Η τελευταία δραστική ανανέωση του Versys 650 έγινε το 2022, όταν η Kawasaki το εφοδίασε με Traction Control 2 επιπέδων, έγχρωμη οθόνη TFT με συνδεσιμότητα, ψηλότερη, ρυθμιζόμενη ζελατίνα και full-LED φώτα, ενώ το 2023 και 2024 οι αλλαγές στο μεσαίο Adventure / Tourerμοντέλο των “πρασίνων” είναι μόνο χρωματικές.
Το Versys 650 του 204 θα κυκλοφορήσει σε τρεις χρωματικούς συνδυασμούς. Τον κλασικό πράσινο (Metallic Flat Spark Black/Candy Lime Green), τον μαύρη μαυρίλα πλάκωσε (Metallic Spark Black/Metallic Flat Spark Black) και τον νέο “τσαχπίνικο” μαύρο-γκρι με κόκκινες λεπτομέρειες (Metallic Matte Dark Gray/Ebony).
Όπως γράψαμε στον πρόλογο, το Versys 650 πέρα από τα νέα χρώματα παραμένει ίδιο με το 2023, με τον δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα των 649 κ.εκ. να αποδίδει 65,7 hp / 8.500 rpm, και με τον εξοπλισμό να περιλαμβάνει το σύστημα KTRC, την TFT οθόνη με συνδεσιμότητα, τα LED φώτα, το δικάναλο ABS, κ.α.
Οι τροχοί των 17 ιντσών είναι χυτοί με μπράτσα, το ρεζερβουάρ έχει χωρητικότητα 21 λίτρα, και το βάρος της μοτοσυκλέτας ανακοινώνεται στα επίσημα 219 γεμάτα κιλά.
Για την ώρα η Kawasaki έδειξε τη standard έκδοση εξοπλισμού της μοτοσυκλέτας, αναφέροντας όμως παράλληλα πως σύντομα θα κυκλοφορήσουν και οι υπόλοιπες εκδόσεις -όπως το 2023-, με κορυφαία την Tourer+.
Νέο entry-level μοντέλο με δικύλινδρο σε σειρά, βασισμένο στην Aprilia RS457
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
1/8/2025
Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική
Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.
Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.
Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.
Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.
Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.
Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.
