Ταξίδι "Daytona East": Λίβανος-Τουρκία (ΣΤ' Ανταπόκριση)

21/1/2022

Περνώντας την συνοριακή γέφυρα του Έβρου, το “Daytona East” άγγιξε την ολοκλήρωσή του. Έλεγχος διαβατηρίου, επίδειξη αρνητικού PCR, συμπλήρωση PLF εισόδου και… καλωσορίσατε στην Ελλάδα. Η επιστροφή στο κλεινόν άστυ της Αθήνας ήταν πλέον θέμα ωρών, ενώ καθοδόν στο μυαλό μου είχε ήδη ξεκινήσει η διαδικασία της επανεκτίμησης και της αρχειοθέτησης των πιο δυνατών ταξιδιωτικών στιγμών του “Daytona East”.

Επέστρεφα από τόπους "ζυμωμένους" με μύθους και θρύλους, που μόλις πάτησα το πόδι μου εκεί αισθάνθηκα το άρωμα της Ιστορίας να αναδύεται ασυγκράτητο και να με τυλίγει από το πρώτο κιόλας χιλιόμετρο. Στην Τουρκία και στον Λίβανο, που στο διάβα των αιώνων διατέλεσαν μια πολιτισμική πλατφόρμα παγκόσμιας ακτινοβολίας, ευτύχισα να πραγματοποιήσω με την μαύρη Daytona Maverick 500 ένα δίτροχο σεργιάνι στα μονοπάτια του χρόνου και της τοπικής Ιστορίας…

Daytona Maverick 500

Μια ολοκληρωμένη μοτοσυκλέτα

Ταξιδεύοντας για 22 ημέρες στους δρόμους της Τουρκίας και του Λιβάνου, το κοντέρ της κατέγραψε περί τα 7.000 χλμ. Ο λόγος για την πρωταγωνίστρια του "Daytona East", την Daytona Maverick 500, το μεσαίο on-off μοντέλο της Daytona.

Με σημείο αναφοράς τον δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα των 46 ΗΡ, η Daytona Maverick 500 με κέρδισε με την άνεση, την αξιοπιστία και την ποιοτική κατασκευή της. Η άριστη εργονομία και η άνετη θέση οδήγησης με ξεκούρασαν στις πολύωρες διαδρομές του ταξιδιού, ενώ απόλυτα ευχαριστημένος έμεινα από την συνεργασία του πλαισίου και των ρυθμιζόμενων αναρτήσεων. Το χαμηλό κέντρο βάρους, η ικανοποιητική προστασία που πρόσφεραν οι χούφτες και η ρυθμιζόμενη ζελατίνα, η αναπαυτική σέλα, τα εξαιρετικά φρένα και η ευκολία στην αλλαγή κατεύθυνσης ήταν τα δυνατά στοιχεία της μοτοσυκλέτας που ξεχώρισα.

Η Daytona Maverick 500 ταξίδευε σταθερά και απροβλημάτιστα στον αυτοκινητόδρομο με ταχύτητες 120–130 km/h, ενώ η οδήγηση στο επαρχιακό δίκτυο ήταν μια διασκεδαστική απόλαυση χάρη στην ευελιξία της μοτοσυκλέτας. Κι όσον αφορά την κατανάλωση, αυτή κυμάνθηκε σε αρκετά οικονομικά επίπεδα (3,4 – 4,8 lt/100 km), αναλόγως της διάθεσης του δεξιού μου χεριού και της κατηγορίας του οδικού δικτύου.

Κωνσταντίνος Μητσάκης

ΧΟΡΗΓΟΙ & ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ

Θερμές ευχαριστίες στους χορηγούς και υποστηρικτές που συμμετείχαν στο ταξιδιωτικό εγχείρημα "Daytona East":

1) DAYTONA MOTORS / ΓΚΟΡΓΚΟΛΗΣ Α.Ε (παραχώρηση της DAYTONA MAVERICK 500)

2) IPONE – Λιπαντικά μοτοσυκλετών

3) MOTO MARKET (tank bag GIVI / σαμάρια GIVI)

4) KASSIMIS RACING (βάσεις στήριξης σαμαριών)

5) DAINSE S.A (ένδυση - υπόδηση)

6) AGV (Κράνος)

7) "PHOTOAGORA. GR" - Κατάστημα φωτογραφικών ειδών

8) Περιοδικό μοτοσυκλέτας "ΜΟΤΟ" & www.motomag.gr

9) Καθημερινό περιοδικό μοτοσυκλέτας www.bikeit.gr

https://bit.ly/MOTO_669

Ταξιδιωτικά άρθρα

Επικαιρότητα

Siberia – Road of bones (B' ανταπόκριση)

Από Σιβηρία… Ινδονησία!

