Fabrizio Meoni: Ένας θρύλος του Dakar

"Έφυγε" σαν σήμερα πριν 13 χρόνια
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

11/1/2019

Τα νέα από την 11η ειδική του Dakar στις 11 Ιανουαρίου του 2005, ήταν ένα σοκ για όλους όσοι ασχολούνταν με τους αγώνες μοτοσυκλετών και όχι μόνο με τον επικό αγώνα του Dakar. Η είδηση έπεσε σαν κεραμίδα πάνω σε όσους είχαν και μια μικρή, έστω, επαφή με τα αγωνιστικά δρώμενα. Διότι ο Fabrizio Meoni που έχασε τόσο τραγικά τη ζωή του, ήταν ήδη ένας από τους θρύλους του Dakar με παγκόσμια εμβέλεια και καθολική αποδοχή σε όλο το κοινό. Εκείνη την χρονιά μάλιστα, άλλος ένας αναβάτης της ΚΤΜ ο Ισπανός Jose Manuel Perez, είχε χάσει τη ζωή του νωρίτερα σε ένα ατύχημα στην έβδομη ειδική.


Από τότε έχουν περάσει 13 ολόκληρα χρόνια, αλλά το όνομα του Ιταλού αναβάτη συνεχίζει να "ζει" μέσα από όλους αυτούς που κρατούν την μνήμη του ζωντανή και μέσα από τις ίδιες τις επιτυχίες του. Ο Meoni ήταν 47 ετών όταν έφυγε από τη ζωή, έχοντας προλάβει όμως μέσα σ' αυτόν τον σύντομο βίο να σημειώσει σπουδαίες επιτυχίες στους αγώνες, τους οποίους αποκαλούσε "… η ζωή μου…". O Fabrizio γεννήθηκε παραμονή πρωτοχρονιάς το 1957 στο Castiglion Fiorentino. Η ενασχόλησή με το enduro ξεκίνησε το 1972 με το τοπικό club και δύο χρόνια αργότερα απέκτησε την πρώτη του μοτοσυκλέτα, ένα Ancilotti 50cc Enduro. Το 1975 ξεκίνησε την αγωνιστική του δράση, παρά το ότι ο πατέρας του θεωρούσε τους αγώνες "επικίνδυνους και ακριβούς", ενώ από την αρχή άρχισαν να έρχονται τα θετικά αποτελέσματα με νίκες.

Από το 1976 ως το 1978 αγωνίζεται στην κατηγορία των 125cc, με μοτοσυκλέτες της Beta της SWM και της Fantic Motor, κερδίζοντας το 1977 το πρώτο Πρωτάθλημα Toscano Enduro. Το 1978 αλλάζει κατηγορία και τις δύο επόμενες παίρνει μέρος στο παγκόσμιο πρωταθλήματος, με δύο τρίτες θέσεις στην Ιταλία και την Ισπανία, αλλά η στρατιωτική του θητεία του στερεί την παρουσία του από το σύνολο του πρωταθλήματος, περιορίζοντάς τον στην 6η και 7η θέση αντίστοιχα.
Το 1981 ανοίγει παράλληλα και την δική του επιχείρηση πώλησης χωματερών μοτοσυκλετών και αρχίζει να τρέχει ως ιδιώτης με ένα ΚΤΜ 250cc, τόσο στο motocross όσο και στο enduro, καταφέρνοντας μάλιστα να πάρει και μερικές νίκες στο ΜΧ, χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία. Τότε, το 1982, σταματά την ενεργό δράση στους αγώνες για μια πενταετία, θέλοντας να αφοσιωθεί πλήρως στην δουλειά του. Μάλιστα, η σύντροφός του, Elena, είναι αντίθετη με αυτή την απόφασή του, αλλά ο ίδιος ο Meoni δεν αλλάζει τις σκέψεις του.


Το 1987 επιστρέφει περιστασιακά σε αγώνες με μοτοσυκλέτες της ΚΤΜ και το 1988 έρχονται δύο τίτλοι στο παλμαρές του. Εκείνη την χρονιά παντρεύεται και την Elena που έμεινε μέχρι το τέλος στο πλευρό του. Το 1990 παίρνει για πρώτη φορά μέρος σε αγώνα στην Αφρική, πάνω στη σέλα ενός ΚΤΜ 500 για το Rally Tunisia. Μια ατυχία του στερεί την πρωτιά, αλλά την ίδια χρονιά στον αγώνα Lima-Rio κυριαρχεί ολοκληρωτικά έναντι των αντιπάλων του.
Το 1992 είναι η χρονιά της πρώτης συμμετοχής του στο Dakar. Πάνω σε ένα Yamaha XT660Z βγαίνει 12ος Γενικής και πρώτος ιδιώτης. Από τότε συνεχίζει να αγωνίζεται ανελλιπώς σε αγώνες Rally, ενώ το 1997 συμπεριλαμβάνεται στην εργοστασιακή ομάδα της ΚΤΜ. Το όνειρο όμως εκπληρώνεται το 2001, όταν παίρνει την πρώτη του νίκη στον θρυλικό αγώνα. Η ΚΤΜ του ζητάει την βοήθειά του να εξελίξει τον δικύλινδρο κινητήρα με τον οποίο ξανακερδίζει το Dakar την επόμενη χρονιά! Το 2003 κερδίζει και το Rally Tunisia και λίγο μετά τον εορτασμό των 45 γενεθλίων του τερματίζει τρίτος στο Dakar εκείνης της χρονιάς.


