Steve Harris - Απεβίωσε η κινητήριος δύναμη της Harris Performance

Τα ονομαστά πλαίσια της εταιρείας έφτασαν μέχρι και στο MotoGP
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

23/6/2022
Στις 15 Ιουνίου του 2022 πέθανε ο Steve Harris, ονομαστός Βρετανός οραματιστής μηχανικός και σχεδιαστής πλαισίων της εταιρείας Harris Performance. Μαζί με τον αδερφό του, έγιναν γνωστοί τόσο μέσα από τις διακρίσεις των πλαισίων τους στους αγώνες, όσο και από την διάθεση aftermarket πλαισίων για μοτοσυκλετών παραγωγής.
 
Ο Steve Harris ήταν παθιασμένος μοτοσυκλετιστής ενώ τα τελευταία χρόνια υπέφερε από τη νόσο του Πάρκινσον. Ήταν αυτοδίδακτος μηχανολόγος-μηχανικός, ενώ τα πλαίσια του εξόπλισαν τις μοτοσυκλέτες θρυλικών αναβατών όπως ο Barry Sheene, ο John McGuinness, ο Shane “Shakey” Byrne, κ.α.
 
Ο αδερφός του, Lester Harris αναφέρει για τον Steve μεταξύ άλλων: “ήταν ο εμπνευστής, η κινητήριος δύναμη πίσω από την εταιρεία. Ήταν εξαιρετικά κοινωνικός, έβλεπε τη μεγάλη εικόνα και πίστευε πως μπορούσε να καταφέρει τα πάντα. Στην αρχή της καριέρας μας (βλ. δεκαετία του 1970), η τεχνολογία ήταν στοιχειώδης. Πολλοί κινητήρες ήταν καλοί, όμως ο σχεδιασμός των πλαισίων υστερούσε.”
Η βρετανική Harris Performance Products Limited, πιο γνωστή ως Harris Performance, ιδρύθηκε to 1972 από τους αδερφούς Steve και Lester Harris, και από τον Stephen Bayford. Η εταιρεία έγινε διάσημη κυρίως για τα πλαίσια της, πλαίσια που την οδήγησαν ακόμα και στους αγώνες MotoGP, για να εξαγοραστεί τελικά από την Royal Enfield.
Η βάση της εταιρείας βρίσκεται στο Hertford, όπου σχεδιάζονται, εξελίσσονται και κατασκευάζονται τα ονομαστά πλαίσια, μαζί με ψαλίδια, τιμονόπλακες, μαρσπιέ, βίδες τιτανίου, paddock stands, κ.α.
 
Η Harris Performance εξέλισσε πάντα τα προϊόντα και τις τεχνικές της μέσα από τους αγώνες, ενώ κατόπιν παρείχε aftermarket πλαίσια για πολλές μοτοσυκλέτες, συμπεριλαμβανομένης και της γνωστής σειράς κιτ πλαισίου Magnum.
Πέρα από τα παραπάνω, η Harris κατασκεύασε περισσότερες από 3.000 μοτοσυκλέτες, από μοναδικές σπέσιαλ κατασκευές, μέχρι τη διάσημη σειρά Magnum.
 
Στην πίστα, η Harris έχει συμμετάσχει σε αγώνες GP, WorldSBK, Endurance, στο Isle of Man TT, και σε πολλούς αγώνες Road Racing.
Το 1991, η Harris έγινε μόλις η μία από δύο εταιρείας που η Yamaha έδωσε την άδεια να αγοράσουν εργοστασιακούς κινητήρες YZR500 για να συμμετάσχουν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην κατηγορία ιδιωτών.
 
Εκεί η Harris ανταγωνίστηκε τα μεγάλα εργοστάσια στην κατηγορία των δίχρονων 500, με τη μεγαλύτερη ιδιωτική ομάδα του 1995, με 3 αναβάτες στις τάξεις της, συμπεριλαμβανομένου και του πρώην συντάκτη του περιοδικού Fast Bikes, Sean Emmett.
 
Την ίδια χρονιά, η Harris προσκλήθηκε να δημιουργήσει, οργανώσει και διαχειριστεί την επίσημη ομάδα WSBK της Suzuki, και να εξελίξει και τρέξει το GSX-R750 WT.
 
Επιπρόσθετα, η Suzuki ανέθεσε στη Harris να διανείμει το αγωνιστικό κιτ GSX-R750 στους πελάτες της εταιρείας.
Η εξέλιξη του GSX-R750 ολοκληρώθηκε στις σεζόν 96-98, ενώ το 1999 η Harris αναμίχθηκε στην προσπάθεια της Kawasaki στο BSB, και το 2000 ήταν διαχειρίστρια της ομάδας της Honda στο Βρετανικό Πρωτάθλημα Superbikes, εξελίσσοντας το VTR1000 SP-1.
 
Το 2001, η Harris συνεργάστηκε με την Sauber Petronas Engineering AG, εξελίσσοντας ένα πλαίσιο για μια τετράχρονη μοτοσυκλέτα GP.
Το 2002 η WCM ανέθεσε στη Harris να σχεδιάσει και κατασκευάσει μια MotoGP μοτοσυκλέτα, που θα φορούσε βελτιωμένο κινητήρα της Yamaha. Η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα αγωνίστηκε στο Πρωτάθλημα MotoGP του 2003, ως ο πρόδρομος της τετράχρονης εποχής της κατηγορίας.
 
Παράλληλα, η Harris αναμίχθηκε και με την ομάδα της Yamaha στους αγώνες Supermoto στη Βρετανία.
 
