Ducati Supermono SC: Με υπερσυμπιεστή και μόλις 125 κιλά

Ο πατέρας του Ducati Supermono επαναφέρει την ιδέα των μονοκύλινδρων superspot
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

4/11/2022

Η Ducati Supermono κατασκευάστηκε αποκλειστικά για αγωνιστική χρήση, όμως χάρη στο ταλέντο του Pierre Terblanche έμεινε στην ιστορία ως μια από τις ομορφότερες μοτοσυκλέτες της ιταλικής εταιρείας.

Επίσης έμεινε στην ιστορία και χάρη στον “παράξενο” μονοκύλινδρο κινητήρα του, ο οποίος είχε ένα έμβολο αλλά δύο (!!!!) μπιέλες.

Αυτή η “τρελή” ιδέα δεν ήταν όσο τρελή φαίνεται εκ πρώτης όψεως, διότι επέτρεπε στον μονοκύλινδρο κινητήρα να έχει ελάχιστους κραδασμούς στις πολύ υψηλές στροφές χωρίς να πρέπει να βάλουν έναν υπεροβολικά βαρύ αντίβαρο ή κάποιον αντικραδασμικό άξονα που θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στην ταχύτητα ανόδου των στροφών του κινητήρα και στο συνολικό του βάρος. Μάλιστα μερικά χρόνια μετά, ακριβώς αυτή τη λύση χρησιμοποίησε η BMW με την Rotax στον δικύλινδρο εν σειρά των F650/750/800, αλλά και η SYM στον δικύλινδρο κινητήρα του mega scooter Maxsym TL.

Το αποτέλεσμα αυτής της πανέμορφής όσο και “παράξενης” μονοκύλινδρης supersport μοτοσυκλέτας της Ducati των 699 κυβικών ήταν να έχει ιπποδύναμη 75 ίππων στις 10.000 στροφές και βάρος 125,6 κιλά χωρίς υγρά και 136,5 κιλά γεμάτο βενζίνη.

Σήμερα ο Pierre Terblanche έχει το δικό του studio σχεδιασμού στο Birmingham της Alabama στις ΗΠΑ όπου μεταξύ άλλων πειραματίζεται με την εφαρμογή νέων τεχνολογιών στο σχεδιασμών και την κατασκευή μοτοσυκλετών.

Ένα δείγμα αυτής της τεχνολογική αναζήτησης είναι η κατασκευή του Supermono 699 SC, όπου το SC σημαίνει Super Charger δηλαδή μηχανικός υπερσυμπιεστής όπως των Kawasaki H2 (όχι turbo).

Η μοτοσυκλέτα είναι κατασκευασμένη με κράματα αλουμινίου κατασκευασμένα με την διαδικασία 3D Printing και το συνολικό της βάρος δεν ξεπερνά τα 125, όσα δηλαδή και του πρώτου Supermono με το ατσάλινο πλαίσιο χωροδικτύωμα.

Η διαφορά όμως στην ιπποδύναμη είναι πολύ μεγάλη, καθώς εδώ έχουμε 160 ίππους που συνοδεύονται από την αντίστοιχη ροπή του υπερτροφοδοτούμενου κινητήρα.

Αν στα 125 κιλά προσθέσουμε τα 75 κιλά ενός μέσου αναβάτη αυτής της κατηγορίας μοτοσυκλετών έχουμε μια αναλογία κιλών ανά ίππο στο 1,25 κιλά. Μια superbike με 200 ίππους, βάρος 200 κιλά και έναν αναβάτη 75 κιλών έχει 1,37 κιλά ανά ίππο.

Όπως βλέπουμε δηλαδή οι επιδόσεις στην ευθεία είναι αντίστοιχες των ισχυρότερων superbike, αλλά με 125 κιλά αντί για 200, η συμπεριφορά στις στροφές και στο φρενάρισμα είναι πολύ ανώτερες.

Προς το παρόν το Supermono 699 SC είναι απλώς ένα concept, όμως ως προς την τεχνολογία και την φιλοσοφία του θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει μια ρεαλιστική αναγέννηση των μονοκύλινδρων supersport.

 

Κατασκοπευτικό - Ηλεκτρική Royal Enfield Himalayan

Ηλεκτρική έκδοση του Himalayan εντοπίστηκε σε δοκιμές στην Ινδία
Royal-Enfield-Himalayan-Electric
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

16/6/2025

Οι κατασκοπευτικές φωτογραφίες δείχνουν μια ηλεκτρική εκδοχή της Royal Enfield Himalayan, σε μορφή που φαίνεται σχεδόν έτοιμη για παραγωγή, να κυκλοφορεί στον δρόμο.

Το ηλεκτρικό project της Royal Enfield Himalayan φαίνεται να προχωρά με γρήγορους ρυθμούς, καθώς μια δοκιμαστική μοτοσυκλέτα εντοπίστηκε στον δρόμο στην Ινδία και δείχνει να είναι κοντά στην τελική της μορφή.

Είχαμε ήδη ρίξει μια πρώτη ματιά στην ηλεκτρική Royal Enfield, με την κωδική ονομασία HIM-E, στην EICMA το 2023 (διαβάστε περισσότερα εδώ). Τότε ήταν ένα δοκιμαστικό πρωτότυπο γεμάτο λάσπες σε αρκετά "ακατέργαστη" μορφή, με τους επικεφαλής της Royal Enfield να κρατούν κλειστά τα χαρτιά τους σχετικά με την ημερομηνία παρουσίασής του και εμείς να επισημαίνουμε το 2025 ως το έτος με τις μεγαλύτερη πιθανότητα.

Royal-Enfield-Himalayan-Electric

Το νέο μοντέλο, όμως, φαίνεται πολύ πιο κοντά στην τελική έκδοση, από την μοτοσυκλέτα που είδαμε στην EICMA, με τους Ινδούς να έχουν παρουσιάσει από τότε και τη μάρκα Flying Flea, όπως και την πρώτη μοτοσυκλέτα που θα ανήκει σε αυτή (διαβάστε περισσότερα εδώ).

Πράγματι, η σχεδιαστική ομάδα της Enfield φαίνεται πως ενσωμάτωσε το σχέδιο της μπαταρίας στην αισθητική γραμμή της Flying Flea, που παρουσιάστηκε στην EICMA του 2024. Οι ψύκτρες της κάσας της μπαταρίας θυμίζουν τις καμπύλες γραμμές των Flying Flea FF-C6 και FF-S6, αλλά από εκεί και πέρα οι ομοιότητες σταματούν.

Όπως και το πρωτότυπο της EICMA, το νεότερο μοντέλο διαθέτει αναρτήσεις μεγάλης διαδρομής, με ρυθμίσεις στα πιρούνια και αμορτισέρ της Öhlins με ρεζερβουάρ αζώτου. Είναι δύσκολο να διακρίνουμε το σύστημα πέδησης, αν και φαίνεται να φέρει δαγκάνες της Nissin μπροστά, με δίσκο διαμέτρου περίπου 310mm.

Σε αντίθεση με το HIM-E πρωτότυπο, το οποίο είχε πλαίσιο χωροδικτύωμα (trellis), το μεγαλύτερο μέρος του νέου πρωτοτύπου φαίνεται να είναι κατασκευασμένο από κατεργασμένο CNC και σφυρήλατο αλουμίνιο. Η μπαταρία και ο ηλεκτροκινητήρας φαίνεται να λειτουργούν ως ενσωματωμένα, φέροντα μέρη του πλαισίου – κοινή πρακτική στον κόσμο των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών – ενώ το ψαλίδι συνδέεται απευθείας στον κινητήρα.