"Δρόμος ειρήνης 2018": Vladivostok

Θέα στον Ειρηνικό ωκεανό
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

23/7/2018

Με αφετηρία την πόλη Ulan Ude, η κόκκινη γραμμή του χάρτη ένωνε τις πόλεις Ulan Ude–Chita–Mogocha–Blagovescensk–Khabarovsk–Vladivostok. Υπολείπονταν μόλις 3.400 χλμ. για να πέσει η αυλαία της Σιβηρίας. Οπλισμένος με όσο κουράγιο διέθετα και με σύμμαχο έναν ζεστό καιρό και μια καλοσυντηρημένη ασφάλτινη αρτηρία, ξεκίνησα την τελευταία διαδρομή επί σιβηρικού εδάφους, η οποία αποδείχθηκε όμως μια αρκετά ψυχοφθόρα δοκιμασία.


Ο λόγος; Διατρέχοντας την διαδρομή Chita–Mogocha–Blagovescensk, θα οδηγούσα στο πιο αραιοκατοικημένο κομμάτι του υπερσιβηρικού άξονα. Και πραγματικά, για τις επόμενες τρεις μέρες, αφότου αποχαιρέτησα την πόλη Chita, η Σιβηρία έθετε σε μια συνεχή δοκιμασία τις ψυχικές μου αντοχές, καθώς βίωσα μια εμπειρία τρομερής μοναξιάς και αγωνίας, ανάκατη όμως με επιμονή και υπομονή. Υπήρξαν μάλιστα στιγμές που συνομιλούσα φωνακτά με τον εαυτό μου για να μην τρελαθώ από την αβάστακτη σιωπή της περιρρέουσας σιβηρικής φύσης. Κι όταν τελικά έφτασα στην πόλη Blagovescensk, την πύλη εισόδου στην Ανατολική Σιβηρία (Far East), ευτυχώς είχα ακόμα τα λογικά μου…


Υπήρξαν όμως και οι όμορφες στιγμές της διαδρομήςQ Ο Σιβήριος Oleg, που γνώρισα τυχαία στα προάστια της Blagovescensk, ανέλαβε καθήκοντα ξεναγού στην πόλη του. Το γεγονός ότι είχε περάσει αξέχαστες οικογενειακές διακοπές του στην Ελλάδα προ διετίας, συνέβαλε στο να περάσω κι εγώ υπέροχα στην πόλη του, ενώ στην κωμόπολη Mogocha, τα μέλη της τοπικής μοτοσυκλετιστικής λέσχης φρόντισαν για μια δωρεάν διανυκτέρευση στα λημέρια τους.
Μετά την Blagovescensk, υπολείπονταν οι πόλεις Khabarovsk και Vladivostok για να ολοκληρωθεί το υπερσιβηρικό κομμάτι του “Δρόμος ειρήνης 2018”. Η Khabarovsk, κτισμένη στις όχθες του συνοριακού ποταμού Amur, αποδείχτηκε η ευχάριστη έκπληξη της Ανατολικής Σιβηρίας. Κοσμοπολίτικη και λαμπερή, με κοίμισε για δυο νύχτες στην αγκαλιά της και μου πρόσφερε μοναδικές εικόνες και αναμνήσεις.


Μόλις 756 χιλιόμετρα χώριζαν την Khabarovsk από το παραθαλάσσιο Vladivostok. Εκείνη την ημέρα, καθοδόν για τις ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού, ήταν για μένα μέρα γιορτής. Έχοντας ολοκληρώσει μετά από 31 ημέρες πορείας έναν ταξιδιωτικό άθλο 14.200 χιλιομέτρων, έβαζα επιτέλους ρόδα στο Vladivostok. Ο "Άρχοντας της Ανατολής", όπως ετυμολογικά σημαίνει το Vladivostok, δεν συμμερίστηκε όμως την ανείπωτη χαρά μου και με υποδέχτηκε με ομίχλη και ψιλόβροχο…


Έξι μέρες είχα στην διάθεσή μου να περπατήσω το Vladivostok (την γενέτειρα του διάσημου ηθοποιού Yul Brynner), να εκδώσω τα ατμοπλοϊκά εισιτήρια για την Ιαπωνία και να εκτελωνίσω την μαύρη Honda CRF 250L Rally. Επόμενος προορισμός η Ιαπωνία; Όχι ακόμα, αφού η Νότια Κορέα ήταν εκείνη που θα φιλοξενούσε την συνέχεια του οδοιπορικού “Δρόμος ειρήνης 2018”. Απόβαση λοιπόν στην Κορεατική χερσόνησο…
Κωνσταντίνος Μητσάκης


