Valentino Rossi - “Κανείς αθλητής δεν ήταν ποτέ τόσο βρώμικος όσο ο Marquez!” [VIDEO]

Τα λέει έξω από τα δόντια για τον Marc Marquez σε μαραθώνια συνέντευξη στον Andrea Migno
Valentino Rossi εναντίον Marc Marquez
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

13/9/2024

Όταν έχεις ήδη κατακτήσει 9 Παγκόσμιους Τίτλους στο ενεργητικό σου, και ο “Next big thing” φέρελπις νέος τότε αγωνιζόμενος σου παίρνει μέσα από τα χέρια τον 10ο με επεισοδιακό -και ιδιαίτερα αντιαθλητικό- τρόπο, είναι αναμενόμενο και λογικό -αφήνοντας στην άκρη το αν είναι πρέπων ή βοηθητικό για την πνευματική σου ηρεμία ή την εξέλιξή σου σαν άνθρωπος- να το κρατήσεις “μανιάτικο” για μια ζωή. Όπως ακριβώς κάνει ο Valentino Rossi για τον Marc Marquez, με το δραματικό συμβάν στη Sepang του 2015, με τον Ιταλό θρύλο των αγώνων μοτοσυκλέτας να χύνει πολύ φαρμάκι για τον Ισπανό αντίπαλό του σε πρόσφατη συνέντευξη του στο podcast του Andrea Migno.

Πέρα από την δικαιολογημένη αντιπάθεια του Rossi απέναντι στον Marquez μετά τα συμβάντα του 2015, ο Ιταλός δεν είχε προχωρήσει μέχρι σήμερα σε τόσο αναλυτική δημόσια… ψυχανάλυση, κρατώντας τα συναισθήματά του εν πολλοίς προσωπικά -αν εξαιρέσουμε το 2015 όταν τόσο από την πλευρά του Rossi όσο και από την πλευρά του Marquez οι δηλώσεις έπαιρναν και έδιναν με τους δυο Πρωταθλητές να έχουν... σπάσει κάθε φρένο σε κατηγορίες και χαρακτηρισμούς ο ένας για τον άλλον. Τώρα όμως, μετά από εννέα ολόκληρα χρόνια, ο Rossi βγαίνει λάβρος στο podcast του πρώην μαθητή του και αγωνιζόμενου Andrea Migno, θέλοντας να θυμίσει σε όλους το αντιαθλητικό ποιόν του Marquez. Σημειώστε πως πρόκειται για μια τεράστια σε διάρκεια συνέντευξη (που έχει ανέβει στο Youtube σε 2 μέρη συνολικής διάρκειας δύο ωρών), στην οποία ο Rossi δεν περιορίζεται στον Marquez αλλά αναφέρεται σε πολλά συμβάντα της αγωνιστικής του καριέρας.

Γιατί χρειάστηκαν εννέα χρόνια για να ξεσπάσει δημοσίως ο Rossi με τόσο έντονο τρόπο απέναντι στον Marquez; Ίσως γιατί το 2024 ο Ισπανός έχει εισβάλλει κατά έναν τρόπο στα “χωράφια” του Rossi, έχοντας νικήσει κατά κράτος τους αναβάτες της Pertamina Enduro VR46 Racing Team Bezzecchi και Di Giannantonio, και απειλώντας ευθέως για τον τίτλο τον μαθητή της VR46 Riders Academy, Francesco Bagnaia. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά το 2025 ο Marquez θα αγωνίζεται με την εργοστασιακή ομάδα της Ducati, δίπλα στον Bagnaia. Να βάλουμε ίσως και το γεγονός πως ο ετεροθαλής αδελφός του Rossi, Luca Marini, παραπαίει με τη Honda ή μήπως έτσι θα γίνουμε υπερβολικοί; Ας αφήσουμε τον Marini στην άκρη λοιπόν, αρκετές είναι οι απειλές του Marquez προς τον Rossi και χωρίς τον Luca, όσον αφορά στους μαθητές του Rossi, και στην ιεραρχία των αναβατών που αγωνίζονται με Ducati.

Rossi vs Marquez

Το ιταλικό κοινό, αλλά και οι φίλοι και οπαδοί του Rossi, έχουν ήδη ταχθεί -σε μεγάλο ποσοστό- με ποδοσφαιρικούς όρους υπέρ του Ιταλού, όπως είδαμε και από τα γιουχαΐσματα που δέχθηκε ο Marquez την ώρα που ανέβαινε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στο Misano. Από την άλλη ο Pecco δεν συμφωνεί με τις παραπάνω αντιδράσεις, κάτι που έδειξε έντονα στα παραπάνω γιουχαΐσματα, κουνώντας το δάχτυλο στους “tifosi”, με τον Marquez να ευχαριστεί αργότερα τον δυο φορές Παγκόσμιο Πρωταθλητή για τη χειρονομία του.

