Οι πτώσεις του Crutchlow κοστίζουν 1.000.000 ευρώ!
Παρόλα αυτά τον λατρεύουν στην LCR!
Από τον
Πάνο Καραβοκύρη
8/1/2020
To κόστος μιας MotoGP μοτοσυκλέτας μετριέται σε επταψήφια νούμερα. Στην περίπτωση της Honda, μια RC213-V κοστίζει 2.200.000 ευρώ, όπως ανέφερε πρόσφατα ο ιδιοκτήτης της LCR, Lucio Cecchinello. Όπως καταλαβαίνετε η πτώση έχει αντίστοιχο κόστος, ενώ όταν πρόκειται για μια δορυφορική ομάδα τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, καθώς δεν έχει το budget των εργοστασιακών ομάδων ούτε το μέγεθός τους. Αυτή τη στιγμή, το κόστος συμμετοχής της LCR στα MotoGP ανέρχεται στα 10.000.000 ευρώ και αποτελείται από 47 άτομα, συμπεριλαμβανομένων και των umbrella girls. Σε αυτό το ποσό δεν συμπεριλαμβάνεται το κόστος του συμβολαίου του Crutchlow, καθώς αμείβεται απευθείας απ’ την Honda. Ωστόσο, στο κόστος συμμετοχής της ομάδας συμπεριλαμβάνονται οι πτώσεις, το οποίο είναι ανάλογο του πλήθους και της σοβαρότητάς τους. Στην περίπτωση του Crutchlow κυμαίνεται από μισό εκατομμύριο ευρώ μέχρι €900.000! Βέβαια, ο ρόλος του είναι πολύ σημαντικός τόσο για την ομάδα όσο και για την ίδια τη Honda. Βέβαια είναι πολύ εύκολο να φουσκώσει ο λογαριασμός μια πτώσης, αφού πάνω σε μια σύγχρονη μοτοσυκλέτα των MotoGP δεν υπάρχει ούτε ένα εξάρτημα που να κοστίζει λιγότερο από 1000 ευρώ!
Πέραν αυτού όμως, ο Βρετανός αναβάτης ξεχωρίζει και για την ειλικρίνειά του, ένα χαρακτηριστικό που σε ορισμένους τον κάνει αγαπητό και σε άλλους όχι. Στην πρώτη κατηγορία ανήκει ο Cecchinello λέγοντας: “Είναι ένας ιδιαίτερος και ειλικρινής χαρακτήρας. Βέβαια, η ειλικρίνειά του μας έχει δημιουργήσει ορισμένα διπλωματικά προβλήματα, είτε με τη Honda είτε με τη Michelin. Δεν μπορείς να τον περιορίσεις σε αυτά που θα πει ακόμη και όταν γνωρίζει ότι θα έχουν αντίκτυπο.”
Η πορεία του Crutchlow μπορεί να μην είναι γραμμένη με χρυσά γράμματα, όμως έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του τόσα χρόνια στο paddock των MotoGP. Σε ό,τι αφορά τις επιτυχίες του, έχει κερδίσει τρεις αγώνες και έχει βρεθεί 19 φορές στο βάθρο απ’ το 2011, που ήρθε απ’ τα Superbikes στα MotoGP. Η νίκη του 2018 στην πίστα της Αργεντινής αποτέλεσε την 750η νίκη της Honda στα MotoGP, ενώ αργότερα στον αγώνα της Αυστραλίας θα διέλυε τον αστράγαλό του.
Phillip Island 2018: Η πτώση που στοίχησε περισσότερο στον Crutchlow διαλύοντας τον αστράγαλό του.
Από τότε ο Βρετανός αναβάτης έχει επενδύσει πάρα πολύ στην αποκατάσταση του ποδιού του, ενώ ακόμη και σήμερα δεν μπορεί να περπατήσει κανονικά. Αυτό του έχει στοιχήσει αρκετά και πέρσι απ’ τα μέσα της σεζόν είχε αρχίσει να συζητά για το ενδεχόμενο της απόσυρσης. Είναι αρκετά σημαντικός για την Honda αλλά και αγαπητός στην LCR και αν αποφασίσει να αποσυρθεί θα είναι άλλο ένα πλήγμα, τόσο για την Honda όσο και για το πρωτάθλημα.