Ταξιδιωτικό: Mε την BMW R 1300 GS στην Ορεινή Αρκαδία - Του Κωνσταντίνου Μητσάκη

Στη Στεμνίτσα της πετρόκτιστης Αρκαδίας
Μητσάκης με BMW R 1300 GS στην Αρκαδία
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

30/11/2023

Ένα οδοιπορικό στα γεωγραφικά όρια της πανάρχαιας Αρκαδίας, στην καρδιά της Πελοποννήσου, μένει πάντα ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη του επισκέπτη ως μια δυνατή ταξιδιωτική εμπειρία που συγκλονίζει για τις έντονες εναλλαγές και αντιθέσεις του πανέμορφου τοπίου της τραχιάς αρκαδικής γης.

Η Βυτίνα, το όρος Μαίναλο, η Στεμνίτσα και η Δημητσάνα αποτελούν αναμφίβολα τους δημοφιλέστερους προορισμούς στη γη του Πάνα, ενώ ο επισκέπτης ξαφνιάζεται ευχάριστα από την απλότητα, τη φιλοξενία και τη ντομπροσύνη των ντόπιων, οι οποίοι δικαίως περηφανεύονται για την πλούσια μυθολογία και τη βαρύτιμη ιστορική παρακαταθήκη του τόπου τους.

Με προορισμό την αρκαδική κωμόπολη Στεμνίτσα, το δίτροχο σεργιάνι που πραγματοποίησα στην αρκαδική καρδιά της Πελοποννήσου έγινε με την ολοκαίνουρια BMW R 1300 GS / Option 719 Tramuntana (ευγενική παραχώρηση της BMW ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ Α.Ε). H οδήγηση της πράσινης (Aurelius Green Metallic) BMW R 1300 GS στη διαδρομή Αθήνα–Τρίπολη ήταν γρήγορη και απολαυστική, χάρη στον ολοκαίνουργιο boxer κινητήρα των 1.300 cc, τον ισχυρότερο boxer που έχει κατασκευάσει το βαυαρικό εργοστάσιο στην ιστορία του (145 ίππους στις 7.750 σ.α.λ.), ενώ από τις 4 χαρτογραφήσεις λειτουργίας (Eco, Rain, Road και Enduro), είχα επιλέξει τη Road.

Αρκαδία με BMW R 1300 GS

Σύντομη η στάση στην κεντρική πλατεία της Βυτίνας για έναν ζεστό καφέ, ευκαιρία για αξιολόγηση των εντυπώσεων από τη μεγάλη Adventure μοτοσυκλέτα της BMW, που με καλωσόριζε στη νέα εποχή GS. Οι ανασχεδιασμένες αναρτήσεις της νέας R 1300 GS με εξέπληξαν καθοδόν για την ακρίβεια οδήγησης και την υποδειγματική σταθερότητα που πρόσφεραν. Παρεμπιπτόντως, στον εξοπλισμό του μοντέλου που οδηγούσα υπήρχε διαθέσιμη η ηλεκτρονικά ελεγχόμενη ανάρτηση DSA (Dynamic Suspension Adjustment) και το ηλεκτρονικό σύστημα ανύψωσης Adaptive Vehicle Height Control (AVHC).

Αρκαδία με BMW R 1300 GS

Αποχαιρετώντας τη Βυτίνα, ο στριφτερός οδικός άξονας που είχε ως φυσικό καταλύτη τις δασοσκέπαστες πλαγιές του Μαίναλου και το φαράγγι του Λούσιου, προσπέρασε τη Δημητσάνα και με οδήγησε στην πετρόκτιστη Στεμνίτσα (20 χλμ. νοτιοανατολικά της Βυτίνας). Δημιούργημα των φημισμένων Λαγκαδινών κτιστάδων, κτισμένη στη θέση που κάποτε δέσποζε η αρχαία αρκαδική πόλη Υψός, η Στεμνίτσα φωλιάζει σε υψόμετρο 1.080 μ. (στις δυτικές παρυφές του Μαίναλου) και μου αποκαλύφτηκε σταδιακά, με τα πυργόσπιτά της να ξεπροβάλλουν εντυπωσιακά μέσα από τον πράσινο μανδύα της φύσης.

