Έτσι γεννήθηκε ο πρώτος κινητήρας του Soichiro Honda

Η έλλειψη εξαρτημάτων δημιούργησε μια αυτοκρατορία
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

29/10/2018

Ο πρώτος κινητήρας για μοτοσυκλέτες της Honda ήταν στη πραγματικότητα μια μεταποιημένη μονοκύλινδρη δίχρονη στρατιωτική γεννήτρια. Το 1946 η Ιαπωνία προσπαθεί να αναγεννηθεί από την καταστροφή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όπως στην Ιταλία και την Γερμανία εκείνη την εποχή, έτσι και στην Ιαπωνία υπήρχε μεγάλη ανάγκη για φτηνά μέσα μεταφοράς. Τα μοτοποδήλατα, δηλαδή ποδήλατα που ο ιδιοκτήτης τους μπορούσε να τοποθετήσει έναν μικρού κυβισμού κινητήρα ήταν τα πιο δημοφιλή οχήματα. Πάρα πολλές εταιρείες που σήμερα είναι γνωστές και ξακουστές σε όλο τον κόσμο ξεκίνησαν κατασκευάζοντας τέτοιου τύπου κινητήρες.

Το Ducati Cicciolo 50 του 1947 είναι το πιο γνωστό παράδειγμα για εμάς του ευρωπαίους, όμως με τον ίδιο τρόπο ξεκίνησε και η ιστορία της Honda. Ο Soihiro Honda βρήκε έναν μικρό δίχρονο κινητήρα που είχε σχεδιαστεί για τον ιαπωνικό στρατό και η χρησιμότητά του ήταν να λειτουργεί ως ελαφριά και εύκολη στη μεταφορά γεννήτρια. Μετά τον πόλεμο, 500 αντίτυπα από αυτούς τους κινητήρες έμειναν καινούριοι μέσα στις αποθήκες του Ιαπωνικού στρατού και ο Honda τους αγόρασε και τους μεταποίησε ώστε να μπορούν να τοποθετηθούν εύκολα μέσα στα πλαίσια των ποδηλάτων. Η εμπορική επιτυχία ήταν άμεση και τα πρώτα 500 κομμάτια εξαντλήθηκαν πολύ γρήγορα, με αποτέλεσμα ο Honda να φτιάξει μια δική του γραμμή παραγωγής και να κατασκευάζει ο ίδιος ολόκληρο τον κινητήρα. Έτσι δημιουργήθηκε το πρώτο Honda Type A, κατασκευασμένο 100% από το εργοστάσιο της Honda Moto Co.

Για μία λεπτομερή ιστορική διαδρομή, τόσο στην ιστορία της Honda όσο και της Ducati, θυμηθείτε αυτό το κείμενο:

Πώς ο Β΄ΠΠ άλλαξε το δρόμο της μοτοσυκλέτας - Video!

Τα παραδείγματα των Honda και Ducati που είχαν παραπλήσιες ιστορίες...

Shuhei Nakamoto: Ιστορίες από το HRC

Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

21/8/2015

 

Στην τελευταία του συνέντευξη, ο σημερινός πρόεδρος του HRC αποκαλύπτει στοιχεία και λέει ιστορίες που αποτυπώνουν την προσωπικότητα και την τεχνολογία του διάσημου αγωνιστικού τμήματος της Honda. Διαβάστε τι λέει για τον Shoichiro Honda, τον Stoner και το Marquez, τα seamless κιβώτια και τα ηλεκτρονικά

 

Η γνωριμία με τον Shoichiro Honda

Στο HRC έπιασα δουλειά το 1983 όταν ο Shoichiro είχε ήδη αποσυρθεί από την εταιρεία. Το 1984 ήμουν στα εργαστήρια και έλεγχα στη ζυγαριά ακριβείας το βάρος κάποιων εξαρτημάτων όταν ένοιωσα ένα χέρι να πιάνει ένα από αυτά και να το σηκώνει. "Άσ' το κάτω!'' Φώναξα με αυστηρό ύφος και γυρίζοντας το κεφάλι μου αντίκρισα τον Shoichiro, ο οποίος μου ζήτησε συγνώμη που διέκοψε την δουλειά μου πριν καν προλάβω να του απολογηθώ για την επιθετική συμπεριφορά μου.

Για την τεχνολογία των MotoGP

Αρχικά δούλεψα 17 χρόνια στο HRC, ως υπεύθυνος για το σχεδιασμό πλαισίων των RS 125/250, RVF 750 και VTR 1000. Από το 2002 μέχρι το 2008 πήγα ως τεχνικός διευθυντής στην Formula 1.

Επιστρέφοντας το 2009 ως πρόεδρος του HRC στα MotoGP, έφερα από την F1 νέες τεχνολογίες όπως το seamless κιβώτιο ταχυτήτων και την τεχνογνωσία στα ηλεκτρονικά. Είναι λάθος αυτό που πιστεύουν οι περισσότεροι ότι τα ηλεκτρονικά είναι περίπλοκα. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει με τα δικά μας, όπου είναι πολύ φιλικά για τους μηχανικούς να τα ρυθμίσουν. Γι΄αυτό ήμασταν αντίθετοι με τον κανονισμό μιας κοινής ECU που θέλει η Dorna.     

 

Stoner VS Marquez

Για μένα ανήκουν στην ίδια σπάνια ράτσα και μοιάζουν σαν λιοντάρια. Όταν βγαίνουν στην πίστα βρίσκουν τον στόχο και επιτίθενται. Σίγουρα έχουν διαφορετικό χαρακτήρα. Με τον Stoner παίρνει πολύ περισσότερο χρόνο για να χτίσεις μια σχέση μαζί του. Όμως όταν τα καταφέρεις γίνεται μέρος της οικογένειας.

Αντίθετα ο Marquez είναι πιο ανοιχτός, κάνει αστεία και είναι πάντα πρόσχαρος, αλλά πολλές φορές δεν μπορείς να καταλάβεις τι ακριβώς σκέφτεται.

 

Η ζωή μακριά από τους αγώνες   

Τον ελεύθερό μου χρόνο τον περνάω στο εξοχικό μου στα βουνά της Ιαπωνίας. Στα βουνά βρίσκω την ηρεμία και κάνω βόλτες με το ποδήλατο. Ακόμα και στην δουλειά πάω καθημερινά με το ποδήλατο αφού το σπίτι μου απέχει περίπου δέκα χιλιόμετρα από το γραφείο

 

Ποια είναι η πιο σπουδαία νίκη;

Η σπουδαιότερη νίκη για μένα είναι πάντα η επόμενη!