Όταν τα superbikes γύριζαν τον πλανήτη: Οι απίστευτες ιστορίες των Sjaak Lucassen και Nick Sanders

Δύο άνθρωποι που ταξίδεψαν με superbikes έως τα πέρατα της γης
Lucassen Sanders
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

26/11/2025

Από Αρκτική με Yamaha R1, μέχρι τους γύρους του κόσμου-αστραπή πάνω σε superbikes, οι Lucassen και Sanders μετέτρεψαν superbike μοτοσυκλέτες σε εργαλεία περιπέτειας, αποδεικνύοντας ότι τα όρια τα βάζει μόνο ο αναβάτης.

Ο Sjaak Lucassen, γεννημένος στην Ολλανδία, με σπουδές μηχανολογίας και τεχνική κατάρτιση, ξεκίνησε τα ταξίδια μεγάλων αποστάσεων από νωρίς. Η πρώτη του μεγάλη διαδρομή ήταν στην Αυστραλία με μια Honda CBR 900 RR Fireblade που έστειλε σε κιβώτιο, ενώ από το 1995 έως το 1998 διέγραψε περίπου 160.000 χιλιόμετρα σε περίπου 40 χώρες με την ίδια μοτοσυκλέτα.

Η διασημότερη ίσως περιπέτεια του είναι το επικό ταξίδι από το 2001 έως 2006 με μια Yamaha YZF-R1, μοτοσυκλέτα που δεν έχει κατασκευαστεί για αυτή την δουλειά. Με την R1, την οποία ονόμασε “Florentina”, εξοπλισμένη με custom και αρκετά ογκώδεις βαλίτσες, διένυσε περίπου 250.000 χιλιόμετρα σε 77 χώρες, πολλές φορές με όπλα την επιμονή και την ευρηματικότητά του.

Ο Lucassen έχει επιχειρήσει και ακραίες αποστολές εντός του αρκτικού κύκλου. Το 2009 ταξίδεψε από τη Φλόριντα έως την Αλάσκα σε συνθήκες πολύ κάτω από το μηδέν, χρησιμοποιώντας ακόμη και έλκηθρο για να μεταφέρει εφόδια.

Το 2013 διέσχισε τη διαδρομή από το Point Barrow της Αλάσκας έως το Key West, οδηγώντας σε παγωμένη τούνδρα και θαλάσσιο πάγο. Για την απόπειρά του να φτάσει στον Βόρειο Πόλο κατασκεύασε μια ειδικά τροποποιημένη έκδοση της R1, την οποία ονόμασε aRctic1, με custom συστήματα αεροανάρτησης και ενσωματωμένο κομπρεσέρ για την ρύθμισης πίεσης των ελαστικών στις εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες.

Lucassen

Πέρα από τα ταξίδια του, έχει εκδώσει βιβλίο με τίτλο “Life on 2 Wheels” και έχει αποτελέσει θέμα του ντοκιμαντέρ "Sjaak the World", ενώ σε συνεντεύξεις αναφέρει ότι έχει περάσει περίπου δέκα χρόνια της ζωής του συνεχώς πάνω σε μοτοσυκλέτα παραμένoντας πιστός στη φιλοσοφία ότι δεν χρειάζεται η “ ιδανική” μοτοσυκλέτα για ταξίδια. αρκεί να αγαπάς τη μοτοσυκλέτα που οδηγείς.

Lucassen

Ο Nick Sanders, από το Birmingham της Αγγλίας, είναι άλλος ένας από τους πιο διάσημους μοτο-ταξιδευτές, γνωστός για τα ρεκόρ ταχύτητας σε γύρους του πλανήτη.

Οι αναγνώστες του MOTO έχουν έρθει πιο κοντά στις περιπέτειες του Sanders καθότι τις έχουν παρακολουθήσει πιο αναλυτικά, ενώ έχουμε συναντηθεί αρκετές φορές μαζί του, για συνεντεύξεις σε διαφορετικές φάσεις της περιπέτειας της ζωής του. Ξεκίνησε την καριέρα του ως αθλητής σε ποδήλατο μεγάλων αποστάσεων κάνοντας το 1984 τον γύρο του κόσμου με ποδήλατο σε μόλις 79 ημέρες, θέτοντας τότε νέο ρεκόρ.

Στο χώρο των μοτοσυκλετών έγινε γνωστός όταν το 1992 ολοκλήρωσε έναν από τους ταχύτερους γύρους του κόσμου με μοτοσυκλέτα επάνω σε μια Royal Enfield Bullet 500, ενώ το 1997 επανέλαβε το εγχείρημα με Yamaha TDM 850. Το 2005 έκανε παγκόσμια αίσθηση όταν ολοκλήρωσε γύρο του κόσμου με Yamaha R1 σε περίπου 19 ημέρες, ένα από τα πιο εντυπωσιακά εγχειρήματα του. 

Πέρα από τα ρεκόρ, ο Sanders έχει πραγματοποιήσει πολυάριθμες αποστολές σε Βόρεια και Νότια Αμερική, Αφρική και Ασία, συχνά σε πολύ σύντομους χρόνους και με μινιμαλιστική προσέγγιση. Έχει γράψει πέντε ταξιδιωτικά βιβλία όπου περιγράφει τις περιπέτειες του, για τις οποίες έχει γυρίσει και ντοκιμαντέρ, καταγράφοντας με προσωπικό ύφος τις δυσκολίες, την ταχύτητα και τη μοναξιά των μεγάλων ταξιδιών.

