Δοκιμάζοντας το KTM 1290 Superduke R

Η θεραπεία της χορτοφαγίας
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

13/4/2018

Έχουμε στα χέρια μας αυτές τις μέρες την τελευταία έκδοση του KTM 1290 Superduke R και φυσικά μας τρώνε τα δάκτυλά μας να γράψουμε κάτι για αυτή την (ΠΟΛΥ) ιδιαίτερη μοτοσυκλέτα. Σαφώς και θα έχουμε πλήρες τεστ με μετρήσεις επιδόσεων, καταναλώσεις και δυναμομέτρηση σε επόμενο τεύχος του ΜΟΤΟ, όμως οι πρώτες ζεστές εντυπώσεις έχουν την δική τους αξία. Ιδιαίτερα τώρα που ακόμα έχουμε την γεύση στο στόμα από την οδήγηση του νέου 790 Duke. Ξεκάθαρα πρόκειται για δύο διαμετρικά αντίθετες μοτοσυκλέτες σε χαρακτήρα. Το 790 Duke σε γοητεύει με την αρμονία του, το 1290 Superduke R σε… υποτάσσει με την ωμή βία του!

Σε αυτή την κατηγορία των μεγάλων streetfighter υπάρχει το Aprilia Tuono 1100, το Yamaha MT-10, το Suzuki GSX-S 1000 και το KTM 1290 Superduke R (update: ναι - ναι και το BMW S1000R που δεν μπορούμε να το ξεχάσουμε). Κάποτε είχαμε και τα Ducati Streetfighter 1098 και Kawasaki Z 1000, όμως η μικρή ζήτηση και οι προδιαγραφές Euro 4 τα εξαφάνισαν.

Παρ’ ότι το KTM 1290 Superduke R μοιάζει στα χαρτιά να είναι αντίπαλός του Tuono 1100 Factory και του MT-10 SP, στην πραγματικότητα αυτές οι τρεις μοτοσυκλέτες διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Το Aprilia είναι ένα superbike με ψηλό τιμόνι και γι’ αυτό είναι καλύτερο μέσα στην πίστα και λιγότερο ευχάριστο στο δρόμο. Το MT-10 έχει τη σωστή κλιμάκωση στο κιβώτιο ταχυτήτων για οδήγηση στους δρόμους και γι’ αυτό τα πάει πολύ καλύτερα μέσα στην πόλη και στα στροφιλίκια.

Όμως το KTM 1290 Superduke R είναι το μοναδικό πλέον V2 σε αυτό το κλειστό club και αυτό με τη σειρά του επηρεάζει σε απόλυτο βαθμό την προσωπικότητά του. Ο V4 της Aprilia και ο crossplane εν σειρά τετρακύλινδρος της Yamaha έχουν ροπή παντού και γραμμική παροχή δύναμης, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί η απόκριση στο γκάζι με έναν V2 που έχει 200 κυβικά παραπάνω και πολύ μεγαλύτερη διαδρομή εμβόλου. Το KTM 1290 Superduke R είναι πραγματικά μια βίαιη μοτοσυκλέτα. Είναι η θεραπεία για την χορτοφαγία! Το μικρό βάρος και τα υπερσύγχρονα ηλεκτρονικά σε βοηθούν να την κουμαντάρεις, αλλά δεν μπορούν να κρύψουν τον αιμοδιψή χαρακτήρα του.  Στις μέρες μας θα βρεις κι άλλες μοτοσυκλέτες που σου ζουλάνε τους αδένες παραγωγής αδρεναλίνης, αλλά μόνο το 1290 Superduke R τους χτυπάει με βαριοπούλα.

EICMA: Italjet Roadster 400 2026 - Το πιο ξεχωριστό scooter της έκθεσης

Steam-punk μετάλλαξη που συνδυάζει κλασικές γραμμές με ακραίο design
Italjet Roadster 400
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

5/11/2025

Μετά την σειρά των τριών Dragster 125, 200 και 300 κ.εκ, και μετά το extreme Dragster 700 Twin το οποίο οδηγήσαμε με ολόσωμη φόρμα στην πίστα της Imola (!), μια παρουσίαση που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 671, η Italjet παρουσιάζει το Roadster 400, ένα μοντέλο που ισορροπεί μεταξύ ρετρό αισθητικής και ακραίου design.

