Yamaha XSR900 GP – Δύο νέα φαίρινγκ που χτυπούν κατευθείαν στο συναίσθημα

Ευθεία αναφορά σε RD500 και FZ-R, μόνο για τους Ιάπωνες

Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

2/5/2024

Η ιαπωνική Y’S Gear, ο τομέας των επίσημων αξεσουάρ της Yamaha εκεί, παρουσίασε δύο νέα φαίρινγκ για XSR900 GP, κάνοντας ευθεία αναφορά στο ιστορικό δίχρονο κτήνος, RD500, που προέκυψε από την εμπλοκή του εργοστασίου της Iwata στα GP και την θρυλική οικογένεια FZ-R, που έφερε στο προσκήνιο το αλουμινένιο πλαίσιο “Deltabox”.

Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μία τεχνική που ακολουθείται σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς. Με την μοτοσυκλέτα τα πράγματα είναι ακόμα πιο έντονα σε αυτό τον τομέα, μιας και είμαστε ένα συντηρητικότατο αγοραστικό κοινό. Η Yamaha φαίνεται ότι ξέρει να χτυπά τις ευαίσθητες χορδές της νοσταλγίας, φέρνοντάς μας το YZF-R9 που περιμέναμε, ντυμένο όμως με τον μανδύα των δίχρονων TZR, που από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 αποτέλεσε όνειρο για πολλούς πιτσιρικάδες της εποχής.

Όπως φαίνεται όμως, η Yamaha Ιαπωνίας δεν περιορίζεται μόνο σε αυτό, παρουσιάζοντας δύο ακόμη φαίρινγκ για την νέα της μοτοσυκλέτα. Διατηρώντας όλα τα στοιχεία που είδαμε στην παρουσίαση του XSR900 GP, η Yamaha Y’S Gear φέρνει δύο ολοκληρωμένα κιτ, για να δώσεις ακόμα πιο ξεχωριστή και νοσταλγική εμφάνιση στο νέο σου απόκτημα.

Yamaha XSR900 GP – Δύο νέα φαίρινγκ που χτυπούν κατευθείαν στο συναίσθημα

Το πρώτο είναι βαμμένο λευκό και κόκκινο με τα χαρακτηριστικά “Speedblock” γραφικά, κάνοντας ευθεία αναφορά στο θρυλικό RD 500. Μία μοτοσυκλέτα που η Yamaha έφερε το 1984, με δίχρονο V4 κινητήρα, μεταφέροντας στους κοινούς θνητούς την τεχνολογία που είχε συλλέξει από τα 500GP, την ίδια εποχή που το κτηνώδες YZR500 στα χέρια του Eddie Lawson έφερε τέσσερις ακόμα Παγκόσμιους τίτλους στα γραφεία της Iwata. Γνωστό και ως RZ 500 στις αγορές του Καναδά και της Αυστραλίας, η περιορισμένη χρονικά παραγωγή του στα μόλις δύο χρόνια, το έκανε ένα από τα αγαπημένα μεταξύ των συλλεκτών.

Το δεύτερο κιτ, βαμμένο σε λευκό/μπλε συνδυασμό, αντλεί την έμπνευσή από την οικογένεια των τετρακύλινδρων FZ-R, που χαρακτηρίστηκε από το αλουμινένιο περιμετρικό πλαίσιο “Deltabox”. Αν και σήμερα τα αλουμινένια περιμετρικά πλαίσια είναι κοινός τόπος για της σπορ μοτοσυκλέτες, το 1987 τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Μία ριζοσπαστική, λοιπόν, ιδέα για την εποχή, που κατάφερε να μειώσει δραματικά το βάρος, σε σύγκριση με το ατσάλινο του προκατόχου του, FZ 750, προερχόμενη από τα αγωνιστικά πρωτότυπα. Τα χρώματα που έχει επιλέξει η Yamaha Y’S Gear, έχουν και αυτά μία μυρωδιά από λάστιχο και άσφαλτο, θυμίζοντας αυτά με τα οποία ο Eddie Lawson κυριάρχησε στην Daytona το 1986.

Αναμφίβολα, και μόνο τα χρώματα σε μία κατά τα άλλα σύγχρονη μοτοσυκλέτα, μπορούν να φέρουν μνήμες σε πολλούς αναβάτες, που ίσως και να τα είχαν στην κατοχή τους. Δυστυχώς όμως, για την ώρα, μόνο οι Ιάπωνες μπορούν να τα χαρούν, με το κόστος για ολόκληρο το κιτ να φτάνει τα 330.000 Γιεν, ή αλλιώς κάτι λιγότερο από 2.000€ (1.986,78€).

Ετικέτες

Yamaha

xsr900

xsr 900

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.