MotoGP: Ο Hugh Anderson μπήκε στο Hall of Fame και έγινε MotoGP Legend

Τέσσερις Παγκόσμιοι Τίτλοι στις μικρές κατηγορίες τη δεκαετία του 1960
Από το

motomag

11/10/2022

Το Σάββατο 8/10/2022 , ο τέσσερις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής GP τη δεκαετία του 1960 στις κατηγορίες 50 και 125 κυβικών εκατοστών, Hugh Anderson, εισήχθη στο MotoGP Hall of Fame.

Σε μία τελετή που έγινε στην πίστα Hampton Downs Circuit στη Νέα Ζηλανδία, απονεμήθηκε στον Hugh Anderson η τιμητική πλακέτα για την είσοδο του στο Hall of Fame.

Μέσω video ο CEO της Dorna, Carmelo Ezpeleta καλωσόρισε τον Hugh Anderson στη λίστα του MotoGP Hall of Fame. Στην ομιλία του έκανε λόγο και στον, πρόσφατα εκλιπόντα, Phil Read, ενώ τόνισε τη σημαντικότητα των αναβατών που η καριέρα τους βοήθησε το MotoGP να φτάσει στο σημερινό του επίπεδο.

Ο Hugh Robertson Anderson, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1936. Μεγάλωσε στο Huntly, στο βόρειο νησί της Νέας Ζηλανδίας. Εκεί ξεκίνησε την ενασχόληση του με το rugby, παίζοντας στην Rugby League με την ομάδα Huntly United. Συναθλητής του υπήρξε ο μετέπειτα οδηγός αγώνων ταχύτητας με μοτοσυκλέτα, Ginger Molloy.

Η πρώτη του επαφή με μοτοσυκλέτα ήταν στην ηλικία των 9 ετών στη φάρμα που διατηρούσε η μητέρα του. Στην ηλικία των 17 έτρεξε για πρώτη φορά αγώνες motocross, με αυτοσχέδια μοτοσυκλέτα. Κατάφερε να κερδίσει κάθε αγώνα που έτρεξε εκείνη τη χρονιά.

Οι νίκες αυτές τον οδήγησαν στους αγώνες ταχύτητας. Το 1960 είχε την πρώτη του επαφή με τα GP στα 350 και 500 κ.εκ. Την ίδια χρονιά, με τη μοτοσυκλέτα των 350 κ.εκ. είχε το πρώτο του βάθρο, στον αγώνα Isle of Man TT, οπού και ήταν συνολικά δύο φορές νικητής της διαδρομής το 1963 και 1964 στα 125 και 50 κυβικά αντίστοιχα.

Το 1962 είχε την πρώτη του επαφή με τις κατηγορίες των 50 και 125 κυβικών, με την ομάδα της Suzuki, καταφέρνοντας να διεκδικήσει πρώτες θέσεις και στις δύο κατηγορίες.

Το 1963 ήταν η χρονιά που ο Anderson πήρε τους 2 πρώτους Παγκόσμιους Τίτλους του, στα 50 και στα 125 κυβικά, ενώ το 1964 κατάφερε να κερδίσει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τον τίτλο στα 50 κυβικά ενώ ολοκλήρωσε το Πρωτάθλημα στην τρίτη θέση στην κατηγορία των 125 κυβικών. Ακριβώς την ανάποδη σειρά ακολούθησε το 1965, κατακτώντας τον τίτλο στα 125 κυβικά, και τερματίζοντας τρίτος στα 50 κυβικά.

Τον Οκτώβριο του 1966, έδωσε τον τελευταίο αγώνα της καριέρας του στα GP, στο ιαπωνικό Grand Prix του Fisco, κλείνοντας την καριέρα του με την ομάδα που ξεκίνησε. Μία καριέρα που αποτελείται από 4 Παγκόσμια Πρωταθλήματα, 25 νίκες Grand Prix και και 48 βάθρα, σε ένα διάστημα έξι ετών.

Εκτός από τους τίτλους στα GP, ο Anderson, έχει στεφθεί 19 φορές πρωταθλητής στο Εθνικό Πρωτάθλημα της Νέας Ζηλανδίας.

Το 1994, ο Anderson, διορίστηκε ως μέλος του Τάγματος των Ιπποτών (MBE), για την προσφορά του στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, ενώ το 1995, εισήχθη στο Sports Hall of Fame της Νέας Ζηλανδίας και το 2014 εξέδωσε την αυτοβιογραφία του με τίτλο “Being There”.