Nick Sanders

Πλέον διατηρεί το Nick Sanders Expedition Centre στην Ουαλία, όπου οργανώνει ταξίδια ως ξεναγός και καθοδηγεί αναβάτες σε ταξιδιωτικές αποστολές. Η φιλοσοφία του βασίζεται στην ιδέα ότι η περιπέτεια πρέπει να είναι άμεση και απλή, λίγες αποσκευές, πολλή αποφασιστικότητα και η θέληση να προχωράς καθημερινά όσο πιο μακριά μπορείς.

 

Ταξίδι "Daytona East": Λίβανος-Τουρκία (Ε' Ανταπόκριση)

Στο στέκι του Μπαλή!
19/1/2022

Εκείνο το μουντό απομεσήμερο, αντικρίζοντας τα πρώτα σπίτια του Αϊβαλί, έπιασα τον εαυτό μου να σιγοτραγουδούσα μέσα στο κράνος το παλιό, πολυαγαπημένο μου τραγούδι “Δυο παλικάρια απ’ το Αϊβαλί”:

“Δυο παλικάρια απ’ το Αϊβαλί
μπήκαν στο στέκι του Μπαλή
και δεν αφήσανε γυαλί στο ράφι
για τη ζημιά στο μαγαζί
δώσαν στον γέρο το Μπαλή
έναν τουρβά ασήμι και χρυσάφι”…

Το κεραμόσκεπο Αϊβαλί (Κυδωνιές) του Φώτη Κόντογλου, του Στρατή Δούκα και του Ηλία Βενέζη, που δυστυχώς αποτέλεσε σύμβολο της προσφυγιάς, ήταν ο επόμενος σταθμός στο μικρασιατικό κομμάτι του "Daytona East". Δίτροχος επισκέπτης σ’ αυτόν το νοσταλγικό τόπο του παρελθόντος και της Ιστορίας, διαπίστωσα συγκινημένος πως τούτη η παραθαλάσσια μικρασιατική πόλη –αν και δεν θυμίζει πλέον σε τίποτα το ένδοξο παρελθόν της– διατηρεί ακόμα πολλά από τα ελληνικά στοιχεία της. Τα εντόπισα στους αρχαίους ιωνικούς ναούς, στα νεοκλασικά αρχοντικά της, στις καλοδιατηρημένες χριστιανικές εκκλησίες, στις γερασμένες κατοικίες της παλιάς πόλης και στις φτωχογειτονιές της.

Οδηγώντας την μαύρη Daytona Maverick 500 κάτω από χειμωνιάτικες καιρικές συνθήκες (εκνευριστικό ψιλόβροχο και πολύ κρύο) έβαλα κατόπιν ρόδα στα χώματα της βορειοδυτικής Μικρασίας, σε μια από τις πολλές χαμένες πατρίδες του Αιγαίου. Εδώ, ο αρχαιολογικός χώρος της Άσσου (Behramkale) και η παράκτια πολιτεία Canakkale (Δαρδανέλια) μού πρόσφεραν φιλοξενία και πολύτιμες ιστορικές γνώσεις.

Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης δίδαξε για τρία χρόνια (348 π. Χ. – 345 π. Χ.) στην Άσσο, η οποία ιδρύθηκε από Αιολείς αποίκους από την Μήθυμνα της Λέσβου γύρω στο 700 π. Χ. Αντίθετα, η πόλη Canakkale ήταν μια σύγχρονη τουρκική πόλη, κτισμένη στο στενότερο σημείο των Δαρδανελίων. Ατραξιόν της Canakkale αποτελούσε το τεράστιο ξύλινο ομοίωμα του Δούρειου Ίππου, που είχε χρησιμοποιηθεί το 2004 στην κινηματογραφική υπερπαραγωγή "Τροία". Ο Δούρειος Ίππος της Canakkale βρισκόταν στο χώρο της προκυμαίας, εκεί που οδήγησα την μοτοσυκλέτα για την απαθανατίσω μπροστά του.

Από την Canakkale, ένα μικρό πλεούμενο με πέρασε στην αντίπερα όχθη των Στενών των Δαρδανελλίων και συγκεκριμένα στην πόλη Ecebat. Κι αφού αποβιβάστηκα στην ευρωπαϊκή ακτή της Τουρκίας, ξεκίνησα αμέσως την πορεία μου με κατεύθυνση τα ελληνικά σύνορα των Κήπων (145 χλμ. μακριά).

Με το απαραίτητο αρνητικό PCR στα χέρια (το είχα βγάλει στο δημόσιο νοσοκομείο του Αϊβαλί) και συμπληρωμένο το PLF εισόδου στην Ελλάδα, διέσχισα την συνοριακή γέφυρα του Έβρου και σταμάτησα μπροστά στην κατεβασμένη ελληνική μπάρα…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Στο gallery του άρθρου μπορείτε να απολαύσετε το πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το ταξίδι στα παράλια της Μ. Ασίας