MotoGP: Στα 850 κυβικά η κυριαρχία των V4 θα αμφισβητηθεί ξανά, όπως παλιά!
Αντίθετα με την εξέλιξη έως σήμερα όπου έπεσε ακόμη και το κάστρο της Yamaha
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
16/12/2025
Ο πρώην test rider της Suzuki, Sylvain Guintoli, εξηγεί γιατί τα MotoGP οδηγήθηκαν στη κυριαρχία των V4 κινητήρων, αλλά και γιατί το πλεονέκτημα αυτό ίσως να μην είναι δεδομένο στην εποχή των 850cc.
Για πρώτη φορά από την αρχή της τετράχρονης εποχής τους, το 2002, τα MotoGP θα έχουν από την σεζόν του 2026 μοτοσυκλέτες αποκλειστικά με V4 κινητήρες, τώρα που έπεσε και το κάστρο της Yamaha.
Στις περισσότερες από τις 24 σεζόν που πέρασαν από την κατάργηση των δίχρονων 500cc, ο ανταγωνισμός μεταξύ V και Inline κινητήρων ήταν σχετικά ισορροπημένος.
Σε επίπεδο τίτλων αναβατών, 14 έχουν κατακτηθεί από V-κινητήρες, δύο με τον V5 της Honda. Ενώ οι υπόλοιποι δώδεκα με V4 των Honda και Ducati.
Οι εν σειρά κινητήρες μετρούν δέκα παγκόσμια πρωταθλήματα, εννέα από την Yamaha και ένα από την Suzuki, όταν ο Joan Mir κατέκτησε τον τίτλο το 2020.
Ο Fabio Quartararo χάρισε στη Yamaha τον πιο πρόσφατο τίτλο της το 2021, πριν η Suzuki αποχωρήσει με στυλ, κερδίζοντας δύο από τους τρεις τελευταίους αγώνες της το 2022. Αυτές έμελλε να είναι και οι τελευταίες νίκες εν σειρά κινητήρων, μέχρι νεοτέρας, με τη Yamaha να επιβεβαιώνει ότι από το 2026 θα περάσει και εκείνη σε V4, ακολουθώντας τις Ducati, Aprilia, KTM και Honda.
Η ίδια η ιστορία της Suzuki στο MotoGP δείχνει πόσο δραστικά έχει αλλάξει το τοπίο. Η ιαπωνική εταιρεία είχε δυσκολευτεί στο παρελθόν με τον V4 GSV-R, πριν επιστρέψει το 2015 με τετρακύλινδρο εν σειρά κινητήρα.
Καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της GSX-RR που κατέκτησε τίτλο έπαιξε ο πρώην αναβάτης του MotoGP και πρωταθλητής WorldSBK, Sylvain Guintoli, ως εργοστασιακός δοκιμαστής και με wild-card συμμετοχές.
"Η Suzuki έτρεχε με V4 πριν από πολλά χρόνια, αλλά όταν επέστρεψε, επέλεξε εν σειρά διάταξη, την περίοδο που ήμουν κι εγώ εκεί", δήλωσε ο Guintoli που πλέον εκτελεί χρέη σχολιαστή MotoGP ενώ ακόμα αγωνίζεται στην κατηγορία EWC με την BMW.
"Προφανώς λειτούργησε πολύ καλά, γιατί κερδίσαμε τον τίτλο το 2020. Και μετά ο Fabio πήρε τον τίτλο το 2021. Άρα είχαμε δύο συνεχόμενους τίτλους με εν σειρά κινητήρες.
"Μετά από αυτό ξεκίνησε η κυριαρχία των V4".
Στην ερώτηση τι προκάλεσε τη στροφή προς τους V4, ο Guintoli απάντησε. "Σίγουρα η αεροδυναμική, σε συνδυασμό με την υπεροχή σε ίππους του V4. Τους χρειάζεσαι αυτούς τους ίππους, γιατί έχεις όλη αυτή την αντίσταση από τα φτερά και τις αεροδυναμικές συσκευές στις ευθείες.