Δυστυχώς, η λαμπρή αυτή πορεία του Meoni, έμελλε να διακοπεί απότομα το 2005. Παρ' όλα αυτά όμως, η μορφή του τεράστιου αυτού Ιταλού αναβάτη έχει μείνει ανεξίτηλη στο χρόνο και θα αποτελεί για πάντα ένα εμβληματικό ορόσημο του Dakar.

 

IoMTT: Στις 30 νίκες έφτασε ο ρέκορντμαν Michael Dunlop

Κέρδισε και στην κατηγορία SS με την Milwaukee MD Racing Ducati
IoMTT Dunlop 30th Win
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

3/6/2025

Ο Michael Dunlop επέκτεινε το ρεκόρ που του "κληροδοτήθηκε" από τον θείο του, ως ο πιο επιτυχημένος αναβάτης όλων των εποχών στους αγώνες Isle of Man TT, με νίκη στον πρώτο αγώνα Monster Energy Supersport TT, οδηγώντας τη Milwaukee MD Racing Ducati Panigale V2. Ξεπέρασε τον Dean Harrison (Honda Racing) στον τελευταίο γύρο για να κατακτήσει τη νίκη.

Ήταν η έβδομη νίκη του Dunlop με διαφορετικό κατασκευαστή και η πρώτη νίκη της Ducati στο TT από το 1995, όταν ο Νεοζηλανδός Robert Holden κέρδισε τον αγώνα Singles. Η νίκη αυτή αποτέλεσε επίσης την 14η νίκη του Dunlop σε αγώνα Supersport TT. Ο Harrison περιορίστηκε στη δεύτερη θέση, ενώ ο James Hillier (Bournemouth Kawasaki) κατέκτησε την τρίτη θέση.

Ο αγώνας, που μειώθηκε από τρεις σε δύο γύρους, ξεκίνησε στις 3:15 μ.μ. Στο Glen Helen για πρώτη φορά, ο Harrison προηγείτο, διατηρώντας ένα υγιές προβάδισμα 3,4 δευτερολέπτων από τον Dunlop, με τον Hillier στην τρίτη θέση, 1 δευτερόλεπτο πιο πίσω. Ο Davey Todd (myCOOLMAN by Padgetts Honda) ήταν τέταρτος, μόλις 0,5 δευτερόλεπτα πίσω από τον Hillier, ενώ ο Michael Evans (Smith Racing Triumph) είχε μια δυνατή πέμπτη θέση. Ο Paul Jordan (Jackson Racing Honda powered by Prosper2) έκλεινε την εξάδα.

Μέχρι το Ballaugh, ο Harrison είχε αυξήσει το προβάδισμά του σε 4,6 δευτερόλεπτα. Ο Hillier έχασε ακόμα ένα δευτερόλεπτο από τον Dunlop αλλά διατηρούσε την τρίτη θέση, μόλις 0,033 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Todd. Ο Evans ήταν 1,6 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Jordan.

Ο Harrison πρόσθεσε ακόμα μισό δευτερόλεπτο στο Ramsey Hairpin, και η μάχη για την τρίτη θέση συνέχιζε με διαφορά 0,416 δευτερολέπτων υπέρ του Hillier από τον Todd. Ωστόσο, ο Jordan εγκατέλειψε στο Glentramman, προωθώντας τον Mike Browne (Boyce Precision by Russell Racing Yamaha) στην έκτη θέση, ενώ ο Evans κρατούσε ακόμα την πέμπτη.

Ένας πρώτος γύρος με μέση ταχύτητα 127.888 mph  (205,815 χλμ./ώρα) έδωσε στον Harrison προβάδισμα 7,4 δευτερολέπτων από τον Dunlop (126.993 mph) κατά την είσοδο στα υποχρεωτικά pit stop. Ο Hillier (125.773 mph) είχε προβάδισμα 1,1 δευτερολέπτου από τον Todd (125.634 mph). Οι Evans (124.610 mph) και Browne (124.571 mph) έκλειναν την εξάδα, με μόλις 0,3 δευτερόλεπτα διαφορά, μπροστά από τους Josh Brookes (Jackson Racing Honda), Rob Hodson (SMT Racing Yamaha), James Hind (North Lincs Components Suzuki), και Ian Hutchinson (moolab/UGP/MLav Racing Yamaha).