Με την είσοδο του στο MotoGP Hall of Fame, o Anderson, εντάσσεται στον κατάλογο των ελίτ αθλητών του αθλήματος μαζί με τους: Giacomo Agostini, Mick Doohan, Geoff Duke, Wayne Gardner, Mike Hailwood, Daijiro Kato, Eddie Lawson, Anton Mang, Angel Nieto, Wayne Rainey, Phil Read, Jim Redman, Kenny Roberts, Kenny Roberts Jr, Jarno Saarinen, Kevin Schwantz, Barry Sheene, Marco Simoncelli, Freddie Spencer, Casey Stoner, John Surtees, Carlo Ubbiali, Alex Crivillé, Franco Uncini, Marco Lucchinelli, Randy Mamola, Kork Ballington, Dani Pedrosa, Stefan Dörflinger, Jorge Martinez, Valentino Rossi, Jorge Lorenzo, Max Biaggi, Luigi Taveri και Nicky Hayden.

MotoGP - Jorge Martin: Παραδέχεται πως είχε την χειρότερη σεζόν μετά από τίτλο στην ιστορία του αθλήματος!

Ο Ισπανός μίλησε με απόλυτη ειλικρίνεια για την σεζόν που μόλις τελείωσε
martin
Από τον

Παύλο Καρατζά

26/11/2025

Ο Jorge Martin τραυματίστηκε πρωτού ξεκινήσει η σεζόν και έχασε πολλού αγώνες, έπειτα ξανά τραυματίστηκε στο Κατάρ και από εκεί που το 2024 ήταν μία ονειρική χρονιά για εκείνον, το 2025 ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης.

Ο Jorge Martin θα ήθελε να ξεχάσει την σεζόν που μας πέρασε. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 2024, ο οποίος μετακόμισε στην Aprilia, βίωσε την πιο σκοτεινή χρονιά της καριέρας του με μια σειρά τραυματισμών, αποτυχημένες επιστροφές και ένα ηθικό που είχε πάρει την κατιούσα.

Ο Ισπανός μίλησε με απόλυτη ειλικρίνεια για την σεζόν που μας πέρασε και δήλωσε: “Ναι, χωρίς αμφιβολία. Το 2025 ήταν η χειρότερη χρονιά της αθλητικής μου καριέρας. Ήταν μια πολύ πιο δύσκολη χρονιά από οποιοδήποτε άλλο παγκόσμιο πρωτάθλημα σε πίστα. Η ανάρρωση από τραυματισμούς είναι πολύ πιο περίπλοκη. Να παρακολουθείς τους αγώνες από το σπίτι, να ακολουθείς το πρωτάθλημα από τον καναπέ σου... Ήταν μοναχικό και ψυχολογικά πολύ κουραστικό.

Περισσότερο από φόβο, είχα αμφιβολίες. Κάθε φορά που ξανακαθόμουν στη μοτοσυκλέτα, έπεφτα και δεν καταλάβαινα πραγματικά γιατί. Αλλά μετά την επιστροφή μου, σταδιακά βελτιώθηκα και ανέκτησα την αυτοπεποίθησή μου. Πολλοί παράγοντες συνέβαλαν σε αυτή τη σεζόν, αλλά δεν κατηγορώ τη μοτοσυκλέτα.

Είχα αμφιβολίες για την ικανότητά μου να ανακάμψω από τον τραυματισμό μου, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω. Η αποχώρηση δεν πέρασε καν από το μυαλό μου.

Είναι αναπόφευκτο να υπάρχει ένταση. Μερικές φορές, θα προτιμούσαμε ένας αναβάτης να μην κερδίσει, για προσωπικούς λόγους... Αλλά γενικά, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι' αυτό. Και πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν έχω παρακολουθήσει πολλές αγώνες. Απλά δεν ήθελα. Χρειαζόμουν να αποσυνδεθώ από τις μοτοσυκλέτες.”

Για το θέμα με το συμβόλαιο του με την Aprilia, είπε: “Όταν είδα ότι τα πράγματα δεν βελτιώνονταν, ήθελα να τελειώσω το συντομότερο δυνατό. Αλλά τελικά, όλα τελείωσαν καλά. Καταλήξαμε σε συμφωνία και είμαι πολύ ευχαριστημένος γι' αυτό. Δεδομένης της απόδοσης της μοτοσυκλέτας, είμαι πεπεισμένος ότι πήρα τη σωστή απόφαση. Η εμπιστοσύνη στην Aprilia, παρά την χαοτική αρχή, δεν κλονίστηκε.”

Για το νούμερο ένα που μάλλον δεν του έφερε και πολύ γούρι, δήλωσε: “Φέτος, δεν με καθόρισε, γιατί δεν μπόρεσα να οδηγήσω όπως ήθελα. Ίσως τώρα θα έλεγα όχι, αλλά ελπίζω να έρθει η μέρα που θα πρέπει να πάρω αυτή την απόφαση. Νομίζω ότι προσθέτει επιπλέον πίεση, αλλά δεν είναι κατάρα. Ο Pecco κέρδισε με τον αριθμό 1.”

Και κλείνει την συνέντευξη με ένα αισιόδοξο μήνυμα “ Όλα όσα έκανα φέτος ήταν για να ξαναμπώ στο παιχνίδι