MotoGP 2023, Assen, P2 - Άπιαστος Bezzechi, πτώση και 19ος χρόνος για τον Marc Marquez

Πέντε Ducati, δύο Aprilia, ένα KTM κι ένα Yamaha στις πρώτες δέκα θέσεις, με τη Honda... άφαντη
MotoGP 2023, Assen P2
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

23/6/2023

Δυο αναβάτες με το ίδιο κύριο όνομα, τα δυο απόλυτα άκρα της Παρασκευής στο ολλανδικό GP. Από τη μια ο Marco Bezzecchi, απόλυτος κυρίαρχος, πολλά level πάνω απ’ όλους, άνετος, με ροή και αέρα νικητή από τα αποδυτήρια… κι από την άλλη ο Marc Marquez, παραιτημένος, σχεδόν χαμένος, αγνώριστος, σχεδόν τελευταίος, φορτώνοντας μια πτώση ακόμα στο ενεργητικό του, όταν τόλμησε να ανεβάσει έστω και λίγο τον ρυθμό του.

Ο καιρός συνεχίζει να είναι καλός και στα δεύτερα δοκιμαστικά του ολλανδικού GP, με τα σύννεφα και τη βροχή να παραμένουν μακριά. Πρώτος στα δύσκολα είναι ο Zarco, που βγαίνει στα χώματα, δίχως όμως να πέσει.

Η κάμερα μας δείχνει την ουρά της Yamaha του Franco Morbidelli, όπου η εταιρεία των τριών διαπασών δοκιμάζει νέα αεροτομή που θυμίζει πάρα πολύ εκείνη της Ducati που έχει ονομαστεί... ουρά στεγόσαυρου, ενώ την ίδια ουρά δοκιμάζει και ο Fabio. Μακάρι να τους βοηθήσει, καθώς ο Πρωταθλητής 2021 παραπονιέται έντονα πως η Iwata δεν έχει κάνει καμία πρόοδο στα αεροδυναμικά βοηθήματα της Μ1 εδώ και καιρό. Ο Frankie είναι αυτή τη στιγμή 16ος, ενώ ο Fabio Quartararo βρίσκεται 5ος (σε αγαπημένη για εκείνον πίστα), παρά το σπασμένο μεγάλο δάχτυλο του αριστερού του ποδιού από το ατύχημα που είχε στο τρέξιμο.

MotoGP 2023, Assen P2

Σαράντα πέντε λεπτά πριν το τέλος των P2, και ο Pecco συνεχίζει να μην μπορεί να γυρίσει γρήγορα, με νεύρα και χρόνο που τον φέρνει μόλις στην 12η θέση. Σημειώστε όμως πως ο Ιταλός δεν έχει ακόμα βάλει σετ φρέσκων μαλακών slick, επικεντρώνοντας τις προσπάθειες του σε ρυθμό αγώνα, οπότε αναμένουμε έναν πολύ καλύτερο χρόνο στο τέλος των P2.

Πέντε λεπτά αργότερα και οι Taka Nakagami και Raul Fernandez έχουν ένα... καυγαδάκι στην πίστα, καθώς ο πρώτος δεν κάνει στην άκρη να περάσει ο ταχύτερος εκείνη τη στιγμή δεύτερος (που βρίσκεται όμως 18ος ταχύτερος απέναντι στην 7η θέση του Ιάπωνα), τίποτα σπουδαίο όμως.

MotoGP 2023, Assen P2

Για κάποιο μη προφανή λόγο ο αερόσακος του Jorge Martin ενεργοποιείται, ενώ ο Ισπανός βρίσκεται στο γρήγορο κομμάτι της πίστας, με τον αναβάτη της Prima Pramac να αναγκάζεται να κόψει και να μπει στα pits, κουνώντας το κεφάλι του δεξιά κι αριστερά.

Τριάντα δύο λεπτά απομένουν για την καρό σημαία, και ο Augusto Fernandez έχει μια πτώση χωρίς τραυματισμό, τη δεύτερη του μέχρι στιγμής σήμερα -η πρώτη στα P1.

MotoGP 2023, Assen P2

Και κάπου εδώ ο πίσω τροχός του Alex Marquez προσπερνά... με χίλια τον μπροστινό σε μια στροφή, με τον Ισπανό να χορεύει πάνω στη μοτοσυκλέτα του, ενώ δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε το πώς γλίτωσε το high-side, στο θεαματικότερο στιγμιότυπο του Assen φέτος μέχρι στιγμής!

