Στο Dubai με το QJ SRT 800X - Ταξιδιωτικό του Κωνσταντίνου Μητσάκη, Γ' ανταπόκριση

Στο “Μανχάταν της ερήμου” με QJ SRT 800X

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

18/1/2024

Μια χαρά έφτασα ως το Dubai, τώρα έπρεπε να γυρίσω σπίτι μου! Ποια διαδρομή θα ακολουθούσε η QJ SRT 800X ως την Ελλάδα; Η οδική επιστροφή στα πάτρια εδάφη θα γινόταν μέσω Σαουδικής Αραβίας, Κουβέιτ, Ιράκ και Τουρκίας. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου 4.500 χλμ. με χώριζαν από το οριστικό φινάλε του QJ DUBAI. Ξεκινάμε λοιπόν για Ελλάδα…

Από το Dubai ακολούθησα την ίδια ακριβώς διαδρομή ως τα σύνορα της Σαουδικής Αραβίας (450 χλμ.). Καθοδόν πραγματοποίησα μια σύντομη στάση στο στο Abu Dhabi (110 χλμ. δυτικά του Dubai), προκειμένου να επισκεφθώ το πάλλευκο τζαμί Sheikh Zayed Grand Mosque, που ανεγέρθηκε το 2007 και η χωρητικότητα του αγγίζει τους 40.000 προσκυνητές. Με το χέρι στην καρδιά, το συγκεκριμένο τζαμί ήταν ένα διαμάντι θρησκευτικής-ισλαμικής αρχιτεκτονικής.

Στο Dubai με το QJ SRT 800X - Ταξιδιωτικό του Κωνσταντίνου Μητσάκη, Γ' ανταπόκριση

Διεκπεραιωτικά τα χιλιόμετρα μέσα στην Σαουδική Αραβία (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση στην πόλη Jubail) και πέρασμα κατόπιν στο έδαφος του Κουβέιτ – το σύνολο των χιλιομέτρων από το Dubai ως το Kuwait άγγιξε τα 1.250 χλμ. Χρονικά σύντομες οι συνοριακές διαδικασίες στα Κουβετιανά σύνορα και μόλις 110 χλμ. αργότερα με υποδέχθηκε η πρωτεύουσα Kuwait City. Μοντέρνα και κοσμοπολίτικη, η Kuwait City αντανακλούσε την ευημερία και τον πλούτο που έχουν χαρίσει στο μικρό εμιράτο του Κουβέιτ τα αστείρευτα αποθέματα πετρελαίου του Περσικού Κόλπου. Οι λαμπεροί ουρανοξύστες, τα υπερσύγχρονα εμπορικά κέντρα και τα χλιδάτα ξενοδοχεία που αντίκριζα στο κέντρο της Κουβετιανής πρωτεύουσας επιβεβαίωναν τούτη την ραγδαία οικονομικής ανάπτυξης.

Σήμα κατατεθέν της Kuwait City αποτελούσαν οι τρεις εμβληματικοί Πύργοι (Kuwait Towers), ενώ η επίσκεψη στο κατάστημα MIKEL COFFEE του Kuwait City ήταν επιβεβλημένη, προκειμένου να ανταμώσω τους ανθρώπους της MIKEL COFFEE COMPANY και να πιούμε μαζί έναν μυρωδάτο καφέ. Και μετά, Ιράκ! Από την ασφάλεια και την ευημερία του Κουβέιτ, στην επικινδυνότητα και την εξαθλίωση του Ιράκ. Μετά από 22 χρόνια πολέμου (ακόμα υπάρχουν εστίες εχθροπραξιών στα ανατολικά και βορειανατολικά της χώρας), το Ιράκ είναι μια χώρα καταστραμμένη – με ότι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια ενός οδικού ταξιδιώτη! Στο Ιράκ είχα βρεθεί πριν από ένα χρόνο μ’ ένα σκούτερ SYM JOYRIDE 300 και έτσι γνώριζα από πρώτο χέρι τις καταστάσεις και τις ιδιαιτερότητες που θα αντιμετώπιζα, διασχίζοντας με την QJ SRT 800X περίπου 1.130 χλμ. στην ιρακινή επικράτεια.

