Ducati MotoE - Επίσημη αποκάλυψη τεχνικών χαρακτηριστικών

150hp και 225 κιλά στο πρώτο στάδιο εξέλιξης του project
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

1/7/2022
H Ducati αποκάλυψε τα κυριότερα τεχνικά χαρακτηριστικά της πρωτότυπης ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας της για το Παγκόσμιο Κύπελο MotoE, χαρακτηριστικά που στο πρώτο στάδιο εξέλιξης είναι πανομοιότυπα με εκείνα της απερχόμενης Energica Ego Corsa MotoR.
 
Ο κωδικός εξέλιξης της πρώτης ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας της Ducati είναι ο V21L, ένα πρωτότυπο μοντέλο που από το 2023 θα αποτελέσει το αποκλειστικό αγωνιστικό όχημα των 18 αγωνιζομένων του Παγκοσμίου Κυπέλου MotoE, της ηλεκτρικής υποστηρικτικής κατηγορίας του MotoGP.
Το project έχει μεγάλη στρατηγική σημασία για το ηλεκτρικό μέλλον της Ducati, οδηγώντας στην ανάπτυξη πολύτιμης τεχνογνωσίας για τα επερχόμενα ηλεκτρικά μοντέλα παραγωγής της εταιρείας.
Για τη δημιουργία της μοτοσυκλέτας, το εργοστάσιο της Bologna ένωσε μηχανικούς, σχεδιαστές και τεχνικούς από τη Ducati και την Ducati Corse, το αγωνιστικό τμήμα της φίρμας, δημιουργώντας μια μοναδική ομάδα, ενώ η εταιρεία συμβουλεύτηκε και τους τεχνικούς του Volkswagen Group που ειδικεύονται στην ηλεκτροκίνηση. 
 
Επιπλέον για την περαιτέρω εξέλιξη του V21L, οι Ιταλοί βρίσκονται σε συνεχή επαφή με το Κέντρο Αριστείας του Salzgitter στη Γερμανία (κέντρο του Volkswagen Group που ειδικεύεται στην εξέλιξη και στην ανακύκλωση των μπαταριών) αλλά και με μάρκες του Group, όπως την Porsche και Lamborghini.
 
Το τμήμα R&D της Ducati ανέλαβε τη διοίκηση του project, μαζί με τον σχεδιασμό και τις εργαστηριακές δοκιμές του ηλεκτροκινητήρα, ενώ το Centro Stile Ducati είναι υπεύθυνο για το design και την τελική εμφάνιση της μοτοσυκλέτας. 
Το αγωνιστικό τμήμα Ducati Corse εξελίσσει τα ηλεκτρονικά, το λογισμικό, την αεροδυναμική και τελικά τη συναρμολόγηση της μοτοσυκλέτας, τις δοκιμές στην πίστα και την διαδικασία απόκτησης και ανάλυσης δεδομένων.
 
 
Το αποτέλεσμα σήμερα είναι ήδη ικανοποιητικό, αναφέρει η Ducati. Η MotoE πρωτότυπη μοτοσυκλέτα της εταιρείας ζυγίζει 225 κιλά (12 κιλά λιγότερα από το ελάχιστο βάρος των κανονισμών των Dorna & FIM για την κάλυψη της απόστασης του αγώνα), και μέγιστη ιπποδύναμη 110 Kw (150 hp) και 14,27 kgm ροπής, για μια τελική ταχύτητα 275 χλμ/ώρα στην πίστα του Mugello.
 
Η μπαταρία του V21L χαρακτηρίζεται από ένα σχήμα που ακολουθεί τις γραμμές της μοτοσυκλέτας στο μέσο της, ενώ ζυγίζει 110 κιλά και έχει χωρητικότητα 18 kWh με πρίζα φόρτισης 20 kW στην ουρά. H μπαταρία αποτελείται από 1.152 κυλινδρικές κυψέλες τύπου 21700.
 
Ο εναλλάκτης ζυγίζει 5 κιλά, ενώ το μοτέρ 21 κιλά με μέγιστη ταχύτητα περιστροφής τις 18.000 rpm σχεδιάστηκε από συνεργάτη της Ducati (για την ώρα δεν μας δίνουν το όνομα του), ενώ το όλο σύστημα βασίζεται σε τάση 800V.
Μια από τις πιο προηγμένες τεχνολογικές λύσεις της μοτοσυκλέτας αφορά στο σύστημα ψύξης. Το V21L διαθέτει αποδοτικό και εξελιγμένο σύστημα υγρόψυξης, με διπλό κύκλωμα σχεδιασμένο για τις διαφορετικές ανάγκες του μοτέρ / εναλλάκτη και της μπαταρίας. 
 