Αν τώρα ο Pecco έχει με δηλώσεις του στο πρόσφατο παρελθόν κάνει ξεκάθαρο το ότι δεν πρόκειται να κάνει πόλεμο δηλώσεων με τον Marquez, κι ούτε έχει σκοπό να συνεχίσει τον πόλεμο του μέντορά του με τον Ισπανό, δείχνοντας τεράστια ψυχραιμία και ώριμο χαρακτήρα, χαράζοντας τη δική του πορεία, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τον Rossi, όπως βλέπουμε στην συνέντευξή του στον Migno.

Παρόλο που ο “γιατρός” έχει αποσυρθεί από την αγωνιστική δράση το 2021, συνεχίζει να εμπλέκεται στο MotoGP ως ιδιοκτήτης της VR46 Racing Team, ενώ πέρα από την ομάδα του, έχει γαλουχήσει στους αγώνες αρκετούς ακόμα Ιταλούς αγωνιζόμενους του Πρωταθλήματος, όπως τον Bagnaia και τον Morbidelli, που αμφότεροι έχουν βρεθεί σε σκληρά στιγμιότυπα μαχών με τον Marquez.

Στο δεύτερο κομμάτι της συνέντευξής του στον πρώην μαθητή της VR46 Racing Academy, ο Rossi τα είπε έξω από τα δόντια. Στην ίδια συνέντευξη, στο πρώτο μέρος, ο Rossi είχε ήδη αναφερθεί στην αντιπαλότητά του με τον Biaggi, όμως στο δεύτερο βίντεο ο Ιταλός ήταν πολύ πιο σκληρός, αναφερόμενος στον Marquez.

Στη συνέντευξη ο Rossi αναφέρει πως όλα ξεκίνησαν στην Αργεντινή το 2015.

Αργεντινή 2015

“Απόλυτα το χειρότερο πράγμα που μου έχει συμβεί σε αθλητικό επίπεδο. Η διαμάχη με τον Marquez ξεκίνησε στην Αργεντινή. Είχε επιλέξει τη μεσαία πίσω γόμα ελαστικού, κι εγώ τη σκληρή. Είχε φύγει μπροστά αλλά τον έφτασα. Τον ακολουθούσα στην ευθεία μετά την 3, και τον πέρασα στα φρένα. Εκείνος με περνά με τη σειρά του, και τον περνώ ξανά. Κι εκεί, πέφτει επίτηδες πάνω μου, προσπαθώντας να με πετάξει κάτω. Δεν ήθελα να χάσω. Επιστρέφω στη γραμμή μου, αλλά δυστυχώς ακουμπήσαμε. Πέφτεις πάνω μου; Πέφτω κι εγώ πάνω σου. Τότε έπεσε. Από εκείνη τη στιγμή η σχέση μας διαλύθηκε. Παρά το επεισόδιο αυτό, εκείνος συνέχισε να υποκρίνεται πως δεν είχε κανένα πρόβλημα μαζί μου, και να με γλείφει (kissing my ass).”

Το επόμενο συμβάν ήρθε στο Assen την ίδια χρονιά, σε μια μάχη που κράτησε μέχρι το τελευταίο μέτρο του αγώνα.

Assen

“Φτάσαμε στον τελευταίο γύρο και ήμουν συνεχώς μπροστά. Στο τελευταίο εσάκι, ήξερα πως θα έκανε την κίνησή του. Προσπάθησα να ξεφύγω όσο πιο μακριά ήταν δυνατόν, όμως παρά τα φρένα της τελευταίας στιγμής, εκείνος μου επιτέθηκε. Με έσπρωξε εκτός (γραμμής και πίστας). Καθώς τον ένιωσα να με πλησιάζει, πέρασα το εσάκι (σσ. από το χώμα) και κέρδισα. Είχα φρενάρει στο όριο, κι εκείνος φρέναρε ακόμα πιο αργά, τόσο που δεν θα μπορούσε να πάρει το εσάκι, απλώς για να έρθει κατά πάνω μου. Κατάφερα να μείνω όρθιος, όχι εύκολα, έκοψα το εσάκι, κέρδισε και αυτό ήταν. Στο parc ferme ήμουν θυμωμένος, δεν είχα δει ποτέ ξανά αναβάτη σαν τον Marquez να κάνει κάτι τέτοιο και να μου λέει: ‘είναι εύκολο να κερδίζεις όταν κόβεις δρόμο.’ Του είπα πως εκείνος είχε κατευθυνθεί πάνω μου, και τον ρώτησα τι έπρεπε να είχα κάνει. Του είπα πως έπρεπε να είναι αντικειμενικός. Από τότε όλα τελείωσαν.”

