MotoGP – Τα σημαντικότερα ορόσημα των κατασκευαστών

Μετά την ανασκόπηση των πρωταθλητών ο θεσμός συνεχίζει με την ανασκόπηση των κατασκευαστών
motomag MotoGP – Τα ορόσημα των κατασκευαστών
Από τον

Γιάννη Τσινάβο

1/3/2024

Με αφορμή τη συμπλήρωση 75 χρόνων ύπαρξης του θεσμού, συνεχίζουμε την αναδρομή σε σημαντικές στιγμές του MotoGP, γνωρίζοντας καλύτερα σημαντικά ορόσημα των κατασκευαστών οι οποίοι συμμετέχουν στο πρωτάθλημα.

Όπως είναι λογικό οι πρωταθλητές οι οποίοι έχουν κατακτήσει τίτλο σε κάποια κατηγορία του MotoGP έχουν μείνει στη μνήμη των περισσότερων φίλων του αθλήματος για αυτό το κατόρθωμα. Ωστόσο αναπόσπαστο κομμάτι αυτών των επιτυχιών είναι και οι κατασκευαστές οι οποίοι πρόσφεραν τις αγωνιστικές μοτοσυκλέτες τους στον δρόμο προς την δόξα των αναβατών.

MotoGP – Τα ορόσημα των κατασκευαστών

Η Norton η οποία το 1949 κέρδισε τον πρώτο αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Μοτοσυκλετών και η AJS η οποία κατέκτησε το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην κατηγορία των 500 κ.εκ. μπορεί να μην είναι πλέον στον θεσμό ωστόσο κάθε ένας κατασκευαστής που μπήκε στον θεσμό άφησε το δικό του στίγμα μεγαλύτερο ή μικρότερο.

Στην δική μας αναδρομή θα εστιάσουμε στα σημαντικότερα ορόσημα των κατασκευαστών -με αλφαβητική σειρά- οι οποίοι λαμβάνουν μέρος στην κορυφαία κατηγορία του MotoGP.

MotoGP – Τα ορόσημα των κατασκευαστών

APRILIA

Ο πρώτος αγώνας για την Aprilia έλαβε χώρα το 1985 στην κατηγορία 250 κ.εκ., με αναβάτη τον Loris Reggiani. Η πρώτη νίκη για την ιταλική εταιρεία ήρθε δύο χρόνια αργότερα στην ίδια κατηγορία, με τον Reggiani να κερδίζει το GP San Marino το 1987.

Χρειάστηκαν να περάσουν πέντε χρόνια για να κατακτήσει η Aprilia τον πρώτο της τίτλο, με τον Alessandro Gramigni να κερδίζει το 1992 το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αναβατών στα 125 κ.εκ., τρία χρόνια αργότερα το εργοστάσιο του Noale πανηγύρισε τον πρώτο τίτλο κατασκευαστή.

Η πρώτη νίκη στην μεγάλη κατηγορία ήρθε πρόσφατα και συγκεκριμένα το 2022, με τον Aleix Espargaro να κερδίζει στο GP Αργεντινής. Έκτοτε ο Espargaro έχει προσθέσει ακόμη δύο νίκες στο βιβλίο της ιστορίας της Aprilia, με την ιταλική εταιρεία να ευελπιστεί φέτος πως θα αυξήσει τις επιτυχίες της.

MotoGP – Τα ορόσημα των κατασκευαστών

DUCATI

Η πρώτη αγωνιστική εμφάνιση της Ducati στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μοτοσυκλετών πραγματοποιήθηκε το μακρινό 1956 με τον Sandro Artusi να λαμβάνει μέρος στο GP των Εθνών στην κατηγορία των 125 κυβικών. Η πρώτη νίκη για την ιταλική εταιρεία ήρθε δύο χρόνια αργότερα, με τον Alberto Gandossi να κερδίζει το 1958 το GP Βελγίου στην κατηγορία των 125 κυβικών.

Η πρώτη νίκη στην μεγάλη κατηγορία για την εταιρεία του Borgo Panigale ήρθε το 2003, με τον Loris Capirossi να κερδίζει το GP Καταλονίας. Το 2007 ήταν η σειρά του Casey Stoner να γράψει το όνομα του με χρυσά γράμματα στο βιβλίο της ιστορίας της Ducati. Ο Stoner εκείνη την χρονιά χάρισε στην Ducati τόσο το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αναβατών όσο και το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών.