25/8/2019

Στην πόλη Blagoveshchensk παρέμεινα δυο μέρες. Επειδή το πόδι που είχα χτυπήσει συνέχιζε να με πονά, επισκέφθηκα το τοπικό νοσοκομείο για προληπτικούς λόγους. Σύμφωνα με την ορθοπεδικό που με εξέτασε, το φάρμακο που χρειαζόμουν ήταν ξεκούραση. Εντάξει γιατρέ μου, μια μέρα είναι αρκετή…

Σημείο αναφοράς της Blagoveshchensk αποτελούσε ο ποταμός Amur, στις όχθες του οποίου "ξεκουράζεται" από το 1856 η παραποτάμια σιβηρική πολιτεία του Far East. Ακριβώς απέναντί της απλωνόταν το αστικό ίχνος της κινέζικης πόλης Heihe, που ήταν αδελφοποιημένη πόλη με την Blagoveshchensk. Η εικόνα της Heihe που αντίκριζα από τις όχθες της Blagoveshchensk ήταν αναμφίβολα "όλα τα λεφτά". Ήμουν με το πόδι στην Ρωσία και το βλέμμα στην Κίνα…
Αν εξαιρέσω πάντως τον απογευματινό περίπατο στον παραποτάμιο πεζόδρομο της Blagoveshchensk (όπου βολτάριζα παρέα με τους κατοίκους της πόλης), δεν μπορώ να ισχυριστώ πως η Blagoveshchensk με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Ελάχιστα ήταν τα αξιοθέατα που διέθετε, ενώ κυρίαρχη ήταν η άχρωμη σοβιετική αρχιτεκτονική στην πολεοδομική "προσωπικότητα" της πόλης.

Όμως, εκτός από το πόδι μου, στην Blagoveshchensk δεν παρέλειψα να "εξετάσω" και την γαλανόλευκη BMW F650, που είχε ήδη συμπληρώσει 4.670 χιλιόμετρα από την αρχή του ταξιδιού. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων βγήκαν εντέλει θετικά και η μοτοσυκλέτα μπορούσε να συνεχίσει απροβλημάτιστα το οδοιπορικό της στο Far East της Σιβηρίας…
Ο δρόμος της επιστροφής για το Vladivostok περνούσε φυσικά (ξανά) από την Khabarovsk. Στην διαδρομή Blagoveshchensk – Khabarovsk (702 χλμ.) δεν αποχωρίστηκα διόλου τα αδιάβροχα, αφού οι καιρικές συνθήκες ήταν αρκετά άστατες, ενώ η ορατότητα σε πολλά σημεία ήταν αρκετά περιορισμένη, λόγω ομίχλης.

Το οδοιπορικό "ADV 2 Siberia" ολοκληρώθηκε και τυπικά με την άφιξή μου στο παραθαλάσσιο Vladivostok, όπου επέστρεψα μετά από 6.240 συναρπαστικά χιλιόμετρα στην απέραντη σιβηρική γη. Μπορεί για δύο μέρες η πόλη του Ειρηνικού να αποτελούσε τοπίο στην ομίχλη, αλλά αυτό δεν μ’ εμπόδισε να μεριμνήσω για την ατμοπλοϊκή επιστροφή της BMW F650 στα πάτρια εδάφη.

Και όσον αφορά την δική μου απόδραση από το Vladivostok, είχα αποφασίσει να μην επιστρέψω αμέσως στην Ελλάδα. Μετά από δυο συνεχόμενα δίτροχα οδοιπορικά στην κίτρινη ήπειρο (“Κεντρική Ασία – Στα ίχνη του Ποταγού” & “ADV 2 Siberia”), επιτακτική ήταν η ανάγκη για καλοκαιρινές διακοπές και ξεκούραση. Ναι, για λίγες μέρες ήθελα να μην καθίσω στην σέλα μιας μοτοσυκλέτας, αλλά σε μια ξαπλώστρα παραλίας. Γι’ αυτό το λόγο έκλεισα το κινητό, έβγαλα την μπαταρία από το notebook και πέταξα μακριά στην εξωτική Ινδονησία…