Το Roadster 400 είναι ένα πραγματικά ξεχωριστό δικύκλο που παρότι είναι εμφανές ότι μοιράζεται DNA με τα υπόλοιπα της εταιρείας, καταφέρνει να ενσωματώσει και σειρά ρετρό στοιχείων σε scooter που μόνο ως μοναδικό μπορεί να περιγραφεί.

Italjet Roadster 400

Την ιδιαίτερη αυτή, σχεδόν steampunk αισθητική συμπληρώνει η χρωματική επιλογή με την αντίθεση του κομψού μαύρου ματ, με στοιχεία που τονίζονται από την χρυσή βαφή, ενώ παρουσιάστηκε και σε έναν ακόμη χρωματισμό με βάση το ασημί και κόκκινες λεπτομέρειες.

Italjet Roadster 400

Ο σχεδιασμός του αποτίει φόρο τιμής στις σιλουέτες του παρελθόντος παντρεύοντας τις με δυναμικές γραμμές. Τα καμπυλωτά πλαϊνά πάνελ που θυμίζουν εισαγωγές στροβιλοκινητήρων έχουν και πρακτική χρησιμότητα κατευθύνοντας την ροή του ψυχρού εισερχόμενου αέρα προς τις επιφάνειες των ψυγείων που εδράζουν εντός των πλαστικών, διακριτικά κρυμμένα.

Italjet Roadster 400

Στο Roadster 400 εμφανίζεται και το σύστημα DLAS (Dynamic Linkage Articulated Steering), μια εξέλιξη του χαρακτηριστικού συστήματος κατεύθυνσης της Italjet με το μονό εμπρός ψαλίδι που προσφέρει πέρα από ακρίβεια και μια ισχυρή σχεδιαστική ταυτότητα. Οι δύο δαγκάνες της Nissin εμπρός συνδέονται σε σειρά με τα υπόλοιπα τμήματα της ανάρτησης μπερδεύοντας και εντυπωσιάζοντας, με κάποια να θυμίζουν έντονα μπιέλες.

Italjet Roadster 400

Το πλαίσιο χωροδικτύωμα αφήνει εκτεθειμένο σε κοινή θέα το ρεζερβουάρ καυσίμου όπως είναι άλλωστε και τα δύο μονά, ρυθμιζόμενα αμορτισέρ της Ohlins εμπρός και πίσω, με την τοποθέτηση του τελευταίου να προβληματίζει, καθώς βρίσκεται ανάμεσα στα δύο τελικά της Akrapovic, εγείροντας ανησυχίες για το πώς αυτό επηρεάζει την λειτουργία του.

Italjet Roadster 400

Τα μεγάλα πίσω πλαϊνά πάνελ καταλήγουν σε μια αιχμηρή ουρά και φέρουν τα διαγώνια φωτιστικά σώματα σε κάθε πλευρά και το σήμα “Roadster” σε καλλιγραφική γραμματοσειρά. Ανάμεσα τους και πίσω από την σέλα του συνεπιβάτη ξεπροβάλει η πίσω ανάρτηση με τα τελικά, πάνω από το πίσω φτερό.

Italjet Roadster 400

Χωρίς ακόμα να είναι γνωστά τα πλήρη τεχνικά χαρακτηριστικά του και το που τοποθετείται τιμολογιακά, είναι ένα scooter που κερδίζει τα βλέμματα εξ αρχής, αν και αναρωτιόμαστε για το πόσες λεπτομέρειες θα αναγκαστεί να αλλάξει πάνω του η Italjet όταν το βγάλει σε παραγωγή.

Χρήστος Κοφίτης

Χωρίς να υπονοούμε κάτι, έχει ενδιαφέρον να δούμε (φωτό άνω) ένα σκίτσο του Έλληνα σχεδιαστή Χρήστου Κοφίτη, σκίτσο που είχε γίνει πριν μερικές δεκαετίες, για ένα ακραίο scooter που θυμίζει ΠΟΛΥ το Roadster. Μπράβο στην Italjet για το θάρρος που έχει να βγάζει στην παραγωγή ακραία αντισυμβατικά σχέδια, δίχως να νοιάζεται για το αν αυτά θα είναι ευρέως αποδεκτά ή ακόμα και... λογικά.

Ετικέτες