MotoGP Aragon 2019: Εξωγήινος Marquez

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θριάμβου
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

22/9/2019

Η πίστα της Aragon συνέχισε και την Κυριακή να προσφέρει περίεργες συνθήκες, τουλάχιστον το πρωί, μιας και η διαδικασία του warm up έγινε με βρεγμένη άσφαλτο, όπου ο Maverick Vinales ήταν ταχύτερος όλων, με τον Cal Crutchlow να ακολουθεί. Το σκηνικό όμως ήταν διαφορετικό την ώρα του αγώνα, με την θερμοκρασία να έχει ανέβει και την πίστα να είναι στεγνή, αλλά μια σχετικά απειλητική συννεφιά ανάγκασε τις ομάδες να έχουν σε ετοιμότητα τις μοτοσυκλέτες με τις βρόχινες ρυθμίσεις.

Μετά και τις δύο προηγούμενες μέρες των δοκιμών, το μεγάλο φαβορί ήταν αδιαμφισβήτητα ο Marc Marquez (ο οποίος «γιόρτασε» τις 200 εκκινήσεις του στα GP), με το ενδιαφέρον όλων να είναι συγκεντρωμένο για τις άλλες δύο θέσεις του βάθρου. Η εκκίνηση του αγώνα γύρων δεν είχε κάποιο μεγάλο δράμα, με τον Marquez να προσπαθεί να χτίσει μια καλή διαφορά με το «καλημέρα». Πριν συμπληρωθεί ο πρώτος γύρος είχαμε ήδη την πρώτη πτώση, αυτή του Franco Morbidelli που έπεσε θύμα της επιθετικής κίνησης του Rins, ενώ ο Ισπανός πρωταθλητής συμπλήρωσε τον πρώτο γύρο με πάνω από ένα δευτερόλεπτο διαφορά από τους υπόλοιπους!

Ο Miller είχε εν τω μεταξύ ανέβει στην δεύτερη θέση, με τους Vinales και Quartararo να μάχονται για την τρίτη, με τον εξαιρετικό Aleix Espargaro, την ευχάριστη έκπληξη των δοκιμαστικών, που παρέμενε στην πέμπτη θέση μπροστά από τον Rossi. Κι αφού όλοι έβλεπαν τον Marquez να κερδίζει σχεδόν ένα δευτερόλεπτο στον γύρο, τα βλέμματα όλων ήταν στραμμένα στην μάχη της τρίτης θέσης, αλλά και λίγο πιο πίσω για την πέμπτη θέση ανάμεσα στους Espargaro, Rossi και Dovizioso, με τον τελευταίο μάλιστα να πετυχαίνει και νέο ρεκόρ τελικής ταχύτητας.

Με 18 γύρους να απομένουν, ο Vinales έκανε την κίνησή του στον Quartararo και έβαλε στόχο τον Miller, τον οποίο και πλησίασε πολύ γρήγορα. Εξίσου γρήγορα ο «Top Gun» άφησε τον αναβάτη της Ducati πίσω του, με ένα τρομερό πέρασμα από εξωτερική μεταξύ τέταρτης και πέμπτης στροφής. Ο Dovizioso εν τω μεταξύ με συνεχόμενους γρήγορους γύρους και όντας στην πέμπτη θέση, πλησίασε το γκρουπ των αναβατών που πάλευαν για μια θέση στο βάθρο. Εκμεταλλευόμενος την υψηλή τελική της μοτοσυκλέτας του πέρασε τέταρτος μπροστά από τον Quartararo, με ένα τρενάκι πέντε αναβατών να σχηματίζεται και το οποίο δεν μπορούσε να ακολουθήσει ο Rossi που είχε πέσει στην όγδοη θέση πίσω από τον Crutchlow.

Ωραίες μάχες όμως δίνονταν και για τις θέσεις «11» μέχρι «9», με τον Petrucci να προσπαθεί να αποκρούσει τις επιθέσεις του Rins και τον Iannone να οδηγεί επιθετικά την Aprilia στην κόντρα του με τον Oliveira και την ΚΤΜ.

Εννέα γύρους πριν την πτώση της καρό σημαίας, ο Dovizioso κατάφερε επιτέλους να περάσει τον Miller, «σημαδεύοντας» πλέον τον Vinalles, στην προσπάθειά του για τον καλύτερο δυνατό τερματισμό, μιας και όπως προαναφέραμε, ο Marquez ήταν μόνος του, μπροστά σε έναν άλλο αγώνα… Η μάχη για την έκτη θέση ήταν επίσης ενδιαφέρουσα, κυρίως για το γεγονός ότι συμμετείχε σ’ αυτή ο Aleix Espargaro με την Aprilia απέναντι στην Honda του Cal Crutchlow.

Οι τελευταίοι πέντε γύροι του αγώνα έδειχναν ότι θα είχαμε θέαμα στις κόντρες για την δεύτερη θέση, αφού ο Dovizioso είχε μικρύνει την διαφορά του με τον Vinalles σε κάτι λιγότερο από μισό δευτερόλεπτο. Ο Dovi επιβεβαίωσε τις προβλέψεις και πριν μπει στον προτελευταίο γύρο είχε ήδη περάσει μπροστά από τον Vinales. Ο Ισπανός δεν μπόρεσε να ανταγωνιστεί την μεγάλη διαφορά στην τελική ταχύτητα, γεγονός που έδωσε το δικαίωμα και στον Jack Miller να επιτεθεί στον εργοστασιακό αναβάτη της Yamaha. Στον τελευταίο γύρο ο Miller πέρασε μπροστά, με τον Vinales να τα δίνει όλα προκειμένου να μην χάσει το βάθρο.

Η δύναμη όμως του κινητήρα είναι κάτι που δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί και τελικά η Ducati κατάφερε να έχει δύο μοτοσυκλέτες της στο πόντιουμ. Ο Vinales τερμάτισε τέταρτος, με τους Quartararo, Cruthlow και Espargaro να ακολουθούν, ενώ ο Rossi με τον Rins και τον Nakano συμπλήρωσαν την πρώτη δεκάδα. Για άλλον έναν αγώνα ο Lorenzo ήταν απογοητευτικός τερματίζοντας εκτός της βαθμολογούμενης δεκαπεντάδας, ενώ στα highlights του αγώνα αξίζει να μπει η επίδοση των δύο Aprilia.

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.