Έτσι επιτυγχάνεται σταθερή απόδοση κινητήρα και ταχύτητα φόρτισης, καθώς δεν χρειάζεται να περιμένει κανείς τη μπαταρία να κρυώσει για να ξεκινήσει τη διαδικασία. Η MotoE μοτοσυκλέτα της Ducati μπορεί να ξεκινήσει τη φόρτιση αμέσως μόλις μπει στα pits, ενώ χρειάζονται περίπου 45 λεπτά για να φορτιστεί από το 0 στο 80%.
H θήκη της μπαταρίας κατασκευάζεται από carbon fibre, ζυγίζει 3,7 κιλά, ενώ αποτελεί φέρων τμήμα του πλαισίου, όπως με το αλουμινένιο μονοκόκ μπροστινό πλαίσιο του Panigale V4.
 
Το αλουμινένιο ψαλίδι ζυγίζει 4,8 κιλά ενώ έχει γεωμετρία παραπλήσια με της Desmosedici MotoGP μοτοσυκλέτας. Το υποπλαίσιο που φέρει τη σέλα και την ουρά είναι και αυτό κατασκευασμένο από carbon fibre.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ η εντελώς διαφορετική προσέγγιση της Ducati σε σχέση με την Energica, την προκάτοχο της στο MotoE, όσον αφορά στην αρχιτεκτονική της ηλεκτρικής της μοτοσυκλέτας. Συγκρίνετε την V21L με την Energica Ego Corsa MotoE (φωτό άνω), που διαθέτει πλαίσιο χωροδιοκτύωμα, διαφορετική θέση στο αμορτισέρ αλλά και στα ηλεκτρονικά, μπαταρία που δείχνει λες και μπήκε σαν... τελευταία σκέψη, κατόπιν σχεδιασμού της μοτοσυκλέτας, κ.α. Σαφώς πληρέστερη, πιο ολιστική και πιο λειτουργική είναι η μοτοσυκλέτα της Ducati, πολύ πιο κοντά στις βενζινοκίνητες μοτοσυκλέτες απ' ότι η προσπάθεια της Energica.
 
Στις αναρτήσεις η μοτοσυκλέτα φορά ανάποδο πιρούνι Ohlins NPX 25/30 με διάμετρο καλαμιών 43 mm, προερχόμενο από τη Superleggera V4, και ένα μονό αμορτισέρ TTX36 πίσω. Το σύστημα ολοκληρώνεται με σταμπιλιζατέρ της Ohlins, ενώ οι αναρτήσεις είναι πλήρως ρυθμιζόμενες.
 
Την πέδηση έχει αναλάβει η Brembo, που έχει προβλέψει για τις ειδικές ανάγκες της βαριάς για την ώρα κατηγορίας MotoE. Μπροστά το V21L φορά δυο ατσάλινους δίσκους 338.5 mm μεγάλου πάχους με φτεράκια εσωτερικά για καλύτερη απαγωγή της θερμότητας στην ακραία χρήση στην πίστα.
 
Τους δίσκους “δαγκώνουν” δυο ακτινικές δαγκάνες GP4RR M4 32/36, ενώ ακτινική είναι και η αντλία φρένου PR19/18. Πίσω η δαγκάνα P34 πιάνει σε δίσκο 220 mm, και πάχους 5 mm, με αντλία φρένου PS13. Οι αγωνιστικές ομάδες μπορούν να επιλέξουν να εφοδιάσουν τη μοτοσυκλέτα και με μανέτα ενεργοποίησης του πίσω φρένου στο αριστερό γκριπ.
Η Ducati συνεχίζει να εξελίσσει και να δοκιμάζει τη μοτοσυκλέτα σε πίστες Παγκοσμίου, με κορυφαίους αναβάτες εξέλιξης τους Michele Pirro, Alex De Angelis και Chaz Davies, υπό την επίβλεψη του Υπεύθυνου Εξέλιξης των MotoGP μοτοσυκλετών της εταιρείας, Marco Palmerini.
 
Εξελίσσοντας τα ηλεκτρονικά, στόχος της Ducati ήταν να αποκτήσει το V21L απόκριση γκαζιού ανάλογη με εκείνη ενός βενζινοκίνητου μοντέλου, με αντίστοιχα παραπλήσια αίσθηση στα ηλεκτρονικά βοηθήματα (Ducati Traction Control, Ducati Slide Control, Ducati Wheelie Control και Riding Modes).
Το project του V21L συνεχίζει να προχωρά με αμείωτο ρυθμό προς το 2023, το έτος όπου η Ducati θα αναλάβει ως “μονομάρκα” το Παγκόσμιο Κύπελο MotoE.
 
