Η συνεργασία ανάμεσα στην ισπανική εταιρεία πετρελαιοειδών και την Big-H μετρά πάνω από 20 χρόνια ιστορίας, ενώ είναι και μακράν η πιο επιτυχημένη συνεργασία στην ιστορία των MotoGP, με -ούτε λίγο ούτε πολύ- 12 παγκόσμιους τίτλους!
Η Repsol και το HRC επέκτειναν το συμβόλαιο χορηγίας μέχρι το τέλος του 2018, φτάνοντας ένα ρεκόρ 24 σεζόν, καθώς η αρχή είχε γίνει το 1995. H Begona Elices (ο Γενική Διευθύντρια Επικοινωνίας της Repsol) και ο Tetsuhiro Kuwata (Διευθυντής του HRC και Γενικός Διευθυντής Αγωνιστικών Δραστηριοτήτων) υπέγραψαν το νέο συμβόλαιο, με το οποίο η Repsol θα είναι βασικός χορηγός της εργοστασιακής ομάδας της Honda, ενώ οι Marquez και Pedrosa –οι οποίοι ανανέωσαν κι αυτοί τα συμβόλαιά τους για δύο χρόνια- θα συνεχίσουν να εκπροσωπούν την πιο δαφνοστεφανωμένη ομάδα των MotoGP.
Πέρα από τους 12 παγκόσμιους τίτλους, η συνεργασία των δύο εταιρειών μετρά 151 νίκες και 392 βάθρα στα 500cc και στα MotoGP. Επιπλέον, έχουν κατακτήσει και εφτά παγκόσμιους τίτλους σε επίπεδο ομάδας, από το 2002 που θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά το έπαθλο.
Η συνεργασία των δύο εργοστασίων δεν περιορίζεται μόνο στις τυπικές υποχρεώσεις μιας χορηγίας, αλλά επεκτείνεται και σε τεχνολογικό επίπεδο, καθώς από το 1990 είχαν εξελίξει από κοινού δίχρονους κινητήρες και καύσιμα, ενώ στη συνέχεια μεταπήδησαν στην εξέλιξη των τετράχρονων κινητήρων σε συνδυασμό με τα κατάλληλα καύσιμα για υψηλές επιδόσεις.
Toprak Razgatlioglu – Ο πρωταθλητής WSBK που θέλει να σπάσει την κατάρα του MotoGP
Και ίσως η συγκυρία κανονισμών, κυβισμού και ελαστικών, να τον βοηθήσει περισσότερο από τους προηγούμενους
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
30/7/2025
Εδώ και 37 χρόνια, Παγκόσμιοι Πρωταθλητές του WorldSBK πέρασαν στο MotoGP με όνειρα και φιλοδοξίες, αλλά κανείς δεν κατάφερε να δώσει σάρκα και οστά στα όνειρα αυτά. Τα φώτα στον Toprak Razgatlioglu που, για το 2026, περνά από τον θρόνο του WorldSBK, στην αρένα του MotoGP
Ο μάγος των φρένων, δύοφορές (και ίσως σύντομα τρεις) Παγκόσμιος Πρωταθλητής, αφήνειπίσω του τον κόσμο των Superbike. Από το 2026, θα οδηγεί στο MotoGP την εργοστασιακή YamahaM1 με τα χρώματα της Prima Pramac.
Δεν είναι ο πρώτος που το δοκιμάζει. Αλλά η ιστορία δείχνει να μην είναι είναι με το μέρος του. Από τους 19 Παγκόσμιους Πρωταθλητές του WSBK, μόλις δύο κέρδισαν Grand Prix στο MotoGP: ο Ben Spies και ο Troy Bayliss. Πολλοί προσπάθησαν, αρκετοί τραυματίστηκαν, άλλοι δεν βρήκαν την κατάλληλη ομάδα, μερικοί δεν μπήκαν καν στον κόπο.
Τα μεγάλα ονόματα που δεν τα κατάφεραν
Ο Ben Spies, Πρωταθλητής Superbike το 2009, κέρδισε στο Assen το 2011, αλλά οι τραυματισμοί τον σταμάτησαν. Ο Troy Bayliss, αφού κατέκτησε τον τίτλο του WSBK το 2001, γύρισε στο MotoGP το 2006 για να αντικαταστήσει τον Sete Gibernau και κέρδισε θριαμβευτικά στη Valencia, χαρίζοντας στην Ducati το πρώτο της 1-2.
Colin Edwards, James Toseland, Neil Hodgson, Scott Russell, όλοι τους πρωταθλητές στο WSBK, αλλά χωρίς να κατορθώσουν νίκη στο MotoGP. Ο Edwards έχασε τη μεγάλη του στιγμή στην τελευταία στροφή του Assen το 2006. Ο Toseland ξεκίνησε δυνατά αλλά τραυματισμοί στον καρπό τον άφησαν πίσω. Ο Hodgson πάλευε με μη ανταγωνιστικές μοτοσυκλέτες.
Ο Cal Crutchlow έδειξε τον δρόμο, άρπαξε την ευκαιρία, έφυγε νωρίς από το WSBK και κέρδισε τρία MotoGP Grand Prix, περισσότερα από κάθε πρωταθλητή WSBK.
Οι βασιλιάδες που έμειναν στο κάστρο τους
Ο Carl Fogarty και ο Jonathan Rea, ζωντανοί θρύλοι του WSBK, είχαν την ταχύτητα για να τα βάλουν με τους καλύτερους του MotoGP, αλλά δεν έκαναν ποτέ το βήμα στη αρένα του MotoGP.
H ανάποδη διαδρομή
Max Biaggi, Alvaro Bautista, Carlos Checa, John Kocinski… Οι αναβάτες του MotoGP που πήγαν στα Superbikes τα κατάφεραν σαφώς καλύτερα με κάποιους από αυτούς να προσθέτουν νέους τίτλους στις προθήκες τους.
Ο Toprak περίμενε μέχρι να έχει στο βιογραφικό του δύο τίτλους (και ίσως έναν τρίτο) πριν μεταπηδήσει στο MotoGP και την εργοστασιακή Yamaha. Το 2026 θα έχει έναν χρόνο να προσαρμοστεί, ενώ η Yamaha αναπτύσσει τη νέα V4 M1. Το 2027, τα ελαστικά του MotoGP αλλάζουν από Michelin σε Pirelli, τα ίδια με τα οποία έχει γράψει την ιστορία του στα Superbikes, ίσως αυτές να είναι οι ιδανικές συνθήκες για έναν rookie να παλέψει επί ίσοις όροις στην μεγάλη κατηγορία, με όλους να ξεκινάνε σε μία κενή σελίδα.
Η επόμενη σεζόν θα είναι απλά μεταβατική περίοδος, κανείς δεν περιμένει το παραμικρό δυναμικό αποτέλεσμα, αντιθέτως ο στόχος είναι η προετοιμασία για το 2027 με μία τελείως νέα V4 μοτοσυκλέτα από την Yamaha και στο Μιλάνο που βρεθήκαμε πριν λίγες ημέρες, στο σπίτι των MotoGP του Ιαπωνικού κατασκευαστή, είναι συγκρατημένα αισιόδοξοι. Μόνο σίγουρο πως εργάζονται σκληρά για να φέρουν την πολυπόθητα αλλαγή και να επιστρέψουν στην ανταγωνιστικότητα. Ο Toprak δεν είναι ο μόνος δρόμος, η μόνη ομάδα που ρίχνουν στον πόλεμο, αλλά ακόμη ένα από τα πολλά εφόδια που μαζεύουν.
