MotoGP: Joan Mir - Τώρα επέστρεψα στο φυσικό μου στυλ

H επιστροφή της Honda στα MotoGP έφερτε τον Joan Mir στο φυσικό του στυλ φρεναρίσματος
Joan Mir
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

19/12/2025

Ο πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής του μιλά για τη δύσκολη διαδρομή, το σημείο καμπής της σεζόν 2025 και γιατί νιώθει ξανά ο εαυτός του πάνω στη Honda RC213V.

Ο Joan Mir επέστρεψε φέτος στο βάθρο του MotoGP με τη Honda, σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία του παρουσία με τη Suzuki. Μια επιστροφή που για καιρό έμοιαζε αβέβαιη, αν αναλογιστεί κανείς ότι στα δύο πρώτα του χρόνια με τη Honda είχε καταφέρει μόλις δύο τερματισμούς εντός δεκάδας.

Η σεζόν 2025 ξεκίνησε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, ο Mir τερμάτισε μόλις σε έναν από τους έξι πρώτους αγώνες, με την κακοτυχία, τα συμβάντα και το υπερβολικό ρίσκο να συνεχίζουν να τον ταλαιπωρούν.

"Στο πρώτο μέρος της χρονιάς, το καλύτερο που μπορούσες να κάνεις με αυτή τη μοτοσυκλέτα ήταν μια έβδομη θέση", εξήγησε, "Αν κάποιος έκανε κάτι παραπάνω, ήταν λόγω συνθηκών ή περίεργων καταστάσεων. Αλλιώς, το πραγματικό δυναμικό ήταν να τα βάλεις όλα κάτω και να πάρεις μια έβδομη θέση.

"Στο Aragon ήμασταν έβδομοι. Αλλά εκτός αν έλειπε κάποιος, ήταν πολύ δύσκολο να κάνεις κάτι καλύτερο".

Ακολούθησε μια έκτη θέση στην Αυστρία, ανάμεσα σε νέες εγκαταλείψεις, όμως το πραγματικό σημείο καμπής ήρθε μετά την εισαγωγή των τελευταίων αεροδυναμικών και μηχανολογικών αναβαθμίσεων της RC213V στη Βαρκελώνη.

"Μετά τη Βαρκελώνη βελτιώσαμε λίγο την αεροδυναμική και τον κινητήρα. Αυτό ήταν κάτι που με ενοχλούσε πάρα πολύ. Και εκεί έκανα το 'κλικ'", είπε ο Mir.

Δύο αγώνες αργότερα, όλα έδεσαν στην Ιαπωνία. Στο Motegi, ο Mir χάρισε στην εργοστασιακή Honda το πρώτο της βάθρο στο MotoGP μετά τον Marc Marquez στο ίδιο σιρκουί το 2023, προσθέτοντας τη δική του επιτυχία σε μια σεζόν που είχε ήδη δει νίκη και βάθρο από τον Johann Zarco με την δορυφορική LCR Honda.

Joan Mir

Ο Ισπανός επανέλαβε το κατόρθωμα και στη Sepang, σε έναν αγώνα που ο ίδιος θεωρεί τον καλύτερό του για το 2025.

"Για το ίδιο το δυναμικό της μοτοσυκλέτας", εξήγησε. "Η Sepang παραδοσιακά δεν είναι καλή πίστα για αυτή τη μοτοσυκλέτα. Και αυτό που κάναμε εκεί ήταν κάτι πολύ σημαντικό.

"Κανονικά δυσκολευόμαστε με την πρόσφυση. Και η Sepang είναι μια πίστα με πολύ χαμηλό grip.

"Για να το αντισταθμίσουμε, έπρεπε απλώς να φρενάρουμε πάρα πολύ, ρισκάροντας περισσότερο από τους άλλους. Έπεσα στο sprint, οπότε δεν ήθελα να κάνω το ίδιο λάθος ξανά.

