2 Generations’ Ride / Balkan Tour: Στην χώρα του Δράκουλα!

10/7/2020

Με την Βουλγαρία να αποτελεί πια παρελθόν, η μαύρη Yamaha Tracer 900 και οι αναβάτες της “εισέβαλλαν” ειρηνικά στην Ρουμανία. Εδώ, τον ταξιδιωτικό λόγο είχε η επιβλητική οροσειρά των Καρπαθίων (στην γεωγραφική καρδιά της Ρουμανίας), εκεί όπου θα σπαταλούσαμε τον περισσότερο χρόνο μας και θα γράφαμε τα πιο πολλά χιλιόμετρα εντός της χώρας.

Πρωτίστως όμως είχαμε να κάνουμε μια διήμερη στάση και να γνωρίσουμε το Βουκουρέστι. Εκτός από τα ενδιαφέροντα αξιοθέατά της, στην ρουμάνικη πρωτεύουσα επισκεφθούμε επίσης και το κατάστημα της ΜΟΤΟΔΥΝΑΜΙΚΗΣ, της επίσημης εισαγωγικής εταιρίας της Yamaha Motors Co. στην Ρουμανία. Ο Νίκος Κοτσαφίτης και η Lavinia Monica ήταν οι άνθρωποι της ΜΟΤΟΔΥΝΑΜΙΚΗΣ που καλωσόρισαν τους δυο Έλληνες αναβάτες της Yamaha στον φιλόξενο χώρο τους.

Η Ρουμανία φημίζεται για δυο εκπληκτικές ορεινές διαδρομές, οι οποίες αποτελούν πόλο έλξης για χιλιάδες οδικούς ταξιδευτές της Ευρώπης. Συγκεκριμένα, ο Transfagarasan Road (DN-7C) & η Transalpina (DN-67C) ξεδιπλώνονται πάνω στο τραχύ ανάγλυφο των Καρπαθίων και κορυφώνονται στα 2.034 μ. και 2.145 μ. αντίστοιχα. Πρόκειται για δυο δαντελωτές διαδρομές με καθαρά αλπικά χαρακτηριστικά και εικόνες, που δεν αφήνουν κανέναν ταξιδιώτη ασυγκίνητο.

Κατασκευασμένος αρχικά ως ένας στρατιωτικός δρόμος υψίστης σημασίας, ο Transfagarasan Road διασχίζει το ορεινό σύμπλεγμα των Καρπαθίων ενώνοντας τις πόλεις Sibiu και Pitesti, και κατ’ επέκταση τις ιστορικές περιοχές Transylvania και Wallachia. Η διαδρομή του Transfagarasan road ήταν μια σκέτη μαγεία και μας συγκλόνισε, ιδιαίτερα τον Γιώργο.

Κατόπιν, με άτυπη αφετηρία την πόλη Sebes και τερματισμό στην πόλη Novaci, διασχίσαμε την Transalpina, που είναι η ψηλότερη διαδρομή της Ρουμανίας και ταυτόχρονα είναι ο αρχαιότερος δρόμος των Καρπαθίων! Οδηγώντας γρήγορα και με μεγάλη ασφάλεια (χάρη στα all-round ελαστικά της Continental “ContiRoadAttack3”), πατέρας και γιος φτάσαμε στο πέρασμα Urdele Pass (2.145 μ.), εκεί όπου αγγίξαμε κατενθουσιασμένοι την άνυδρη κορυφή της Transalpina.

Ωστόσο, το κερασάκι στην τούρτα των Καρπαθίων ήταν η πόλη Sibiu, στους βόρειους πρόποδες της οροσειράς. Θεμελιωμένη τον 12^ο αιώνα από Γερμανούς εμπόρους, η καλοδιατηρημένη Sibiu διατηρούσε σε μεγάλο βαθμό την αρχιτεκτονική προσωπικότητα των μεσαιωνικών χρόνων και μας πρόσφερε ένα μοναδικό ταξίδι πίσω στον χρόνο...

Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_672

Ταξιδιωτικά άρθρα

"Trans – Asian 2017", Myanmar

Σε μέρη εξωτικά

24/7/2017

Μετά την Ινδία, το "Trans – Asian 2017" συνεχίστηκε στην Myanmar (πρώην Βιρμανία). Εδώ όμως η κατάσταση ήταν λίγο ιδιαίτερη, όσον αφορά το ταξίδι μου σ’ αυτήν την χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας. Οι ταξιδιώτες που επισκέπτονται την Myanmar με το δικό τους μεταφορικό μέσον είναι υποχρεωμένοι -για όλο το χρονικό διάστημα της παρουσίας τους στην Myanmar- να έχουν μαζί τους την συνοδεία ενός αυτοκινήτου, με δυο κρατικούς υπαλλήλους του Υπουργείου Τουρισμού. Μιλάμε δηλαδή για έναν αυστηρά εποπτευόμενο-ελεγχόμενο τρόπο ταξιδιού…

Ούτε κι εγώ κατάφερα να ξεφύγω από το μάτι της κυβέρνησης των στρατιωτικών, που κυβερνούν με σιδερένια πυγμή την Μιανμάρ από το 1962. Από τα σύνορα της Ινδίας μέχρι τα σύνορα της Ταϊλάνδης –για 9 μέρες και για 2.000 χιλιόμετρα– μαζί μου είχα δυο κρατικούς λειτουργούς της Myanmar, οι οποίοι με ακολουθούσαν παντού με το αυτοκίνητό τους και φρόντιζαν να μου κάνουν την ζωή εύκολη –αλλά και ελεγχόμενη.

Αυτό φυσικά δεν με εμπόδισε καθόλου να εξερευνήσω –έστω και με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο– την Βιρμανία των σχολικών μου βιβλίων (η χώρα άλλαξε όνομα το 1989). Ταξιδεύοντας με την λευκή Africa Twin 1000 στους υποβαθμισμένους δρόμους της Myanmar, παντού σκόνταφτα πάνω σε καλοσύνη και ευγένεια, ενώ με έκπληξη αντίκριζα μια χώρα που φωτίζεται από τον βουδισμό και τα χαμογελαστά πρόσωπα των φιλόξενων κατοίκων της. Κι όσον αφορά τα τουριστικά θέλγητρα της Myanmar, η κοιλάδα Bagan με τις 5.000 παγόδες, το βουδιστικό μοναστήρι στην κορυφή του όρους Mt. Popa, οι βουδιστικές παγόδες της πόλης Mandaley και η πρωτεύουσα Yangon μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μου.

Τις δυο τελευταίες μέρες στην Myanmar πνίγηκα στην βροχή (εποχή μουσώνων γαρ). Η πιο δύσκολη στιγμή που πέρασα ήταν καθοδόν για τα σύνορα της Ταϊλάνδης. Για 50 χιλιόμετρα πορείας, χρειάστηκα περίπου 8 ώρες, μιας και είχαν ξεχειλίσει τρία ποτάμια πάνω στην διαδρομή και περιμέναμε να πέσει η στάθμη του νερού νερό για να περάσουμε. Ποιές γέφυρες, ποιός δρόμος!

Φτάνοντας στα ταϊλανδέζικα σύνορα, δεν στενοχωρήθηκα ιδιαίτερα που αποχωρίστηκα τους δυο “φύλακές” μου. Στενοχωρήθηκα όμως που δεν μπόρεσα να ταξιδέψω όπως εγώ ήθελα στην Myanmar, αλλά και χάρηκα που έβαζα πλέον ρόδα στην ξελογιάστρα Ταϊλάνδη…

Κωνσταντίνος Μητσάκης