Triumph Speed Triple 2008-2010

Από το

Μαύρο Σκύλο

19/4/2011

Η Triumph σχεδόν ταυτόχρονα με την αναβίωσή της το 1992 περιέλαβε στην γκάμα της το Speed Triple. Μια μεγάλη γυμνή μοτοσυκλέτα με έκθετο τον τρικύλινδρο κινητήρα της, η δυνατή streetfighter της εταιρείας. Από το 1994, που αρχικά εμφανίστηκε, εξελίσσεται συνεχώς, παραμένοντας πάντοτε στις κορυφαίες επιλογές της κατηγορίας

Ανάμεσα στις προτάσεις των διάφορων κατασκευαστών από την Ευρώπη και την Ιαπωνία η μοτοσυκλέτα της Triumph έχει τον ολόδικό της χαρακτήρα οδηγικά, ακουστικά, αλλά και όσον αφορά την εμφάνισή της. Σε αυτήν καθοριστικό σημείο είναι οι διπλοί προβολείς της. Τα δυο “μάτια εντόμου” μπροστά και το μονόμπρατσο ψαλίδι δίνουν την εικόνα της καλοφτιαγμένης και ακριβής μοτοσυκλέτας που ήταν πάντα η Speed Triple. Το εργοστάσιο την εξελίσσει περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια πλέον αναβαθμίζοντάς την ώστε να παραμένει μέσα στον ανταγωνισμό. Έχοντας ήδη από το 2005 ο κινητήρας μεγαλώσει στα 1050 κυβικά, αποκτήσει τον ψεκασμό της Κeihin και το ανεστραμμένο πιρούνι, ώστε να παρακολουθεί από κοντά τις νέες τάσεις που διαμορφώνουν τις επιθυμίες των μοτοσυκλετιστών -επομένως και τον δρόμο που ακολουθούν τα εργοστάσια που τους ακούν- συνέχισε με μια αναβάθμιση ακόμη που έγινε το 2007. Τότε η μοτοσυκλέτα προσαρμόστηκε στις προδιαγραφές Euro III με τις απαραίτητες αλλαγές στο σύστημα της εξάτμισης, την προσθήκη νέας μονάδας διαχείρισης του κινητήρα -που συνοδεύτηκε από την αύξηση της απόδοσης στα τεχνικά της χαρακτηριστικά στους 132 ίππους- και την τοποθέτηση μεταλλικού ρεζερβουάρ. Το 2008 ήταν άλλη μια χρονιά με αλλαγές ώστε η Speed Triple να κοιτά στα ίσα τον ανταγωνισμό, από όπου και εάν αυτός προερχόταν. Τότε ήρθε η ώρα για μια σειρά από επεμβάσεις που άλλαξαν την εμφάνιση, την απόδοση και τη λειτουργικότητα. Στην εμφάνιση συνέχισαν να δεσπόζουν οι χαρακτηριστικοί προβολείς “μάτια εντόμου” αν και πλέον άρχισαν να ανάβουν και οι δυο μαζί. Καινούριες ήταν οι χυτές ζάντες του, ενώ η λειτουργικότητα βελτιώθηκε και για τους δυο επιβάτες του. Ο συνεπιβάτης κάθεται πλέον σε μεγαλύτερη σέλα, αφού μεγάλωσε και η ουρά της. Για τον αναβάτη τα μαρσπιέ του απομακρύνθηκαν πέντε εκατοστά από το τιμόνι, το οποίο ήταν fat bar της Magura, ειδικά για την Speed Triple του 2008. Τέλος, στα φρένα τοποθετήθηκε η τελευταία λέξη της υψηλής “ραπτικής” από την Ιταλία και συγκεκριμένα οι monoblock ακτινικές δαγκάνες της Brembo, που αντικατέστησαν τις “απλές” ακτινικές στο ανεστραμμένο πιρούνι.
