Ταξίδι στην Κεντρική Ασία: Α' ανταπόκριση

2/7/2019

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται ξανά –πού αλλού;- πάνω στη σέλα της μοτοσυκλέτας του (στον προκειμένη παρίπτωση ένα Honda CB500Χ), αναζητώντας προορισμούς άγνωστους και ιδιαίτερους. Αυτή τη φορά περιπλανιέται στην Κεντρική Ασία, ακολουθώντας τα βήματα του Έλληνα εξερευνητή, Παναγιώτη Ποταγού!
"Πάνε πολλά χρόνια από τότε που μου χάρισαν ένα βιβλίο με την βιογραφία του διάσημου Έλληνα εξερευνητή των νεότερων χρόνων Παναγιώτη Ποταγού. Ιατρός από την Βυτίνα (Αρκάς όπως κι εγώ), ο Ποταγός είχε κάνει εκπληκτικές -για την εποχή του- περιηγήσεις στην Ασία και στην Αφρική.
Θέλοντας να αποδώσω έναν ελάχιστο φόρο τιμής στον Βυτιναίο εξερευνητή, αφιέρωσα σ’ αυτόν τον σύγχρονο Οδυσσέα το ταξίδι μου στην Κεντρική Ασία. Ως αφετηρία μου έθεσα φυσικά την γενέτειρά του, την ελατοσκέπαστη Βυτίνα, ενώ μπροστά στην προτομή του Ποταγού (δεσπόζει στην κεντρική πλατεία της Βυτίνας) με αποχαιρέτησε ο πρόεδρος της κοινότητας Βυτίνας κ. Φώτης Κατσούλιας.

Περίπου 11.000 χλμ. είχε να καλύψει η λευκή Honda CB500X στο κεντροασιατικό οδοιπορικό της. Το χρονικό διάστημα του ταξιδιού θα ήταν 40 ημέρες και η διαδρομή είχε από όλα τα καλά: βουνά, στέπες, ερήμους, ορεινά περάσματα, παραλίες, θάλασσες…
Για ακόμα μια φορά, η Τουρκία αποτέλεσε τον αρχικό "διάδρομό" μου προς την Ανατολή. Στα 1500 χιλιόμετρα επί τουρκικού εδάφους, δυο μνημειακά αξιοθέατα (ένα ιστορικό και ένα θρησκευτικό) δέχτηκαν την επίσκεψή μου. Ο αρχαιολογικός χώρος των Σάρδεων στην Μικρά Ασία και η Μονή της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα του μακρινού Πόντου. Δέος και σεβασμός…

Η παραθαλάσσια πόλη Batumi με καλωσόρισε στην Γεωργία και με χάιδεψε απαλά στο πρόσωπο με την αλμύρα του Εύξεινου Πόντου (Μαύρη Θάλασσα). Πιο βόρεια, η ιστορική πολιτεία Mtskheta με ξενάγησε στις μεσαιωνικές πετρόκτιστες εκκλησίες της, ενώ ένας ορεινός παράδεισος με περίμενε στον καταπράσινο Καύκασο, όταν οδήγησα την μοτοσυκλέτα μου πάνω στην ανηφορική διαδρομή του “Military Road”, τον ορεσίβιο οδικό άξονα που ενώνει την Γεωργία με την Ρωσία.

Ήταν υποχρέωσή απέναντι στην Ιστορία να επισκεφθώ στην Ρωσία τις δυο πολύπαθες πόλεις Grozny και Volgograd (ex-Stalingrad), οι οποίες γνώρισαν την καταστροφή του πολέμου μέσα στον 20ο αιώνα. Στην αναγεννημένη πρωτεύουσα της Τσετσενίας Grozny, τίποτα δεν θύμιζε τις πολύχρονες πολεμικές επιχειρήσεις (1990-2000) που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ των Ρώσων και των Τσετσένων αυτονομιστών. Ένα αίσθημα ηρεμίας και ασφάλειας με ακολουθούσε παντού, ενώ το ισλαμικό στοιχείο ήταν κυρίαρχο σε όλες τις εκφάνσεις της τοπικής καθημερινότητας.

Στο Volgograd βρέθηκα στο τεράστιο άγαλμα Kuran Kurgan (Μητέρα Πατρίδα), που βιγλίζει την πόλη του Βόλγα και είναι αφιερωμένο στην μάχη του Στάλινγκραντ και στους ηρωικούς κατοίκους και υπερασπιστές του. Περίπου 1.000.000 Ρώσοι σκοτώθηκαν στην διάρκεια της πολύμηνης πολιορκίας του Στάλινγκραντ κατά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο.
Και μετά την σύντομη παραμονή μου στην Ρωσία του Πούτιν, έστριψα το τιμόνι της μοτοσυκλέτας ανατολικά και εισέβαλα στο γειτονικό Καζακστάν, την πύλη της Κεντρικής Ασίας…"

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο photo gallery

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

20/10/2022

Με οικοδεπότη τον καλό φίλο και σύντροχο Στέλιο Ρασσιά, που τα τελευταία δέκα χρόνια διαμένει με την οικογένειά του στη Ζυρίχη, πέρασα δυο υπέροχες μέρες στη μεγαλύτερη πόλη της Ελβετίας, που απλώνεται στην βορειοδυτική πλευρά της ομώνυμης λίμνης και κατά μήκων του ποταμού Limmat.