Το 2022 ο Pecco Bagnaia αναδείχθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής με τον Ιταλό κατασκευαστή, ενώ το 2023 κατάφερε να γίνει ο πρώτος αναβάτης της εταιρείας ο οποίος καταφέρνει να κατακτήσει back-to-back Παγκόσμιο Τίτλο.

MotoGP – Τα ορόσημα των κατασκευαστών

HONDA

Η Honda είναι ο κατασκευαστής ο οποίος έχει πετύχει τις περισσότερες νίκες -821- σε GP σε όλες τις κατηγορίες, με τις 313 από αυτές να αφορούν την μεγάλη κατηγορία. Ο Ιάπωνας κατασκευαστής συμμετείχε για πρώτη φορά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μοτοσυκλετών το 1959 στην κατηγορία των 125 κυβικών. Για να έρθει η πρώτη νίκη για το HRC χρειάστηκαν να περάσουν δύο χρόνια, με τον Tom Phillis να ανεβαίνει στο πρώτο σκαλί του βάθρου το 1961 στο GP της Ισπανίας στα 125 κυβικά για λογαριασμό της εταιρείας.

Το 1961 ήταν μία χρονιά ορόσημο για την Honda καθώς είδε τους Mike Hailwood και Tom Phillis να κατακτούν το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αναβατών στα 125 και 250 κυβικά αντίστοιχα, με τον Ιάπωνα κατασκευαστή να κατακτά για πρώτη φορά τον Παγκόσμιο Τίτλο Κατασκευαστών στις συγκεκριμένες κατηγορίες.

Η πρώτη νίκη της Honda στην μεγάλη κατηγορία ήρθε το 1966, με τον Jim Redman να κερδίζει το GP της Δυτικής Γερμανίας. Σημαντικό κεφάλαιο για το HRC ήταν ο Marc Marquez, με τον Ισπανό να κατακτά 6 Παγκόσμια Πρωταθλήματα, να πετυχαίνει 59 νίκες στην μεγάλη κατηγορία και να ανεβαίνει στο βάθρο 101 φορές.

MotoGP – Τα ορόσημα των κατασκευαστών

KTM

Η KTM έκανε την εμφάνιση της στο MotoGP το 2003, συμμετέχοντας στο Ιαπωνικό GP στην κατηγορία 125. Σε αντίθεση με τους προαναφερθέντες κατασκευαστές, οι Αυστριακοί κατάφεραν να κατακτήσουν την πρώτη τους νίκη ένα χρόνο αργότερα στο GP της Μαλαισίας με αναβάτη τον Casey Stoner.

Ο πρώτος τίτλος κατασκευαστών για την KTM ήρθε το 2005 στην κατηγορία 125, ενώ το 2012 όταν αυτή άλλαξε σε Moto3 o Sandro Cortese έφερε το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αναβατών για τον Αυστριακό κατασκευαστή. Η πρώτη νίκη στην μεγάλη κατηγορία ήρθε το 2020 όταν ο Brad Binder κέρδισε το GP του Brno.

MotoGP – Τα ορόσημα των κατασκευαστών

YAMAHA

Η Yamaha το 1961 στο GP της Γαλλίας έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μοτοσυκλετών με τον Fumio Ito στην κατηγορία των 250 κυβικών. Η πρώτη νίκη για την εταιρεία των τριών διαπασών ήρθε δύο χρόνια αργότερα, με τον Fumio Ito να κερδίζει στο GP Βελγίου στην κατηγορία 250 κυβικών.

Το 1964 η Yamaha είδε τον Phil Read να κατακτά τον πρώτο Παγκόσμιο Τίτλο Αναβατών στα 250 κυβικά, ενώ την ίδια χρονιά η εταιρεία από την Iwata πανηγύρισε τον πρώτο της Παγκόσμιο Τίτλο Κατασκευαστών.

Η πρώτη νίκη για την Yamaha στην μεγάλη κατηγορία ήρθε το 1972 στο GP Ισπανίας με αναβάτη τον Chas Mortimer. Ένα σπουδαίο κεφάλαιο για την ιαπωνική εταιρεία αποτελεί ο Valentino Rossi, με τον Ιταλό να κατακτά με την Yamaha 4 Παγκόσμια Πρωταθλήματα Αναβατών και 46 νίκες στην μεγάλη κατηγορία.

Το φετινό πρωτάθλημα του MotoGP ξεκινά την επόμενη εβδομάδα στο Qatar και όλοι οι κατασκευαστές θέλουν να δουν τους αναβάτες τους να συνεχίζουν την ένδοξη κληρονομιά τους.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”