Honda: Κατέθεσε πατέντες για νέο superbike

Η ακραία φιλοσοφία του Pivotless
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

26/10/2021

Η Honda κατέθεσε μια σειρά από ολοκληρωμένα σχέδια-πατέντες που αφορούν μια νέα τετρακύλινδρη εν σειρά superbike η οποία χρησιμοποιεί τα κάρτερ του κινητήρα ως ενεργό πλαίσιο. Αυτή δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που η ιαπωνική εταιρεία σχεδιάζει μια pivoteless μοτοσυκλέτα υψηλών επιδόσεων. Στα τέλη της δεκαετίας των ’90 και στις αρχές του 2000, τα CBR 929/959 RR Fireblade, τα VTR 1000 R Firestorm και τα VFR 800 F είχαν pivotless πλαίσια, με τα ψαλίδια τους (διπλά και μονόμπρατσα) να στηρίζονται απευθείας στο πίσω μέρος των κάρτερ του κινητήρα.

Αυτή τη φορά όμως η Honda τραβά την ιδέα του pivoteless πλαισίου στα άκρα, καθώς το υποπλαίσιο δεν στηρίζεται πλέον στα κάρτερ αλλά βιδώνει στο εμπρός τμήμα του χυτού αλουμινένιου πλαισίου (το οποίο είναι ταυτόχρονα και τμήμα εισαγωγής αέρα (ram-air) προς το φιλτροκούτι όπως στο Ducati Panigale V4), αποτελώντας ένα πολύ μεγάλο ενιαίο κομμάτι που φτάνει έως το πίσω φανάρι. Επειδή αναφέραμε την Ducati Panigale V4, να διευκρινίσουμε πως στην ιταλική μοτοσυκλέτα το χυτό αλουμινένιο εμπρός τμήμα του πλαισίου δένει στα κάρτερ και στην πίσω κεφαλή του V4 κινητήρα, ενώ στα σχέδια της Honda το πίσω τμήμα δένει κι αυτό στα κάρτερ, διότι ο τετρακύλινδρος εν σειρά κινητήρας – προφανώς – δεν έχει πίσω κυλίνδρους…

Το μονόμπρατσο ψαλίδι (τουλάχιστον έτσι φαίνεται στα σχέδια) δένει στα κάρτερ και έχει δύο ενισχυτικές πλάκες αλουμινίου εξωτερικά, όπου πάνω τους στηρίζονται τα μαρσπιέ και πιθανόν και το πλάγιο σταντ.

Φυσικά το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί να επιστρέψουν σε μια ιδέα που ήδη είχαν εφαρμόσει στο παρελθόν και εγκατέλειψαν… Μα φυσικά για τον ίδιο λόγο που το έκανε και η Ducati.

Το pivotless πλαίσιο μπήκε στη ζωή μας από την Ducati στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και χρησιμοποιήθηκε στα 750/900SS και φυσικά στα 851/888 Superbike. Ο λόγος που το χρησιμοποίησε τότε η Ducati ήταν για να αυξήσει το μήκος του ψαλιδιού χωρίς να αυξήσει το μεταξόνιο της μοτοσυκλέτας της, καθώς ο ιταλικός V2 κινητήρα με την κεκλιμένη προς τα εμπρός κεφαλή είχε πολύ μεγάλο μήκος.

Η λύση αυτή δούλεψε ως προς τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά της μοτοσυκλέτας, μόνο που σε αγωνιστική χρήση δημιούργησε μια σειρά από πρακτικά προβλήματα, διότι στους αγώνες χρησιμοποιούσε κινητήρες με κάρτερ από μαγνήσιο (για μείωση βάρους) το οποίο δεν είχε την αντοχή του αλουμινίου. Ως αποτέλεσμα έπρεπε να αλλάζει δυο-τρεις κινητήρες σε κάθε αγώνα, διότι τα κάρτερ παρουσίαζαν ρωγμές.  

