Joaquim Rodrigues - Βάζει τέλος στην 35χρονη αγωνιστική του καριέρα

Ένας από τους διασημότερους Πορτογάλους αγωνιζόμενους MX, Enduro και Rally αποσύρεται από το προσκήνιο
JROD Retires
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

26/3/2024

Το Σάββατο 23 Μαρτίου, ο Joaquim Rodrigues ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τους αγώνες μοτοσυκλέτας, μετά από 35 χρόνια εμπλοκής στους χώρους Motocross, Supercross, Enduro και Rally.

O JRod” αγωνίστηκε για 20+ χρόνια στο Motocross αλλά και στο Supercross στις Η.Π.Α., ενώ έκανε το ντεμπούτο του στους αγώνες Rally ως μέλος της εργοστασιακής ομάδας της Hero MotoSports το 2016. Με τη Hero κέρδισε τον αγώνα Baja India το 2017, τον Pan-Africa το 2019, ήταν 3ος στο Abu Dhabi Desert Challenge 2021, και 4ος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rally του 2021. Στο Rally Dakar καλύτερο αποτέλεσμά του ήταν η 11η θέση τη γενικής το 2021, ενώ είχε νίκη ημέρας (stage) το 2022. Το 2024 εγκατέλειψε μετά από πτώση και τραυματισμό το θρυλικό ράλι, μόλις στην 1η ημέρα του αγώνα.

Ο Joaquim Rodrigues μπροστά στο άγαλμα του Paulo Goncalves

Ο θάνατος του κουνιάδου του, Paulo Goncalves (είχε παντρευτεί την αδελφή του JROD), στο Dakar 2020 στάθηκε μεγάλο πλήγμα για τον Rodrigues.

Jrod

Στην ανακοίνωση για το τέλος της αγωνιστικής του καριέρας, ο JRod αναφέρει μεταξύ άλλων: “Για 35 χρόνια αφιέρωσα τον εαυτό μου ολόψυχα στο Motocross, το Supercross, το Enduro και, πιο πρόσφατα, στα ράλι. Πάντα το έκανα με ένταση και πάθος. Δεν θα είχε νόημα με άλλον τρόπο.
Η αφοσίωση που με οδήγησε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross και στη συνέχεια στο πολυαγαπημένο AMA Supercross στις Ηνωμένες Πολιτείες με συνόδευσε σε όλη μου την καριέρα. Η ίδια αφοσίωση και ο ίδιος ενθουσιασμός με τον οποίο αφιέρωσα τον εαυτό μου στους αγώνες ράλι. Δεν ήταν εύκολο, δεν είναι ποτέ εύκολο. Το να φύγεις από το σπίτι σου ως παιδί για να ενταχθείς σε μια επίσημη ομάδα του παγκόσμιου Motocross δίπλα στον δύο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή είναι ένα όνειρο για κάθε νεαρό αναβάτη, να ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου και να πηγαίνεις στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνος σου, χωρίς να ξέρεις τι να περιμένεις από το πιο άγριο πρωτάθλημα supercross στον κόσμο. Ήρθε ένα σημείο όπου, περισσότερο από την έλλειψη κινήτρων, ένιωσα ότι ήταν καιρός να σταματήσω, να αλλάξω πορεία. Ο ενθουσιασμός δεν υπήρχε και πάντα σεβόμουν τις ομάδες, τους χορηγούς και όλους γύρω μου. Αυτό συνέβη και με τ
α Rally-Raids, μέσω των οποίων ερωτεύτηκα την έρημο. Ξεκινήσαμε τις περιπέτειές μας στο Ντακάρ με επιτυχίες, ήττες, χαρές, καλές και όχι και τόσο καλές μέρες, αλλά ποτέ δεν εγκατέλειψα αυτό που είχα βάλει σκοπό να κάνω, γιατί δεν είναι μέσα μου να τα παρατάω. Αλλά ήταν ο πόνος που ένιωσα με το ατύχημα του Πάολο εκείνη την καταραμένη 12η Ιανουαρίου 2020 που μου κόστισε περισσότερο και άλλαξε τα πάντα. Υπέφερα πολύ, αλλά, επίσης εξαιτίας του, επέστρεψα στο Ντακάρ. Ξεπέρασα τους φόβους και τις φοβίες μου και καταφέραμε να κερδίσουμε ένα στάδιο το 2022. Ξέρω ότι δεν ένιωσα ποτέ ξανά ο ίδιος οδηγός. Όχι επειδή φοβάμαι τα ατυχήματα, αλλά μια τόσο τεράστια απώλεια σε κάνει να βάζεις όλα τα υπόλοιπα σε μια άλλη προοπτική και να βλέπεις τη ζωή διαφορετικά. Δεν εγκατέλειψα ποτέ την προπόνηση, δούλεψα σκληρά και αφοσιώθηκα ώστε, μαζί με την ομάδα, να πετύχω τους στόχους που είχαμε θέσει. Όσο περνάει όμως ο καιρός, αρχίζουν να μπαίνουν αμφιβολίες για το αν αυτό είναι πραγματικά το σημείο που θέλουμε να είμαστε, και πρόσφατα αυτές οι αμφιβολίες εντάθηκαν. Πριν λίγο καιρό, παρακολούθησα τον αγώνα του Αμπού Ντάμπι από το περιθώριο και, για πρώτη φορά στην καριέρα μου, ένιωσα καλά που ήμουν εκεί χωρίς να συμμετέχω, χωρίς να θέλω να βάλω πρώτη ταχύτητα και να ξεκινήσω όταν είδα τους συναδέλφους μου στην πίστα. Ένιωσα ότι βρισκόμουν στο σωστό μέρος. Επιστρέψαμε στο σπίτι και μίλησα ανοιχτά με την ομάδα, η οποία αμέσως κατανόησε και αποδέχθηκε την επιθυμία μου να αποχωρήσω από τους αγώνες. Ένιωσα ότι ήταν καιρός να φύγω και ότι έπρεπε να το κάνω με τον ίδιο ειλικρινή τρόπο που πάντα διαχειριζόμουν την καριέρα μου. Δεν ήταν σωστό να είμαι εκεί έξω και να εξαπατώ τους χορηγούς και όσους πάντα με υποστήριζαν, κάνοντας τον εαυτό μου ρεζίλι, όταν το μυαλό μου μου έλεγε ότι ήταν καιρός να σταματήσω. Έτσι αποφάσισα να φύγω τη σωστή ώρα. Ελπίζω όλοι να κατανοήσουν την απόφασή μου. Όλοι πρέπει να ξέρουμε πότε πρέπει να σταματήσουμε και να σεβόμαστε αυτούς που θέλουν να σταματήσουν. Μια στάση δεν είναι αποχαιρετισμός. Ευτυχώς, η Hero έδειξε για άλλη μια φορά ότι είναι κάτι περισσότερο από μια απλή ομάδα, είναι μια πραγματική οικογένεια, και με κάλεσε να παραμείνω στην ομάδα, την οποία ελπίζω να βοηθήσω, σε άλλο ρόλο πλέον, και να συμβάλω στις μελλοντικές επιτυχίες της.”

