Ταξίδι “Daytona East”: Τουρκία - Λίβανος (Α' Ανταπόκριση)

Με ένα Daytona Maverick 500!
3/1/2022

Ακόμα δεν είχε κατακάτσει η σκόνη από τους χωματόδρομους του Αμαζονίου και οι χάρτες είχαν ήδη ξεδιπλωθεί και είχε αρχίσει ο σχεδιασμός του τέταρτου –και τελευταίου για το 2021– δίτροχου ταξιδιού. Η χρονική περίοδος των Χριστουγέννων ήταν η μικρή “χαραμάδα” διαφυγής που αναζητούσα, προκειμένου να οδοιπορήσω με μια μοτοσυκλέτα Daytona Maverick 500 (ευγενική χορηγία της ΓΚΟΡΓΚΟΛΗΣ Α.Ε.) στην Κεντρική Τουρκία και στην περιοχή της Μέσης Ανατολής (Λίβανος). Επρόκειτο για μια συγκινησιακή περιπλάνηση σε τόπους μυθικούς και ιστορικούς, που τους χαρακτηρίζει η μακραίωνη παρουσία του προγονικού μας πολιτισμού, ο οποίος άφησε ανεξίτηλη εδώ την πολιτισμική –και όχι μόνο– σφραγίδα του.

Με συνεπιβάτη το τσουχτερό κρύο του καταχείμωνου, ξεκίνησα αμέσως μετά τα Χριστούγεννα την υλοποίηση της ταξιδιωτικής απόδρασης Daytona East. Αφού κατάφερα να ξεπεράσω την θανάσιμη μονοτονία των 860 χλμ. που με χώριζαν από την συνοριακή έξοδο των Κήπων (Τουρκία), αποχαιρέτησα τα πάτρια εδάφη σφραγίζοντας το διαβατήριο και έβαλα ρόδα στην Τουρκία αργά το βράδυ. Εκείνη την δύσκολη μέρα, η μαύρη Daytona Maverick 500 μού είχε πρόσφερε μια ξεκούραστη, όσο και άνετη οδηγική εμπειρία.

Στους δρόμους της Τουρκίας είχα να διανύσω περίπου 1.200 χλμ., ακολουθώντας την διαδρομή Kesan-Gelibolu-Bursa-Afyon-Konya-Karaman-Tasucu. Φτάνοντας στο λιμάνι Tasucu (Νότια Τουρκία), ένα πλοίο θα με μετέφερε κατόπιν στην Τρίπολη του Λιβάνου. Κι όσον αφορά τα οικονομικά μεγέθη του τουρκικού σκέλους του Daytona East (με την ισοτιμία Ευρώ-τουρκική Λίρα στο 1 προς 12 και την βενζίνη στα 0,80 Ευρώ/λίτρο), χρειάστηκε να δαπανήσω ένα σχετικά χαμηλό budget!

Μετά το ακτοπλοϊκό πέρασμα των Στενών των Δαρδανελλίων (Ελλήσποντος), βρέθηκα να διασχίζω την τιμημένη μικρασιατική γη. Όσο πιο ανατολικά πήγαινα τόσο δυνάμωνε το κρύο, ενώ τα πρώτα (αναμενόμενα) χιόνια με υποδέχτηκαν στη διαδρομή Kutahya-Afyon. Είχα μπει για τα καλά στα οροπέδια της Κεντρικής Τουρκίας.

Η Konya (Ικόνιο) με καλωσόρισε με χιονοθύελλα και -2 °C. Κάτω από αυτές τις καιρικές συνθήκες βρήκα ωστόσο το κουράγιο να επισκεφθώ στο κέντρο της πόλης το Μουσείο–Μαυσωλείο του φιλόσοφου-ποιητή Mevlana Rumi, τον ιδρυτή του περιστροφικού χορού των Δερβίσηδων.

Η λύτρωση από τον εφιάλτη του κρύου δεν άργησε πάντως να έρθει, αφού η διαδρομή Konya-Karaman-Tasucu (260 χλμ.) οδήγησε την μαύρη Daytona East 500 στις γαλάζιες ακτές της Ανατολικής Μεσογείου. Εκεί έβγαλα πια τα ισοθερμικά, μιας και ο υδράργυρος άγγιζε τους 17 C!

