Όπως ήδη γνωρίζετε, η Suzuki δεν μπήκε στον κόπο να προσαρμόσει τον κινητήρα της Hayabusa στις προδιαγραφές Euro 4 και ως εκ τούτου εδώ και δύο χρόνια στις Ευρωπαϊκές χώρες πωλούνται μόνο όσες μοτοσυκλέτες ήταν σε stock. Βέβαια η παράγωγή της Hayabusa συνεχίζεται κανονικά για τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου και μάλιστα η Suzuki έχει ξεκινήσει από πέρσι τη συναρμολόγησή της στην Ινδία για να καλύψει τη ζήτηση της τοπικής αγοράς. Όλο αυτό το διάστημα οργίαζαν οι φήμες πως το 2020 η ιαπωνική εταιρεία θα έχει έτοιμη την νέα Hayabusa, που είτε θα ήταν turbo, είτε θα είχε 1600 κυβικά, είτε θα είχε αυτόματο κιβώτιο, είτε… Η αγωνία των φίλων της Hayabusa που φέτος έκλεισε 20 ολόκληρα χρόνια στην παραγωγή μεγάλωνε μέρα με τη μέρα. Το 2020 η Suzuki συμπληρώνει 100 ιστορίας και πολλοί ήταν εκείνοι που είπαν πως τότε θα δούμε την νέα Hayabusa. Τελικά η αγωνία αυτή έφτασε στο τέλος της, καθώς η Suzuki παρουσίασε επίσημα την Hayabusa του 2020 για την αγορά των ΗΠΑ και των υπόλοιπων χωρών - πλην όσων έχουν τους περιορισμούς των προδιαγραφών Euro 4, δηλαδή της Ε.Ε. αλλά και της ίδιας της Ιαπωνίας!
Κυρίες και κύριοι αυτή είναι η νέα Hayabusa για τον εορτασμό των 100 χρόνων της Suzuki και των 20 χρόνων της διαρκούς παραγωγής της… New bold Colors!!!!!
EICMA: Italjet Roadster 400 2026 - Το πιο ξεχωριστό scooter της έκθεσης
Steam-punk μετάλλαξη που συνδυάζει κλασικές γραμμές με ακραίο design
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
5/11/2025
Μετά την σειρά των τριών Dragster 125, 200 και 300 κ.εκ, και μετά το extreme Dragster 700 Twin το οποίο οδηγήσαμε με ολόσωμη φόρμα στην πίστα της Imola (!), μια παρουσίαση που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 671, η Italjet παρουσιάζει το Roadster 400, ένα μοντέλο που ισορροπεί μεταξύ ρετρό αισθητικής και ακραίου design.
Το Roadster 400 είναι ένα πραγματικά ξεχωριστό δικύκλο που παρότι είναι εμφανές ότι μοιράζεται DNA με τα υπόλοιπα της εταιρείας, καταφέρνει να ενσωματώσει και σειρά ρετρό στοιχείων σε scooter που μόνο ως μοναδικό μπορεί να περιγραφεί.
Την ιδιαίτερη αυτή, σχεδόν steampunk αισθητική συμπληρώνει η χρωματική επιλογή με την αντίθεση του κομψού μαύρου ματ, με στοιχεία που τονίζονται από την χρυσή βαφή, ενώ παρουσιάστηκε και σε έναν ακόμη χρωματισμό με βάση το ασημί και κόκκινες λεπτομέρειες.
Ο σχεδιασμός του αποτίει φόρο τιμής στις σιλουέτες του παρελθόντος παντρεύοντας τις με δυναμικές γραμμές. Τα καμπυλωτά πλαϊνά πάνελ που θυμίζουν εισαγωγές στροβιλοκινητήρων έχουν και πρακτική χρησιμότητα κατευθύνοντας την ροή του ψυχρού εισερχόμενου αέρα προς τις επιφάνειες των ψυγείων που εδράζουν εντός των πλαστικών, διακριτικά κρυμμένα.
Στο Roadster 400 εμφανίζεται και το σύστημα DLAS (Dynamic Linkage Articulated Steering), μια εξέλιξη του χαρακτηριστικού συστήματος κατεύθυνσης της Italjet με το μονό εμπρός ψαλίδι που προσφέρει πέρα από ακρίβεια και μια ισχυρή σχεδιαστική ταυτότητα. Οι δύο δαγκάνες της Nissin εμπρός συνδέονται σε σειρά με τα υπόλοιπα τμήματα της ανάρτησης μπερδεύοντας και εντυπωσιάζοντας, με κάποια να θυμίζουν έντονα μπιέλες.
Το πλαίσιο χωροδικτύωμα αφήνει εκτεθειμένο σε κοινή θέα το ρεζερβουάρ καυσίμου όπως είναι άλλωστε και τα δύο μονά, ρυθμιζόμενα αμορτισέρ της Ohlins εμπρός και πίσω, με την τοποθέτηση του τελευταίου να προβληματίζει, καθώς βρίσκεται ανάμεσα στα δύο τελικά της Akrapovic, εγείροντας ανησυχίες για το πώς αυτό επηρεάζει την λειτουργία του.
Τα μεγάλα πίσω πλαϊνά πάνελ καταλήγουν σε μια αιχμηρή ουρά και φέρουν τα διαγώνια φωτιστικά σώματα σε κάθε πλευρά και το σήμα “Roadster” σε καλλιγραφική γραμματοσειρά. Ανάμεσα τους και πίσω από την σέλα του συνεπιβάτη ξεπροβάλει η πίσω ανάρτηση με τα τελικά, πάνω από το πίσω φτερό.
Χωρίς ακόμα να είναι γνωστά τα πλήρη τεχνικά χαρακτηριστικά του και το που τοποθετείται τιμολογιακά, είναι ένα scooter που κερδίζει τα βλέμματα εξ αρχής, αν και αναρωτιόμαστε για το πόσες λεπτομέρειες θα αναγκαστεί να αλλάξει πάνω του η Italjet όταν το βγάλει σε παραγωγή.
Χωρίς να υπονοούμε κάτι, έχει ενδιαφέρον να δούμε (φωτό άνω) ένα σκίτσο του Έλληνα σχεδιαστή Χρήστου Κοφίτη, σκίτσο που είχε γίνει πριν μερικές δεκαετίες, για ένα ακραίο scooter που θυμίζει ΠΟΛΥ το Roadster. Μπράβο στην Italjet για το θάρρος που έχει να βγάζει στην παραγωγή ακραία αντισυμβατικά σχέδια, δίχως να νοιάζεται για το αν αυτά θα είναι ευρέως αποδεκτά ή ακόμα και... λογικά.