Yamaha MotoGP – Παρουσίαση ομάδας

Ολοκληρώθηκε η παρουσίαση της Movistar Yamaha MotoGP
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

24/1/2018

Ολοκληρώθηκε πριν λίγο η παρουσίαση της Movistar Yamaha για την σεζόν που επίσημα ξεκινά σε τέσσερις μέρες με την πρώτη δοκιμή στην Μαλαισία, και που για πρώτη φορά φέτος, μας απασχολεί ήδη η μεταγραφική της περίοδος από τόσο νωρίς.

Ήδη ο Vinales, στα πλαίσια της παρουσίασης και θέλοντας να αραιώσει την πυκνότητα με την οποία συζητιούνται οι μεταγραφές ή μεταδίδονται ψευδής ειδήσεις, ανακοίνωσε την επέκταση του συμβολαίου του.

Η κατά βάση Ιταλική ομάδα, ταξίδεψε στην Μαδρίτη την έδρα της Telefónica Spain, του μεγάλου τους χορηγού, για την ετήσια παρουσίαση της ομάδας, όπως ακριβώς συμβαίνει από το ’14 όπου οι δύο πλευρές υπέγραψαν συμφωνία συνεργασίας. Κι όπως ακριβώς στο παρελθόν έτσι και τώρα ανανέωσαν το λογότυπο της ομάδας, μαζί με τα νέα γραφικά της YZR-M1 για το ’18. Πριν τα παρουσιάσουν όμως, κι ενώ οι μοτοσυκλέτες περίμεναν πίσω από την εικόνα ενός ψηφιακού χρηματοκιβωτίου, μίλησαν ο Πρόεδρος Αγωνιστικού Τμήματος & Γενικός Διευθυντής Τμήματος Εξέλιξης Αγωνιστικών κ. Kouichi Tsuji, φυσικά ο Vinales και ο Rossi και ο Πρόεδρος της Telefónica España, κ. Luis Miguel Gilperez. Όλοι τους είχαν να δώσουν από ένα ψηφίο του συνδυασμού που θα αποκάλυπτε τις μοτοσυκλέτες. Πριν από τους αναβάτες, τον λόγο πήρε ο διευθυντής ομάδας κ. Massimo Meregalli, αντικαθιστώντας τον κ. Lin Jarvis που ήταν προγραμματισμένο να μιλήσει αλλά ήταν αδιάθετος.

Ο κ.Kouchi Tsuji πήρε λοιπόν πρώτος τον λόγο και έδωσε τις τρεις κατευθυντήριες των τμημάτων που διοικεί:

·         Τεχνολογική εξέλιξη και πρακτική υλοποίησή της

·         Προώθηση και ενίσχυση του ονόματος της Yamaha απευθείας στον τελικό πελάτη

·         Διασπορά και επιμήκυνση των αγωνιστικών δραστηριοτήτων σε όλο τον κόσμο

Ο κ. Tsuji συνέχισε: "Μέχρι πέρσι ο ρόλος μου στην Yamaha σταματούσε στον πρώτο ρόλο, από φέτος μέσα από την νέα θέση που μου αποδόθηκε, αναλαμβάνω και τους υπόλοιπους. Ο κ. Lin Jarvis, όπως όλοι γνωρίζετε, είναι ακρογωνιαίος λίθος του αγωνιστικού μας τμήματος κι εγώ θα συνεισφέρω από την Ιαπωνία για να επιτύχουμε τους ανωτέρω στόχους. Η συνεργασία μας με την Movistar είναι εξαιρετική, κατανοούν πλήρως τις ανάγκες μίας τόσο μεγάλης προσπάθειας κι έχουμε δύο εξαιρετικούς αναβάτες. Η ομάδα μας έχει τρείς μεγάλους χορηγούς μαζί με την Movistar, από τις ΗΠΑ η Monster, από την Ιαπωνία η ENEOS, ωστόσο όσοι συνδράμουν είναι πάνω από πενήντα. Ο Maveric είναι Ισπανός, ο Valentino Ιταλός, και στην δορυφορική μας ομάδα ο Zarco είναι Γάλλος (φυσικά δεν μίλησε για 2ο αθλητή σε αυτό το σημείο) έτσι και το προσωπικό έχει καταγωγή από όλο τον κόσμο και αντιπροσωπεύει όλες τις κουλτούρες. Όλα αυτά τα διαφορετικά μυαλά, καθιστούν μία δυνατή ομάδα που περικλείει όλες τις φιλοσοφίες. Πέρσι όλα αυτά τα στοιχεία μας έφεραν μοναδικά στατιστικά, όπως τον εορτασμό των πεντακοσιών νικών, φέτος αυτή η δυνατή ομάδα έχει μονάχα έναν στόχο, τον Παγκόσμιο Τίτλο! Η συμμετοχή στα MotoGP δίνει αέρα αξιοπιστίας στις μοτοσυκλέτες μας, δουλεύουμε σκληρά ώστε να μπορέσουμε να έχουμε τους αναβάτες ικανοποιημένους και την τελευταία δεκαετία είχαμε πολύ καλά αποτελέσματα. Θέλουμε από αυτή την σεζόν να το επαναφέρουμε αυτό και να το συνεχίσουμε για άλλη μία δεκαετία αλλά και παραπάνω."

