Ταξίδι – "Arabian Tour": Α' ανταπόκριση

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

20/4/2022

Η Μέση Ανατολή και η Αραβική χερσόνησος είναι περιοχές που θέλουν το χρόνο τους. Και μιλάω για εποχιακό χρόνο. Ένα ταξίδι με μοτοσυκλέτα σ’ αυτές τις περιοχές είναι απαγορευτικό το καλοκαίρι, μιας και η θερμοκρασίες τότε “λιώνουν” κυριολεκτικά και πέτρες.

Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που άδραξα την ευκαιρία και φόρτωσα την BMW F 850 GS (ευγενική χορηγία της BMW ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε.) μέσα στις διακοπές της Λαμπρής για να πραγματοποιήσω ένα ταξίδι 7.500 χλμ. σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αραβικής χερσονήσου (Λίβανος, Συρία, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν, Κατάρ, Κουβέιτ).

Το δίτροχο οδοιπορικό με κωδικό όνομα "Arabian Tour" ξεκίνησε κατά παράδοξο τρόπο με δυο απανωτά ακτοπλοϊκά δρομολόγια (Πειραιάς-Χίος & Χίος-Τσεσμέ). Ήταν ο πιο εύκολος και γρήγορος τρόπος να βάλω ρόδα στην Τουρκία, στο έδαφος της οποίας είχα να κάνω κατόπιν περί τα 910 χλμ., πάνω σε μια ιδιαίτερα ανιαρή διαδρομή (Usak, Afyon, Konya, Karaman, Tasucu). Τελικός προορισμός μου θα ήταν η παραλιακή κωμόπολη Tasucu, απ’ όπου θα συνέχιζα και πάλι ακτοπλοϊκώς για την Τρίπολη του Λιβάνου. Με αυτόν άλλωστε τον τρόπο είχα μεταβεί στην Μέση Ανατολή λίγους μήνες νωρίτερα με μια μαύρη Daytona Maverick 500, στα πλαίσια του ταξιδιού “Daytona East”…

Τι με “κέρασε” η Τουρκία στις τρεις μέρες που με φιλοξένησε στην επικράτειά της; Οι Σάρδεις της Λυκίας αποτέλεσαν μια συναρπαστική αρχαιολογική στάση στη μικρασιατική γη, ενώ στην Konya (Ικόνιο) θαύμασα τους περιστροφικούς χορούς των Δερβίσηδων σ’ ένα παραδοσιακό ρεστοράν.

Παραδόξως, το 16ωρο ακτοπλοϊκό πέρασμα από την Τουρκία στον Λίβανο δεν αποτέλεσε μια εφιαλτική ανάμνηση, όπως την προηγούμενη φορά. Κι αυτό, χάρη στην επιμονή ενός ναυτικού του πληρώματος να μου προσφέρει αφιλοκερδώς την καμπίνα του για να κοιμηθώ. Γίνονται και θαύματα…

Στον Λίβανο, η αποστολή της BMW F 850 ήταν σχετικά αστεία, αφού είχε μόλις 140 χλμ. να διατρέξει, πριν προσεγγίσει τα σύνορα της Συρίας. Καθοδόν για τα συριακά σύνορα, η Τρίπολις, η Βύβλος και η Βηρυτός με φιλοξένησαν και ξεκούρασαν για λίγο ταξιδευτή του "Arabian Tour".

Σειρά είχε τώρα η Συρία. Μετά από 12 χρόνια ανελέητου πολέμου, επέστρεφα και πάλι στη πολύπαθη χώρα της Μέσης Ανατολής, η οποία είχε βίωσε την μεγαλύτερη ανθρωπιστική και οικονομική καταστροφή στην ιστορία της. Σίγουρα τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά (και πιο επικίνδυνα) από ότι το 2010. Πήρα λοιπόν μια ανάσα και βούτηξα στα “βαθειά”!

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

29/8/2022

Μπορεί άραγε ένας ποταμός να αποτελέσει την αφορμή για την πραγματοποίηση ενός δίτροχου εναλλακτικού ταξιδιού; Κατηγορηματικά ναι!

Η αρχή έγινε το 2019, όταν –με συνεπιβάτη τον γιό μου Γιώργο– ταξίδεψα κατά μήκος του Δούναβη, του δεύτερου μεγαλύτερου σε μήκος ποταμού της Ευρώπης (2.872 χλμ.). Το γεγονός ότι ο Δούναβης είναι ο μοναδικός ποταμός στον κόσμο που διασχίζει τέσσερεις πρωτεύουσες κρατών (Βιέννη, Μπρατισλάβα, Βουδαπέστη και Βελιγράδι) αποτέλεσε το βασικό στοιχείο που ενέπνευσε το συγκεκριμένο ταξίδι.