Στη συνέχεια, ο Rossi αναφέρει πως ο ίδιος πιστεύει πως ο Marquez ήθελε να τον εμποδίσει να κερδίσει τον 10ο τίτλο του.

Rossi vs Marquez

“Βρήκα πως εκείνοι, ιδίως ο Alzamora (σσ. ο manager του Marquez εκείνη την εποχή), πήγαιναν στο paddock λέγοντας: ‘ΟΚ, τώρα δεν θα κερδίσουμε τον τίτλο, ούτε όμως κι εκείνος.’ Αυτό το είπαν σε κάποιους Ισπανούς, οι οποίοι το μετέφεραν σε κάποιους Ισπανούς φίλους μου, και οι τελευταίοι ήρθαν και μου το είπαν. Ξεκίνησαν να μου λένε να είμαι προσεκτικός στους τελευταίους αγώνες. Το ίδιο μου είπε και ο Uccio.”

Ο Vale συνεχίζει, με τον αγώνα της Αυστραλίας του 2015, τον οποίο κέρδισε ο Marquez, περνώντας τον Jorge Lorenzo, τον αντίπαλο του Rossi για τον τίτλο εκείνης της σεζόν. Ο Rossi υποστηρίζει πως ο Marquez έπαιζε μαζί τους.

“Ήταν τόσο αλαζόνας… ήταν μπροστά μου, με έκανε να χάσω και μετά κέρδισε κιόλας. Μιλάμε για γεγονότα. Αν κάποιος τσεκάρει τους χρόνους, θα δει, πως αυτό δεν είναι μια υπόθεση. Είναι ξεκάθαρο το πώς έγινε.”

Και φτάνουμε στο GP της Sepang, και στη διαβόητη σύγκρουση μεταξύ Marquez και Rossi, που χώρισε τους θεατές του MotoGP σε δυο στρατόπεδα, και δημιούργησε μια έχθρα που κρατά δυνατά ακόμα και σήμερα, σχεδόν μια δεκαετία από όταν συνέβη. Από τη μια οι οπαδοί του Ιταλού που όπως κι ο Rossi δεν ξεχνούν και δεν συγχωρούν, κι από την άλλοι όχι απαραίτητα οι οπαδοί του Marquez, αλλά όσοι πιστεύουν πως η εμμονή στο παρελθόν δεν βοηθά ούτε το σπορ -που έχει γίνει αρκετά ποδοσφαιρικό στον οπαδισμό του-, ούτε και τον Rossi που κρατά εσαεί πίκρα και αντιπάθεια μέσα του, συναισθήματα που τον δηλητηριάζουν.

Rossi vs Marquez

Sepang 2015. Όλα ξεκίνησαν στη συνέντευξη τύπου της Πέμπτης πριν τον αγώνα, όταν ο Rossi κατηγόρησε δημοσίως τον Marquez πως υποστήριζε έμπρακτα τον Lorenzo. “Στη Μαλαισία, μίλησα εναντίον του στη συνέντευξη τύπου γιατί ήθελα να προσπαθήσω να τον ντροπιάσω, να μοιραστώ με όλους αυτό που έκανε, ώστε ίσως να το σταματήσει. Επιπλέον, επειδή ο Lorenzo και εγώ παλεύαμε για τον τίτλο. Αν μάχεσαι για τον τίτλο, ίσως μπορώ να το κατανοήσω. Αλλά αν δεν παίζεις βαθμολογικά για τον τίτλο και δεν είσαι ούτε καν στην ίδια ομάδα με κάποιον από τους δύο, θα πρέπει να δείξεις σεβασμό και να μην εκνευρίζεις τους άλλους. Κάνε τον αγώνα σου, προσπάθησε να κερδίσεις και αυτό είναι. Ποιος σε πιέζει να κάνεις κάτι όπως αυτό που έκανε ο Maquez; Όμως στη Sepang μου έκανε κακό και με ενοχλούσε καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα. Προσπάθησε να με κάνει να πέσω τρεις ή τέσσερις φορές και ευτυχώς δεν έπεσα. Έφτασα πολύ κοντά σε εκείνον και προσπάθησα να πιάσω το βλέμμα του για να του πω : ‘Αρκετά, τι σκατά κάνεις;’ Και ακουμπήσαμε ελαφρώς. Δεν ήθελα να τον ρίξω, αλλά εκείνος έπεσε. Με έκανε να χάσω το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, επειδή με χρέωσαν με ποινή, και έπρεπε να ξεκινήσω τελευταίος στη Valencia.”