"Διαχειρίστηκα την κατάσταση πολύ καλά. Οπότε θα πω ότι η Sepang ήταν ο καλύτερός μου αγώνας".

Στη Μαλαισία, ο Mir ενθουσίασε τους φιλάθλους με τα θεαματικά, πολύ αργά φρεναρίσματά του, ένα φυσικό του χαρακτηριστικό που είχε αναγκαστεί να περιορίσει στα χρόνια της Suzuki.

"Με τη Suzuki αυτό δεν ήταν το στυλ", παραδέχτηκε. "Έπρεπε να προσαρμοστώ στη μοτοσυκλέτα, να κυλάω περισσότερο, να φρενάρω λίγο νωρίτερα και να αφήνω τα φρένα πιο νωρίς. Γιατί αυτή η μοτοσυκλέτα απαιτούσε τέτοιο στυλ.

Joan Mir

"Τώρα με τη Honda επέστρεψα στο φυσικό μου στυλ. Όπως το είχα στη Moto3 και στη Moto2. Είναι κάτι που απολαμβάνω πολύ, να φρενάρω πολύ δυνατά και να 'ρίχνω' πραγματικά τη μοτοσυκλέτα στο έδαφος, αλλά είναι πολύ δύσκολο, γιατί ρισκάρω περισσότερο από τους άλλους και πρέπει να βρεις το όριο και την αυτοπεποίθηση.

"Μπορεί να προκαλέσει κάποιες πτώσεις, αλλά αν μπορέσω να οδηγώ με λίγο περισσότερο περιθώριο, μπορούμε να το ελέγξουμε".

Παρά τα βάθρα, ο υψηλός αριθμός μηδενικών αποτελεσμάτων, 21 στους 44 αγώνες, άφησε τον Mir μόλις 15ο στο πρωτάθλημα, πίσω από τον Zarco και τον team-mate του στη Honda, Luca Marini.

Ωστόσο, η συνολική "στροφή" στην απόδοση, που αποτυπώθηκε και στην άνοδο της Honda από το rank D στο C στο σύστημα παραχωρήσεων, του δίνει αισιοδοξία για το 2026.

"Ήταν μια χρονιά-κλειδί", κατέληξε. "Μια χρονιά όπου μπορέσαμε να γυρίσουμε την κατάσταση, από το λιγότερο στο περισσότερο.

"Ίσως περίμενα λίγο περισσότερο απ’ όσο ήλπιζα. Είχαμε πολλή κακοτυχία και καμία συνέπεια. Αλλά σε ό,τι αφορά την απόδοση, το δυναμικό του αναβάτη και το δυναμικό της Honda να αντιστρέψει την κατάσταση, ήταν μια πολύ θετική σεζόν.

"Τώρα χρειαζόμαστε ακόμη ένα 'κλικ', για να βρούμε περισσότερη συνέπεια και λίγο περισσότερες δυνατότητες. Γιατί αν πρέπει να πηγαίνω πάντα έτσι, στο όριο, θα είναι δύσκολο.

"Αλλά ελπίζω του χρόνου να ξεκινήσουμε από εδώ και να ανέβουμε".

 

MotoGP: Στα 850 κυβικά η κυριαρχία των V4 θα αμφισβητηθεί ξανά, όπως παλιά!

Αντίθετα με την εξέλιξη έως σήμερα όπου έπεσε ακόμη και το κάστρο της Yamaha
Inline 4
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

16/12/2025

Ο πρώην test rider της Suzuki, Sylvain Guintoli, εξηγεί γιατί τα MotoGP οδηγήθηκαν στη κυριαρχία των V4 κινητήρων, αλλά και γιατί το πλεονέκτημα αυτό ίσως να μην είναι δεδομένο στην εποχή των 850cc.

