MotoGP Motegi: Κόντρα Vinales με Quartararo σε FP1 και FP2

Δυναμική παρουσία της Yamaha

Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

18/10/2019

Τα δοκιμαστικά ξεκίνησαν με το Motegi να είναι τελείως στεγνό, αν και ο καιρός για το σαββατοκύριακο αναμένεται να είναι βροχερός, κυρίως το απόγευμα του Σαββάτου. Για αυτό το λόγο μάλιστα, η Michelin έφερε και βρόχινα ελαστικά, που τόσο το εμπρός όσο και το πίσω θα είναι διαθέσιμα σε μέτρια και μαλακή σκληρότητα. Ωστόσο, έχουν διαφορετική αρχιτεκτονική με το εμπρός είναι συμμετρικό, ενώ το πίσω ασύμμετρο με πιο σκληρή γόμα στην αριστερή πλευρά. Τα Slick ελαστικά έχουν και αυτά αλλαγές αφού πέρσι δεν χρησιμοποίησε κανείς τη σκληρή γόμα, λόγω της μειωμένης πρόσφυσης. Έτσι φέτος, η Michelin σύστησε ένα νέο ακόμη πιο μαλακό, ασύμμετρο ελαστικό -σκληρότερο στα αριστερά-, ώστε να είναι πιο κοντά στις προτιμήσεις των αναβατών.

Τα πρώτα ελεύθερα δοκιμαστικά ξεκίνησαν με τον Marquez να βρίσκεται στην κορυφή των χρονομετρήσεων. Ωστόσο, η κατάταξη του πίνακα άλλαξε όταν οι αναβάτες της Petronas Yamaha SRT Quartararo και Morbidelli ανέβασαν το ρυθμό τους και βρέθηκαν στις θέσεις «1» και «2». Όμως, λίγο πριν τη λήξη των FP1, ο “Top Gun” Maverick Vinales έκανε έναν ταχύτατο γύρο και βρέθηκε στην κορυφή του πίνακα των χρονομετρήσεων με δύο δέκατα διαφορά απ’ τους αναβάτες της Petronas Yamaha SRT, με τον Γάλλο να επικραττεί του Morbidelli. Έτσι, η Yamaha είδε τρεις από τις τέσσερις μοτοσυκλέτες στις τρεις πρώτες θέσεις, ενώ ο Rossi ήταν δωδέκατος. Τέταρτος ήρθε ο Marquez, ενώ την πεντάδα έκλεισε ο Rins, που ήταν μια ανάσα πίσω απ’ τον φετινό πρωταθλητή. Ο ομόσταβλος του Rins, Joan Mir ήρθε έκτος με τους Jack Miller και Dovizioso να είναι πίσω του, καταλαμβάνοντας την έβδομη και όγδοη θέση αντίστοιχα. Η δεκάδα των πρώτων ελεύθερων δοκιμαστικών ολοκληρώθηκε με τον Pol Espargaro να έρχεται ένατος και τον Crutchlow δέκατο.

Τα δεύτερα ελεύθερα δοκιμαστικά είχαν διαφορετική εικόνα με τον Quartararo να απαντά στον ταχύτατο γύρο του “Top Gun” και να έρχεται πρώτος, ενώ ο Rossi έκλεισε τη πεντάδα βάζοντας έτσι όλες τις μοτοσυκλέτες της Yamaha μέσα στη δεκάδα. Αυτά πραγματοποιήθηκαν στο τελευταίο δεκάλεπτο των FP2, καθώς στην αρχή οι μόνοι αναβάτες που είδαμε να βελτιώνουν τους χρόνους τους ήταν οι Danilo Petrucci και Marquez. Ωστόσο, με το που ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση του τελευταίου δεκαλέπτου, οι περισσότεροι αναβάτες έβαλαν καινούργια μαλακά ελαστικά, ώστε να κάνουν σίγουρα καλούς χρόνους. Κι αυτό γιατί οι χαμηλοί χρόνοι είναι απαραίτητοι μιας και όλα δείχνουν πως οι FP3 θα πραγματοποιηθούν σε βρεγμένο. Για αυτό το τελευταίο δίλεπτο των FP2 θύμιζε περισσότερο μια πρόβα των Q2 με βάση τους χρόνους των αναβατών.

Τόσο ο Andrea Dovizioso όσο και ο Maverick Vinales κατέβασαν περισσότερο τους χρόνους τους, κυνηγώντας τη πρώτη θέση του πίνακα. Ο Quartararo δεν άργησε να βρει τα πατήματά του στην πίστα πάνω στη σέλα της M1 και έκανε έναν εκπληκτικό γύρο, που του χάρισε την πρώτη θέση, πριν πέσει στην Κ1 και αποσυρθεί νωρίτερα απ’ τα FP2. Ο Marquez κατάφερε να κερδίσει μια θέση και να βρεθεί πίσω απ’ τον Vinales, ολοκληρώνοντας τα FP2 τρίτος. Ο Morbidelli από τέταρτος στα FP1 βρέθηκε έκτος πίσω από τον “Γιατρό” με τον Dovi να περνά στη τέταρτη θέση. Ο Jack Miller παρέμεινε έβδομος, έχοντας τον Petrucci πίσω του, ενώ από τους αναβάτες της Suzuki μόνο ο Mir παρέμεινε εντός της δεκάδας και κατέλαβε την ένατη θέση. Ο Aleix Espargaro έκλεισε τη δεκάδα, ενώ στη λίστα με τις πτώσεις είχαμε και τον Migel Oliveira, που έφυγε εκτός πίστα στην Κ12 με μεγάλη ταχύτητα, χωρίς ευτυχώς να τραυματιστεί. Ο Oliveira συνέχισε τα δοκιμαστικά του κανονικά και μετά το πέρας τους πήγε για να ιατρικό έλεγχο.

Αποτελέσματα των FP1:

1. Maverick Viñales (Monster Energy Yamaha MotoGP) – 1:45.572
2. Fabio Quartararo (Petronas Yamaha SRT) + 0.258
3. Franco Morbidelli (Petronas Yamaha SRT) + 0.411
4. Marc Marquez (Repsol Honda Team) + 0.463
5. Alex Rins (Team Suzuki Ecstar) + 0.493
6. Joan Mir (Team Suzuki Ecstar) + 0.553
7. Jack Miller (Pramac Racing) + 0.625
8. Andrea Dovizioso (Ducati Team) + 0.634
9. Pol Espargaro (Red Bull KTM Factory Racing) + 0.643
10. Cal Crutchlow (LCR Honda Castrol) + 0.717

Αποτελέσματα των FP2:

1. Fabio Quartararo (Petronas Yamaha SRT) – 1:44.764
2. Maverick Viñales (Monster Energy Yamaha MotoGP) + 0.321
3. Marc Marquez (Repsol Honda Team) + 0.336
4. Andrea Dovizioso (Ducati Team) + 0.650
5. Valentino Rossi (Monster Energy Yamaha MotoGP) + 0.702
6. Franco Morbidelli (Petronas Yamaha SRT) + 0.798
7. Jack Miller (Pramac Racing) + 0.813
8. Danilo Petrucci (Ducati Team) + 0.855
9. Joan Mir (Team Suzuki Ecstar) + 0.877
10. Aleix Espargaro (Aprilia Racing Team Gresini) + 0.957

Ετικέτες

motogp

Yamaha

Honda

Ducati

KTM

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Race News

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.