Ducati Hypermotard 939 – Το οδηγούμε στην Ισπανία

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

29/2/2016

Η Ducati ανανέωσε για ακόμη μία φορά το Hypermotard, οριστικοποιώντας τον χαρακτήρα της μοτοσυκλέτας, που πρώτη φορά είδαμε ως πρωτότυπο το 2005. Από την εποχή των 1100, πίσω στο 2007, τα Hypermotard γίνονται συνεχώς και πιο ολοκληρωμένες μοτοσυκλέτες. Τα 1100 και 1100 S ήταν τόσο απόλυτα στη χρήση τους, που αν και η Ducati τα προωθούσε σαν καθημερινά supermotard, στην πράξη ήταν πολεμικές μηχανές δύσκολες για κάθε μέρα και απαιτητικές στην πίστα, φτιαγμένες για να τις απολαμβάνουν λίγοι. Το 2013 έγινε η μεγάλη αλλαγή στον χαρακτήρα του μοντέλου, όταν απέκτησε τον Testastretta των 821 κυβικών, ενώ ταυτόχρονα πλούτισε η οικογένεια αποκτώντας νέα μοντέλα, όπως το περισσότερο καθημερινό - λίγο τουριστικό: Hyperstrada.

Φέτος έχουμε εξίσου μεγάλη αλλαγή για τις εκδόσεις των Hypermotard, χωρίς όμως να απομακρύνονται από τον διττό χαρακτήρα τους: Φτιαγμένες για κάθε μέρα και ικανότατες στην πίστα, οι νέες Hypermotard έχουν σημαντικές αλλαγές στον κινητήρα με την αυξημένη χωρητικότητα, ώστε να πληρούν τις υποχρεωτικές Euro 4 προδιαγραφές ρίπων, διατηρώντας ταυτόχρονα την ιπποδύναμη και αυξάνοντας την διαθέσιμη ροπή.

 

 

Αυτό που δεν άλλαξε καθόλου στα νέα Hypermotard, είναι η εμφάνιση. Η Ducati έκανε μία έρευνα ανάμεσα στους ιδιοκτήτες, αλλά και στους οπαδούς της συγκεκριμένης κατηγορίας γενικά, και είδε ότι ένα από τα βασικά πλεονεκτήματα των Hypermotard, είναι το στιλ τους. Οπότε αποφάσισε να μην πειράξει την εμφάνιση της μοτοσυκλέτας, πράγμα που χαρίζει διαχρονικότητα στο μοντέλο και βοηθά τα μεταχειρισμένα να διατηρήσουν την τιμή τους. Η αλήθεια είναι πως το μοντέρνο και λιτό στιλ των Hypermotard δεν επιδέχεται πολλές αλλαγές, χωρίς να χάσει τον χαρακτήρα του.

Η Ducati προσκάλεσε περίπου ογδόντα δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο για να δουν τις διαφορές του νέου Hypermotard συγκριτικά με το 821, τόσο στον δρόμο, όσο και σε πίστα. Η Ισπανία προσφέρεται γενικώς για δημοσιογραφικές παρουσιάσεις, καθώς οι ντίλερ είναι άψογα οργανωμένοι και μπορούν άμεσα να βοηθήσουν την μητρική εταιρία, τόσο με προσωπικό, όσο και με διευκολύνσεις σε όλες τις διαδικασίες., ενώ ταυτόχρονα ο καιρός είναι πάντοτε καλός. Μονάχα που στην συγκεκριμένη περίπτωση, στο δεύτερο μισό της αποστολής, αποφάσισε να μας τα χαλάσει, ρίχνοντας βροχή με μικρά διαλείμματα χαλαζόπτωσης! Ωστόσο η λύση ήταν έτοιμη και άκουγε στο όνομα Diablo Rain Competition, που είναι βρόχινα αγωνιστικά ελαστικά της Pirelli, υποσχόμενα να μας βοηθήσουν να διατηρήσουμε αξιοπρεπή ρυθμό στην πίστα, ολοκληρώνοντας την δοκιμή.