Στο Glen Helen του δεύτερου γύρου, ο Harrison συνέχιζε να προηγείται, αλλά το προβάδισμά του μειώθηκε ελαφρώς στα 6,4 δευτερόλεπτα. Ο Hillier ήταν πλέον 13,2 δευτερόλεπτα πίσω στην τρίτη θέση, με πιο άνετο προβάδισμα 5,1 δευτερολέπτων από τον Todd. Ο Dunlop πίεζε δυναμικά, καταγράφοντας τον ταχύτερο χρόνο σε τομέα Supersport από το Glen Helen έως το Ballaugh.

Ο Dunlop επανέλαβε το κατόρθωμα από το Ballaugh έως το Ramsey και η διαφορά μειώθηκε στα 4 δευτερόλεπτα στο hairpin. Ο Hillier συνέχισε να απομακρύνεται από τον Todd, ο οποίος είχε πλέον κοντά του τον Brookes. Ο Αυστραλός ανέβασε ρυθμό, ξεπερνώντας τους Evans και Browne για να ανέβει πέμπτος. Ωστόσο, και οι δύο Evans και Browne εγκατέλειψαν - ο Evans στο Stella Maris, ενώ ο Browne έπεσε στη Sulby Bridge, χωρίς να τραυματιστεί.

Η μάχη για την πρωτοπορία είχε ανάψει, με τον Dunlop να μειώνει το προβάδισμα του Harrison στα 2,9 δευτερόλεπτα στην εκκίνηση του τρίτου και τελευταίου γύρου. Ο Hillier εδραίωνε την τρίτη θέση, 11,4 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Todd, ο οποίος είχε ακόμα κοντά του τον Brookes. Οι εγκαταλείψεις των Evans και Browne ανέβασαν τον Hodson στην έκτη θέση.

Στο Glen Helen για τελευταία φορά, το προβάδισμα του Harrison είχε μειωθεί σε μόλις 0,8 δευτερόλεπτα, και στο Ballaugh Bridge, ο Dunlop πέρασε πρώτος - με διαφορά μόλις 0,104 δευτερολέπτων. Ο Βορειοϊρλανδός ήταν σε ρυθμό ρεκόρ γύρου καθώς κυνηγούσε άλλη μία νίκη στο TT.

Με ακόμα έναν τομέα σε χρόνο ρεκόρ, ο Dunlop αύξησε το προβάδισμά του στα 3,4 δευτερόλεπτα στο Ramsey, σχεδόν διπλασιάζοντάς το στο Bungalow. Με τελικό γύρο ταχύτητας 130.313mph, πανηγύρισε την 30ή νίκη του στο TT, τερματίζοντας 10,2 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Harrison.

Ο Hillier εξασφάλισε μια εξαιρετική τρίτη θέση – την 15η του στο βάθρο του TT και πρώτη από το 2019. Οι Todd και Brookes, που κινήθηκαν μαζί στο δεύτερο μισό του αγώνα, πήραν την τέταρτη και πέμπτη θέση αντίστοιχα. Ο Hodson εξασφάλισε την έκτη, με τη δεκάδα να ολοκληρώνεται από τους Hind, Dominic Herbertson (HRRC/Gilbert Brown & Son Ltd Ducati), Hutchinson, και Conor Cummins (Burrows Engineering/RK Racing Ducati).

Με την 2η θέση στον αγώνα RST x D3O Superbike και την νίκη στο Monster Energy Supersport TT, ο Michael Dunlop Dunlop πλησιάζει με 46 αναβάσεις, το ρεκόρ βάθρων που τώρα διατηρεί ο John McGuiness με 47 βάθρα.

Κατάταξη Monster Energy Supersport TT

1. Michael Dunlop, MD Racing Ducati
2. Dean Harrison, Honda Racing UK
3. James Hillier, Bournemouth Kawasaki Racing
4. Davey Todd, myCOOLMAN by Padgett’s Motorcycles Honda
5. Joshua Brookes, Jackson Racing powered by Prosper2 Honda
6. Rob Hodson, SMT/VRS Recovery Yamaha
7. James Hind, North Lincs Components Suzuki
8. Dominic Herbertson, HRRC / Gilbert Brown & Son Ltd Ducati
9. Ian Hutchinson, moobob / UGP Yamaha MLav Racing Yamaha
10. Conor Cummins, Burrows Engineering / RK Racing Ducati