Έτσι με αυτές τις λίγες επεμβάσεις η μεγάλη γυμνή συνέχιζε την ιστορία της εξελισσόμενη, αλλά χωρίς να αλλάζει η βασική σκέψη πίσω από την κατασκευή της. Πρόκειται για μια εργοστασιακή streetfighter και μάλιστα από τις πιο ακραίες. Ο κινητήρας της είναι τα μισά της λεφτά. Ο τρικύλινδρος εξακολουθεί να έχει τον ιδιαίτερο ήχο του, άλλοτε τραχύς, άλλοτε διανθισμένος με υψηλές νότες και κάποιους μηχανικούς θορύβους, αλλά και μια απόδοση που σε κάνει χούλιγκαν. Εμφανίζεται ιδιαίτερα δυνατός από τις χαμηλές στροφές, “τραβώντας” την τέταρτη ταχύτητα από τις 1.500 στροφές, κάτι που δεν μπορεί να κάνει κανένας τετρακύλινδρος ανταγωνιστής και συνεχίζει να αποδίδει γραμμικά και δυνατά όσο ανεβαίνουν οι στροφές του. Ψηλά μόνο “ξεμένει” από αναπνοή, αλλά καταφέρνει να στέλνει περισσότερους από 110 ίππους στον πίσω τροχό. Η θέση οδήγησης δεν είναι από τις ακραίες που βασανίζουν τους καρπούς στις χαμηλές ταχύτητες με το βάρος να πέφτει στα χέρια. Η Speed Triple έχει μια σχετικά άνετη θέση, είναι στενή, το τιμόνι της κόβει αρκετά, το βάρος της δεν είναι ανοικονόμητο και τελικά, είναι μια μοτοσυκλέτα που μπορεί να οδηγείται και για τις καθημερινές ανάγκες, όπως συνηθίζουμε στη χώρα μας. Η διασκέδαση όμως πάνω στη σέλα μιας streetfighter δεν εξαντλείται στο καθημερινό πέρα - δώθε, παρά τα ευχάριστα διαλείμματα που βρίσκονται ακόμη και στους γυαλισμένους και γεμάτους δρόμους. Όταν βρεθεί σε δρόμο που εμπιστεύεσαι την πρόσφυσή του, το μεγάλο βρετανικό τρικύλινδρο μπορεί να οδηγηθεί με ρυθμούς που πλησιάζουν αυτόν των superbikes. Ρυθμιζόμενες αναρτήσεις και κορυφαία φρένα είναι εκεί για να κάνουν το παιχνίδι διασκεδαστικό και γρήγορο. Άλλωστε είναι μια μοτοσυκλέτα ικανή να ξεπερνά τα διακόσια σαράντα χιλιόμετρα, αν και θέλει πολύ γερό σβέρκο για να μένει στη θέση του το κεφάλι σου σε τέτοιες ταχύτητες. Τι τα θέλεις τόσα και εσύ πάνω σε μια γυμνή;
Η Speed Triple παρήχθη σε λευκό, πορτοκαλί και δυο διαφορετικά μαύρα - ένα ματ και ένα γυαλιστερό- αλλά και στην περιορισμένης παραγωγής SΕ το 2010, πριν δώσει τη θέση της στο πλήρως ανανεωμένο μοντέλο του 2011. Είναι μια μοτοσυκλέτα - σύμβολο για το εργοστάσιο με ιδιαίτερο χαρακτήρα. Μπορεί να κόβει ήσυχες βόλτες και με την ίδια ευκολία να οδηγείται ακραία. Διατηρώντας πάντοτε την συμπεριφορά της φιλική και την εμφάνισή της εντυπωσιακή.
[blockquote]Ναι...
Για ήρεμες βόλτες έως αλήτικη οδήγηση
Όχι...
Εάν δεν σου αρέσει ο ιδιόμορφος ήχος του τρικύλινδρου
Γιατί …
Είναι πάντα η μεγάλη streetfighter της Triumph
Τι να προσέξετε
Η Speed Triple είναι μια ακριβή και καλοφτιαγμένη μοτοσυκλέτα με τα περισσότερα εξαρτήματα έκθετα και φινιρισμένα. Το εάν το καλό φινίρισμα και η ακεραιότητα διατηρείται στην υποψήφια προς αγορά είναι το πρώτο βήμα. Εάν ακούσετε θορύβους γύρω από τη μίζα, θα χρειαστεί αντικατάσταση το κόμπλερ της, που δεν είναι φθηνό. Εάν η μπαταρία του ήταν μονίμως καλά φορτισμένη δεν θα το είχε πάθει. Πλην αυτού ο κινητήρας είναι αξιόπιστος και δεν διαμαρτύρεται ούτε σε βάρβαρη χρήση.[/blockquote]



ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Τύπος: Τετράχρονος, τρικύλινδρος σε σειρά, υγρόψυκτος, 2ΕΕΚ/4 βαλβίδες
Διάμετρος επί διαδρομή (mm): 79 x 71,4
Κυβικά (cc): 1050
Σχέση συμπίεσης: 0,50069444
Ανάφλεξη: Ψηφιακή
Τροφοδοσία: Ψεκασμός Keihin
Σύστημα εκκίνησης: Μίζα
Σύστημα εξαγωγής: 3 σε 1 σε 2
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Τύπος συμπλέκτη: Υγρός, πολύδισκος,
Σχέσεις ταχυτήτων: 6
Τελική μετάδοση: Αλυσίδα, γρανάζια




ΠΛΑΙΣΙΟ
Τύπος: Αλουμινένιο περιμετρικό σωληνωτό, κινητήρας ενεργό μέρος, αφαιρούμενο αλουμινένιο υποπλαίσιο
Γωνία κάστερ (o): 23,5
Ίχνος (mm): 84
Μεταξόνιο (mm): 1429
Ύψος σέλας (mm): 815
Βάρος κενή/γεμάτη (kg): 189/
Ρεζερβουάρ/ρεζέρβα (l): 18/4
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
Εμπρός: Ανεστραμμένο Showa
Διάμετρος (mm): 45
Διαδρομή (mm): 120
Ρυθμίσεις: Προφόρτιση ελατηρίων, απόσβεση συμπίεσης και επαναφοράς
Πίσω: Ένα αμορτισέρ Showa, μοχλικό
Διαδρομή (mm): 141
Ρυθμίσεις: Προφόρτιση ελατηρίου, απόσβεση επαναφοράς και συμπίεσης


ΦΡΕΝΑ
Εμπρός:
Δύο δίσκοι 320mm, με ακτινικές δαγκάνες Brembo με τέσσερα έμβολα
Πίσω: Δίσκος 220mm, δαγκάνα με δύο έμβολα


ΤΡΟΧΟΙ
Εμπρός
Ελαστικό: 120/70-17
Ζάντα: 3,50 x 17
Πίσω
Ελαστικό: 180/55- 17
Ζάντα: 180/55-17


ΟΡΓΑΝΑ / ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
Αναλογικό στροφόμετρο, οθόνη με ψηφιακές ενδείξεις για ταχύτητα, ολικό και δύο μερικούς χιλιομετρητές, ένδειξη μέσης και στιγμιαίας κατανάλωσης, μέσης και μέγιστης ταχύτητας, shift light ρολόι, ενδεικτικές λυχνίες για φλας/νεκρά/μεγάλη σκάλα φώτων/πίεση λαδιού/θερμοκρασία ψυκτικού


ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
Ισχύς εργοστασίου (HP/rpm): 132/9.250
Ροπή εργοστασίου (kg.m/rpm): 10,5/7.500


Ισχύς στον τροχό (ΗΡ/rpm): 112,7/9.300
Ροπή στον τροχό (Kg.m/rpm): 9,3/7.900

ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ (L/100Κm)
Μέση: 8,8
ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ (Km)
Μέση : 198,1

Moto Guzzi V7 (2008 - 2012)

Από τον

Χρήστο Πατεράκη

3/8/2015

Κοιτώντας την ιστορία

 

Η Moto Guzzi κοίταξε πίσω στη μεγάλη ιστορία της και άντλησε από εκεί την έμπνευση που οδήγησε στην παρουσίαση του V7 το 2008, αναβιώνοντας ένα από τα θρυλικά ονόματα μοτοσυκλετών που έχει φτιάξει από το 1921