Σημειώστε πως η Harris ήταν ο επίσημος αντιπρόσωπος της Ohlins στη Βρετανία για σχεδόν 25 χρόνια, μέχρι που η σουηδική εταιρεία ίδρυσε την Ohlins UK.
Στα επόμενα 10 χρόνια, η Harris συνέχισε να εξελίσσει πλαίσια για αγώνες, με πιο γνωστά αυτά της Moto2 κατηγορίας, αλλά και των GP125, για την πρώτη κινέζικη εργοστασιακή ομάδα της κατηγορίας.
 
Για περίπου 15 χρόνια, η Harris συνεργαζόταν με την ινδική Eicher Motors Ltd, την μητρική εταιρεία της Royal Enfield, ενώ από το 2008 και μετέπειτα, η Harris αναμείχθηκε ακόμα περισσότερο με τη σχεδίαση των πλαισίων της RE, μαζί με τον Designer Mark Wells για μοτοσυκλέτες όπως την Cοntintental GT.
Η επιτυχία της παραπάνω συνεργασίας οδήγησε στην εξαγορά της Harris από την Eicher Motors Ltd, τον Ιούνιο του 2015.
 
Σεβόμενη τον τρόπο εργασίας της και την ιστορία της, η Royal Enfield δεν απορρόφησε την Harris, με την τελευταία να συνεχίζει να λειτουργεί στα ίδια κτήρια και με τον ίδιο τρόπο όπως και πριν, υπό την ονομασία Harris Performance (a unit of Eicher Motors Ltd).
Παράλληλα, ενώ η προτεραιότητα της Harris είναι πλέον η εξέλιξη των νέων μοτοσυκλετών της RE, η εταιρεία συνεχίζει να εξελίσσει και να διαθέτει στην αγορά νέα προϊόντα και για άλλες μάρκες μοτοσυκλετών.

O Luc Ackermann έκανε backflip πάνω σε εν κινήσει φορτηγά [Video]

Ένα εντυπωσιακό και παράλληλα πολύ ριψοκίνδυνο ακροβατικό
Luc
Από τον

Παύλο Καρατζά

20/8/2025

Ο Luc Ackermann πραγματοποίησε ένα παράτολμο ακροβατικό, καθώς έκανε ένα άλμα 40 μέτρων από ένα κινούμενο φορτηγό σε ένα άλλο, περνώντας παράλληλα πάνω και από μία γέφυρα σήμανσης ύψους εννέα μέτρων.

Ο Γερμανός αναβάτης, παγκόσμιος πρωταθλητής FIM FREESTYLE MOTOCROSS το 2019 έκανε ένα άλμα που τέσταρε τους νόμους της φυσικής. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Luc έκανε όλα τα παραπάνω πραγματοποιώντας και ένα Tsunami Backflip.

Το άλμα πραγματοποιήθηκε σε έναν αυτοκινητόδρομο στην Γερμανία, όπου ο Ackermann επιτάχυνε τη μοτοσυκλέτα του στα 53 χλμ/ώρα στο πίσω μέρος ενός φορτηγού που ταξίδευε με ταχύτητα 19 χλμ/ώρα. Αυτό του έδωσε μια συνολική ταχύτητα απογείωσης 72 χλμ/ώρα, αρκετή για να περάσει πάνω από την γέφυρα σήμανσης και να προσγειωθεί σε ένα δεύτερο φορτηγό που ήταν πιο μπροστά.

Ο συγχρονισμός ήταν το παν. Τα φορτηγά, μήκους 31 μέτρων το καθένα, έπρεπε να παραμείνουν σε απόσταση 23 μέτρων μεταξύ τους, με σταθερή ταχύτητα 19 χλμ/ώρα, για να αφήσουν στον Ackermann τον χώρο και το χρόνο για να κάνει το άλμα. Ο αδελφός του, ο επίσης επαγγελματίας FMX Hannes Ackermann, βρισκόταν στο φορτηγό απογείωσης για να δώσει το ακριβές σήμα για το άλμα.

“Αν δεν απογειωνόμουν με τη σωστή ταχύτητα και τη σωστή στιγμή, είτε θα συντριβόμουν στη γέφυρα σήμανσης, είτε θα έχανα την προσγείωση. Η ακρίβεια και ο συγχρονισμός ήταν ιδιαίτερα σημαντικά”, εξήγησε ο Luc μετά.

Πίσω από αυτό το θεαματικό επίτευγμα κρυβόταν μια σοβαρή επιστημονική μελέτη. Ο Thomas Stöggl, επικεφαλής του τμήματος Global Performance Innovation στο Athlete Performance Center στο Thalgau της Αυστρίας, επεξεργάστηκε όλα τα στοιχεία, από την ταχύτητα και την τροχιά μέχρι τις συνθήκες του ανέμου και τη γωνία απογείωσης. Οι υπολογισμοί έδειξαν ότι το άλμα δεν ήταν απλώς εφικτό, αλλά και επαναλαμβανόμενο, τουλάχιστον στα χαρτιά.

Όπως θα δείτε στο βίντεο ο Ackermann κατάφερε να προσγειωθεί μόλις στο όριο και πάλι καλά το άλμα ήταν επιτυχημένο, χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις.

“Το συναίσθημα μετά το άλμα ήταν συγκλονιστικό, γιατί συνειδητοποίησα ότι ήταν ακριβώς αρκετό. Οι προετοιμασίες διήρκεσαν αρκετές ημέρες και υπήρχε μεγάλη ένταση. Το να απαλλαγώ από αυτή την ένταση ήταν απλά συγκλονιστικό. Πραγματικά το γιόρτασα και βασικά τρελάθηκα ”, είπε ο Ackermann μετά το άλμα.

 

Ετικέτες