Σε χρήση δρόμου τα αλουμινένια κάρτερ ήταν πιο ανθεκτικά και δεν είχαν ιδιαίτερα προβλήματα στο σημείο σύνδεσης του ψαλιδιού, όμως καθώς το πλάγιο σταντ βίδωνε και αυτό πάνω τους, το βάρος της μοτοσυκλέτας τα στρέβλωνε σιγά-σιγά δημιουργώντας διαρροές λαδιού. Ως αποτέλεσμα στην 916 η Ducati επέκτεινε το πλαίσιο έως τη βάση του ψαλιδιού, ενισχύοντας το σημείο και λύνοντας ένα μέρος από τα προβλήματα στους αγώνες.

Η Honda χρησιμοποίησε το Pivoteless πλαίσιο για τους ίδιους χωροταξικούς λόγους στο VTR 1000 Firestrom (έβαλε και τα ψυγεία στο πλάι, όπως και στο VFR 800) και λίγα χρόνια αργότερα το χρησιμοποίησε και στα CBR 900 RR Fireblade (929/959). Να σημειωθεί πως κανένα από αυτά τα μοντέλα δεν είχαν σχεδιαστεί για αγωνιστική χρήση (στα SBK το όριο κυβικών για τα τετρακύλινδρα ήταν ακόμα στα 750cc). Διότι το VTR 1000R/SP και τα CBR600F4 που μπορούσαν να τρέξουν στις κατηγορίες superbike και supersport, είχαν πλαίσια που έφταναν έως τον άξονα του ψαλιδιού.

Όλα αυτά τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα των pivotless πλαισίων παραμένουν, μόνο που η σύγχρονη τεχνολογία και οι ανάγκες της σύγχρονης εποχής αλλάζουν. Η Ducati επανάφερε τα Pivotless πλαίσια στην παραγωγή με τις Panigale, που έχουν όσα άλογα έβγαζαν τα εργοστασιακά 916/998 των superbike και μάλιστα χρησιμοποιεί την ίδια φιλοσοφία σε ακόμα πιο ακραία μορφή στα MotoGP των 250+ ίππων.

Οπότε η επιστροφή της Honda σε μια σύγχρονη εκδοχή ενός pivotless πλαισίου για την επόμενη γενιά των Fireblade δεν είναι παράξενη επιλογή. Τα υλικά και οι τεχνολογίες έχουν αλλάξει δραματικά και κάποιες λύσεις του παρελθόντος μπορεί να έχουν εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα σήμερα.

Λαμπρό παράδειγμα τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όπου υπήρχαν ήδη από τις αρχές του αιώνα, αλλά έπρεπε να αλλάξει η τεχνολογία στις μπαταρίες για να αποκτήσουν πρακτική οντότητα.    

CBR 959 Fireblade

VTR 1000F Firestorm

VTR1000R/SP


EICMA: Moto Morini Corsaro GT 2026 – Ξανά στο Μιλάνο η δικύλινδρη crossover [Gallery]

Ισχυρότερη από τα δικύλινδρα 600-700 της κατηγορίας με 95 ίππους – Με σύστημα παρατήρησης τυφλού σημείου
Moto Morini Corsaro GT 2026 EICMA
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

5/11/2025

Το Moto Morini Corsaro GT που παρουσιάστηκε πέρσι στο Μιλάνο έδωσε και πάλι το “παρών” στο περίπτερο της εταιρείας αναμένοντας ακόμη την ημέρα που θα περάσει στη μαζική παραγωγή ως μία από τις πιο ελκυστικές σχεδιαστικά προτάσεις στις μεσαίες crossover.

