Όταν τα superbikes γύριζαν τον πλανήτη: Οι απίστευτες ιστορίες των Sjaak Lucassen και Nick Sanders

Δύο άνθρωποι που ταξίδεψαν με superbikes έως τα πέρατα της γης
Lucassen Sanders
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

26/11/2025

Από Αρκτική με Yamaha R1, μέχρι τους γύρους του κόσμου-αστραπή πάνω σε superbikes, οι Lucassen και Sanders μετέτρεψαν superbike μοτοσυκλέτες σε εργαλεία περιπέτειας, αποδεικνύοντας ότι τα όρια τα βάζει μόνο ο αναβάτης.

Ο Sjaak Lucassen, γεννημένος στην Ολλανδία, με σπουδές μηχανολογίας και τεχνική κατάρτιση, ξεκίνησε τα ταξίδια μεγάλων αποστάσεων από νωρίς. Η πρώτη του μεγάλη διαδρομή ήταν στην Αυστραλία με μια Honda CBR 900 RR Fireblade που έστειλε σε κιβώτιο, ενώ από το 1995 έως το 1998 διέγραψε περίπου 160.000 χιλιόμετρα σε περίπου 40 χώρες με την ίδια μοτοσυκλέτα.

Η διασημότερη ίσως περιπέτεια του είναι το επικό ταξίδι από το 2001 έως 2006 με μια Yamaha YZF-R1, μοτοσυκλέτα που δεν έχει κατασκευαστεί για αυτή την δουλειά. Με την R1, την οποία ονόμασε “Florentina”, εξοπλισμένη με custom και αρκετά ογκώδεις βαλίτσες, διένυσε περίπου 250.000 χιλιόμετρα σε 77 χώρες, πολλές φορές με όπλα την επιμονή και την ευρηματικότητά του.

Ο Lucassen έχει επιχειρήσει και ακραίες αποστολές εντός του αρκτικού κύκλου. Το 2009 ταξίδεψε από τη Φλόριντα έως την Αλάσκα σε συνθήκες πολύ κάτω από το μηδέν, χρησιμοποιώντας ακόμη και έλκηθρο για να μεταφέρει εφόδια.

Το 2013 διέσχισε τη διαδρομή από το Point Barrow της Αλάσκας έως το Key West, οδηγώντας σε παγωμένη τούνδρα και θαλάσσιο πάγο. Για την απόπειρά του να φτάσει στον Βόρειο Πόλο κατασκεύασε μια ειδικά τροποποιημένη έκδοση της R1, την οποία ονόμασε aRctic1, με custom συστήματα αεροανάρτησης και ενσωματωμένο κομπρεσέρ για την ρύθμισης πίεσης των ελαστικών στις εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες.

Lucassen

Πέρα από τα ταξίδια του, έχει εκδώσει βιβλίο με τίτλο “Life on 2 Wheels” και έχει αποτελέσει θέμα του ντοκιμαντέρ "Sjaak the World", ενώ σε συνεντεύξεις αναφέρει ότι έχει περάσει περίπου δέκα χρόνια της ζωής του συνεχώς πάνω σε μοτοσυκλέτα παραμένoντας πιστός στη φιλοσοφία ότι δεν χρειάζεται η “ ιδανική” μοτοσυκλέτα για ταξίδια. αρκεί να αγαπάς τη μοτοσυκλέτα που οδηγείς.

Lucassen

Ο Nick Sanders, από το Birmingham της Αγγλίας, είναι άλλος ένας από τους πιο διάσημους μοτο-ταξιδευτές, γνωστός για τα ρεκόρ ταχύτητας σε γύρους του πλανήτη.

Οι αναγνώστες του MOTO έχουν έρθει πιο κοντά στις περιπέτειες του Sanders καθότι τις έχουν παρακολουθήσει πιο αναλυτικά, ενώ έχουμε συναντηθεί αρκετές φορές μαζί του, για συνεντεύξεις σε διαφορετικές φάσεις της περιπέτειας της ζωής του. Ξεκίνησε την καριέρα του ως αθλητής σε ποδήλατο μεγάλων αποστάσεων κάνοντας το 1984 τον γύρο του κόσμου με ποδήλατο σε μόλις 79 ημέρες, θέτοντας τότε νέο ρεκόρ.

Στο χώρο των μοτοσυκλετών έγινε γνωστός όταν το 1992 ολοκλήρωσε έναν από τους ταχύτερους γύρους του κόσμου με μοτοσυκλέτα επάνω σε μια Royal Enfield Bullet 500, ενώ το 1997 επανέλαβε το εγχείρημα με Yamaha TDM 850. Το 2005 έκανε παγκόσμια αίσθηση όταν ολοκλήρωσε γύρο του κόσμου με Yamaha R1 σε περίπου 19 ημέρες, ένα από τα πιο εντυπωσιακά εγχειρήματα του. 

Πέρα από τα ρεκόρ, ο Sanders έχει πραγματοποιήσει πολυάριθμες αποστολές σε Βόρεια και Νότια Αμερική, Αφρική και Ασία, συχνά σε πολύ σύντομους χρόνους και με μινιμαλιστική προσέγγιση. Έχει γράψει πέντε ταξιδιωτικά βιβλία όπου περιγράφει τις περιπέτειες του, για τις οποίες έχει γυρίσει και ντοκιμαντέρ, καταγράφοντας με προσωπικό ύφος τις δυσκολίες, την ταχύτητα και τη μοναξιά των μεγάλων ταξιδιών.

