MotoGP: Η Ducati δοκίμασε Anti-dive πίσω φρένο

…για καλύτερη επιτάχυνση!
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

30/11/2018

Γιατί η Ducati επιστράτευσε μια τεχνολογία των 80ies στις τελευταίες δοκιμές που έκανε στην πίστα της Jerez; Στο ερώτημα αυτό μπορείς να απαντήσεις εύκολα αν γνωρίζεις τι θέλει να πετύχει η Ducati και φυσικά αν γνωρίζεις για ποιους λόγους χρησιμοποιούσαν τέτοιου είδους μοχλικά συστήματα για την στήριξη των δαγκανών την δεκαετία του ’80, έως και τις αρχές του ’90.  

Τα μοχλικά αυτά ονομάστηκαν anti-dive (αντιβύθιση) διότι όταν πατάς το φρένο, ταυτόχρονα φρενάρεις και την κίνηση της ανάρτησης. Αυτό επιτυγχάνεται στηρίζοντας την δαγκάνα σε ένα σταθερό και σε ένα κινούμενο εξάρτημα της μοτοσυκλέτας. Στην περίπτωση της Ducati, το σταθερό σημείο είναι το πλαίσιο (ίσως και το κάτω τμήμα του κινητήρα, αφού το φαίρινγκ μας κρύβει την θέα..) και το κινούμενο μέρος είναι ο άξονας του πίσω τροχού. Η δαγκάνα “κρέμεται” σε μια πλευστή βάση (σαν εκκρεμές δηλαδή…) όπου στο κάτω τμήμα της δένει μια μακριά ράβδος που την ενώνει με το πλαίσιο.

Έτσι κάθε φορά που ο αναβάτης πατάει το πίσω φρένο, εμποδίζει την κίνηση της πίσω ανάρτησης. Το ποσοστό της αντίστασης, εξαρτάται τόσο από την δύναμη που πατάει το φρένο, όσο και από το τις αποστάσεις που έχουν τα σημεία στήριξης του μοχλικού σε σχέση με εκείνα του άξονα του ψαλιδιού και του άξονα του πίσω τροχού.

Γιατί θέλει η Ducati να δώσει την δυνατότητα στους αναβάτες της να επιβραδύνουν ή να εμποδίζουν την βύθιση ή την εκτόνωση της πίσω ανάρτησης; Διότι θέλουν να περιορίσουν την απότομη και έντονη μεταφορά βάρους και με αυτόν τον τρόπο να δώσουν την δυνατότητα στον αναβάτη να επιταχύνει πιο δυνατά στις εξόδους των στροφών χωρίς να σουζάρει η μοτοσυκλέτα και να μένει κολλημένη στο έδαφος κατά το φρενάρισμα.

Καθώς στην GP19 έχουν κάνει μεγάλη προσπάθεια να φτιάξουν ένα πλαίσιο με περισσότερη ευελιξία μέσα στις στροφές, προσπαθούν να βρουν άλλους τρόπους για να διατηρήσουν το σαφές πλεονέκτημα της σταθερότητας στις επιταχύνσεις και στο φρενάρισμα που είχε η GP18.

Όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες της αγωνιστικής Harley Davidson που έτρεξε στο Batle Of Twin της Daytona στα τέλη του ‘80, η αρθρωτή στήριξη της δαγκάνας του φρένου για την αντιβύθιση της ανάρτησης ήταν συνηθισμένη πρακτική.  

Οπτικά, ένα αντίστοιχο σύστημα είχαν και τα Yamaha FJ1200, FZR 1000 και YZF 1000 Ace, μόνο που εδώ η στήριξη της δαγκάνας ήταν στον άξονα του τροχού και στο ψαλίδι, δηλαδή σε δύο κινούμενα μέρη.

 

Ετικέτες

ILMOR 5 Stroke

Τρικύλινδρος 700cc με 130 ίππους!
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

16/12/2016

Ποια δίχρονα και ποια τετράχρονα; Το μέλλον σύμφωνα με την ILMOR είναι στους … πεντάχρονους κινητήρες και για να το αποδείξει έφτιαξε ένα πρωτότυπο 700 κυβικών που αποδίδει 130 ίππους! Η λογική αυτού του “πεντάχρονου” κινητήρα είναι πολύ απλή και η τεχνολογία που χρησιμοποιείται είναι ίδια με οποιουδήποτε συμβατικού τετράχρονου κινητήρα. Πάνω σε αυτό το τελευταίο χαρακτηριστικό βασίζει τις ελπίδες της η ILMOR καθώς δεν χρειάζεται να αναπτυχτούν νέες τεχνολογίες ή μέθοδοι κατασκευής για να μπει αυτός ο κινητήρας άμεσα σε παραγωγή. Πως δουλεύει όμως ο πεντάχρονος κινητήρας; Στην πραγματικότητα αποτελείται από τρεις τετράχρονους κυλίνδρους. Οι δύο ακριανοί κύλινδροι είναι εντελώς συμβατικοί και δουλεύουν όπως ακριβώς ο κύλινδρος της τετράχρονης μοτοσυκλέτας σας. Όμως ο μεσαίος κύλινδρος (που είναι μεγαλύτερης χωρητικότητας σε κ.εκ.) τροφοδοτείται από τα καυσαέρια των άλλων δύο και σε πέμπτο χρόνο τα “ξανακαίει” με τελικό αποτέλεσμα μικρότερη κατανάλωση και λιγότερους ρύπους από την εξάτμιση. Σύμφωνα με την ILMOR, ο πρωτότυπος κινητήρας της με την βοήθεια ενός μικρού turbo έχει ειδική ισχύ 150-180 ίππων/1000cc. Όπως βλέπουμε δηλαδή, για κάθε ζευγάρι κυλίνδρων απαιτείται και ένας κύλινδρος για την… “μετάκαυση”, άρα οι πεντάχρονοι κινητήρες  πρέπει να είναι υποχρεωτικά τρικύλινδροι ή εξακύλινδροι.