Για πρώτη φορά από την αρχή της τετράχρονης εποχής τους, το 2002, τα MotoGP θα έχουν από την σεζόν του 2026 μοτοσυκλέτες αποκλειστικά με V4 κινητήρες, τώρα που έπεσε και το κάστρο της Yamaha.

Στις περισσότερες από τις 24 σεζόν που πέρασαν από την κατάργηση των δίχρονων 500cc, ο ανταγωνισμός μεταξύ V και Inline κινητήρων ήταν σχετικά ισορροπημένος.

Σε επίπεδο τίτλων αναβατών, 14 έχουν κατακτηθεί από V-κινητήρες, δύο με τον V5 της Honda. Ενώ οι υπόλοιποι δώδεκα με V4 των Honda και Ducati.
Οι εν σειρά κινητήρες μετρούν δέκα παγκόσμια πρωταθλήματα, εννέα από την Yamaha και ένα από την Suzuki, όταν ο Joan Mir κατέκτησε τον τίτλο το 2020.

Ο Fabio Quartararo χάρισε στη Yamaha τον πιο πρόσφατο τίτλο της το 2021, πριν η Suzuki αποχωρήσει με στυλ, κερδίζοντας δύο από τους τρεις τελευταίους αγώνες της το 2022. Αυτές έμελλε να είναι και οι τελευταίες νίκες εν σειρά κινητήρων, μέχρι νεοτέρας, με τη Yamaha να επιβεβαιώνει ότι από το 2026 θα περάσει και εκείνη σε V4, ακολουθώντας τις Ducati, Aprilia, KTM και Honda.

Η ίδια η ιστορία της Suzuki στο MotoGP δείχνει πόσο δραστικά έχει αλλάξει το τοπίο. Η ιαπωνική εταιρεία είχε δυσκολευτεί στο παρελθόν με τον V4 GSV-R, πριν επιστρέψει το 2015 με τετρακύλινδρο εν σειρά κινητήρα.

Καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της GSX-RR που κατέκτησε τίτλο έπαιξε ο πρώην αναβάτης του MotoGP και πρωταθλητής WorldSBK, Sylvain Guintoli, ως εργοστασιακός δοκιμαστής και με wild-card συμμετοχές.

inline4

"Η Suzuki έτρεχε με V4 πριν από πολλά χρόνια, αλλά όταν επέστρεψε, επέλεξε εν σειρά διάταξη, την περίοδο που ήμουν κι εγώ εκεί", δήλωσε ο Guintoli που πλέον εκτελεί χρέη σχολιαστή MotoGP ενώ ακόμα αγωνίζεται στην κατηγορία EWC με την BMW.

"Προφανώς λειτούργησε πολύ καλά, γιατί κερδίσαμε τον τίτλο το 2020. Και μετά ο Fabio πήρε τον τίτλο το 2021. Άρα είχαμε δύο συνεχόμενους τίτλους με εν σειρά κινητήρες.

"Μετά από αυτό ξεκίνησε η κυριαρχία των V4".

Στην ερώτηση τι προκάλεσε τη στροφή προς τους V4, ο Guintoli απάντησε. "Σίγουρα η αεροδυναμική, σε συνδυασμό με την υπεροχή σε ίππους του V4. Τους χρειάζεσαι αυτούς τους ίππους, γιατί έχεις όλη αυτή την αντίσταση από τα φτερά και τις αεροδυναμικές συσκευές στις ευθείες.

"Με τις συσκευές ρύθμισης ύψους, οι μοτοσυκλέτες είναι πλέον πιο “drag”, κάτι που βοηθά στο να περάσει όλη αυτή η δύναμη στο έδαφος."

"Όταν χαμηλώνεις την ανάρτηση πίσω σύστημα και μάλιστα αυτό μπορείς να το κάνεις δυναμικά, μέσα στην στροφή, τότε έχεις μεγαλύτερες δυνατότητες από αυτές που υπήρχαν παλαιότερα για να χρησιμοποιήσεις την ισχύ. Πάντα σε σχέση με μια συμβατική αγωνιστική μοτοσυκλέτα, όπου ο μόνος τρόπος που έχεις να ελέγξεις την δύναμη, είναι απλά να περιορίζεις το άνοιγμα της γκαζιέρας μέχρι να μπεις ουσιαστικά στην τέταρτη σχέση."

