MotoE Misano 2019: Διπλή νίκη για τον Matteo Ferrari

Δύο αγώνες γεμάτοι θέαμα
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

16/9/2019

Ο Matteo Ferrari (Trentino Gresini MotoE) κατάφερε να πάρει την παρθενική του νίκη στο κύπελο της MotoE, στον πρώτο αγώνα του Misano. Από την άλλη, ο Mike Di Meglio (EG 0,0 Marc VDS) είχε μια πτώση στις κατατακτήριες με αποτέλεσμα να ξεκινήσει απ’ το τέλος, γεγονός που του κόστισε ιδιαίτερα καθώς ηγούνταν στο πρωτάθλημα. Ο Di Meglio είχε μια εξαιρετική εκκίνηση και κατάφερε να βρεθεί στη 14η θέση από την αρχή, ωστόσο η μοτοσυκλέτα του παρουσίασε πρόβλημα πριν τη λήξη του πρώτου γύρου. Δεν τα παράτησε και συνέχισε να αγωνίζεται μέχρι που έναν γύρο αργότερα τελικά αναγκάστηκε να αποσυρθεί. Στον ίδιο γύρο είχαμε και μια μικρή καραμπόλα των Niki Tuuli (Ajo MotoE), Mattia Casadei (Ongetta SIC58 Squadra Corse) και Bradley Smith (One Energy Racing). Στην έκτη στροφή της πίστας, ο Tuuli πήρε την εσωτερική γραμμή και στην προσπάθειά του να περάσει τον Casadei που έκλεινε τη γραμμή του συγκρούστηκαν, με αποτέλεσμα να συμπαρασύρουν τον Smith που ήταν δίπλα τους. Ο Smith μπορεί να κατάφερε να ανακάμψει απ’ την πτώση του, ωστόσο τερμάτισε 12ος.

Μπροστά, στη μάχη για την κορυφαία θέση τα αίματα είχαν ανάψει για τα καλά, καθώς παίζονταν και η πρωτιά στη βαθμολογία του κυπέλλου. Ο de Angelis (Octo Pramac MotoE) είχε καταφέρει να διατηρήσει το πλεονέκτημα της pole για τους δύο πρώτους γύρους, όμως στον επόμενο είχε ένα highside στη πέμπτη στροφή, που τον έβγαλε εκτός μάχης χωρίς όμως να τραυματιστεί. Με τα δεδομένα να αλλάζουν άρδην, η μάχη για τη νίκη καθορίστηκε μεταξύ των Ferrari, Simeon και Garzo. Οι μονομαχίες τους ήταν αβυσσαλέες με το κενό μεταξύ τους να είναι πολύ μικρό, ωστόσο ο Ferrari κατάφερε να επικρατήσει, ενώ ο Garzo κατάφερε να προσπεράσει στον τελευταίο γύρο τον Simeon και να τερματίσει δεύτερος. Τέταρτος πέρασε τη γραμμή τερματισμού ο Jesko Raffin (Dyavolt Intact GP) με αρκετή διαφορά απ’ τον Simeon που ήταν τρίτος, ενώ την πεντάδα έκλεισε ο Niccolo Canepa (LCR E-Team). Στην έκτη θέση είχαμε την Maria Herrera (OpenBank Angel Nieto Team) και τον ομόσταβλο του Ferrari, Lorenzo Savadori, να τερματίζει πίσω της. Οι Nico Terol (OpenBank Angel Nieto Team), Sete Gibernau (Join Contract Pons 40) και Josh Hook (Octo Pramac MotoE) συμπλήρωσαν τη δεκάδα τερματίζοντας με αυτή τη σειρά.

Εξίσου συναρπαστικός ήταν και ο δεύτερος αγώνας της MotoE που πραγματοποιήθηκε μια μέρα αργότερα την Κυριακή. Με το που έσβησαν τα φώτα οι αναβάτες ξεχύθηκαν, με τον Alex De Angelis  να διατηρεί για ακόμη μια φορά το πλεονέκτημα της pole. Στη δεύτερη στροφή το highside του Simeon ανάγκασε πολλούς αναβάτες να κόψουν το ρυθμό τους ώστε να τον αποφύγουν, όπως ο Smith και ο Mike Di Meglio, που αυτή τη φορά δεν τον “πρόδωσε” η μοτοσυκλέτα του. Ο Ferrari βρέθηκε για ακόμη μια φορά στην μάχη της κορυφής καθώς ήταν πίσω από τον de Angelis, ενώ η Maria Herrera τους ακολουθούσε κατά πόδας στην τρίτη θέση. Στο δεύτερο γύρο ο Ferrari μπόρεσε να πάρει τα ηνία του αγώνα στη δεύτερη στροφή της πίστας, ενώ η διαφορά του πέμπτου απ’ τον πρώτο ήταν μικρότερη από 1,3”, προμηνύοντας ότι ο αγώνας θα κρατούσε το ενδιαφέρον του μέχρι το τέλος για τις θέσεις του βάθρου. Παρά τον εξαιρετικό ρυθμό του, ο de Angelis στον επόμενο γύρο είχε μια θεαματική πτώση στη 13η στροφή που τον έβγαλε εκτός μάχης ενώ ήταν δεύτερος, χωρίς όμως να τραυματιστεί. Από εκεί κι έπειτα ο Ferrari κατάφερε να ξεφύγει από το γκρουπ των υπόλοιπων αναβατών και να πάρει τη δεύτερη συνεχόμενη νίκη του στο κύπελο της MotoE (ο πρώτος αναβάτης που καταφέρνει κάτι τέτοιο στη νεοσύστατη κατηγορία), ενώ παράλληλα βρέθηκε να ηγείται και της βαθμολογίας. Το θέαμα περιορίστηκε για την κατάκτηση των υπόλοιπων θέσεων του βάθρου, με πολλούς αναβάτες να μάχονται για αυτές. Παρά τις προσπάθειές της, η Maria Herrera έκλεισε την πεντάδα πίσω από τον Canepa που ήρθε τέταρτος. Στο τρίτο σκαλί του βάθρου ανέβηκε ο Casadei καθώς την τελευταία στιγμή στη 15η στροφή κατάφερε να προσπεράσει τον Canepa, ενώ ο Garzo πέρασε δεύτερος τη γραμμή τερματισμού.

