Με το νέο Yamaha Tracer 900 στην Κεφαλονιά

Πόσο κόστισε και πως ταξιδεύει το ανανεομένο Tracer 900
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

6/8/2018

Σήμερα συμπληρώνω σχεδόν 20 μέρες συμβίωσης με το καινούριο Yamaha Tracer 900 και ανάμεσα σε όσα έχω κάνει μαζί του αυτές τις ημέρες ήταν και ένα ταξίδι-αστραπή δικάβαλος στην Κεφαλονιά.

 

Βασικά, ο αρχικός προγραμματισμός ήθελε να κάτσουμε έξι ημέρες στο καταπράσινο νησί του Ιονίου, αλλά με αυτόν τον σκατόκαιρο που έκανε τον Ιούλιο, η παραμονή μας εκεί περιορίστηκε σε μόλις δύο ημέρες.

Καθώς το Tracer 900 δεν είναι δικό μου αλλά μας το έχει παραχωρήσει η ΜΟΤΟΔΥΝΑΜΙΚΗ Α.Ε.Ε. δεν είχε κάποιον έξτρα εξοπλισμό για την μεταφορά αποσκευών, ούτε είχα εγώ στη διάθεση μου κάποιου είδους tank-bag ή σάκους που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω.

Με λίγη φαντασία κατάφερα να μετατρέψω σε tank-bag έναν μαλακό σάκο πλάτης που είχα και χάρη στο πλατύ και επίπεδο ρεζερβουάρ, ήταν αρκετά σταθερό πάνω στην μοτοσυκλέτα καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής Αθήνα-Κυλλήνη των 280 χιλιομέτρων.

Ούτε πίσω έχει σχάρα, όμως και εδώ με λίγη δημιουργική φαντασία βρήκαμε τη λύση. Χαλαρώσαμε εντελώς τα λουριά ενός μεγάλου μήκους σάκου πλάτης και έτσι όλο του το βάρος ακούμπαγε στις μακριές χειρολαβές του συνεπιβάτη και δεν καταπονούσε την πλάτη του. Εδώ να προσθέσω ότι ο συνεπιβάτης που είχα είναι μακράν ο πιο γκρινιάρης που υπάρχει πάνω στον πλανήτη γη (για την γυναίκα μου μιλάω φυσικά!) και το γεγονός ότι δεν έβγαλε άχνα, ούτε όταν πηγαίναμε, ούτε όταν γυρίζαμε δείχνει εν μέρει και πόσο άνετη και σωστά εργονομικά είναι η πίσω σέλα του Tracer 900. Εμπρός είναι εξίσου καλή και θα ήταν ψέμα αν έλεγα ότι με κούρασε σε αυτή την τρίωρη διαδρομή, αλλά παρά το μεγάλο μήκος της σιγά-σιγά σε σπρώχνει εμπρός, επειδή είναι κάπως κατηφορική και επειδή τα μαρσπιέ είναι αρκετά πίσω τοποθετημένα.

Η νέα μεγαλύτερη και ρυθμιζόμενη σε ύψος ζελατίνα κάνει πολύ καλή δουλειά σε ότι αφορά την προστασία από την πίεση του αέρα και γενικά δεν έχω κανένα αρνητικό σχόλιο επ’ αυτού. Ίσως ο αεροδυναμικός θόρυβος να είναι λίγο πιο έντονος απ’ όσο θα ήθελα μετά τα 130km/h αλλά συνολικά η άνεση στην εθνική βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο.

Άλμα προόδου σε σχέση με το προηγούμενο μοντέλο είναι σίγουρα η σταθερότητα στις υψηλές ταχύτητες. Αν χουφτώσεις το γκάζι εξακολουθεί να ελαφρώνει, αλλά με σταθερό γκάζι το νέο Tracer 900 πατάει με σιγουριά στο έδαφος, είτε έχει ένα άτομο στη σέλα, είτε δύο άτομα και ψιλο-χύμα δεμένους δύο σάκους πάνω του.

