Ταξίδι “Daytona East”: Τουρκία - Λίβανος (Α' Ανταπόκριση)

Με ένα Daytona Maverick 500!
3/1/2022

Ακόμα δεν είχε κατακάτσει η σκόνη από τους χωματόδρομους του Αμαζονίου και οι χάρτες είχαν ήδη ξεδιπλωθεί και είχε αρχίσει ο σχεδιασμός του τέταρτου –και τελευταίου για το 2021– δίτροχου ταξιδιού. Η χρονική περίοδος των Χριστουγέννων ήταν η μικρή “χαραμάδα” διαφυγής που αναζητούσα, προκειμένου να οδοιπορήσω με μια μοτοσυκλέτα Daytona Maverick 500 (ευγενική χορηγία της ΓΚΟΡΓΚΟΛΗΣ Α.Ε.) στην Κεντρική Τουρκία και στην περιοχή της Μέσης Ανατολής (Λίβανος). Επρόκειτο για μια συγκινησιακή περιπλάνηση σε τόπους μυθικούς και ιστορικούς, που τους χαρακτηρίζει η μακραίωνη παρουσία του προγονικού μας πολιτισμού, ο οποίος άφησε ανεξίτηλη εδώ την πολιτισμική –και όχι μόνο– σφραγίδα του.

Με συνεπιβάτη το τσουχτερό κρύο του καταχείμωνου, ξεκίνησα αμέσως μετά τα Χριστούγεννα την υλοποίηση της ταξιδιωτικής απόδρασης Daytona East. Αφού κατάφερα να ξεπεράσω την θανάσιμη μονοτονία των 860 χλμ. που με χώριζαν από την συνοριακή έξοδο των Κήπων (Τουρκία), αποχαιρέτησα τα πάτρια εδάφη σφραγίζοντας το διαβατήριο και έβαλα ρόδα στην Τουρκία αργά το βράδυ. Εκείνη την δύσκολη μέρα, η μαύρη Daytona Maverick 500 μού είχε πρόσφερε μια ξεκούραστη, όσο και άνετη οδηγική εμπειρία.

Στους δρόμους της Τουρκίας είχα να διανύσω περίπου 1.200 χλμ., ακολουθώντας την διαδρομή Kesan-Gelibolu-Bursa-Afyon-Konya-Karaman-Tasucu. Φτάνοντας στο λιμάνι Tasucu (Νότια Τουρκία), ένα πλοίο θα με μετέφερε κατόπιν στην Τρίπολη του Λιβάνου. Κι όσον αφορά τα οικονομικά μεγέθη του τουρκικού σκέλους του Daytona East (με την ισοτιμία Ευρώ-τουρκική Λίρα στο 1 προς 12 και την βενζίνη στα 0,80 Ευρώ/λίτρο), χρειάστηκε να δαπανήσω ένα σχετικά χαμηλό budget!

Μετά το ακτοπλοϊκό πέρασμα των Στενών των Δαρδανελλίων (Ελλήσποντος), βρέθηκα να διασχίζω την τιμημένη μικρασιατική γη. Όσο πιο ανατολικά πήγαινα τόσο δυνάμωνε το κρύο, ενώ τα πρώτα (αναμενόμενα) χιόνια με υποδέχτηκαν στη διαδρομή Kutahya-Afyon. Είχα μπει για τα καλά στα οροπέδια της Κεντρικής Τουρκίας.

Η Konya (Ικόνιο) με καλωσόρισε με χιονοθύελλα και -2 °C. Κάτω από αυτές τις καιρικές συνθήκες βρήκα ωστόσο το κουράγιο να επισκεφθώ στο κέντρο της πόλης το Μουσείο–Μαυσωλείο του φιλόσοφου-ποιητή Mevlana Rumi, τον ιδρυτή του περιστροφικού χορού των Δερβίσηδων.

Η λύτρωση από τον εφιάλτη του κρύου δεν άργησε πάντως να έρθει, αφού η διαδρομή Konya-Karaman-Tasucu (260 χλμ.) οδήγησε την μαύρη Daytona East 500 στις γαλάζιες ακτές της Ανατολικής Μεσογείου. Εκεί έβγαλα πια τα ισοθερμικά, μιας και ο υδράργυρος άγγιζε τους 17 C!

Με την ψυχή στο στόμα κατάφερα να βγάλω τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια και να κάνω το απαραίτητο PCR Test στο τοπικό νοσοκομείο. Και τελικά επιβιβάστηκα λίγο πριν σαλπάρει ο σκυλοπνίχτης για την Τρίπολη του Λιβάνου, μεταφέροντας στην σιδερένια "κοιλιά" του 65 νταλίκες και μια ελληνική μοτοσυκλέτα.

