Ταξίδι “Daytona East”: Τουρκία - Λίβανος (Α' Ανταπόκριση)

Με ένα Daytona Maverick 500!
3/1/2022

Ακόμα δεν είχε κατακάτσει η σκόνη από τους χωματόδρομους του Αμαζονίου και οι χάρτες είχαν ήδη ξεδιπλωθεί και είχε αρχίσει ο σχεδιασμός του τέταρτου –και τελευταίου για το 2021– δίτροχου ταξιδιού. Η χρονική περίοδος των Χριστουγέννων ήταν η μικρή “χαραμάδα” διαφυγής που αναζητούσα, προκειμένου να οδοιπορήσω με μια μοτοσυκλέτα Daytona Maverick 500 (ευγενική χορηγία της ΓΚΟΡΓΚΟΛΗΣ Α.Ε.) στην Κεντρική Τουρκία και στην περιοχή της Μέσης Ανατολής (Λίβανος). Επρόκειτο για μια συγκινησιακή περιπλάνηση σε τόπους μυθικούς και ιστορικούς, που τους χαρακτηρίζει η μακραίωνη παρουσία του προγονικού μας πολιτισμού, ο οποίος άφησε ανεξίτηλη εδώ την πολιτισμική –και όχι μόνο– σφραγίδα του.

Με συνεπιβάτη το τσουχτερό κρύο του καταχείμωνου, ξεκίνησα αμέσως μετά τα Χριστούγεννα την υλοποίηση της ταξιδιωτικής απόδρασης Daytona East. Αφού κατάφερα να ξεπεράσω την θανάσιμη μονοτονία των 860 χλμ. που με χώριζαν από την συνοριακή έξοδο των Κήπων (Τουρκία), αποχαιρέτησα τα πάτρια εδάφη σφραγίζοντας το διαβατήριο και έβαλα ρόδα στην Τουρκία αργά το βράδυ. Εκείνη την δύσκολη μέρα, η μαύρη Daytona Maverick 500 μού είχε πρόσφερε μια ξεκούραστη, όσο και άνετη οδηγική εμπειρία.

Στους δρόμους της Τουρκίας είχα να διανύσω περίπου 1.200 χλμ., ακολουθώντας την διαδρομή Kesan-Gelibolu-Bursa-Afyon-Konya-Karaman-Tasucu. Φτάνοντας στο λιμάνι Tasucu (Νότια Τουρκία), ένα πλοίο θα με μετέφερε κατόπιν στην Τρίπολη του Λιβάνου. Κι όσον αφορά τα οικονομικά μεγέθη του τουρκικού σκέλους του Daytona East (με την ισοτιμία Ευρώ-τουρκική Λίρα στο 1 προς 12 και την βενζίνη στα 0,80 Ευρώ/λίτρο), χρειάστηκε να δαπανήσω ένα σχετικά χαμηλό budget!

Μετά το ακτοπλοϊκό πέρασμα των Στενών των Δαρδανελλίων (Ελλήσποντος), βρέθηκα να διασχίζω την τιμημένη μικρασιατική γη. Όσο πιο ανατολικά πήγαινα τόσο δυνάμωνε το κρύο, ενώ τα πρώτα (αναμενόμενα) χιόνια με υποδέχτηκαν στη διαδρομή Kutahya-Afyon. Είχα μπει για τα καλά στα οροπέδια της Κεντρικής Τουρκίας.

Η Konya (Ικόνιο) με καλωσόρισε με χιονοθύελλα και -2 °C. Κάτω από αυτές τις καιρικές συνθήκες βρήκα ωστόσο το κουράγιο να επισκεφθώ στο κέντρο της πόλης το Μουσείο–Μαυσωλείο του φιλόσοφου-ποιητή Mevlana Rumi, τον ιδρυτή του περιστροφικού χορού των Δερβίσηδων.

Η λύτρωση από τον εφιάλτη του κρύου δεν άργησε πάντως να έρθει, αφού η διαδρομή Konya-Karaman-Tasucu (260 χλμ.) οδήγησε την μαύρη Daytona East 500 στις γαλάζιες ακτές της Ανατολικής Μεσογείου. Εκεί έβγαλα πια τα ισοθερμικά, μιας και ο υδράργυρος άγγιζε τους 17 C!