Ένα άλλο εντυπωσιακό στοιχείο του νέου μοντέλου είναι η εμφανώς μικρότερη κατανάλωση όταν οδηγάς στρωτά. Σε αυτό το ταξιδάκι η μέση κατανάλωση ήταν στα 5,2 λίτρα και με το ρεζερβουάρ των 18 λίτρων έβγαλα άνετα αυτονομία άνω των 280 χιλιομέτρων. Σημαντική η μεγάλη αυτονομία, διότι η τιμή της βενζίνης στην Κεφαλονιά είναι μόνο για τα μέλη της οικογένειας του Λάτση και του Βαρδυνογιάννη.

Αυτά που δεν μου αρέσουν όσο στο νέο Tracer 900 είναι ακριβώς τα ίδια που δεν μου άρεσαν και στο προηγούμενο μοντέλο και πίστευα ότι η Yamaha θα τα είχε κάνει, διότι είναι εξόφθαλμα ελαττώματα. Το βασικότερο είναι οι χούφτες στο τιμόνι, που προσθέτουν βάρος και όγκο αλλά καμία απολύτως προστασία. Το δεύτερο είναι οι ενδείξεις στα όργανα. Σίγουρα οι πιο απαιτητικοί μπορούν να πάρουν την έκδοση GT με τα έγχρωμα όργανα της R1, όμως και η βασική έκδοση του νέου Tracer 900 θα έπρεπε να είχε βελτιωθεί. Δεν με χαλάνε καθόλου τα μονόχρωμα ψηφιακά όργανα και είναι απολύτως τίμια για την τιμή που κάνει η βασική έκδοση του Tracer 900. Όμως η Yamaha θα έπρεπε με την ευκαιρία της ανανέωσης να προσθέσει μια ένδειξη αυτονομίας ή τουλάχιστον να βελτιώσει την ακρίβεια του δείκτη βενζίνης. Μέχρι και τα 180 χιλιόμετρα σου δείχνει ότι το ρεζερβουάρ είναι  εντελώς γεμάτο (!!!) και μετά από λίγο αρχίζουν να σβήνουν οι μπάρες η μία μετά την άλλη κάθε 20-30 χιλιόμετρα που κάνεις. Πραγματικά δεν έχει νόημα η βαθμονόμηση που έχουν κάνει στο δείκτη βενζίνης.

Να πούμε όμως και δύο λόγια για την αγαπημένη μου Κεφαλονιά που είχα σχεδόν δέκα χρόνια να επισκευτώ. Με εξαίρεση την χυδαία ακριβή βενζίνη, η Κεφαλονιά φέτος τον Ιούλιο ήταν από τα πιο φτηνά νησιά για να κάνει ένα ζευγάρι ποιοτικές διακοπές. Εμείς είχαμε έδρα τον Πόρο, όπου με 20-25 ευρώ έτρωγαν δύο άτομα του σκασμού, ακόμα και σε ψαροταβέρνα (έδωσα 23 ευρώ για ψητό λαυράκι, καλαμαράκια, χωριάτική και δύο αναψυκτικά). Λόγω του βροχερού καιρού, για μπάνιο προλάβαμε να πάμε μόνο στην Σκάλα, όπου δύο ξαπλώστρες με μαλακό στρώμα είχαν 10 ευρώ (χωρίς το μαλακό στρώμα είχαν 7 ευρώ οι δύο), ο freddo σερβιρισμένος στην παραλία με μπουκαλάκι νερό είχε 3,5 ευρώ και ένα μεγάλο club sandwich με τηγανιτές πατάτες είχε 7 ευρώ.  Τα εισιτήρια του πλοίου με επιστροφή για δύο άτομα και την μοτοσυκλέτα (άνω 250cc) ήταν 60 ευρώ περίπου. Με το Tracer 900 έκαψα ακριβώς 20 ευρώ βενζίνη για να πάω (ταχύτητα ταξιδιού 130-140km/h) και 25 ευρώ όταν γύριζα (ταχύτητα ταξιδιού 130-150km/h).