   "Επίσης –κι εδώ γίνεται πολύ καλό- θέλουμε να ενισχύσουμε την παρουσία μας σε όλες τις χώρες και να επικοινωνήσουμε την αγωνιστική μας κληρονομιά στις χώρες που δεν έχουν πίστες και δεν φιλοξενούν αγώνες MotoGP (όπως είμαστε εμείς οι Έλληνες δηλαδή) καλώντας τον Maveric και τον Valentino να τις επισκεφτούν και να μιλήσουν με τους οπαδούς μας! Ο κ. Tsuji έκλεισε έπειτα τον λόγο του, μετά κι από αυτή την όμορφη υπόσχεση και την έστω και μακρινή υπόθεση πως θα δούμε τους αναβάτες της Yamaha στην Ελλάδα, δίνοντας τον πρώτο αριθμό του συνδυασμό: Τέσσερα, όσες και οι νίκες τους την προηγούμενη σεζόν!

Τον λόγο έπειτα πήρε ο κ. Massimo Meregalli σε αντικατάσταση του κ. Jarvis, που δήλωσε ικανοποιημένος για την ευκαιρία που είχαν να πραγματοποιήσουν τις δοκιμές αυτό το διάστημα, ώστε να ξεκινήσουν στην Sepang από μία καλή βάση. Μία καλή βάση που ο Rossi και ο Vinales θα πατήσουν  για να ολοκληρώσουν ένα σημαντικό στάδιο εξέλιξης της νέας μοτοσυκλέτας.

     "Στην Sepang θα πρέπει πρώτα να εδραιώσουμε όλα εκείνα στα οποία καταλήξαμε τον Νοέμβριο, κι έπειτα να δοκιμάσουμε τα νέα εξαρτήματα που θα μας έρθουν από την Ιαπωνία. Πρέπει να εργαστούμε στα ηλεκτρονικά, είναι ένα πρόβλημα που είχαμε πέρσι και που δεν καταφέραμε να δουλέψουμε τον Νοέμβριο. Το μεγάλο μας πρόβλημα ήταν η φθορά των ελαστικών και φέτος πρέπει να τελειώσουμε με αυτό.

Στο Buriram ευτυχώς πηγαίνουμε με την εμπειρία της πίστας από τα Superbike, πράγμα που σημαίνει πως δεν βαδίζουμε τελείως στα τυφλά. Φέτος με την αλλαγή στους κανονισμούς που επιβάλλουν να κατοχυρώσεις τρεις πίστες όπου θα γίνονται οι δοκιμές, σημαίνει πως έχεις λιγότερες ευκαιρίες για να προετοιμαστείς για έναν αγώνα ξεχωριστά αλλά περισσότερες συνολικά για την εξέλιξη της μοτοσυκλέτας.

Πρέπει να κάνουμε την μοτοσυκλέτα μας να αποδίδει με μεγαλύτερη σταθερότητα, και τότε θα μπορούμε να παλέψουμε για τον τίτλο, που είναι ο στόχος μας για αυτή την σεζόν, ξεκάθαρα.

Κατά το διάλειμμα κρατάμε επαφές με τους αναβάτες μας, κρατιούνται σε φόρμα τόσο σωματικά όσο κυρίως και πνευματικά, που για εμένα είναι το βασικότερο. Δεν σταματούν να εκπαιδεύονται και να προπονούνται."

Αμέσως μετά τον κ. Meregalli και την εικόνα της ομάδας που ανοικτά μας έδωσε, ανέβηκε στην σκηνή ο Rossi, με τα εντυπωσιακά νούμερα της καριέρας του να τον ακολουθούν, καθώς μετρά 23 χρόνια σε παγκόσμια πρωταθλήματα!

                «για εμένα είναι μία ρουτίνα αυτή η περίοδος της προετοιμασίας, και πολύ βασικό να νιώθεις άνετα και να θέλεις να αγωνιστείς. Με την εμπειρία απλά λύνονται κάποια προβλήματα πιο εύκολα, για να φτάσεις την Κυριακή να είσαι ο πιο γρήγορος. Για εμένα είναι πολύ σημαντικό να κρατάμε το πρόγραμμα προπόνησης, τόσο στο γυμναστήριο όσο όμως και στην μοτοσυκλέτα. Έχουμε την δική μας πίστα κι αυτό βοηθά τους χρόνους που περνάω κάνοντας Flat Track, όμως μόλις ξεκινήσει η αγωνιστική σεζόν είναι απαραίτητο να παραμείνεις στα στοιχειώδη, καθαρά για λόγους ασφάλειας. Όπως ξέρετε πέρσι είχα ένα ατύχημα κατά την διάρκεια της προπόνησης, οπότε πρέπει κανείς να προπονείται μετρώντας με σύνεση τις πιθανότητες.»