Η πρώτη μου στάση στο ιρακινό έδαφος έγινε στη τοποθεσία Ur, τον σπουδαιότερο αρχαιολογικό χώρο της νότιας Μεσοποταμίας. Εκεί ορθωνόταν με μεγαλοπρέπεια το επιβλητικό ζιγκουράτ της Ur, μια ογκώδη βαθμιδωτή πυραμίδα που πρωτοκτίστηκε πριν από 4.100 χρόνια (τον 21ο αιώνα π. Χ). Έμεινα αποσβολωμένος μπροστά σ’ αυτό το μνημειώδη αρχιτεκτόνημα του ανθρώπινου πολιτισμού. Στη Βαγδάτη των «Χιλίων και Μίας Νυχτών» έμεινα μια μέρα, αφού την είχα «περπατήσει» με το SYM JOYRIDE 300. Μόνο μια χαλαρή βόλτα έκανα στο παζάρι και ένα γαστρονομικό ταξίδι με τοπικές γεύσεις. Το μόνο, ωστόσο, που με ταλαιπώρησε ήταν το γεγονός ότι απαγορευόταν ο ανεφοδιασμός των δίκυκλων σε πρατήρια καυσίμων (βενζίνη μόνο από μπιτόνι, μακριά από την μάνικα)!

Από την Βαγδάτη, τα σύνορα της Τουρκίας απείχαν 530 χλμ., απόσταση που κατάφερα να καλύψω αυθημερόν – χρειάστηκα περίπου 10 ώρες! Καθοδόν πραγματοποίησα μια στάση στην πόλη Samarra, για να ανεβώ (ξανά) στον σπειροειδή μιναρέ Malwiyyah (κτίσμα του 850 μ.Χ.), ενώ προσπέρασα τάχιστα την πολύπαθη Μοσούλη (275 χλμ. βόρεια της Samarra) δίχως να την επισκεφθώ. Μόλις 40 χλμ. βόρεια της Μοσούλης, η QJ SRT 800X εισήλθε στην αυτόνομη περιοχή του Ιρακινού Κουρδιστάν – τον έλεγχο και την άσκηση της εξουσίας ασκούν εδώ οι Κούρδοι και όχι οι Ιρακινοί! Κι εντέλει, οδηγώντας μέσα στην ασφαλέστατη περιοχή του Ιρακινού Κουρδιστάν, προσέγγισα την βόρεια συνοριακή έξοδο του Ιράκ και έβαλα ρόδα στην Τουρκία.

Ετικέτες

QJMotor

ταξιδιωτικό

ταξίδι

μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_670

Ταξιδιωτικά άρθρα

SYM SIBERIA - Ταξιδιωτικό στη Σιβηρία με SYM NH-T 300 - E' ανταπόκριση

Τερματισμός του ταξιδιού στην πόλη–λιμάνι του Vladivostok

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

11/7/2023

Η άφιξή μου στην πόλη Khabarovsk της Ανατολικής Σιβηρίας (Far East) έγινε κάτω από ηλιόλουστες συνθήκες, πράγμα που με χαροποίησε ιδιαίτερα -μετά από ένα βροχερό τετραήμερο ήταν καιρός να βγάλω τα αδιάβροχα!

Στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου στην παρόχθια πόλη του ποταμού Amur (ο ποταμός αποτελεί εδώ τη συνοριακή γραμμή με την Κίνα) είχα πολλά να κάνω.

Πρώτη μου ενέργεια ήταν η αλλαγή λαδιών στην μικρή μοτοσυκλέτα μου -επρόκειτο για τη δεύτερη αλλαγή λαδιών που θα έκανα στη λευκή SYM NH-T 300. Αυτή έγινε στο συνεργείο αυτοκινήτων του νεαρού μηχανικού Σεργκέι, ο οποίος δέχτηκε να μου παραχωρήσει τον χώρο.

Κάτοχος μιας HONDA CBR 600, ο Σεργκέι ενθουσιάστηκε με την δίτροχη παρουσία μου στην πόλη του και μερίμνησε ο ίδιος για την αλλαγή των λαδιών. Μοτοσυκλετιστική αλληλεγγύη!