Suzuki VanVan, η επιστροφή - Έρχεται στην παραγωγή ως ηλεκτρικό

Παρουσιάστηκε ως concept στην Ιαπωνία - Έμπνευση από το αρχικό μοντέλο των 70s
Suzuki e-VanVan concept 2025
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

3/11/2025

H Suzuki πιστεύει ότι η ηλεκτροκίνηση έχει νόημα στα μικρά δίκυκλα για το αστικό τοπίο και ρίχνει στη μάχη ένα όνομα με μεγάλη ιστορία, αναβιώνοντας το RV125 VanVan -που είχε ήδη δεχτεί μια ενδιάμεση βενζινοκίνητη αναβίωση το 2003 κυκλοφορώντας τόσο στα 125 όσο και στα 200 ονομαστικά κυβικά.

Έχουν περάσει 54 χρόνια από την παρουσίαση του πρώτου VanVan που έκανε την εμφάνισή του το 1971 με την ιαπωνική εταιρεία να ακολουθεί τότε τις τάσεις εκείνης της εποχής με το δικό της μοτοσυκλετάκι "ελεύθερου χρόνου" απέναντι στο Monkey της Honda.

Suzuki e-VanVan concept 2025

Το VanVan 90 ξεχώρισε αμέσως για τα "μπαλονάτα" ελαστικά του που είχαν πλάτος 170 χλστ. σε ζάντα 10 ιντσών και στα δύο άκρα και του έδιναν τη δυνατότητα να κινείται με μεγαλύτερη ευκολία σε αμμώδες έδαφος και λάσπη, ενώ για να προσαρμόζεται στο εκάστοτε τερέν είχε στο πλαίσιό του και τρόμπα αέρα, ώστε τα ελαστικά να έχουν πάντα τις κατάλληλες πιέσεις. 

Ένα χρόνο μετά, το 1972, ακολούθησαν οι εκδόσεις των 50 και 125 κ.εκ., επίσης με δίχρονους κινητήρες, ενώ την επόμενη χρονιά έκανε την εμφάνισή του και το VanVan 75, το οποίο βασιζόταν στο 50άρι.

Το 2002 παρουσιάστηκε το VanVan 200, σε νέα, τετράχρονη και αερόψυκτη βάση, ενώ το 2023 βγήκε και η νέα τετράχρονη εκδοχή των 125 κυβικών. Το 2007, το VanVan δέχθηκε σύστημα ψεκασμού καυσίμου, ενώ η μοτοσυκλέτα παρέμεινε στην παραγωγή έως και το 2019, για να εξαφανιστεί κατόπιν.

Στο Tokyo Motor Show του 2025 η Suzuki επανέφερε το θρυλικό όνομα στο προσκήνιο με το e-VanVan, ένα μικρό μοτοσυκλέτακι που μοιάζει πολύ στο αυθεντικό και έχει και παρόμοιες διαστάσεις με αυτό, με μήκος και πλάτος στα 1.810 και 825 χλστ. αντίστοιχα και ύψος στα 1.050. (1.805x820x990 το VanVan 90).

Suzuki e-VanVan concept 2025

Το VanVan του μέλλοντος είναι καλύτερα προσαρμοσμένο να κινείται στους δρόμους των πόλεων και λιγότερο ικανό εκτός αυτών από τον πρόγονό του. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά σχεδιαστικά στοιχεία του VanVan, αν και τα ελαστικά του δεν είναι το ίδιο μεγάλα με εκείνα που είχε το μοτοσυκλετάκι των 70s, ούτε έχουν το ίδιο μεγάλα τακούνια.

Η απόδοσή του ηλεκτρικού κινητήρα αναμένεται να είναι εφάμιλλη με εκείνη ενός συμβατικού μοντέλου 125 κ.εκ., ενώ θα υπάρξει λογικά και έκδοση με μειωμένη ισχύ, αντίστοιχη των 50αριών, για την κατηγορία διπλώματος μοτοποδηλάτου.

Η Suzuki δεν προχώρησε σε λεπτομέρειες αναφορικά με τα τεχνικά χαρακτηριστικά του ηλεκτρικού VanVan, ούτε για την συστοιχία μπαταριών που θα φέρει, ενώ σε αυτό το σημείο είναι άγνωστο το πότε θα δούμε το μοντέλο παραγωγής.

Ετικέτες