Suzuki: Η ιδέα για το τρίτροχο scooter των 125 κ. εκ. συνεχώς εξελίσσεται

Πιο κοντά στην τεχνολογία των Crosskart

Από το

motomag

10/5/2023

Η νέα αίτηση ευρεσιτεχνίας που κατέθεσε η Suzuki, φέρνει στο φως ενδιαφέροντα στοιχεία για την εμπρός ανάρτηση του τρίτροχου scooter 125 κ. εκ. το οποίο θέλει να διαφοροποιηθεί από τους ανταγωνιστές του.

Σε προηγούμενο άρθρο στο ΜΟΤΟ, είχατε διαβάσει για την νέα πατέντα που κατέθεσε η Suzuki για ένα οικονομικό τρίτροχο όχημα το οποίο θα εφοδιάζεται με κινητήρα από scooter 125 κ. εκ., και θα έχει θέση οδήγησης που θυμίζει καρτ και θα πλαγιάζει στις στροφές, σαν τα γνωστά μας MP3, Tricity και NIKEN.

Νέα έγγραφα ευρεσιτεχνίας δείχνουν ότι η Suzuki έχει εξελίξει την ιδέα του τρίτροχου αυτού οχήματος, υιοθετώντας ένα ασυνήθιστο σύστημα για την μπροστινή ανάρτηση. Είχαμε εξηγήσει πως η ιδέα της Suzuki στοχεύει σε αρχάριους αναβάτες / οδηγούς αυτοκινήτου που δεν θα αγόραζαν ένα δίτροχο 125 αλλά θα έμπαιναν σε πειρασμό από την έξτρα ασφάλεια των Leaning Wheel τρίκυκλων οχημάτων. Ο κυβισμός είναι κλειδί στην απόφασή τους αυτή μιας και στόχος είναι η οδήγηση με την εξίσωση διπλωμάτων.

Αυτό που δεν φαινόταν στην αρχική πατέντα της Suzuki ήταν ο τρόπος λειτουργίας της μπροστινής ανάρτησης και του μηχανισμού κλίσης της. Η νέα αίτηση διπλώματος ευρεσιτεχνίας συμπληρώνει αυτά τα κενά και δείχνει ότι η Suzuki επιδιώκει μια διαφορετική ιδέα σε σχέση με τους ανταγωνιστές της. Πιο συγκεκριμένα, οι εμπρός τροχοί δεν παίρνουν κλίση στις στροφές σε αρμονία με την υπόλοιπη μοτοσυκλέτα, αντίθετα κατά τη διάρκεια των στροφών οι τροχοί κλίνουν εσωτερικά, ο ένας προς τον άλλο.

Το εν λόγω σύστημα επιτρέπει στον αναβάτη τον άμεσο έλεγχο της γωνίας κλίσης του scooter, καθώς ο μηχανισμός κλίσης είναι άμεσα συνδεδεμένος με το τιμόνι. Όσο περισσότερο στρίβει ο αναβάτης το τιμόνι, τόσο μεγαλύτερη είναι η γωνία κλίσης, ενώ όταν το τιμόνι έρχεται σε ίσια στάση, το τρίτροχο επιστρέφει και αυτό με τη σειρά του σε όρθια στάση. Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση ενός συστήματος στην εμπρός ανάρτηση η οποία τοποθετεί τους εμπρός τροχούς στο άκρο ενός άξονα αιώρησης σε σχήμα ψαλιδιού, με μια σπειροειδή δοκό για κάθε τροχό με την παροχή ελατηρίων και απόσβεσης. Η κορυφή κάθε δοκού συνδέεται με μια ράβδο ταλάντωσης η οποία είναι τοποθετημένη σε έναν κεντρικό άξονα. Αυτή η ράβδος ταλάντωσης συνδέεται με το σύστημα διεύθυνσης μέσω ενός μοχλού και ενός κατακόρυφου συνδέσμου.

Όταν ο αναβάτης στρίβει προς τα αριστερά, ο σύνδεσμος μετακινεί την πάνω ράβδο προς τα δεξιά, ανυψώνοντας ταυτόχρονα την άνω στήριξη του αμορτισέρ στον εσωτερικό τροχό και χαμηλώνοντας τον εξωτερικό, ώστε το τρίκυκλο να πάρει κλίση. Το αντίστοιχο συμβαίνει όταν ο χρήστης στρίψει προς τα δεξιά. Λόγω της γεωμετρίας της διάταξης, ο μηχανισμός αυξάνει ταυτόχρονα το αρνητικό κάμπερ των τροχών. Είναι σημαντικό ότι ολόκληρο το σύστημα είναι μηχανικό, χωρίς ηλεκτρονικά ή ενεργά στοιχεία, οπότε το κόστος κατασκευής και κυρίως η απλότητα συντήρησης δεν θα αφήσουν το κόστος χρήσης να αυξηθεί δυσθεώρητα, κάτι που ήταν στόχος της Suzuki.