Στη γνωριμία μου κατόπιν με την Khabarovsk, αντίκρισα μια κομψότατη πόλη «προικισμένη» με εμβληματικά κτίσματα του 19ου αιώνα, βαθύσκιωτους χώρους πρασίνου, καλοσυνάτους κατοίκους και μια παραποτάμια πεζοδρομημένη ζώνη που έσφυζε από ζωή.

Θεμελιωμένη από τον Κοζάκο εξερευνητή Yerofey Khabarov (1651) αρχικά ως ένα προκεχωρημένο ρωσικό στρατιωτικό φυλάκιο, η ατμοσφαιρική Khabarovsk φιλοξενεί σήμερα περίπου 630.000 κατοίκους.

Μόλις 776 χλμ. νότια της Khabarovsk με καρτερούσε η πόλη–λιμάνι του Vladivostok, ο απώτατος προορισμός του SYM SIBERIA. Δεν το είχα καλά-καλά συνειδητοποιήσει, αλλά απείχα μόλις “ένα τσιγάρο δρόμο” από το πολυπόθητο φινάλε του σιβηρικού οδοιπορικού. Και πριν ο ήλιος με καλημερίσει, έκλεινα την ζελατίνα του κράνους και ξεκινούσα για το παραθαλάσσιο Vladivostok.

Αργά το ίδιο απόγευμα, μετά από 32 ημέρες on the road και καταγεγραμμένα 14.100 χλμ. στο κοντέρ της απροβλημάτιστης SYM NH-T 300, “άλωσα” το θρυλικό Vladivostok και πανηγύριζα έξαλλα στις ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού την ολοκλήρωση του ταξιδιωτικού άθλου SYM SIBERIA. Ήταν μια πραγματικά αλησμόνητη μέρα, που ταυτίστηκε στα κύτταρα της μνήμης μου με τον τερματισμό στο τελευταίο ετάπ του ράλι Dakar -με έπαθλο φυσικά το Vladivostok.

Ο “Άρχοντας της Ανατολής”, όπως ερμηνεύεται ετυμολογικά το Vladivostok, εμφανίστηκε στον χάρτη της περιοχής Far East μόλις το 1860. Ο κυβερνήτης της Ανατολικής Σιβηρίας Nikolay Muravyov–Amursky ίδρυσε τότε στη νότια άκρη της ομώνυμης χερσονήσου μια στρατιωτική βάση, ικανοποιώντας την επιθυμία της Ρωσίας για έξοδο στον Ειρηνικό Ωκεανό -μόλις είχε τεθεί η θεμέλιος λίθος του Vladivostok!

Ζώντας στη δική του διάσταση του χρόνου, το Vladivostok δεν έμοιαζε με καμία άλλη πόλη της Ρωσίας -εδώ γνώρισα ένα κοσμοπολίτικο, σύγχρονο και δυναμικό αστικό κέντρο. Η τεράστια γεωγραφική απόσταση από τη μητροπολιτική Μόσχα, η γειτνίαση με την Κίνα και την Ιαπωνία και ο ανοιχτός ορίζοντας του ωκεανού ευνόησαν την δημιουργία μιας χαλαρότερης αστικής νοοτροπίας, σε σχέση πάντα με τις υπόλοιπες ρωσικές πόλεις της ενδοχώρας.

Σημείο αναφοράς της γενέτειρας του αείμνηστου ηθοποιού Yul Brynner αποτελούσε το γεγονός πως στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης τραβά χειρόφρενο (μετά από 9.288 χλμ.) ο Υπερσιβηρικός σιδηρόδρομος, γράφοντας τον επίλογο του μεγαλύτερου ταξιδιού πάνω σε ράγες παγκοσμίως (Moscow–Vladivostok).

Καλά έφτασα ως το Vladivostok, τώρα όμως πρέπει να γυρίσω σπίτι μου! Με ποιο τρόπο θα γίνει αυτό; Η λευκή SYM NH-T 300 με τρένο (κι εγώ αεροπορικώς) μέχρι τη Μόσχα, και κατόπιν οδικώς (3.500 χλμ.) ως την Ελλάδα. Καλή επιστροφή.