Το επόμενο στάδιο του σχεδίου της Ducati είναι να εξελίξει περαιτέρω τη μοτοσυκλέτα αλλά και την τεχνογνωσία της μέσω των αγώνων του MotoE, στοχεύοντας -μόλις το επιτρέψει η τεχνολογία όπως αναφέρουν και οι ίδιοι- στη δημιουργία μιας ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας παραγωγής που θα είναι σπορ, ελαφριά και συναρπαστική, ικανή να ικανοποιήσει όλους τους ενθουσιώδεις οπαδούς της φίρμας.
 

MotoGP, τεστ Misano: Ταχύτεροι Acosta και ΚΤΜ – Εκτός 10άδας Honda και Yamaha

2ος ο Alex Marquez και 3ος ο Marco Bezzecchi – Αναλυτικά όλοι οι χρόνοι
pedro
Από τον

Παύλο Καρατζά

16/9/2025

Ο Pedro Acosta κατέκτησε την πρώτη θέση στις δοκιμές με μεγάλη διαφορά, αλλά όλα τα φώτα ήταν στραμμένα στη νέα Yamaha V4. Ο αναβάτης της Red Bull KTM Factory Racing έθεσε το ρυθμό τη Δευτέρα, μπροστά από τον Alex Marquez (BK8 Gresini Racing MotoGP) και τον Marco Bezzecchi (Aprilia Racing).

KTM: Η KTM είχε αρκετή κακοτυχία την Κυριακή, αλλά τη Δευτέρα, ο Acosta έβαλε τα δυνατά του από την αρχή και κατέκτησε την πρώτη θέση. Ο Ισπανός τερμάτισε με διαφορά 0,340 δευτερολέπτων, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν απόλυτα ικανοποιημένος στις γρήγορες στροφές. Ο teammate του Brad Binder βελτιώθηκε προς το τέλος, τερματίζοντας 14ος. 

Ο Enea Bastianini (Red Bull KTM Tech 3) και ο teammate του Maverick Vinales επίσης έβαλαν τα δυνατά τους, με τον Bastianini να δοκιμάζει νέες ρυθμίσεις και τον Vinales να προσπαθεί να ανακτήσει τη δύναμη από τον τραυματισμένο ώμο του. Ο Vinales βελτίωσε τον χρόνο του την τελευταία ώρα της ημέρας, αποδεικνύοντας ότι η σκληρή δουλειά άξιζε τον κόπο. Ο δοκιμαστής Dani Pedrosa ήταν επίσης παρών και παρουσίασε μια αναβάθμιση στο ψαλίδι και μια νέα πίσω εξάτμιση. Ο Bastianini ολοκλήρωσε την ημέρα στην 12η θέση, μία θέση μπροστά από τον Vinales, με τον Pedrosa να τερματίζει 21ος, μόλις 1,9 δευτερόλεπτα από την πρώτη θέση.

Ducati: Δουλεύοντας πάνω στα ηλεκτρονικά, τη σταθερότητα και προσπαθώντας να βελτιώσει την είσοδο στις στροφές, ο Alex Marquez ήταν ο ταχύτερος της Ducati στο τέλος της ημέρας και ήταν ικανοποιημένος με τη δεύτερη θέση. Ο teammate του Fermin Aldeguer (BK( Gresini Racing MotoGP) επίσης έκανε πολλή δουλειά στα ηλεκτρονικά, καταλαμβάνοντας τη δέκατη θέση συνολικά. Στο στρατόπεδο της VR46, ο Franco Morbidelli (Pertamina Enduro VR46 Racing Team) ήταν πολύ δυνατός και πήρε την 5η θέση, με τον Fabio Di Giannantonio να παίρνει την 7η θέση.

Ένας συνδυασμός αεροδυναμικής 2024 και πλαισίου 2025 για τον Francesco Bagnaia, καθώς ο πολυπρωταθλητής MotoGP προσπαθεί να ανακτήσει την αίσθηση που του έλειπε στους τελευταίους αγώνες. Τελικά πήρε την 8η θέση, ενώ είχε και μία πτώση στην πρώτη στροφή της πίστας. Ο Marc Marquez δοκίμασε διάφορα ψαλίδια κατά τη διάρκεια της ημέρας, καθώς επικεντρώθηκε στη βελτίωση της εξόδου από τις στροφές και τελείωσε την ημέρα στην 6η θέση. Ο αναβάτης εξέλιξης Michele Pirro ήταν επίσης παρών και έδειξε ένα ριζικά διαφορετικό και μειωμένο αεροδυναμικό πακέτο, τερματίζοντας 23ος.