Με την ψυχή στο στόμα κατάφερα να βγάλω τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια και να κάνω το απαραίτητο PCR Test στο τοπικό νοσοκομείο. Και τελικά επιβιβάστηκα λίγο πριν σαλπάρει ο σκυλοπνίχτης για την Τρίπολη του Λιβάνου, μεταφέροντας στην σιδερένια "κοιλιά" του 65 νταλίκες και μια ελληνική μοτοσυκλέτα.

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Δρόμος Ειρήνης 2018: Ιαπωνία

Στόχος επετεύχθη!
20/8/2018

Με την απόβασή μου στο λιμάνι Sakaiminato της δυτικής Ιαπωνίας, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την ολοκλήρωση του οδοιπορικού "Δρόμος ειρήνης 2018". Πλέον η πόλη Hiroshima απείχε μόλις 205 χιλιόμετρα, τόσα με χώριζαν από την ολοκλήρωση της αποστολής μου.
Το ημερολόγιο έδειχνε 5/8/2018 (ήταν η παραμονή της 73ης επετείου από την ρίψη της ατομικής βόμβας στην Hiroshima) όταν πραγματοποιήθηκε στο "Πάρκο Ειρήνης" στο κέντρο της Hiroshima η παράδοση του μηνύματος Ειρήνης και Φιλίας του Δημάρχου της Αρχαίας Ολυμπίας στον Δήμαρχο της μαρτυρικής Hiroshima. Ήταν μια σεμνή τελετή που έγινε μέσα σ’ ένα συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα, ενώ στην συνέχεια ξεναγήθηκα στα μνημεία και στην Ιστορία της μαρτυρικής πόλης, που γνώρισε τον όλεθρο και την καταστροφή από την πρώτη ατομική βόμβα της ανθρωπότητας.


Με την παράδοση του μηνύματος και των εθιμοτυπικών δώρων που μετέφερα για 55 μέρες στις αποσκευές της μαύρης Honda CRF250 Rally, είχα ολοκληρώσει και τυπικά την αποστολή μου. Το Τόκιο θα αποτελούσε ωστόσο τον τελευταίο σταθμό του ταξιδιού μου, καθώς από την ιαπωνική πρωτεύουσα εγώ θα επέστρεφα αεροπορικώς στην Ελλάδα και η μοτοσυκλέτα ατμοπλοϊκώς. Πορεία λοιπόν για Τόκιο…


Καθοδόν όμως για την ιαπωνική μεγαλούπολη, δεν μπόρεσα να αντισταθώ στα κελεύσματα της πόλης Kyoto, που αντιπροσωπεύει την πολιτιστική πρωτεύουσα της Ιαπωνίας. Για δυο μέρες περιπλανήθηκα στα άδυτα της ιαπωνικής Ιστορίας, καθώς το Kyoto υπήρξε για περισσότερο από χίλια χρόνια (784-1868) η πρωτεύουσα της Ιαπωνίας και διαθέτει σήμερα ένα τεράστιο μνημειακό πλούτο.
Την τελευταία στάση πριν το Τόκιο την πραγματοποίησα στους πρόποδες του όρους Fuji (110 χλμ. νοτιοδυτικά του Τόκιο). Διανυκτέρευση στην παραλίμνια κωμόπολη Fujiyoshida και ολοήμερη περιπλάνηση με την μοτοσυκλέτα μέσα στο καταιγιστικό πράσινο της ευρύτερης περιοχής.


Ήταν η δεύτερη φορά που "άλωνα" μοτοσυκλετιστικά το Τόκιο – η πρώτη φορά ήταν το 2007. Το μητροπολιτικό κέντρο της Ιαπωνίας είναι μια μεγαλούπολη διεθνούς ακτινοβολίας και αποτελεί το σύμβολο της οικονομικής και βιομηχανικής παντοδυναμίας της "Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου". Εδώ λοιπόν έπεσαν οι τίτλοι τέλους ενός ιδιαίτερου διηπειρωτικού ταξιδιού, που ξεκίνησε πριν από 16.630 χιλιόμετρα, διήρκησε περίπου δυο μήνες και μου χάρισε τον τίτλο ενός “κομιστή” Ειρήνης και Φιλίας…

Κωνσταντίνος Μητσάκης