Τρία χρόνια μετά, σειρά είχε ο Βόλγας, ο μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός της Ευρώπης (3.530 χλμ.), να μου χαρίσει την εμπειρία ενός ανατρεπτικού οδοιπορικού στη γεωγραφική καρδιά της Ρωσίας. Κρατώντας στιβαρά το τιμόνι μιας πράσινης BMW F 850 GS αποφάσισα να ακολουθήσω όλη την υδάτινη πορεία του Βόλγα, από τις εκβολές του (στην Κασπία Θάλασσα) ως τις πηγές του (περιοχή Valdai Hills της Δυτικής Ρωσίας), παραβλέποντας τους κινδύνους και τις επιπτώσεις του μαινόμενου ρωσο-ουκρανικού πολέμου.

Με αφετηρία τη ρωσική πόλη Astrakhan (στο Δέλτα του Βόλγα), επτά παραποτάμιες πόλεις (Αστραχάν, Βόλγογκραντ, Σαράτοφ, Σαμάρα, Καζάν, Νίζνι Νόβγκοροντ, Γιάροσλαβλ) θα φιλοξενούσαν την πορεία του παραποτάμιου οδοιπορικού “Volga Route” προς τις πηγές του Βόλγα. Και φυσικά, για να προσεγγίσω την πόλη–αφετηρία του μεγαλύτερου ευρωπαικού ποταμού, θα έπρεπε πρωτίστως να διασχίσω την Τουρκία και τη Γεωργία.

Με την αποβίβασή μου στην Τουρκία (μέσω των δύο ακτοπλοικών συνδέσεων Πειραιάς–Χίο & Χίος–Τσεσμέ), το “Volga Route”ξεκίνησε. Με την πυξίδα στραμμένη ανατολικά, η διήμερη οδική αποστολή της πράσινης BMW F 850 GS στην τουρκική επικράτεια περιελάμβανε ένα γρήγορο πέρασμα από τις πόλεις Cesme, Ankara, Samsun, Trabzon και Hope.

Με μόλις δυο αστικές διανυκτερεύσεις (Ankara, Samsun) και περίπου 1.600 χλμ. καταγεγραμμένα στο κοντέρ της μοτοσυκλέτας, αποχαιρέτησα την Τουρκία του Εύξεινου Πόντου και πέρασα κατόπιν τα παραθαλάσσια σύνορα της ελκυστικής Γεωργίας.

Για δυο τροχαίες παραβάσεις που είχα πραγματοποιήσει στην Γεωργία το 2019, υποχρεώθηκα στα γεωργιανά σύνορα να πληρώσω 90 ευρώ -αλλιώς, σφραγίδα εισόδου στο διαβατήριό μου δεν έμπαινε! Αυτό κι αν ήταν καλωσόρισμα!

Στη διαδρομή Batumi-Tbilisi (406 χλμ.) ταλαιπωρήθηκα αρκετά, τόσο από τα πάμπολλά έργα κατασκευής του οδικού άξονα, όσο κι από την άκρως επικίνδυνη συμπεριφορά των Γεωργιανών οδηγών. Τελικά κατάφερα να αντικρίσω την πρωτεύουσα Τιφλίδα μετά από 7 ώρες εξοντωτικής οδήγησης.

Κτισμένη στη στενή κοιλάδα του ποταμού Mtkvari (Κύρος), κυριολεκτικά στο σταυροδρόμι της Ευρώπης με την Ασία, η Τιφλίδα (Tbilisi) είναι η πρωτεύουσα –και το μεγαλύτερο αστικό κέντρο– της Γεωργίας, μιας χώρας που πολιτισμικά ανήκει στον ευρωπαϊκό χώρο. Χάρη στην όμορφη ευρω-ασιατική αρχιτεκτονική της, τις παραδοσιακές ανατολίτικες αγορές της, τις πάμπολλες γεωργιανού ρυθμού εκκλησίες της, τις μοντέρνες γέφυρες και τα ατμοσφαιρικά cafe της, η κομψότατη Τιφλίδα δεν δυσκολεύτηκε διόλου να με γοητεύσει.

Μόλις 160 χλμ. χώριζαν την Τιφλίδα από τα ρώσικα σύνορα. Για να προσεγγίσω την χώρα του ποταμού Βόλγα, θα έπρεπε να οδηγήσω την πράσινη BMW F 850 GS στον φημισμένο οδικό άξονα «Military Road», ο οποίος σκαρφαλώνει πάνω στη τραχιά οροσειρά του καταπράσινου Καυκάσου. Πάμε λοιπόν Ρωσία…