MotoGP Aragon: Γερές επιθέσεις στο κάστρο του Marquez, δύσκολη νίκη για Honda

Πάλεψε γερά για να κερδίσει ο Marquez
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/9/2018

Πήρε ένα ρίσκο της τελευταίας στιγμής ο Marquez, αλλάζοντας το πίσω ελαστικό σε μαλακή γόμα, ενώ είχε επιλέξει την σκληρή και ήταν ευχαριστημένος με αυτή σε όλη την διάρκεια των δοκιμών. Απλά η αίσθηση δεν ήταν εκεί στον απόλυτο βαθμό που θα ήθελε, αποδείχτηκε πως πήρε την σωστή απόφαση, όπως πράττει σχεδόν πάντα όταν αποφασίζει υπό πίεση. Δεν θα κέρδιζε όμως έτσι απλά μέσα στο Aragon, στην αγαπημένη του πίστα, χωρίς πρώτα να κερδίσουν οι θεατές μία εξαιρετική μάχη σε δύο δόσεις, μία στην αρχή του αγώνα και μία πολύ πιο εντυπωσιακή, πολύ πιο σκληρή, στους τελευταίους γύρους.

Ήταν όμως η πρώτη στροφή που άρχισε ο αγώνας να παίρνει εκρηκτική τροπή, καθώς Lorenzo έπεσε με ένα τρομακτικό highside που τον άφησε με κάταγμα στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού. Ένας από τους διεκδικητές της πρώτης θέσης, ένας από τους πιο υπολογίσιμους αντιπάλους τόσο για τον Marquez,όσο και τον Dovizioso, ο Lorenzo βρισκόταν εκτός σε μία σκηνή που ήταν καθαρά αγωνιστικό συμβάν, αλλά είχε τον παράγοντα Marquez. Κι αυτό, θα δούμε τις επόμενες ώρες και μέρες, αν θα επηρεάσει την μεταξύ τους σχέση που αυτή την στιγμή είναι η καλύτερη ως μελλοντικά μέλη της ίδιας ομάδας..

Κι αυτό γιατί ο Marquez πίεσε πολύ τα φρένα και φρενάροντας αρκετά αργά, άρχισε να γλιστρά εμπρός, οπότε μπαίνοντας στο ακάθαρτο κομμάτι αποφάσισε να αφήσει τα φρένα και να φύγει εκτός πίστας για να μην ρισκάρει μία πτώση. Στην εξωτερική του όμως πλευρά ήταν ο Lorenzo, κι αυτή η κίνηση δεν του άφηνε χώρο. Καθαρά αγωνιστικό συμβάν, όμως θα πρέπει να δούμε πια θα είναι η αντίδραση του Lorenzo με τον εκρηκτικό χαρακτήρα που διαθέτει. Είναι ωστόσο καθοριστική και η δήλωση του Dovizioso αργότερα, μία δήλωση που αφήνει αιχμές: «Δεν είδα τι συνέβη στον Lorenzo, αυτό που είδα ήταν πολλούς τρελούς αναβάτες να φρενάρουν πολύ αργά. Εγώ φρέναρα εκεί που έπρεπε και δεν είχα κανένα πρόβλημα».

UPDATE:

Λίγες ώρες μετά από αυτό άρθρο, δυστυχώς επαληθευτήκαμε, ξεκινά μία νέα αντιπαράθεση στα MotoGP καθώς ο Lorenzo κατηγορεί τον Marquez. Διαβάστε στο τέλος του άρθρου τι είπε στις κάμερες.

Με τον Lorenzo εκτός, ο Dovizioso φεύγει μπροστά κάνοντας έναν όμορφο αγώνα με τον Marquez πίσω του να μετρά κάθε κίνηση κάνοντας σωστή διαχείριση του ελαστικού και τις δύο Suzuki να παλεύουν μόνες τους και την τρίτη θέση στο βάθρο. Ο Iannone όμως δεν έβλεπε απλά μία πιθανή τρίτη θέση, αλλά μία πιθανή πρώτη θέση και για αυτό δεν ήθελε να καθυστερήσει σε μία μάχη με τον Rins αλλά να φύγει εμπρός και να κυνηγήσει και τους άλλους δύο. Η επιθυμία του αυτή οδήγησε σε μία αμήχανη στιγμή για τους θεατές, και μία άσχημη για εκείνον, όταν πέρασε τον Rins και αμέσως του έκανε νόημα να κάτσει πίσω. Κάτι που πολύ όμορφα διαχειρίστηκε ο Rins, περνώντας τον στην επόμενη στροφή.

Πολλές θεωρίες, μία όμως εξήγηση υπάρχει για την κίνηση αυτή, και τον εκνευρισμό του Iannone και πρέπει να αναζητηθούν νωρίτερα σήμερα, όταν οι τρεις ταχύτεροι στην προθέρμανση, ήταν ο Iannone, ο Dovizioso και ο Marquez. Παρά την πτώση του Lorenzo λοιπόν και πριν από αυτή, ο Iannone είχε μπει από την αρχή του αγώνα με μία ψυχολογία νικητή, θεωρώντας πιθανό το βάθρο και μάλιστα όχι στην τελευταία θέση. Δεν μπορούσε να καταλάβει λοιπόν το «θράσος» του Rins που τολμούσε να τον περάσει… Τελικά οι δύο Suzuki θα άλλαζαν θέσεις και θα έμεναν όμως λίγο πιο πίσω από την Honda και την Ducati, που καθώς μάχονταν στο τρίτο μέρος του αγώνα, έδιναν την ευκαιρία στον Iannone να πλησιάσει.