"Η αεροδυναμική, οι συσκευές ρύθμισης ύψους και η συνολική πρόσφυση μαζί με την συμβολή των ηλεκτρονικών, επέτρεψαν τις μοτοσυκλέτες να γίνουν πιο αποδοτικές, και στους αναβάτες να χρησιμοποιούν περισσότερη ισχύ από ποτέ. Νομίζω ότι εκεί βρίσκεται αυτό το μικρό πλεονέκτημα του V4".

Σύμφωνα με τον Guintoli, το πλεονέκτημα αυτό γίνεται ακόμη πιο εμφανές όταν πέφτει η πρόσφυση των ελαστικών στη διάρκεια του αγώνα.

"Σε συνθήκες αγώνα, όταν μειώνεται η πρόσφυση, δεν μπορείς να διατηρήσεις την ίδια ταχύτητα στη στροφή", εξηγεί.

"Με έναν V4 όμως μπορείς να φρενάρεις και να στρίψεις πιο γρήγορα στην κορυφή της στροφής και μετά να χρησιμοποιήσεις όλη τη δύναμη μόλις σηκώσεις τη μοτοσυκλέτα.”

inline4

"Έτσι χάνεις λιγότερο χρόνο σε σχέση με το να προσπαθείς να διατηρήσεις την ταχύτητα μέσα στη στροφή, που είναι το δυνατό σημείο ενός εν σειρά.

"Γι’ αυτό, κατά τη γνώμη μου, τα πράγματα πήγαν προς τα εκεί… Αλλά δεν είναι δεδομένο ότι αυτό θα ισχύει και με τους νέους κανονισμούς του 2027!".

Με το MotoGP να περνά στα 850cc από το 2027, να καταργεί τις συσκευές ρύθμισης ύψους και να αλλάζει σε ελαστικά Pirelli, το σημερινό πλεονέκτημα του V4, που βασίζεται στη μέγιστη αξιοποίηση του πίσω Michelin, μπορεί να εξαφανιστεί.

"Θα δούμε, αλλά το 2027 θα έχουμε πιο ‘φυσικές’ μοτοσυκλέτες, χωρίς συσκευές ρύθμισης ύψους, με λιγότερη αεροδυναμική. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα."

"Ίσως ένας Ι4 να μην είναι κακή ιδέα!".

Δεν είναι τυχαίο ότι Kawasaki, Yamaha και BMW με κινητήρες εν σειρά έχουν κατακτήσει τέσσερις από τους έξι τελευταίους τίτλους στο WorldSBK με ελαστικά Pirelli.

Ωστόσο, με τόση γνώση και δεδομένα πλέον χτισμένα γύρω από τον V4, και ακόμη και τη Yamaha να αλλάζει φιλοσοφία αναζητώντας περισσότερη πρόσφυση πίσω, κανένας κατασκευαστής των MotoGP δεν δείχνει προς το παρόν διατεθειμένος  να εξετάσει σοβαρά έναν Ι4 κινητήρα. Το αντίθετο μάλιστα, η Yamaha καίει την σεζόν που έρχεται ως προετοιμασία για να χτίσει εμπειρία με την διάταξη, ενώ ταυτόχρονα προετοιμάζει τον Toprak.

Ο Sylvain Guintoli ήρθε πρόσφατα ξανά στο προσκήνιο καθως προετοιμάζεται να τρέξει στον Μαραθώνιο του Λονδίνου το 2026, φορώντας τη στολή αγώνων του, στη μνήμη του γιου του Luca, για φιλανθρωπικό σκοπό.

inline4

 

Ετικέτες