Αν και δεν απεικονίζεται στην πατέντα, υπάρχει επίσης ένας σύνδεσμος διεύθυνσης μεταξύ των μπροστινών τροχών, που τους συνδέει με τον άξονα από το τιμόνι. Το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας δεν καθιστά σαφές πώς το τρίτροχο θα διαχειρίζεται τις στροφές οι οποίες θα έχουν χαμηλές ταχύτητες και θα χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη κλίση στο τιμόνι, ωστόσο πιθανόν να κατατεθούν νέες πατέντες ευρεσιτεχνίας για το συγκεκριμένο scooter στο μέλλον. Επιπρόσθετα η συνολική γωνία κλίσης του τρίτροχου της Suzuki περιορίζεται, τόσο από την αντιστρεπτική δοκό όσο και από τους πρόσθετους τροχούς -μοιάζουν σαν βοηθητικές ρόδες- οι οποίοι υπάρχουν στο πίσω μέρος της μοτοσυκλέτας. Πιθανότατα το σύστημα της Suzuki δεν θα κλειδώνει σταματημένο στο φανάρι και οι βοηθητικές ρόδες είναι μία έξτρα δικλίδα ασφαλείας, ενώ μπορούν να συνδράμουν βοηθητικά και σε περίπτωση που κάποιος θέλει να εισέλθει σε κάποια στροφή με μεγαλύτερη ταχύτητα. Στο τέλος η κατανόηση του γυροσκοπικού φαινομένου δεν είναι το ίδιο απαραίτητη ενώ η εμπειρία οδήγησης θα γεφυρώνει με πιο απόλυτο τρόπο το κενό ανάμεσα σε αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες / scooter, που αυτή την στιγμή εμποδίζει αρκετούς από το να κάνουν το βήμα και να μεταπηδήσουν στα δίτροχα. Εδώ που τα λέμε ακόμη και αρκετοί έμπειροι μοτοσυκλετιστές, ακόμη και αγωνιζόμενοι, δεν φτάνουν στο σημείο να αποκρυπτογραφήσουν συνειδητά τους μηχανισμούς της φυσικής στην οδήγηση της μοτοσυκλέτας και εφαρμόζουν τα πάντα υποσυνείδητα,

Η Suzuki έχει και στο παρελθόν καταθέσει πολλές πατέντες που δεν είδαν ποτέ την γραμμή παραγωγής ή ακόμη καλύτερα έχει φτιάξει και πρωτότυπα που δεν εξελίχθηκαν σε πραγματικά μοντέλα, όπως το μεσαίο Turbo πριν από μία δεκαετία. Δεν ήταν φουτουριστικό ή εξωπραγματικό και θα μπορούσε κάλλιστα να βγει στην παραγωγή, την ίδια στιγμή που η Kawasaki ετοίμαζε και έπειτα έβγαλε στην παραγωγή μοτοσυκλέτα με υπερτροφοδότηση - κι όμως η Suzuki δεν έκανε ποτέ το επόμενο βήμα. Σε κάθε περίπτωση η ενασχόληση και ο χρόνος που επενδύουν οι μηχανικοί στο Hamamatsu πάνω σε αυτή την ιδέα, δείχνουν πως την επεξεργάζονται ως μία λύση που θα μπορούσε να βρει τον δρόμο της στην γραμμή παραγωγής.

https://bit.ly/MOTO_674

Επικαιρότητα

Stark Varg EX: Παγκόσμιο ρεκόρ υψομέτρου από τα Temu - Λέει ότι το έκανε, αλλά υπάρχει μεγαλύτερο [Video]

Η ανωτερότητα των ηλεκτρικών κινητήρων που ευαγγελίζεται η εταιρεία σηκώνει συζήτηση - Όπως και το ρεκόρ που ισχυρίζεται

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

10/12/2025

Η Stark Future πραγματοποίησε ανάβαση στο υψηλότερο ενεργό ηφαίστειο στον κόσμο, Los Ojos del Salado, φτάνοντας σε υψόμετρο 6.721 μέτρων με τον Ελβετό αναβάτη Jiri Zak επάνω στην ηλεκτρική Varg EX και διατυμπανίζει ότι έσπασε το ρεκόρ για την υψηλότερη ανάβαση με μοτοσυκλέτα που ανήκει στη Yamaha και τον Pol Tarres. Τα δεδομένα την διαψεύδουν.