Sepang 2015

Και το άσχημο συμβάν της Valencia, όπου από τη μία ο Marquez έπαιζε ξεκάθαρα με τον Rossi, με παιδιάστικη και προφανώς αντιαθλητική συμπεριφορά του τύπου “είμαι ταχύτερός σου και θα στο αποδείξω”, ενώ μάλιστα ο Ισπανός δεν είχε βαθμολογικό ενδιαφέρον, και από την άλλη ο 9 φορές Πρωταθλητής Rossi που έχασε την ψυχραιμία του, πέφτοντας πάνω στον Marquez, με τον Ισπανό να τον κατηγορεί πως τον κλώτσησε.

O Rossi μιλά για τα συμβάντα μετά τον αγώνα της Sepang: “Μετά τον αγώνα με κάλεσαν οι αγωνοδίκες. Ήμουν με τον Meregalli της Yamaha και ο Marquez με τον manager του, Alzamora. Ο Alzamora ξεκίνησε να με προσβάλλει, κι εγώ τον ρώτησα γιατί βρισκόταν εκεί, αφού δεν ήταν αναβάτης της Honda. Τσακωθήκαμε. Στο τέλος ο υπεύθυνος του αγώνα Mike Webb ανακοίνωσε πως θα ξεκινούσα τελευταίος στη Valencia, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στο MotoGP. Σύμφωνα με τους κανονισμούς θα έπρεπε να μου είχαν δώσει ποινή ride through στη Sepang (σσ. o Marquez αντίθετα υποστηρίζει πως έπρεπε να είχε βγει μαύρη σημαία για τον Rossi). Έτσι αντί για τρίτος θα είχα τερματίσει πέμπτος. Αν πίστευαν πως είχα ρίξει εσκεμμένα τον Marquez, έπρεπε να μου είχαν δώσει ποινή διέλευσης από τα pits, αλλά δεν το έκαναν και έφτιαξαν αυτή την ποινή, πως έπρεπε να ξεκινήσω τελευταίος στη Valencia. Μου έκοψαν τα πόδια, και έχασα τον τίτλο.”

Rossi Lorenzo

Ο Rossi αναφέρεται στην αλληλεπίδρασή του με τον Marquez μετά τον αγώνα, στους αγωνοδίκες: “Ήταν ο Marquez με σκυμμένο κεφάλι. Τον ρώτησα επίσης αν θα συνέχιζε την καριέρα του με τον ίδιο τρόπο, γιατί είναι απαίσιο για το σπορ να κάνεις κάποιον άλλο να χάσει (σσ. τον τίτλο). Τη στιγμή που ο Mike Webb είπε πως θα ξεκινούσα τελευταίος στη Valencia, το αίμα μου πάγωσε γιατί κατάλαβα πως είχα χάσει τον τίτλο. Αλλά η πρώτη μου αντίδραση ήταν να κοιτάξω τον Marquez, που κοίταξε με τη σειρά του τον Alzamora, σα να του έλεγε: ‘τα καταφέραμε’.”

Rossi

Στο τέλος, ο Rossi είχε μια καλή κουβέντα να πει για την ταχύτητα (και μόνο) του Marquez, όμως το συμπέρασμα του Ιταλού για το ποιον του Ισπανού ήταν αμείλικτο: “Ο Ισπανός είναι πολύ δυνατός αναβάτης, ένας Πρωταθλητής. Ήταν πάντα επιθετικός αλλά το 2015 ξεπέρασε τα όρια. Αν είσαι αντιαθλητικός ή επιθετικός, υπάρχουν αρκετοί που πλησιάζουν τη βρώμικη συμπεριφορά και θα μπορούσα να δώσω πολλά παραδείγματα… αλλά κανείς από τους Πρωταθλητές των μηχανοκίνητων σπορ δεν έχει ποτέ παλέψει να κάνει έναν άλλο αγωνιζόμενο να χάσει, αυτή είναι η συμπεριφορά που χαρακτηρίζει τα όρια. Γενικά, εκείνοι που έκαναν συγκεκριμένα πράγματα το έκαναν για τον εαυτό τους, έπαιξαν βρώμικα για να αποκτήσουν πλεονέκτημα, γιατί ήθελαν να κερδίσουν. Κανείς δεν ήταν τόσο βρώμικος όσο εκείνος (σσ. o Marquez).”

Ακολουθεί η μαραθώνια συνέντευξη του Rossi -που αξίζει να δείτε με τη βοήθεια των υποτίτλων του Youtube-, με τις δηλώσεις του για τον Marquez να βρίσκονται στο δεύτερο βίντεο.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”