Ducati Hypermotard 939/SP - Δείτε το video της δοκιμής!

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

4/5/2016

Δοκιμάσαμε αποκλειστικά το νέο Hypermotard 939 στους δρόμους της Ισπανίας και την έκδοση SP στην πίστα. Μετά από την αναλυτική παρουσίαση στο τεύχος 557, δείτε τώρα το video από την δοκιμή του!

Η νέα αύξηση κυβισμού για τα Hypermotard, ήταν ίσως αυτό που χρειαζόταν για να φτάσουν έπειτα από δέκα χρόνια ζωής να βρουν για πρώτη φορά την ακριβή τους ταυτότητα. Αν υπολογίσεις ότι είδαμε το πρωτότυπο το 2005 και κυκλοφόρησε στους δρόμους το 2007, μπορείς να πεις ότι φέτος κλείνουν ατύπως μία δεκαετία ζωής, και μάλιστα ταραχώδη, με σκαμπανεβάσματα στον κυβισμό τους. Μπορεί στην Ελλάδα να έχουμε ξεχάσει ότι υπάρχει η κατηγορία supermotard, που είναι το λιγότερο σε μία χώρα που έτσι κι αλλιώς ο αθλητισμός πάσχει σε όλες του τις μορφές, όμως στην υπόλοιπη Ευρώπη το άθλημα αυτό πηγαίνει πολύ καλύτερα από τα δικά μας δεδομένα. Κυρίως σε Ιταλία και Ισπανία, οπότε δεν είναι καθόλου περίεργο που η Ducati έφτιαξε δέκα χρόνια πριν το πιο άγριο supermotard, ονομάζοντάς το πολύ σωστά: Hypermotard! Με περισσότερα από χίλια κυβικά, ελαφρύτερο από το σημερινό 939 αλλά και με λιγότερα άλογα, το πρώτο μεγάλο Hypermotard ήταν μία δύσκολη μοτοσυκλέτα για κάθε μέρα και απαιτητική στην πίστα.

Λίγοι ήταν εκείνοι που μπορούσαν να κυνηγήσουν τον ρυθμό στην πίστα, κατά τον οποίο η μοτοσυκλέτα φανέρωνε τα πλεονεκτήματά της, ενώ σε καθημερινή χρήση η άκαμπτη συμπεριφορά της κούραζε γρήγορα τους περισσότερους αναβάτες. Κι όπως συνήθως συμβαίνει στις μοτοσυκλέτες, για αυτούς ακριβώς τους λόγους που αναφέρονται παραπάνω, εκείνο το πρώτο Hypermotard απέκτησε φήμη και κοινό, ώστε λίγο αργότερα να γίνει μία κατηγορία από μόνο του...

Η Ducati βλέποντας το ενδιαφέρον του κόσμου για αυτές τις μοτοσυκλέτες, κι ακούγοντας τα πράγματα που θα ήθελαν να βελτιωθούν, πέρασε μία περίοδο αυξομείωσης του κυβισμού, ενώ παράλληλα γεννήθηκαν περισσότερα μοντέλα, όπως το «λίγο τουριστικό – πιο καθημερινό» Hyperstrada κι έτσι τα Hypermotard έγιναν οικογένεια. Όταν τους ακολούθησε κατά πόδας και ο ανταγωνισμός, όπως η MV Agusta με Rivale και Stradale, τα Hypermotard έγιναν και κατηγορία μοτοσυκλετών, και όχι απλά κατηγορία στην γκάμα της Ducati. Όλη αυτή η πορεία μας φέρνει πλέον στο Hypermotard 939, που έχει την ίδια μέγιστη ιπποδύναμη με το απερχόμενο 821, αλλά πιο γεμάτη απόκριση σε όλες τις στροφές, και για πρώτη φορά η ροπή του είναι τόσο κοντά στο πρώτο Hypermotard 1100. Ελάχιστα βαρύτερο από το 821, με μικρότερο μεταξόνιο και επανασχεδιασμένο παντού, το Hypermotard 939 -των 937 κυβικών- υποσχόταν να είναι το πιο διασκεδαστικό και συνάμα ευκολοδήγητο Hyper, που έχει φτιαχτεί ως τώρα. Για να το διαπιστώσουμε, πήγαμε στην Βαρκελώνη σε μία γνώριμη πίστα από τις παρουσιάσεις, φαρδιά και με ανοικτές στροφές ενώ έβρεχε καταρρακτωδώς, στοιχεία δηλαδή που τοποθετούνται διαμετρικά αντίθετα από όλα όσα πρεσβεύει το Hypermotard…

Αναλυτική παρουσίαση στο τεύχος Απριλίου (τ.557)...

Δείτε το video της δοκιμής:

 

 

 

 

 

 

 

 

Και όμως - Μια Moto Guzzi χωρίς V2 κινητήρα!

Νέο entry-level μοντέλο με δικύλινδρο σε σειρά, βασισμένο στην Aprilia RS457
New Model Inline Moto Guzzi
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

1/8/2025

Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική

Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.

Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.

New Model Inline Moto Guzzi

Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.

Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.

New Model Inline Moto Guzzi

Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.

Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.

New Model Inline Moto Guzzi