Εν συντομία: Υπάρχει ένα κωνικό ηφαίστειο που προσφέρεται για αναβάσεις οχημάτων εξαιτίας της ομαλότητάς του και τις εύκολης προσέγγισης με αυτοκίνητο μέχρι περίπου τα 5.000 μέτρα. Εδώ και μία εικοσαετία, 9 στους 10 που θέλουν να σπάσουν το συγκεκριμένο ρεκόρ, επιλέγουν το συγκεκριμένο βουνό και σε ότι αφορά τις μοτοσυκλέτες κολλάνε σε ένα σημείο της σάρας που βυθίζει την μοτοσυκλέτα και έτσι κανείς δεν έχει σπάσει το όριο των 7.000 μέτρων, ενώ είναι αρκετά εύκολο (συγκριτικά και μόνο η λέξη "εύκολο") να φτάσουν στα 6.500 μέτρα.

Ο Tarres επιχείρησε με Tenere και έκανε ρεκόρ δικύλινδρων αλλά επιχείρησε και με YZ450 και έφτασε ψηλότερα από όλους. Εκείνο το ρεκόρ ΔΕΝ έχει σπάσει ακόμη. Η Yamaha το έχει επικοινωνήσει και διάφοροι οργανισμοί καταγραφής ρεκόρ περιμένουν ακόμη να το πιστοποιήσουν. Διασημότερος όλων είναι τα Guiness φυσικά που δεν τα βρήκαν με την Yamaha στην δήλωση του ρεκόρ και δεν έχουν συμπεριλάβει στην λίστα τους την προσπάθεια του Tarres. Η Stark Varg ποντάρει ότι θα μπει στην λίστα αυτή, όμως αυτό δεν σημαίνει πως το YZ450 της Yamaha δεν έχει φτάσει ψηλότερα. Αν η Stark Varg έκανε λόγο για ρεκόρ ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας, δεν θα ήταν πρόβλημα. Δηλώνοντας πως έχει πάει ψηλότερα από όλους και μάλιστα πως αυτό συνέβη γιατί δεν έχει τα "προβλήματα των κινητήρων εσωτερικής καύσης σε μεγάλα υψόμετρα" είναι ένα σημαντικό ατόπημα.

Ακόμη και αν οι Ισπανοί δεν θέλουν να υπολογίσουν το ρεκόρ του YZ450, υπάρχει άλλο ρεκόρ μόλις 40 μέτρων που αναγνωρίζεται και από τα Guiness με μόλις διψήφια διαφορά, οπότε ο τονισμός της προσπάθειας ως κάτι που μόνο μία ηλεκτρική μπορεί να κάνει είναι διπλά άτοπος.

Πιο αναλυτικά:

Το μόνο σίγουρο πως ανεβαίνοντας αναπνέει ένας κινητήρας δυσκολότερα. Έχουμε φτάσει εντός Ελλάδας τα 2.810 με τέσσερις μοτοσυκλέτες, ΤΕΥΧΟΣ #625 Δεκέμβριος 2021, και τα 1.301 κυβικά δεν είχαν κανένα θέμα, τα μικρότερα είχαν χάσει λίγη από την δύναμη τους.

Στο Νεπάλ οδηγώντας στα 5.200 μέτρα το πρόβλημα των 400 κυβικών ήταν ακριβώς το ίδιο με πριν, δεν υπήρχε σημαντική διαφορά. Δεν έχουμε οδηγήσει πάνω από τα 6.000 μέτρα εδώ στο MOTO, αλλά το μόνο σίγουρο, μιλώντας και με τον Tarres, είναι πως κάθε 100 μέτρα είναι και σημαντική η διαφορά ιδιαίτερα αν μιλάμε για ταχεία άνοδο, όπως συμβαίνει στην συγκεκριμένη περίπτωση που απαιτεί δηλαδή μπόλικο γκάζι.

Τα ψηλά βουνά είναι απαιτητικά με τα μέλη των αποστολών να χρειάζονται εβδομάδες σταδιακής προσαρμογής για να εγκλιματιστούν στην οροσειρά των Άνδεων. Ακόμη και με την απίστευτη φυσική κατάσταση των κορυφαίων αθλητών τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Το μεγάλα υψόμετρα μπορούν να λυγίσουν τους περισσότερους ανθρώπους με την “ασθένεια του υψομέτρου” να είναι μόνιμος σύντροφος για τις ομάδες που επιχειρούν σε αυτά. Χιονοπτώσεις, κατολισθήσεις, ισχυροί άνεμοι, χαμηλές θερμοκρασίες, απότομές κόψεις, παγωμένα τμήματα και σάρες περιπλέκουν την αναζήτηση και τελική επιλογή βέλτιστης διαδρομής. Ξεκινώντας από το Καταφύγιο Murray στα 4.522 μέτρα, οι δυσκολίες των εγχειρημάτων αυτών είναι δυσκολότερες από όσο οι περισσότεροι φανταζόμαστε.