Αρκαδία με BMW R 1300 GS

Αυθεντικός ορεινός οικισμός του Μοριά, η Στεμνίτσα συνιστά ένα αυθεντικό μνημείο τοπικής αρχιτεκτονικής με μεγάλη παράδοση στην τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας και στην κατασκευή εκκλησιαστικών καμπανών και κηροπήγιων. Αυτές οι δραστηριότητες συντέλεσαν στην οικονομική άνθιση και ευμάρεια της Στεμνίτσας, η οποία εξελίχθηκε σταδιακά σ’ ένα αρκετά ευκατάστατο κεφαλοχώρι της Τουρκοκρατίας και των μετέπειτα χρόνων.

Αρκαδία με BMW R 1300 GS

Στη γνωριμία μου με την Στεμνίτσα γοητεύτηκα από τα καλαίσθητα αρχοντικά, τους επιβλητικούς πύργους και τις ιστορικές μεταβυζαντινές εκκλησίες της -μέσα στα πέτρινα όριά της κρύβονται περίπου 18 εκκλησίες. Ξεχωριστό ενδιαφέρουν είχαν οι εκκλησίες του Αγίου Νικολάου (14ου αιώνα), της Παναγίας Μπαθερώ (12ου αιώνα), των Τριών Ιεραρχών (17ου αιώνα) και της Ζωοδόχου Πηγής (όπου έγιναν τον Μάιο του 1821 οι συνεδριάσεις της Α΄ Πελοποννησιακής Γερουσίας).

Αρκαδία

Στις προτεραιότητές μου ήταν η επίσκεψη στο τοπικό Λαογραφικό Μουσείο (φιλοξενείται στο πυργόσπιτο του Χατζή, αλλά ήταν κλειστό λόγω ανακαίνισης) και στην Τεχνική Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας, η οποία συνεχίζει την παράδοση στην κατεργασία των πολύτιμων μετάλλων (στεγάζεται στο παλιό Δημοτικό Σχολείο).

Ελαφρύτερη κατά 12 κιλά από την προηγούμενη γενιά GS, η R 1300 GS αποδείχθηκε αρκετά ευέλικτη και ευκολοδήγητη μέσα στα σοκάκια της Στεμνίτσας. Με την πράσινη BMW R 1300 GS / Option 719 Tramuntana προσέγγισα έτσι διάφορα «μπαλκόνια» της Στεμνίτσας, απ’ όπου η πανοραμική θέα της αρκαδικής κωμόπολης ήταν άκρως αποκαλυπτική! Και φυσικά, θα ήμουν ασυγχώρητος αν δεν δοκίμαζα σ’ ένα από τα καφενεία της πλατείας (δίπλα ακριβώς στο καμπαναριό του Αγίου Γεωργίου, που χρονολογείται από το 1887) το παραδοσιακό γλυκό κουταλιού Λούσιου -αξεπέραστη γεύση με συνταγή γιαγιάς!

Αρκαδία με BMW R 1300 GS

Η ώρα της επιστροφής στο κλεινόν άστυ είχε δυστυχώς φτάσει! Μπροστά μου στεκόταν η ανανεωμένη BMW R 1300 GS, το κορυφαίο μοντέλο των μεγάλων μοτοσυκλετών Adventure. Κοιτάζοντάς την κατάματα στον πολυσυζητημένο προβολέα της Matrix LED, συμφώνησα ότι η BMW, στην ολοκαίνουργια γενιά της απόλυτης best seller της, είχε αλλάξει σχεδόν τα πάντα! Εκτός από την αυθεντική οδηγική απόλαυση GS!

Αρκαδία με BMW R 1300 GS

Καθώς η Στεμνίτσα χανόταν σταδιακά μέσα από τους καθρέπτες της πράσινης BMW R 1300 GS, ένοιωσα επιτακτική την ανάγκη να πατήσω φρένο, να κοντοσταθώ για λίγο και να κοιτάξω πίσω μου. Δεν ήταν μόνο τα μνημειακά αποτυπώματα της Ιστορίας και της θρησκείας που με καθήλωσαν εδώ στην πετρόκτιστη καρδιά της αρκαδικής γης. Ήταν επίσης η δύναμη του ορεινού τοπίου, που μέσα από το θέαμα των βουνοκορφών τ’ οποίο συγκλονισμένος αντίκριζα, έβαζε την τελευταία, εμπνευσμένη πινελιά στον σουρεαλιστικό πίνακα ζωγραφικής της ασυμβίβαστης αρκαδικής φύσης. Ήταν η στιγμή που την ψυχή μου πλημμύρισαν τα λόγια του ποιητή μας, Κωνσταντίνου Καβάφη:

"Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κι εγώ τη φύση λίγο…

όλα ωραία και μεγάλα, φωτισμένα.

Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά…"