Με την ψυχή στο στόμα κατάφερα να βγάλω τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια και να κάνω το απαραίτητο PCR Test στο τοπικό νοσοκομείο. Και τελικά επιβιβάστηκα λίγο πριν σαλπάρει ο σκυλοπνίχτης για την Τρίπολη του Λιβάνου, μεταφέροντας στην σιδερένια "κοιλιά" του 65 νταλίκες και μια ελληνική μοτοσυκλέτα.

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Trans – Asian 2017

Κεφάλαιο… Ινδία!
13/7/2017

Amritsar, Agra, Kanpur, Κolkata. Με συγκρατημένη αισιοδοξία και έντονο σκεπτικισμό, ο δείκτης του χεριού μου ταξίδευε εκείνο το πρωινό στα τέσσερα αυτά αστικά κέντρα της Βόρειας Ινδίας, που βρίσκονταν σ’ ένα μικρό μόλις κομμάτι του χάρτη της ινδικής υποηπείρου. Οι τέσσερεις ινδικές πόλεις συνδέονταν μεταξύ τους με μια κόκκινη γραμμή, η οποία αντιστοιχούσε στην οδική αποστολή που είχα να επιτελέσω στους δρόμους της Ινδίας, προκειμένου να προσεγγίσουμε το Μπαγκλαντές, την επόμενη –και πέμπτη κατά σειρά– χώρα του "Trans – Asian 2017".

Και μόλις τελείωσαν οι συνοριακές διαδικασίες, ξεκίνησε αμέσως η μάχη της ασφάλτου… Για τις επόμενες μέρες, το ταξίδι στο κολαστήριο των ινδικών δρόμων αποδείχθηκε μια ανεπανάληπτη εμπειρία τρόμου, μια οδική περιπέτεια ζωής και θανάτου! Έχω ταξιδέψει σε δεκάδες χώρες του κόσμου, αλλά σαν την Ινδία, πουθενά…

Ο Χρυσός ναός των Σιχ Hari Mandir Sahib στην πόλη Amrritsar και το διάσημο μαυσωλείο της αγάπης Taz Mahal στην πόλη Agra, αποτέλεσαν τα δυο μνημειακά αξιοθέατα που επισκέφθηκα στην διάρκεια της παρουσία μου στην αιώνια Ινδία, μια χώρα που χαρακτηρίζεται από πλούσια πολιτιστική κληρονομιά, αρχαιότατες ιστορικές καταβολές και αξιολογότατη θρησκευτική παράδοση.

Στα σύνορα του Μπαγκαλντές "έφαγα πόρτα". Αρνήθηκαν την είσοδο της μοτοσυκλέτας στην χώρα λόγω πολλών κυβικών!! Σύμφωνα μ’ έναν πρόσφατο νόμο, απαγορεύεται η είσοδος στην χώρα σε μοτοσυκλέτες μεγάλου κυβισμού. Στην δική μου περίπτωση, θα έπρεπε να μείνω στα σύνορα 3-4 μέρες για να μου ετοιμάσουν κάποια ειδικά έγγραφα, μια διαδικασία όμως με αναμφίβολη αποτελεσματικότητα.

Τι έκανα τελικά προκειμένου να προσεγγίσω την Μιανμάρ, την επόμενη χώρα του "Trans – Asian 2017"; Δίχως δεύτερη σκέψη, αποφάσισα να παρακάμψω οδικά το Μπαγκλαντές, οδηγώντας στην Βορειοανατολική Ινδία (στην περιοχή της Δυτικής Βεγγάλης). Μετά από τέσσερεις μέρες εξοντωτικής οδήγησης σε άθλιους δρόμους και κάτω από συνεχή βροχή (εποχή μουσώνων), κατάφερα να φτάσω την 31η μέρα του ταξιδιού στην συνοριακή κωμόπολη Moreh και να ολοκληρώσω το ινδικό κομμάτι (3.000 χλμ.) του "Trans – Asian 2017" . Πέμπτος προορισμός, η Μιανμάρ…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Ετικέτες