Το πνεύμα της δημοσίευσης δεν είναι να μειωθεί καμία από τις απόπειρες που καταβάλλουν κατασκευαστές και εταιρείες, επιτυχημένες ή όχι, αλλά μια διευκρίνηση στο τι έχει έως τώρα επιτευχθεί, το οποίο είναι και αντίθετο με τους ισχυρισμούς της Stark Varg για νέο παγκόσμιο ρεκόρ.

Το απόλυτο ρεκόρ υψομέτρου διατηρεί ο Pol Tarres από το 2024 όταν στο πλαίσιο της αποστολής της Yamaha, ανέβηκε έως τα 6.756 μέτρα με ένα cross country YZ450FX, ξεπερνώντας το ρεκόρ των 6.546 μέτρων που είχε κάνει ο Jiri Zak με ένα ΚΤΜ 450 τo 2020.

Στην ίδια αποστολή ο Ισπανός αναβάτης επέκτεινε το ήδη δικό του ρεκόρ ανάβασης σε υψόμετρο για πολυκύλινδρη μοτοσυκλέτα από τα 6.157,5 μετρά (Yamaha Tenere 700 - 2022), στα 6.677 μέτρα, ξανά με ένα Yamaha Tenere 700.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί πως ένα ρεκόρ δεν καταγράφεται μονάχα από τα Guiness Records καθώς η συγκεκριμένη εταιρεία και οι διαδικασίες της δεν είναι ο μοναδικός "θεματοφύλακας" ρεκόρ στον κόσμο.

Σύμφωνα με αυτήν πάντως, το υψηλότερο υψόμετρο που επιτεύχθηκε ποτέ με μοτοσικλέτα είναι τα 6.639 μέτρα και καταγράφηκε από τους Francisco Rencoret, Max Rencoret και Tomás Rencoret, στις 25 Νοεμβρίου 2025, με την ομάδα (πατέρας και δύο γιοι) να σημειώνει νέο παγκόσμιο ρεκόρ υψομέτρου οδηγώντας τις μοτοσυκλέτες τους έως τα 6.639,976 μέτρα, πάλι στο Ojos del Salado, το ψηλότερο ενεργό ηφαίστειο στον κόσμο, χωρίς να γίνεται αναφορά στις μοτοσυκλέτες.

Η προσπάθεια κεφαλαιοποίησης του εγχειρήματος από το τμήμα marketing της Stark Future είναι τουλάχιστον προβληματική, παρουσιάζοντας την ανωτερότητα των ηλεκτροκινητήρων έναντι των συμβατικών, εσωτερικής καύσης, λόγω της μη εξάρτησης τους από την περιεκτικότητα του ατμοσφαιρικού αέρα σε οξυγόνο που χρειάζεται ο θερμικός κινητήρας για να λειτουργήσει σωστά κατά την καύση του μίγματος. Τι κάνει δηλαδή νιάου νιάου στα κεραμίδια.

Την ίδια στιγμή η Starl Varg φυσικά και “ξεχνάει” να αναφερθεί στα ζητήματα αυτονομίας και ανεφοδιασμού της μοτοσυκλέτας της, το ντύσιμο των μπαταριών με αλουμινοκουβέρτες (φαίνεται στις φωτογραφίες) για την διατήρηση της θερμότητας που απαιτείται ώστε λειτουργούν οι μπαταρίες και κυρίως το γεγονός ότι δεν πρόκειται για ένα απόλυτο ρεκόρ υψομέτρου, αλλά για την καλύτερη επίδοση ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας, έως τώρα. Χώρια που για να φτάσει εκεί η ηλεκτρική της μοτοσυκλέτα χρειάστηκαν άλλα οχήματα με θερμικούς κινητήρες για να τη μεταφέρουν εκεί πάνω, αλλά και για να την φέρουν ξανά κάτω... Άρα για ποια ακριβώς "νίκη" των ηλεκτρικών έναντι των συμβατικών μοτοσυκλετών υπερηφανεύεται;

Ακόμα και άγοντας όμως την ανάβαση του Tarres με το YZ450FX -το ρεκόρ περιμένει επικαιροποίηση- είναι όντως τόσο μεγάλη επιτυχία για ένα αγωνιστικό enduro, ακόμα και εάν αυτό είναι ηλεκτρικό, το να ξεπεράσει ένα μεσαίο on-off για μόλις 44 μέτρα;