 

 

 

 

Το πρόγραμμα της οδήγησης περιελάβανε μία μεγάλη διαδρομή με μονοψήφιο αριθμό χιλιομέτρων σε αυτοκινητόδρομο, μικρή απόσταση σε κυρίως δρόμο και από εκεί και πέρα στενό επαρχιακό στροφιλίκι, από πολύ νωρίς το πρωί, με την ελπίδα ότι επιστρέφοντας στην πίστα πριν το μεσημέρι, ο καιρός θα είχε καλυτερεύσει. Δεν ήταν όμως αυτή η περίπτωση. Για αυτό και η έκδοση SP μας περίμενε στην πίστα με κουβέρτες στα ελαστικά, έτοιμη να την δοκιμάσουμε μόλις έκοβε η χαλαζόπτωση, που ευτυχώς δεν διήρκεσε πολύ.

 

 

Η διαφορά στις επιδόσεις του Hypermotard με το προηγούμενο μοντέλο, γίνεται άμεσα αντιληπτή, παρόλο που σε απόλυτα νούμερα η ιπποδύναμη είναι ίδια. Πέρα από τις ψηλές στροφές που ο κινητήρας ταυτίζεται με τον 821, σε χαμηλές και μεσαίες είναι παντού πιο γεμάτος και με πιο άμεση απόκριση. Επιπρόσθετα η ροπή είναι 10% περισσότερη, κι με αυτά τα δεδομένα το Hypermotard είναι καλύτερο και σε έναν τομέα που το προηγούμενο μοντέλο έπασχε: τις σούζες!

Αντί να πρέπει να τραβάς το τιμόνι ή να συντονίζεσαι απόλυτα με τις στροφές του κινητήρα, όπως συνέβαινε στο 821, το 939 σου δίνει μεγαλύτερη ελευθερία, θυμίζοντάς σου ότι φτιάχτηκε για ένα βασικό λόγο: Να διασκεδάζει ο ιδιοκτήτης του!

Η έκδοση SP έχει τρία κιλά μικρότερο βάρος και πλήρως ρυθμιζόμενες αναρτήσεις της Öhlins εμπρός και πίσω, αντί του Kayaba ανεστραμμένου πιρουνιού και του Sachs αμορτισέρ της κανονικής έκδοσης. Μαζί με την ψηλότερη θέση οδήγησης και την μικρή αλλαγή στην γεωμετρία, η έκδοση SP προσανατολίζεται στα track days, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι πιο απαιτητική σε καθημερινή οδήγηση. Άλλωστε η λέξη πίστα στην περίπτωση των Hypermotard μπορεί να έχει πιο ευρύτερη έννοια, περιλαμβάνοντας πίστες καρτ, ή απλά σηματοδοτημένη διαδρομή σε ένα ελεύθερο πάρκινγκ. Με λίγα λόγια μπορεί να έχει την έννοια που της αρμόζει στην ελληνική πραγματικότητα…

 

 

Η ονομασία 939, όπως είχαμε γράψει και στο ρεπορτάζ της EICMA, δεν ακολουθεί τον κυβισμό του κινητήρα, όπως μας έχει συνηθίσει η Ducati. Ο νέος κινητήρας έχει 937 κυβικά, όμως η Ducati έχει συνειδητοποιήσει ότι ο αριθμός «9» έχει αρχίσει να γίνεται σήμα κατατεθέν εξαιτίας της Panigale, κι αποφάσισε ότι από εδώ και πέρα θα τον διατηρεί στα μοντέλα της, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα διαφοροποιείται λίγο η ονομασία, από τον πραγματικό κυβισμό.

Η διάμετρος των εμβόλων μπορεί να έχει αυξηθεί, όμως η Ducati έκανε την συνειδητή επιλογή να διατηρήσει την διατομή των βαλβίδων που μαζί με πολλές ακόμη αλλαγές, ευθύνονται για την διατήρηση της ιπποδύναμης, παρόλο που ο κινητήρας συμμορφώνεται με τις νέες προδιαγραφές.