Οι τελευταίοι γύροι του Aragon ήταν εξαιρετικοί, μία ωδή στο άθλημα και ο λόγος που παρακολουθούμε αγώνες. Ο Marquez κάνει την επίθεση του στον Dovizioso στην 12η στροφή, ο Ιταλός του αντεπιτίθεται με τους δυο τους να ακουμπούν και την Honda να πατά εκτός και ανοίγοντας έτσι την πόρτα στον καρχαρία Iannone που είχε μυριστεί αίμα μπροστά του και απλά όρμησε! Ο Marquez μπαίνει στο κέντρο της πίστας, ο Dovizioso παίρνει αυτομάτως μία κλειστή γραμμή και περνά στα αριστερά του Marquez με μία κίνηση που θυμίζει μπαλέτο, ενώ ο Iannone παίρνει την εξωτερική και προσπαθεί να βρεθεί μπροστά, όμως η Suzuki δεν έχει το απαραίτητο γκάζι ανάμεσα στις άλλες δύο.

Ο Dovisiozo μένει μπροστά και ο Marquez κάνει συνέχεια επιθέσεις, αναγκάζοντάς τον να κρατά πολύ κλειστές, αμυντικές γραμμές. Ήταν εξαιρετικό θέαμα να βλέπεις την 12 στροφή σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς, μέχρι που ο Marquez μετέφερε αλλού την μάχη, σε άλλη σημείο. Ο στόχος του ήταν να κερδίσει λίγο χώρο, ώστε στις ευθείες ο Dovizioso να μην καταφέρνει να τον πλησιάζει τόσο που να μπορεί να του επιτεθεί, κι αυτό δύο γύρους πριν το τέλος δούλευε μια χαρά. Τελικά ο Ισπανός κατάφερε να σβήσει το άτυπο σερί των τριών νικών του Dovizioso, απέναντί του κάθε φορά που έχουν βρεθεί να κυνηγιούνται στο τέλος του αγώνα.

Το κάστρο του Marquez άντεξε στο Aragon, δίνοντάς του ένα προβάδισμα 72 πόντων στο πρωτάθλημα, κάνοντας τα πράγματα δύσκολο να αντιστραφούν. Σε δύο εβδομάδες, η νέα πίστα στην Ταϊλάνδη, θα δώσει την ευκαιρία στους υπόλοιπους να ανακόψουν αυτή την πορεία…

UPDATE:

Ο Lorenzo για την πτώση του στο Aragon

Απ’ έξω ξέρω τι φαίνεται. Φαίνεται πως εγώ μπήκα πολύ αργά, πολύ γρήγορα και άνοιξα το γκάζι άγαρμπα. Πως είναι δικό μου λάθος καθαρά. Η αλήθεια που εγώ βίωσα, η πραγματικότητα είναι πως ο Marquez με οδήγησε σε πτώση και ξέρει πως το έκανε. Το γνωρίζει. Εγώ πήρα μία γραμμή κανονική, μία γραμμή που είχα και πέρσι και ξαφνικά είδα στην εσωτερική τον Marquez που είχε μπει πολύ επιθετικά. Μόλις εκείνος με είδε εκεί, άνοιξε την γραμμή του για να μην με αφήσει, να με μπλοκάρει. Τότε εγώ δεν είχα επιλογές, ή θα έβγαινα εκτός ή θα έπρεπε να μείνει εκεί και να ανοίξω το γκάζι γιατί οι υπόλοιποι πίσω μου ερχόντουσαν πολύ επιθετικά. Φυσικά δεν περίμενα πως το πίσω ελαστικό δεν θα έβρισκε πρόσφυση (σημ. προς αποσαφήνιση: το traction control δεν σημαίνει πως δεν λειτούργησε, απλά πως ήταν τόσο έντονες οι δυνάμεις που δεν προλάβαινε να επέμβει, ακόμη και στην εξελιγμένη εκδοχή των MotoGP).

Στο Misano ήταν δικό μου το λάθος, εδώ όχι. Ο Marquez μου κατέστρεψε το πόδι και τον αγώνα, μου κατέστρεψε την μεγάλη πιθανότητα που είχα να κερδίσω αυτό τον αγώνα.

(Σε ερώτηση αν τα κατέθεσε όλα αυτά στην επιτροπή του αγώνα): Όχι δεν πήγα και δεν θα πάω. Διότι απ’ έξω, από τις κάμερες ξέρω τι φαίνεται. Φαίνεται πως είναι δικό μου το λάθος, πως πλάγιασα πολύ και άνοιξα το γκάζι πολύ, και αυτό ακριβώς είναι που με εκνευρίζει περισσότερο. Όμως ο Marquez ξέρει, ξέρει τι έκανε, άνοιξε την γραμμή του και δεν είχα που να πάω, ή θα έπεφτα ή θα έβγαινα εκτός πίστας.

Ο Lorenzo λοιπόν πηγαίνει ένα βήμα πιο κάτω, προσθέτοντας δόλο στην πράξη του Marquez. Ο Marquez από την άλλη είπε αμέσως μετά τον αγώνα πως γλίστρησε με τον εμπρός τροχό και αμόλησε το φρένο για να μην πέσει…

Η αλήθεια είναι πως ο Marquez μπήκε επιθετικά, το αναφέρει χαρακτηριστικά και ο Dovizioso, η πρόθεση όμως που του αποδίδει ο μελλοντικός του συναθλητής, ο Lorenzo, είναι ταυτόχρονα κάτι το τραβηγμένο αλλά και που δεν γίνεται να αποδειχθεί ποτέ, όσο και αν το σχολιάσει κανείς. Για αυτό και ο Lorenzo δεν θα δώσει συνέχεια, διότι όπως ο ίδιος παραδέχεται, όσα λέει δεν γίνονται να αποδειχθούν…

Ετικέτες

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.