Aprilia: Μετά τους εορτασμούς της Κυριακής, ο Marco Bezzecchi επέστρεψε στη δουλειά και ασχολήθηκε με τη δοκιμή ενός πλαισίου που είχε και προηγουμένως δοκιμαστεί, αλλά έπρεπε να επανεξεταστεί. Η Aprilia αφιέρωσε επίσης χρόνο στα ηλεκτρονικά και τη χαρτογράφηση. Ο Jorge Martin ήταν χαρούμενος – παρά την πτώση του - με την πρόοδο στην εργονομία του αναβάτη και τη βελτιωμένη θέση του τιμονιού. Ο Raul Fernandez (Trackhouse MotoGP Team) έκανε πολλούς γύρους και βρέθηκε στην πρώτη δεκάδα, ενώ ο teammate του Ai Ogura δεν συμμετείχε στη δοκιμή μετά την πτώση του την Κυριακή. Στο τέλος της ημέρας, ο Bezzecchi κατέλαβε την 3η θέση, ο Fernandez την 4η και ο Martin την 9η, με όλες τις Aprilia να βρίσκονται στην πρώτη δεκάδα.

Honda: Ο Joan Mir (Honda HRC Castrol) δεν συμμετείχε στις δοκιμές λόγω του πόνου από την πτώση του την Παρασκευή και η Ιαπωνική εταιρεία συνέχισε τη σκληρή δουλειά με τον Luca Marini. Ο Ιταλός δοκίμασε ένα αναβαθμισμένο πλαίσιο και διαφορετικό αεροδυναμικό πακέτο στο πίσω μέρος, παρόμοιο με αυτό που χρησιμοποιήθηκε στις αρχές του 2025, και στο τέλος της ημέρας κατέλαβε την 11η θέση. Ο Johann Zarco (CASTROL Honda LCR) με παρόμοιο πακέτο, πήρε την 15η θέση, ενώ ο Somkiat Chantra (IDEMITSU Honda LCR) τερμάτισε στην 22η θέση.

Yamaha: Η ανάπτυξη της Yamaha V4 ήταν η σημαντικότερη είδηση της Δευτέρας στο Misano. Αν και βρίσκεται στα αρχικά στάδια της ανάπτυξης, με τα σχόλια των αναβατών να είναι συνεπή και όλοι να δηλώνουν ότι υπάρχουν δυνατότητες. Ο Quartararo τερμάτισε 18ος με διαφορά 1,2 δευτερολέπτων από την κορυφή και ο χρόνος του αποτελεί μια καλή αναφορά για το συγκεκριμένο στάδιο. Ο teammate του Alex Rins πήρε την 17η θέση, ενώ ο Miguel Oliveira (Prima Pramac Yamaha MotoGP) ήταν ο ταχύτερος αναβάτης της Yamaha, καταλαμβάνοντας την 16η θέση, με τον Miller να τερματίζει 19ος.

 

Παρακάτω είναι οι ταχύτεροι χρόνοι των αναβατών στο τεστ:

Θέση

Αναβάτης

Ομάδα

Χρόνος

1

Pedro Acosta

Red Bull KTM Factory Racing

1:30.374

2

Alex Marquez

BK8 Gresini Racing MotoGP

1:30.714

3

Marco Bezzecchi

Aprilia Racing

1:30.727

4

Raul Fernandez

Trackhouse Racing

1:30.761

5

Franco Morbidelli

Pertamina Enduro VR46 Racing Team

1:30.766

6

Marc Marquez

Ducati Leonovo Team

1:30.871

7

Fabio di Giannantonio

Pertamina Enduro VR46 Racing Team

1:30.922

8

Pecco Bagnaia

Ducati Leonovo Team

1:30.933

9

Jorge Martin

Aprilia Racing

1:30.945

10

Fermin Aldeguer

BK8 Gresini Racing MotoGP

1:30.946

11

Luca Marini

Honda HRC Castrol

1:30.983

12

Enea Bastianini

Red Bull KTM Tech3

1:31.048

13

Maverick Vinales

Red Bull KTM Tech3

1:31.217

14

Brad Binder

Red Bull KTM Factory Racing

1:31.317

15

Johann Zarco

LCR Honda Castrol

1:31.474

16

Miguel Oliveira

Prima Pramac Racing

1:31.510

17

Alex Rins

Monster Energy Yamaha

1:31.571

18

Fabio Quartararo

Monster Energy Yamaha

1:31.598

19

Jack Miller

Prima Pramac Racing

1:31.660

20

Takaaki Nakagami

HRC Test Team

1:31.994

21

Dani Pedrosa

Red Bull KTM Factory Racing

1:32.231

22

Somkiat Chantra

LCR Honda IDEMITSU

1:32.490

23

Michele Pirro

Ducati Leonovo Team

1:32.613