Διαβάστε σε επόμενο τεύχος του MOTO, την πλήρη παρουσίαση του Hypermotard μαζί με την τεχνική ανάλυση του νέου κινητήρα, και όλες τις αλλαγές που υπάρχουν από το προηγούμενο μοντέλο!

 

Κατασκοπευτικό - Ηλεκτρική Royal Enfield Himalayan

Ηλεκτρική έκδοση του Himalayan εντοπίστηκε σε δοκιμές στην Ινδία
Royal-Enfield-Himalayan-Electric
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

16/6/2025

Οι κατασκοπευτικές φωτογραφίες δείχνουν μια ηλεκτρική εκδοχή της Royal Enfield Himalayan, σε μορφή που φαίνεται σχεδόν έτοιμη για παραγωγή, να κυκλοφορεί στον δρόμο.

Το ηλεκτρικό project της Royal Enfield Himalayan φαίνεται να προχωρά με γρήγορους ρυθμούς, καθώς μια δοκιμαστική μοτοσυκλέτα εντοπίστηκε στον δρόμο στην Ινδία και δείχνει να είναι κοντά στην τελική της μορφή.

Είχαμε ήδη ρίξει μια πρώτη ματιά στην ηλεκτρική Royal Enfield, με την κωδική ονομασία HIM-E, στην EICMA το 2023 (διαβάστε περισσότερα εδώ). Τότε ήταν ένα δοκιμαστικό πρωτότυπο γεμάτο λάσπες σε αρκετά "ακατέργαστη" μορφή, με τους επικεφαλής της Royal Enfield να κρατούν κλειστά τα χαρτιά τους σχετικά με την ημερομηνία παρουσίασής του και εμείς να επισημαίνουμε το 2025 ως το έτος με τις μεγαλύτερη πιθανότητα.

Royal-Enfield-Himalayan-Electric

Το νέο μοντέλο, όμως, φαίνεται πολύ πιο κοντά στην τελική έκδοση, από την μοτοσυκλέτα που είδαμε στην EICMA, με τους Ινδούς να έχουν παρουσιάσει από τότε και τη μάρκα Flying Flea, όπως και την πρώτη μοτοσυκλέτα που θα ανήκει σε αυτή (διαβάστε περισσότερα εδώ).

Πράγματι, η σχεδιαστική ομάδα της Enfield φαίνεται πως ενσωμάτωσε το σχέδιο της μπαταρίας στην αισθητική γραμμή της Flying Flea, που παρουσιάστηκε στην EICMA του 2024. Οι ψύκτρες της κάσας της μπαταρίας θυμίζουν τις καμπύλες γραμμές των Flying Flea FF-C6 και FF-S6, αλλά από εκεί και πέρα οι ομοιότητες σταματούν.

Όπως και το πρωτότυπο της EICMA, το νεότερο μοντέλο διαθέτει αναρτήσεις μεγάλης διαδρομής, με ρυθμίσεις στα πιρούνια και αμορτισέρ της Öhlins με ρεζερβουάρ αζώτου. Είναι δύσκολο να διακρίνουμε το σύστημα πέδησης, αν και φαίνεται να φέρει δαγκάνες της Nissin μπροστά, με δίσκο διαμέτρου περίπου 310mm.

Σε αντίθεση με το HIM-E πρωτότυπο, το οποίο είχε πλαίσιο χωροδικτύωμα (trellis), το μεγαλύτερο μέρος του νέου πρωτοτύπου φαίνεται να είναι κατασκευασμένο από κατεργασμένο CNC και σφυρήλατο αλουμίνιο. Η μπαταρία και ο ηλεκτροκινητήρας φαίνεται να λειτουργούν ως ενσωματωμένα, φέροντα μέρη του πλαισίου – κοινή πρακτική στον κόσμο των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών – ενώ το ψαλίδι συνδέεται απευθείας στον κινητήρα.