Μια πρόσφατη καμπή στη μεγάλη ιστορία της Moto Guzzi έγινε στο τέλος του 2004, όπου το εργοστάσιο του Mandello Del Lario πέρασε στην ιδιοκτησία της Piaggio. Το γεγονός αυτό έβαλε τέλος στην αστάθεια που είχε βρεθεί μετά την περίοδο 2000 - 2004 όπου ήταν στην ιδιοκτησία της Aprilia. Για την επιβίωση και την ανάπτυξη της εταιρείας παρουσιάστηκαν νέα και ενδιαφέροντα μοντέλα, όπως το Griso το 2007 και το Stelvio το 2008. Στην έκθεση του Μιλάνο όμως το φθινόπωρο του 2007 παρουσιάστηκε η V7 ή για την ακρίβεια η αναβίωση του V7, ενός μοντέλου που παρουσιάστηκε το 1967. Η καριέρα του ήταν μεγάλη και επιτυχημένη κάνοντας πωλήσεις και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αφού είχε καταφέρει να κερδίσει την προτίμηση της αστυνομίας της Καλιφόρνια χάρη και στο μικρό κόστος συντήρησής της. Ακολούθησε η έκδοση Special και το 1971 η V7 Sport με τα κλιπόν, η οποία εξελίχθηκε αργότερα στη διάσημη Le Mans με τα 850 κυβικά. Την αντίστοιχη σειρά άρχισε να αναβιώνει η Guzzi βάζοντας δίπλα στην V7 Classic την έκδοση Café το 2008 και το 2009 την Racer με το κόκκινο πλαίσιο, όπως ακριβώς είχαν οι πρώτες διακόσιες V7 Racer του 1971.Στην αναβίωση επιλέχθηκε και τοποθετήθηκε ο small block κινητήρας των 750 κυβικών, γνωστός από τη χρήση του στις Nevada και Breva 750. Ένας κινητήρας με δυο βαλβίδες και θαλάμους καύσης Heron, αξιόπιστος, με απλή συντήρηση, αλλά και φτωχές επιδόσεις. H μοτοσυκλέτα αυτή έγινε το best seller της Guzzi θυμίζοντας στους παλιότερους αναβάτες την αρχική του έκδοση και τους νεώτερους να υποκύπτουν στη γοητεία της και το στυλ της.Η V7 έχει μια πολύ απλή φόρμα με το πανέμορφο ρεζερβουάρ να συμπληρώνεται από τον στρογγυλό προβολέα, τα δυο φτερά βαμμένα στο χρώμα της μοτοσυκλέτας πάνω από τους τροχούς με τις ακτίνες και την ίσια σέλα του. Εκτός από τον κινητήρα είναι και το πλαίσιο που έρχεται από το παρελθόν και είναι η συνέχεια του εμπνευσμένου πλαισίου που είχε σχεδιάσει ο Lino Tonti. Από ατσάλινους σωλήνες φτιαγμένο, σαν ανοικτό χωροδικτύωμα με το συγκρότημα του κινητήρα να βιδώνεται άκαμπτα κάτω από αυτό. Και λέμε συγκρότημα γιατί πίσω από τον αερόψυκτο V90o βρίσκεται το ξεχωριστό πεντατάχυτο κιβώτιο και στη συνέχεια το αλουμινένιο ψαλίδι με τον άξονα της τελικής μετάδοσης να περνά μέσα από το δεξιό του πλευρό. Πιο πίσω συνεχίζει η κλασική σχεδίαση, με τα δυο τοποθετημένα με κλίση αμορτισέρ να αναρτούν το ψαλίδι.Ουσιαστικό συστατικό στη συνταγή δημιουργίας της νέας V7 είναι η υψηλή ποιότητα στο φινίρισμα και τη βαφή και η προσοχή στις λεπτομέρειες. Είναι μια καλοφτιαγμένη μοτοσυκλέτα και έχει δείξει ότι παραμένει σε πολύ καλή κατάσταση μετρώντας τα χρόνια να περνούν. Είναι χαμηλή και στενή, εύκολη στην οδήγηση και με τη μοναδικότητα που της δίνει η διάταξη του κινητήρα της. Ο διαμήκης στρόφαλος την κάνει να γέρνει δεξιά στις “ξερογκαζιές”, αλλά καθορίζει και την ανάλαφρη συμπεριφορά της με την ευκολία της αλλαγής κλίσεων να είναι πιο εύκολη ακόμη και από τους διάσημους για αυτό το χαρακτηριστικό boxer. Η μεγάλη γωνία κάστερ και η διάμετρος του εμπρός τροχού δίνουν τη “βαριά” αίσθηση από το μπροστινό, ενώ το ιδιαίτερα στιβαρό πλαίσιο είναι αρωγός όταν ο αναβάτης της θέλει να διασκεδάσει. Θέλει προσπάθεια για να διαλέξει τη γραμμή της, δυσκολεύεται να την αλλάξει όταν έχει πάρει κλίση και οι αντιδράσεις από τον άξονα επιβάλλουν να διαγράφεις τις καμπύλες με το γκάζι σταθερό ή καλύτερα να ανοίγει προοδευτικά.O κινητήρας έχει ευχάριστη και ομαλή απόδοση στις χαμηλές και μεσαίες στροφές κάνοντας την V7 μια πολύ ευχάριστη μοτοσυκλέτα για την καθημερινή μετακίνηση και τις βόλτες.