Κωνσταντίνος Μητσάκης

"Δρόμος ειρήνης 2018": Vladivostok

Θέα στον Ειρηνικό ωκεανό
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

23/7/2018

Με αφετηρία την πόλη Ulan Ude, η κόκκινη γραμμή του χάρτη ένωνε τις πόλεις Ulan Ude–Chita–Mogocha–Blagovescensk–Khabarovsk–Vladivostok. Υπολείπονταν μόλις 3.400 χλμ. για να πέσει η αυλαία της Σιβηρίας. Οπλισμένος με όσο κουράγιο διέθετα και με σύμμαχο έναν ζεστό καιρό και μια καλοσυντηρημένη ασφάλτινη αρτηρία, ξεκίνησα την τελευταία διαδρομή επί σιβηρικού εδάφους, η οποία αποδείχθηκε όμως μια αρκετά ψυχοφθόρα δοκιμασία.


Ο λόγος; Διατρέχοντας την διαδρομή Chita–Mogocha–Blagovescensk, θα οδηγούσα στο πιο αραιοκατοικημένο κομμάτι του υπερσιβηρικού άξονα. Και πραγματικά, για τις επόμενες τρεις μέρες, αφότου αποχαιρέτησα την πόλη Chita, η Σιβηρία έθετε σε μια συνεχή δοκιμασία τις ψυχικές μου αντοχές, καθώς βίωσα μια εμπειρία τρομερής μοναξιάς και αγωνίας, ανάκατη όμως με επιμονή και υπομονή. Υπήρξαν μάλιστα στιγμές που συνομιλούσα φωνακτά με τον εαυτό μου για να μην τρελαθώ από την αβάστακτη σιωπή της περιρρέουσας σιβηρικής φύσης. Κι όταν τελικά έφτασα στην πόλη Blagovescensk, την πύλη εισόδου στην Ανατολική Σιβηρία (Far East), ευτυχώς είχα ακόμα τα λογικά μου…


Υπήρξαν όμως και οι όμορφες στιγμές της διαδρομήςQ Ο Σιβήριος Oleg, που γνώρισα τυχαία στα προάστια της Blagovescensk, ανέλαβε καθήκοντα ξεναγού στην πόλη του. Το γεγονός ότι είχε περάσει αξέχαστες οικογενειακές διακοπές του στην Ελλάδα προ διετίας, συνέβαλε στο να περάσω κι εγώ υπέροχα στην πόλη του, ενώ στην κωμόπολη Mogocha, τα μέλη της τοπικής μοτοσυκλετιστικής λέσχης φρόντισαν για μια δωρεάν διανυκτέρευση στα λημέρια τους.
Μετά την Blagovescensk, υπολείπονταν οι πόλεις Khabarovsk και Vladivostok για να ολοκληρωθεί το υπερσιβηρικό κομμάτι του “Δρόμος ειρήνης 2018”. Η Khabarovsk, κτισμένη στις όχθες του συνοριακού ποταμού Amur, αποδείχτηκε η ευχάριστη έκπληξη της Ανατολικής Σιβηρίας. Κοσμοπολίτικη και λαμπερή, με κοίμισε για δυο νύχτες στην αγκαλιά της και μου πρόσφερε μοναδικές εικόνες και αναμνήσεις.


Μόλις 756 χιλιόμετρα χώριζαν την Khabarovsk από το παραθαλάσσιο Vladivostok. Εκείνη την ημέρα, καθοδόν για τις ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού, ήταν για μένα μέρα γιορτής. Έχοντας ολοκληρώσει μετά από 31 ημέρες πορείας έναν ταξιδιωτικό άθλο 14.200 χιλιομέτρων, έβαζα επιτέλους ρόδα στο Vladivostok. Ο "Άρχοντας της Ανατολής", όπως ετυμολογικά σημαίνει το Vladivostok, δεν συμμερίστηκε όμως την ανείπωτη χαρά μου και με υποδέχτηκε με ομίχλη και ψιλόβροχο…


Έξι μέρες είχα στην διάθεσή μου να περπατήσω το Vladivostok (την γενέτειρα του διάσημου ηθοποιού Yul Brynner), να εκδώσω τα ατμοπλοϊκά εισιτήρια για την Ιαπωνία και να εκτελωνίσω την μαύρη Honda CRF 250L Rally. Επόμενος προορισμός η Ιαπωνία; Όχι ακόμα, αφού η Νότια Κορέα ήταν εκείνη που θα φιλοξενούσε την συνέχεια του οδοιπορικού “Δρόμος ειρήνης 2018”. Απόβαση λοιπόν στην Κορεατική χερσόνησο…
Κωνσταντίνος Μητσάκης