Την έκτη θέση κατέλαβε ο Eric Granado (Avintia Esponsorama Racing), με τον Jesko Raffin να τερματίζει πίσω του. Ο Bradley Smith τερμάτισε όγδοος με τον Nicolas Terol να περνά τη γραμμή τερμματισμού ένατος. Ο di Meglio τερμάτισε δέκατος και βρέθηκε στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας του κυπέλου, λόγω της πτώσης του στον πρώτο αγώνα. Ένας ακόμη διπλός αγώνας απομένει για το κύπελο της MotoE, που θα πραγματοποιηθεί το Νοέμβριο στην πίστα της Valencia, μαζί με τον τελευταίο αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Grand Prix. 

Ετικέτες

Motul WSBK & MotoGP – Το θρυλικό Assen θα συνεχίσει να γράφει ιστορία

Παραμένει ως γύρος του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, μέχρι και το 2031 τουλάχιστον
motomagMotul WSBK – Το θρυλικό Assen θα συνεχίσει να γράφει ιστορία
Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

2/5/2024

Τα Motul WSBK ανακοίνωσαν την ανανέωση του συμβολαίου με την θρυλική πίστα του Assen, η οποία θα συνεχίσει να αποτελεί μέρος του προγράμματος τουλάχιστον μέχρι και το 2031, ενώ αντίστοιχη επέκταση θα ισχύσει και στα MotoGP.

Μετά την ολοκλήρωση του ολλανδικού γύρου για το 2024, η πίστα TT του Assen και τα Motul WSBK, όπου έδωσαν το παρόν 56.734 θεατές κατά την διάρκεια του τριημέρου, οι δύο πλευρές ανακοίνωσαν την συνέχιση της συνεργασίας τους. Εξασφαλίζεται έτσι, ότι o “Καθεδρικός Ναός της Ταχύτητας”, ο οποίος μετρά ήδη πάνω από 30 χρόνια συνεχούς παρουσίας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα SBK, θα συνεχίσει να γράφει την δική του ιστορία.

Η πίστα του Assen φιλοξενεί τα Motul WSBK από το 1992, με την μόνη χρονιά που δεν έλαβε χώρα αγώνας εκεί να είναι το 2020, που ο COVID είχε επιβάλει τους δικούς του κανόνες. Αποτελεί μάλιστα την έδρα μερικών εκ των αναβατών που αυτή τη στιγμή αγωνίζονται στην μεγάλη κατηγορία, όπως των Michael van der Mark και Jeffrey Buis, αλλά και ανερχόμενων ταλέντων όπως οι Loris Veneman και Glenn van Straalen. Ο τελευταίος μάλιστα, σημείωσε φέτος την πρώτη του νίκη στην κατηγορία WSSP.

Η ανανέωση αυτή, αφορά και τα MotoGP, για τα οποία η πίστα TT αποτελεί έναν κομβικό σταθμό στην ιστορία τους, από το 1949 όταν ο θεσμός ξεκίνησε την πορεία του, με μόνη χρονιά που τα εργοστασιακά πρωτότυπα δεν ταξίδεψαν μέχρι εκεί να είναι… καλά το μαντέψατε, το 2020. Αρχικά, οι αναβάτες των GP αγωνίζονταν στους δημόσιους δρόμους της ολλανδικής πόλης, στην ίδια χάραξη που χρησιμοποιούνταν ήδη από το 1926 για το Ολλανδικό TT. Το 1955 ήταν η χρονιά που η πίστα θα έπαιρνε εν μέρει την μορφή που γνωρίζουμε σήμερα, κρατώντας ένα τμήμα από τον δημόσιο δρόμο, δίνοντας όμως χώρο για πτώσεις.

Από τότε, πέρασαν τόνοι νερού από το αυλάκι, που το μετέτρεψαν σε ποτάμι. Όσες, όμως, αλλαγές και να έχουν γίνει στην πάροδο των χρόνων, ο “Καθεδρικός της Ταχύτητας” παραμένει ένας ιστορικός σταθμός για το Παγκόσμιο στερέωμα των αγώνων μοτοσυκλέτας, έχοντας γράψει τα δικά του ξεχωριστά κιτάπια, στις χρυσές σελίδες του αθλήματος.

Ετικέτες