 2026. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς όπως γνωρίζουμε από την περασμένη EICMA έλαβε πρόσφατα σειρά αναβαθμίσεων για το 2025. Ενδιαφέρον είναι όμως πως στην ίδια καταχώρηση περιλαμβάνονται και τρεις νέοι κωδικοί μοντέλων: ZR902AT, ZR902BT και ZR902ET.

Αν και δεν είναι σαφές, πιθανολογείται αυτοί οι τρεις κωδικοί να αφορούν τις retro εκδόσεις Z900RS, Z900RS SE και Z900RS Cafe. Αναμένεται τα νέα αυτά μοντέλα, να αποκτήσουν IMU και ηλεκτρονικό έλεγχο γκαζιού, όπως η απλή Z900.

Προς το παρόν δεν υπάρχουν πληροφορίες σε σχέση με το πότε θα γίνουν οι επίσημες ανακοινώσεις και παρουσιάσεις. Πέρσι, για τη Versys 1100 και τη Ninja 1100SX, χρειάστηκε να περιμένουμε μέχρι το φθινόπωρο οπότε κάτι αντίστοιχο περιμένουμε φέτος για τη Z1100 και τις ανανεωμένες εκδόσεις Z900RS.