White Helmets (video)

Τέλος εποχής της θρυλικής ομάδας
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

3/10/2017

Οι "White Helmets" είναι μια από τις πλέον γνωστές παγκοσμίως ομάδες επιδείξεων με μοτοσυκλέτες. Ανήκουν στον βρετανικό στρατό και έχουν δώσει επικές παραστάσεις με κύριο χαρακτηριστικό τον άψογο συντονισμό τους.

Πριν από λίγες μέρες, η θρυλική αυτή ομάδα αποχαιρέτησε οριστικά το κοινό, πραγματοποιώντας μια τελευταία επίδειξη, στo στρατόπεδο Blandford στο Dorset, που αποτελεί και την έδρα της. Η Royal Signals Motorcycle Display Team σηματοδότησε με αυτό τον τρόπο το τέλος της ενενηντάχρονης πορείας και ιστορίας της, μπροστά σε ένα επιλεγμένο VIP κοινό και επίτιμους καλεσμένους. Το βρετανικό Αρχηγείο Στρατού άλλωστε, είχε προαναγγείλει νωρίτερα μέσα στην χρονιά την διάλυση της ομάδας λόγω του ότι οι παραστάσεις δεν αντανακλούν πλέον το σύγχρονο πνεύμα του στρατού.

Πριν λίγες μέρες λοιπόν, οι White Helmets έκαναν το κοινό να ζητωκραυγάσει με τις επιδείξεις τους πάνω στα Triumph Tiger 750 Τ140 του 1970 που οδηγούσαν. Ο Λοχαγός Jonathan McLelland, ο τελευταίος αρχηγός της ομάδας, σε μια πρόσφατη συνέντευξή του δήλωσε πως "το να είσαι μέλος των White Helmets είναι ένα μοναδικό συναίσθημα και προνόμιο. Έχουν μείνει πολύ λίγοι από εμάς και ακόμη λιγότεροι αρχηγοί. Η έλευση του τέλους είναι ένα λυπηρό γεγονός, αλλά όλα τα πράγματα κάποτε τελειώνουν και σε εμάς μένουν οι ωραίες αναμνήσεις. Διανύουμε την ψηφιακή εποχή και ο στρατός δεν χρησιμοποιεί πια μοτοσυκλέτες για να μεταφέρονται τα μηνύματα. Το ότι έδωσε παράσταση ως ο τελευταίος αναβάτης ήταν πραγματικά μια μεγάλη τιμή."

Δείτε εδώ το βίντεο από την τελευταία επίδειξη των White Helmets:

 

 

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”