Όπως γνωρίζουν πολύ καλά οι αναγνώστες του περιοδικού που έχουν διαβάσει και τη συνέντευξη του γενικού διευθυντή της εταιρείας Alberto Monni, η Moto Morini κάνει τα πράγματα πολύ διαφορετικά από άλλες ευρωπαϊκές που ανήκουν πλέον σε κινέζικο όμιλο. Για να το θέσουμε όπως αρμόζει στην περίπτωση το όνομα της Moto Morini δεν είναι απλά ένα αυτοκόλλητο σε μια μοτοσυκλέτα που κατασκευάζεται στην Κίνα. O ιστορικός κατασκευαστής, ο οποίος ανήκει από το 2018 στο Zhongneng Vehicle Group, έχει την έδρα του στην Ιταλία εκεί όπου σχεδιάζει ο ίδιος της μοτοσυκλέτες της γκάμας του, με δικό του προσωπικό, ενώ ο ίδιος πραγματοποιεί και την εξέλιξή τους.

Το Corsaro GT που αναμένεται να περάσει στην παραγωγή φέτος είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της φιλοσοφίας και κερδίζει και φέτος το ενδιαφέρον των επισκεπτών της έκθεσης, ως μία από τις πιο ελκυστικές μεσαίου κυβισμού crossover.

Moto Morini Corsaro GT 2026

Σχεδιασμένο από τον πρώην διευθυντή σχεδίασης της MV Agusta, Adrian Morton, το Corsaro GT είναι το πιο τουριστικό μοντέλο της πλατφόρμας και τοποθετείται δίπλα στο γυμνό και το σπορ μοντέλο της ομώνυμης οικογένειας, με τα οποία μοιράζεται τον V2 κινητήρα με την περιεχόμενη γωνία των 90 μοιρών, το πλαίσιο, το πιρούνι και το αλουμινένιο ψαλίδι του, ενώ έχει μισό φαίρινγκ, διαφορετική σέλα και διαφορετική, πιο όρθια θέση οδήγησης.

Το ανεστραμμένο πιρούνι είναι πλήρως ρυθμιζόμενο με καλάμια στα 43 χλστ. και το αμορτισέρ με το μοχλικό ρυθμίζεται σε προφόρτιση ελατηρίου. Η διαδρομή του πίσω τροχού είναι ίδια με του γυμνού Corsaro και του Sport, στα 145 χλστ., ενώ 145 χλστ. είναι και η διαδρομή του πιρουνιού. Στα φρένα έχουμε δίσκους 320 χλστ. και ακτινικά τοποθετημένες μονομπλόκ δαγκάνες της Brembo τεσσάρων εμβόλων.

Ο V2 κινητήρας των 749 κ.εκ. αποδίδει 95 ίππους και 7,5 kg.m ροπής στις 9.500 και 7.000 σ.α.λ. με τη μοτοσυκλέτα να ζυγίζει 205 κιλά χωρίς υγρά. Το ρεζερβουάρ έχει χωρητικότητα 18 λίτρων, η σέλα απέχει από το έδαφος 840 χλστ. και το μεταξόνιο των 1.500 χλστ. θέλει να συνδυάζει ευελιξία στις χαμηλές ταχύτητες και σταθερότητα στις υψηλότερες.

Το Corsaro GT έχει καλό επίπεδο εξοπλισμού με full LED φωτιστικά σώματα, TFT οθόνη με ενσωματωμένο σύστημα πλοήγησης και συνδεσιμότητα, Cornering ABS και ρυθμιζόμενη ζελατίνα, ενώ στον εξοπλισμό περιλαμβάνεται και σύστημα ανίχνευσης τυφλού σημείου. Η μοτοσυκλέτα θα έπρεπε να βρίσκεται στις ευρωπαϊκές εκθέσεις από τον περασμένο Ιούλιο, σύμφωνα με όσα μας είχε πει ο Monni στο τεύχος #663. Το χρονοδιάγραμμα δεν τηρήθηκε και εμείς θα σας ενημερώσουμε για τις προθέσεις της Moto Morini με την πρώτη ευκαιρία που θα βρούμε να μιλήσουμε μαζί τους εδώ στο Μιλάνο.