                «οι επόμενες τρεις δοκιμές είναι πολύ σημαντικές για ολόκληρο το πρωτάθλημα. Η εξέλιξη της μοτοσυκλέτας δεν σταματά, συνεχίζεται όλη την χρονιά, όμως από εμπειρία θα πω ότι αυτές οι πρώτες δοκιμές είναι πολύ σημαντικές και δείχνουν/καθορίζουν την πορεία της σεζόν! Πρέπει να δουλέψουμε σκληρά γιατί ερχόμαστε από μία προηγούμενη σεζόν που δεν καταφέραμε να δώσουμε το 100% τόσο εγώ όσο και η ομάδα. Πρέπει να βελτιώσουμε τα ηλεκτρονικά και να εκμεταλλευτούμε πλήρως την ζωή των ελαστικών που πέρσι ήταν πιστεύω το κλειδί που χάσαμε.»

                «η επιστροφή μου από το ατύχημα, ήταν συνδυασμός από ώθηση που πήρα από τους οπαδούς, την σκέψη ότι θα δω κάποιον άλλο στην σέλα της κτλ.. ήταν μεγάλη ατυχία γιατί έγινε μία στιγμή που αισθανόμουν καλά και μάλιστα στο Misano στην βάση μας, που είχαμε ετοιμάσει πολύ καλά την μοτοσυκλέτα. Αυτή την φορά ο πόνος ήταν πολύ μικρότερος από την προηγούμενη και βοήθησε κι αυτό στην ταχεία ανάρρωση.»

                «για την Ταϊλάνδη ειλικρινά δεν μπορώ να κάνω πρόβλεψη, θα το δούμε τον Φεβρουάριο στην δοκιμή, είναι παράγοντας πολλών πραγμάτων και η πρόβλεψη δύσκολη»

Αμέσως μετά ο Valentino αποχώρησε δίνοντας τον αριθμό «6» για τον επίμαχο κωδικό, με βάση το διάστημα που είναι στην Yamaha, από την επάνοδό του στην εταιρία και μετά. Ο Vinales ακολούθησε τον Rossi στην σκηνή, λέγοντας πως η Yamaha είναι μία σπουδαία ομάδα στην οποία νιώθει μέρος της, και τον βοηθούν να δώσει τον καλύτερο εαυτό του, παρόλο που τον προηγούμενο χρόνο δεν τα κατάφερε.

                «η πίεση είναι θετικό πράγμα, σε βοηθά να περάσεις τα όρια και να κάνεις το παραπάνω, σίγουρα μάθαμε από τα λάθη μας και είμαστε έτοιμοι για μία καλύτερη σεζόν. Δοκιμάζουμε νέα πράγματα αλλά έχουμε πάρει ήδη αρκετά μαθήματα σε συγκεκριμένους τομείς, και το χειμερινό τεστ πήγε πολύ καλά. Η πίεση δεν είναι περισσότερη ή διαφορετική από πέρσι, έχουμε τα ίδια θέλω και τους ίδιους στόχους, προχωράμε έχοντας κάνει πρόοδο»

                «χρειάζεσαι πολλούς γύρους για να καταλήξεις σε κάποιο συμπέρασμα σε ότι έχει να κάνει με ρυθμίσεις. Πέρσι πέρναμε αποφάσεις πολύ γρήγορα και μερικές ήταν λάθος. Θέλει μεγαλύτερη σύνεση, ιδιαίτερα στο βρεγμένο κι αυτό είναι κάτι που θα το ακολουθήσουμε πολύ. Δεν γίνεται να αποκτάς αίσθηση από τον πρώτο γρήγορο γύρο, θέλει πολλούς και μερικές πίστες όπως στην Μαλαισία, η άσφαλτος δεν έχει την ίδια πρόσφυση παντού. Το Philip Island είναι η αγαπημένη μου πίστα για δοκιμές, φέτος δεν είναι το ίδιο βέβαια δεν θα έχουμ την ευκαιρία της δοκιμής, αλλά εκεί πραγματικά νιώθω ευχάριστα.»

Στην συνέχεια έδωσε τον αριθμό δύο, για την συνέχεια του κωδικού, ένας συμβολικός αριθμός για τα χρόνια που είναι στην Yamaha, αλλά κι αυτά που έρχονται, καθώς ανανέωσε το συμβόλαιό του για ακόμη δύο, μέχρι το 2020! Στην συνέχεια ο πρόεδρος της Telefónica España, κ. Luis Miguel Gilperez πήρε τον λόγο τονίζοντας την στενή συνεργασία με την Yamaha και την Movistar και την διείσδυση της τεχνολογίας στο άθλημα αλλά και στην μετάδοσή του. Στην συνέχεια ευχαρίστησε για άλλη μία φορά τους εκπροσώπους της Yamaha, δίνοντας τον συμβολικό αριθμό «5» για τα χρόνια της συνεργασίας του, ώστε να «ανοίξει» η πύλη που θα φανέρωνε τις νέες YZR-M1.

Η εξέλιξή τους, όπως είπε ο Rossi, θα είναι καθοριστική στις επόμενες δοκιμές, ξεκινώντας από αυτή την Κυριακή…

Δείτε πλήρες φωτογραφικό υλικό από την παρουσίαση της Movistar Yamaha MotoGP:

 

Ετικέτες

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”