Μπορεί η V7 να είναι το best seller της Moto Guzzi, αλλά γενικά οι αριθμοί των πωλήσεων είναι μικροί κάνοντάς την σχετικά σπάνια σαν μεταχειρισμένη. Από την άλλη αγοράζεται από “κατασταλαγμένους” που θέλουν να την κρατήσουν πολύ καιρό. Έτσι η αναζήτησή της χρειάζεται χρόνο. Το ότι η εμφάνισή της ακόμη και σαν μεταχειρισμένη πρέπει να είναι αψεγάδιαστη είναι το πρώτο βήμα για την επιλογή της, ενώ η ύπαρξη αξεσουάρ με προτίμηση σε πλαϊνές βαλίτσες, ζελατίνα, σχάρα και κεντρικό σταντ, αυξάνουν την χρηστικότητά της.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ

Τύπος: Tετράχρονος, V90o διαμήκης, αερόψυκτος ένας εκκεντροφόρος στο κάρτερ, 2 βαλβίδες/κύλινδρο

Διάμετρος επί διαδρομή (mm): -

Κυβικά (cc): 744                

Σχέση συμπίεσης: 9,6:1              

Ανάφλεξη: Ψηφιακή         

Τροφοδοσία: Ψεκασμός Marelli                                   

Σύστημα εκκίνησης:                        Μίζα

Σύστημα εξαγωγής:      2 σε 2

ΜΕΤΑΔΟΣΗ

Τύπος συμπλέκτη:            Ξερός, μονόδισκος με ντίζα

Σχέσεις ταχυτήτων: Πέντε

Τελική μετάδοση:            Άξονας, γρανάζια

 

ΠΛΑΙΣΙΟ

Τύπος: Ατσάλινο, κλειστό, βιδωτό τμήμα για την αφαίρεση του κινητήρα

Γωνία κάστερ (o):       27,5

Ίχνος (mm):            109

Μεταξόνιο (mm):  1.449 

Ύψος σέλας (mm):  805

Βάρος κατασκευαστή κενή (kg): 182/198         

Πραγματικό βάρος γεμάτη, ζυγισμένη (Kg): 199,5

Ρεζερβουάρ/ρεζέρβα (l): 17/2,5

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Εμπρός: Τηλεσκοπικό πιρούνι Marzocchi

Διάμετρος (mm):  40

Διαδρομή (mm):  135                

Ρυθμίσεις:            Καμία

Πίσω:  Δυο αμορτισέρ Sachs

Διαδρομή (mm):  118    

Ρυθμίσεις:            Προφόρτιση ελατηρίων

 