Παρέα με τον Στέλιο περιπλανήθηκα στους δρόμους της Ζυρίχης και γνώρισα μια πόλη με ιδιαίτερη μεσαιωνική κομψότητα, αυθεντικό κεντροευρωπαικό στιλ, μεγάλη οικονομική ευρωστία και υψηλής ποιότητας αστικό χώρο. Και φυσικά δεν δυσκολεύτηκα διόλου να κατανοήσω γιατί η Ζυρίχη καταλαμβάνει παγίως μια από τις πρώτες θέσεις στους καταλόγους που συγκρίνουν το επίπεδο ποιότητας ζωής στις πόλεις του ανεπτυγμένου κόσμου.

Όπως ήταν αναμενόμενο, σε μια πόλη τέτοιου επιπέδου τα πάντα δούλευαν με την ακρίβεια… ελβετικού ρολογιού (οδικές συγκοινωνίες, κρατικοί οργανισμοί, διοικητικές υπηρεσίες), ενώ το γεγονός ότι η BMW R18 CLASSIC διανυκτέρευσε στο πεζοδρόμιο και όχι σε κάποιο κλειστό πάρκιγκ, ήταν η τρανή επιβεβαίωση πως η τάξη και η ασφάλεια αποτελούσαν σημείο αναφοράς της παραλίμνιας Ζυρίχης, που συγκεταλέγεται στις πλουσιότερες πόλεις του κόσμου.

Η κοντινή Ιταλία ήταν ο επόμενος –και τελευταίος– προορισμός του “RIDE THE CLASSIC WAY”. Η διαδρομή από την Ζυρίχη μέχρι τα ιταλικά σύνορα (230 χλμ.) σχεδιάστηκε από τον Στέλιο, ο οποίος και θα ταξίδευε μαζί μου με την μοτοσυκλετα του (BMW GS 1200) – ήταν κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα! Οδηγώντας τις δύο μοτοσυκλέτες στις καταπράσινες βουνοπλαγιές των Ελβετικών Άλπεων θα σκαρφαλώναμε σε 4 αλπικά περάσματα άνω των 2.000 μ. (FLUELA PASS / 2.383 μ., FUORN PASS/ 2.149 μ. UMBRAIL PASS / 2.503 μ. PASSO DELLO STELVIO / 2.757 μ.). Και μετά Ιταλία!

Από την Ζυρίχη ως το Davos (150 χλμ.) ταξιδέψαμε με ψιλόβροχο, αλλά ο καιρός βελτιώθηκε αισθητά μόλις ξεκινήσαμε την ανάβαση στο ορεινό πέρασμα Fluela Pass, που κατασκευάστηκε το 1867 και ένωνε το Davos με την κωμόπολη Susch του καντονιού Graubünden. Η άφιξή μας στα 2.383 μ. συνοδεύτηκε από τις καθιερωμένες αναμνηστικές φωτογραφίες στις όχθες της παρακείμενης αλπικής λίμνης Schottensee, ενώ λίγη ώρα αργότερα αποχαιρετήσαμε το πέρασμα Fluela Pass με προορισμό το Fuorn Pass, το δεύτερο ορεινό πέρασμα της αλπικής διαδρομής μας.

Όσο πλησιάζαμε στην κορυφη του περάσματος Fuorn Pass, τα σύννεφα άρχισαν να υποχωρούν, παραχωρώντας τη θέση τους σ’ έναν γαλάζιο ουρανό – η τύχη ήταν με το μέρος μας! Με μήκος περίπου 31,5 χλμ., ο στριφτερός δρόμος του περάσματος “Route 28” ανέλαβε να μας οδηγήσει τελικά στα 2.149 μ., εκεί όπου το αλπικό πέρασμα Fuorn Pass (Ofen Pass ή Pass dal Fuorn) άγγιζε την κορύφωσή του.

Διασχίζοντας το Εθνικό Πάρκο «Swiss National Park», το ορεινό πέρασμα Fuorn Pass ένωνε την κωμόπολη Zernez με την κωμόπολη Val Müstair και είχε δανειστεί το όνομά του από τους φούρνους που χρησιμοποιούνταν στα σιδηρουργεία της περιοχής. Σειρά είχαν κατόπιν τα ορεινά περάσματα Umbrail Pass και Passo dello Stelvio, τα οποία βρίσκονταν σε κοντινή πλέον απόσταση – όπως και η Ιταλία άλλωστε!