Nick Sanders

Πλέον διατηρεί το Nick Sanders Expedition Centre στην Ουαλία, όπου οργανώνει ταξίδια ως ξεναγός και καθοδηγεί αναβάτες σε ταξιδιωτικές αποστολές. Η φιλοσοφία του βασίζεται στην ιδέα ότι η περιπέτεια πρέπει να είναι άμεση και απλή, λίγες αποσκευές, πολλή αποφασιστικότητα και η θέληση να προχωράς καθημερινά όσο πιο μακριά μπορείς.

 

Στην Βόρεια Ιταλία με SYM VF125 – B' Ανταπόκριση

Ρομαντζάδα και Ιστορία
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

7/9/2020

Αν νομίζετε ότι η ορειβατική αποστολή του SYM VF 125 στις Ανατολικές Άλπεις ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση της κορυφής του Passo dello Stelvio, γελιέστε οικτρά. Σειρά είχε κατόπιν το ορεινό πέρασμα Passo del Mortirolo (1.852 μ) να αλωθεί από το γαλάζιο παπί της άτακτης κορωνο-φυγής. Το διάσημο ορεινό πέρασμα, που συμπεριλαμβάνεται από το 1990 στο πρόγραμμα του ετήσιου ποδηλατικού Γύρου της Ιταλίας, είχε σημειωθεί στον χάρτη μου ως το επόμενο ορεινό “κάστρο” που ήθελα να κατακτήσω.

Έτσι κι έγινε τελικά. Με αφετηρία την κωμόπολη Mazzo di Valtellina (28 χλμ. νότια της πόλης Bormio), σκαρφάλωσα δίχως ιδιαίτερες δυσκολίες ή απρόοπτα στην κορυφή του Passo di Mortirolo και πανηγύρισα ενθουσιασμένος την δική μου δίκυκλη νίκη. Εξίσου όμως συναρπαστική ήταν η κατάβαση από την κορυφή του Passo di Mortirolo στην κωμόπολη Edolo, εκεί όπου αναζωογονήθηκα μ’ έναν αρωματικό καπουτσίνο.

Μετά την κατάκτηση του Passo di Mortirolo, αποχαιρέτησα οριστικά τα βουνά της περιοχής και στράφηκα νοτιότερα, στις πεδιάδες και στις πόλεις της Βόρειας Ιταλίας. Ταξιδεύοντας κάτω από εξαιρετικές καιρικές συνθήκες, κι αφού πέρασα σε κοντινή απόσταση από τις καταπράσινες όχθες της λίμνης Iseo, προσέγγισα κατόπιν την Verona του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας.

Το ρωμαϊκό αμφιθέατρο (Αρένα) και το σπίτι της Ιουλιέτας αποτελούν τα δυο δυνατότερα τουριστικά "χαρτιά" της Βερόνα, της τέταρτης σε επισκεψιμότητα πόλης της Ιταλίας. Παράλληλα, η περιήγησή μου στα όρια του καλοδιατηρημένου ιστορικού κέντρο, μού έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω την μεσαιωνική αρχιτεκτονική κληρονομιά μιας ατμοσφαιρικής πόλης, η οποία συνδύαζε ρομαντισμό, Ιστορία και κοσμοπολιτισμό…

Η διαδρομή Verona San Marino Ancona (330 χλμ.) ήταν η επόμενη και τελευταία οδική αποστολή του γαλάζιου παπιού επί ιταλικού εδάφους. Πριν όμως επιβιβαστώ στο πλοίο της επιστροφής, έκανα μια στάση γνωριμίας με το λιλιπούτειο κρατίδιο του San Marino (113 χλμ. βόρεια της Ancona).

"Σφηνωμένο" στην καρδιά της Ιταλίας, το San Marino είναι ένα από τα μικρότερα κράτη του κόσμου. Εκτός από τα 1.720 χρόνια ελευθερίας που απολαμβάνει, το San Marino περηφανεύεται επίσης για την μεσαιωνική καστροπολιτεία του, που δεσπόζει στην κορυφή του λόφου Titano (σε ύψος 675 μ.).

Κλεισμένη μέσα στα στιβαρά τείχη της, η καστροπολιτεία του San Marino περιλαμβάνεται από το 2008 στον κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Το Παλάτι των Αρχόντων, η Βασιλική Basilica del Santo, το μοναστήρι Santa Chiara, η εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου (το παλαιότερο κτίσμα του Σαν Μαρίνο / 1361) και οι τρεις πύργοι (Guaita, Cesta, Montale), αποτελούσαν τα αρχιτεκτονικά διαμάντια της πλακόστρωτης καστροπολιτείας, που με καθήλωσε με την μεσαιωνική ατμόσφαιρα και αυθεντικότητά της.

Σύντομο πέρασμα κατόπιν από την πόλη Fano για να θαυμάσω την αψίδα του αυτοκράτορα Αυγούστου (1ου μ. Χ.), ενώ μετά από 1.500 ιταλικά χιλιόμετρα έβαλα ρόδα στην Ancona. Εκεί, λίγο πριν επιβιβαστώ στο πλοίο “HELLENIC SPIRIT” της ANEK LINES για Πάτρα, κοίταξα κατάματα το γαλάζιο παπί και χαμογέλασα με νόημα. Τελικά, στην ζωή μου υπάρχει ακόμα αρκετός "χώρος" για περιπέτεια, έστω και μ’ ένα παπί 125 cc. Ακόμα και τώρα, την δύσκολη εποχή του κορωνοϊού