ΦΡΕΝΑ

Εμπρός: Δίσκος 320mm, δαγκάνα Brembo με τέσσερα έμβολα

Πίσω:            Δίσκος 260mm, δαγκάνα Brembo με ένα έμβολο

 

ΤΡΟΧΟΙ

Εμπρός

Ελαστικό:            100/90 -18

Ζάντα:             2,50 x 18in

Πίσω

Ελαστικό:            130/80 -17

Ζάντα:             3,50 x17in

 

ΟΡΓΑΝΑ / ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

Αναλογικό στροφόμετρο και ταχύμετρο, δύο οθόνες LCD με ψηφιακές ενδείξεις για ολικό και μερικό χιλιομετρητή, ρολόι, θερμοκρασία περιβάλλοντος, ενδεικτικές λυχνίες για πίεση λαδιού, λειτουργία ψεκασμού, φλας, νεκρά, μεγάλη σκάλα φώτων

Στρογγυλά και κλασικά τα δυο όργανα με τις αναλογικές και υπερβολικά αισιόδοξες ενδείξεις τους. Η προσοχή στις λεπτομέρειες και το καλό φινίρισμα ήταν πρωτόγνωρο για Moto Guzzi

 

ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ

Ισχύς κατασκευαστή (HP/rpm): 48/6.800

Ροπή κατασκευαστή (Kg.m/rpm):  5,4/3.600

Επιτάχυνση 0 - 400m (sec): 14,48

Ισχύς στον τροχό (ΗΡ/rpm): 39,2/6.200

Ροπή στον τροχό (kg.m/rpm): 5,1/2.700

Η απόδοση του κινητήρα όσον αφορά την ισχύ του είναι χαμηλή και στην μέγιστη τιμή της αγγίζει -χωρίς να ξεπερνά- τους σαράντα ίππους στον τροχό. Έχοντας όμως αρκετά κυβικά η ροπή του κινείται γύρω από τα πέντε χιλιογραμμόμετρα από τις 2.500 έως τις 6.000 στροφές.Η καλή του απόκριση τον κάνει πολύ ευχάριστο στις χαμηλές και μεσαίες στροφές. Χρειάζεται αλλαγή λαδιού και ρύθμιση βαλβίδων κάθε 7.500 χιλιόμετρα.

 

ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ (l/100km)

Μέση:            5,6

ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ (km)

Μέση:            303

 

ΤΙΜΕΣ ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ (με ΦΠΑ 23%, €)

Έμβολο πλήρες: 141

Μπιέλα: 239

Τελικό εξάτμισης (ένα): 527

Ρεζερβουάρ: 528,74 (933,20 βαμμένο)

Εμπρός φτερό: 135

Εμπρός ζάντα: 244

Μανέτα φρένου: 23,30

Σέλα: 133

Πλαίσιο :765

 

Οι προαναφερόμενες τιμές ήταν σε ισχύ τον Μάϊο του 2012

Και το σχήμα της σέλας έρχεται από το παρελθόν, έχοντας ουσιαστικά ένα επίπεδο. Είναι όμορφη σχετικά κοντή για τον συνεπιβάτη, ενώ και το ύψος του αφρώδους υλικού της είναι μικρό, θυσία για την άνεση, κέρδος για την απόσταση από το έδαφος

 

 

Μεγάλης διαμέτρου ο μπροστινός τροχός με τις ακτίνες. Το φρένο χρειάζεται αρκετή δύναμη, αλλά το πιρούνι είναι σχετικά στιβαρό και ο μοναδικός δίσκος δεν το επηρεάζει

 

Περισσότερο από τρεις δεκαετίες η Moto Guzzi έχει ταυτιστεί με τον διαμήκη αερόψυκτο δικύλινδρο V90o και την μετάδοση με άξονα. Αυτήν μετέφερε στην αναβίωση της V7 αφήνοντας όλες τις πολύπλοκες διατάξεις του παρελθόντος της να παραμένουν στο μουσείο της