"Με τις συσκευές ρύθμισης ύψους, οι μοτοσυκλέτες είναι πλέον πιο “drag”, κάτι που βοηθά στο να περάσει όλη αυτή η δύναμη στο έδαφος."
"Όταν χαμηλώνεις την ανάρτηση πίσω σύστημα και μάλιστα αυτό μπορείς να το κάνεις δυναμικά, μέσα στην στροφή, τότε έχεις μεγαλύτερες δυνατότητες από αυτές που υπήρχαν παλαιότερα για να χρησιμοποιήσεις την ισχύ. Πάντα σε σχέση με μια συμβατική αγωνιστική μοτοσυκλέτα, όπου ο μόνος τρόπος που έχεις να ελέγξεις την δύναμη, είναι απλά να περιορίζεις το άνοιγμα της γκαζιέρας μέχρι να μπεις ουσιαστικά στην τέταρτη σχέση."
"Η αεροδυναμική, οι συσκευές ρύθμισης ύψους και η συνολική πρόσφυση μαζί με την συμβολή των ηλεκτρονικών, επέτρεψαν τις μοτοσυκλέτες να γίνουν πιο αποδοτικές, και στους αναβάτες να χρησιμοποιούν περισσότερη ισχύ από ποτέ. Νομίζω ότι εκεί βρίσκεται αυτό το μικρό πλεονέκτημα του V4".
Σύμφωνα με τον Guintoli, το πλεονέκτημα αυτό γίνεται ακόμη πιο εμφανές όταν πέφτει η πρόσφυση των ελαστικών στη διάρκεια του αγώνα.
"Σε συνθήκες αγώνα, όταν μειώνεται η πρόσφυση, δεν μπορείς να διατηρήσεις την ίδια ταχύτητα στη στροφή", εξηγεί.
"Με έναν V4 όμως μπορείς να φρενάρεις και να στρίψεις πιο γρήγορα στην κορυφή της στροφής και μετά να χρησιμοποιήσεις όλη τη δύναμη μόλις σηκώσεις τη μοτοσυκλέτα.”
"Έτσι χάνεις λιγότερο χρόνο σε σχέση με το να προσπαθείς να διατηρήσεις την ταχύτητα μέσα στη στροφή, που είναι το δυνατό σημείο ενός εν σειρά.
"Γι’ αυτό, κατά τη γνώμη μου, τα πράγματα πήγαν προς τα εκεί… Αλλά δεν είναι δεδομένο ότι αυτό θα ισχύει και με τους νέους κανονισμούς του 2027!".
Με το MotoGP να περνά στα 850cc από το 2027, να καταργεί τις συσκευές ρύθμισης ύψους και να αλλάζει σε ελαστικά Pirelli, το σημερινό πλεονέκτημα του V4, που βασίζεται στη μέγιστη αξιοποίηση του πίσω Michelin, μπορεί να εξαφανιστεί.
"Θα δούμε, αλλά το 2027 θα έχουμε πιο ‘φυσικές’ μοτοσυκλέτες, χωρίς συσκευές ρύθμισης ύψους, με λιγότερη αεροδυναμική. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα."
"Ίσως ένας Ι4 να μην είναι κακή ιδέα!".
Δεν είναι τυχαίο ότι Kawasaki, Yamaha και BMW με κινητήρες εν σειρά έχουν κατακτήσει τέσσερις από τους έξι τελευταίους τίτλους στο WorldSBK με ελαστικά Pirelli.
Ωστόσο, με τόση γνώση και δεδομένα πλέον χτισμένα γύρω από τον V4, και ακόμη και τη Yamaha να αλλάζει φιλοσοφία αναζητώντας περισσότερη πρόσφυση πίσω, κανένας κατασκευαστής των MotoGP δεν δείχνει προς το παρόν διατεθειμένος να εξετάσει σοβαρά έναν Ι4 κινητήρα. Το αντίθετο μάλιστα, η Yamaha καίει την σεζόν που έρχεται ως προετοιμασία για να χτίσει εμπειρία με την διάταξη, ενώ ταυτόχρονα προετοιμάζει τον Toprak.