Ακολουθεί δυνατή σκηνή ψυχολογικού θρίλερ στα pits της εργοστασιακής Honda, με τον -ακόμα 21ο στους χρόνους- Marc Marquez να κάθεται εξαιρετικά ήρεμος... σχεδόν σε καταστολή... αντίθετα με τον αρχιμηχανικό του, Santi Hernandez που βρίσκεται δίπλα του, μιλώντας με ρυθμό πολυβόλου στον ασύρματο, με τρομαγμένα μάτια και νευρικές κινήσεις, βάζοντας κάποια στιγμή το χέρι μπροστά από το μικρόφωνο -είτε για να ακουστεί πιο καθαρά, είτε για να μη διαβάσουμε τα χείλη του!

Δώδεκα λεπτά πριν το τέλος και ο Jorge Martin βρίσκει ρυθμό για να ξεφύγει από το τέλος της πρώτης δεκάδας, γράφοντας τον 2ο ταχύτερο χρόνο των P1/P2, πίσω από τον Bezzecchi, με τον Vinales να βρίσκεται 3ος.

High-Side γλιτώνει όμως και ο Marc Marquez, καθώς προσπαθεί να ακολουθήσει τον αδελφό του... με τον Ισπανό να δείχνει κυριολεκτικά χαμένος… στην παραμικρή προσπάθεια του να ανεβάσει ρυθμό το RCV απειλεί να τον πετάξει από πάνω, σαν εξαγριωμένος ταύρος.

Δέκα λεπτά απομένουν για την καρό σημαία και σε time attack mode (χωρίς ακόμα αλλαγή ελαστικών) οι αναβάτες έχουν ξεκινήσει να ρίχνουν τους χρόνους τους, με την κατάταξη να αλλάζει συνεχώς μπροστά, αν και ο Bez παραμένει στην πρώτη θέση.

Ο Bagnaia καταφέρνει επιτέλους να γυρίσει γρήγορα, σημειώνοντας τον 2ο ταχύτερο χρόνο στα συνδυασμένα P1 / P2, τρίτος ανεβαίνει ο Martin, τέταρτος ο Vinales και πέμπτος ο Fabio Quartararo. Όμως και ο Marc Marquez βελτιώνει κάπως τον χρόνο του, για να βρεθεί 16ος -όμως δεν ξέρουμε αν αξίζει η προσπάθεια, καθώς όπως είδαμε το high-side παραμονεύει στη γωνία όποτε ο 8 φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής ανεβάζει ρυθμό.

Πέντε λεπτά πριν το τέλος, και ξεκινά το πανηγύρι, με τους πάντες να βγαίνουν στην πίστα με φρέσκα slick.

Assen P2

Δεν προλαβαίνει να συμπληρώσει έναν γύρο ο δύσμοιρος Marc Marquez και έχει ακόμα μια πτώση από low-side, ενώ μόλις σηκώνεται από τα χαλίκια... απομακρύνεται περπατώντας αργά από το RCV του, μην κάνοντας τον κόπο να του ρίξει ούτε ματιά. Η γλώσσα του σώματος τα λέει όλα.

Η κίτρινη σημαία από το ατύχημα του Marc επηρεάζει τους αναβάτες, που χάνουν πολύτιμα δευτερόλεπτα, ενώ βλέπουν και τη θερμοκρασία των ελαστικών τους να πέφτει, όμως τελικά ο Bezzecchi βελτιώνει ακόμα περισσότερο τον χρόνο του, στο 1:32.063, με δεύτερο τον Martin και τρίτο τον Miller που είναι ο πρώτος αναβάτης KTM, καθώς η καρό σημαία πέφτει, με τον Marc Marquez να τερματίζει... 19ος, με καλύτερο Honda τη μοτοσυκλέτα του Nakagami στην 14η θέση.

Το session τελειώνει, και η πρώτη δεκάδα σε P1 / P2 έχει ως εξής:

1. Marco Bezzecchi

2. Jorge Martin

3. Jack Miller

4. Francesco Bagnaia

5. Maverick Vinales

6. Fabio Quartararo

7. Aleix Espargaro

8. Brad Binder

9. Luca Marini

10. Alex Marque

Ετικέτες

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”