Αναμένουμε να δούμε αν ο JRod αποδεχτεί την πρόσκληση της Hero και συνεχίσει την εμπλοκή του με τα ράλι, σε διαφορετικό ρόλο.

Ετικέτες

IoMTT-Ducati: Με νίκη στο νησί έπειτα από 30 χρόνια!

Διπλή νίκη στα Supersport με τρομερό Michael Dunlop και Panigale V2 - Πότε κέρδισε τελευταία φορά
Ducati νίκη στο Isle of Man TT μετά από 30 χρόνια!
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

4/6/2025

Τη νίκη έπειτα από τρεις ολόκληρες 10ετίες γεύτηκε η Ducati στο φετινό Isle of Man ΤΤ με τον Michael Dunlop να επιβάλλεται του ιαπωνικού ανταγωνισμού.

Ο Βορειοϊρλανδός είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στα Supersport καθώς έχει 15 νίκες στη συγκεκριμένη κατηγορία στο TT του Man. Μάλιστα ο Dunlop έχει κερδίσει τους τελευταίους οχτώ αγώνες στα SS στη σειρά από το 2022 μέχρι σήμερα -οι αγώνες είναι διπλοί.

Με την επικράτησή του στα Supersport, στη σέλα μιας Panigale V2 ο Dunlop έδωσε μάλιστα και την πρώτη νίκη της Ducati στο νησί έπειτα από 30 ολόκληρα χρόνια, την οποία και έκανε διπλή σε διάστημα μόλις δυο ημερών. 

Ducati νίκη στο Isle of Man TT μετά από 30 χρόνια!

"Η μικρή μοτοσυκλέτα (σ.σ. wee bike την αποκάλεσε ο Dunlop) είναι άριστη και δούλεψε τέλεια", δήλωσε ο Βορειοϊρλανδός μετά τη δεύτερη νίκη του στα Supersport, προσθέτοντας ότι πάντα αυτός και η ομάδα του αγοράζουν τις μοτοσυκλέτες που θέλουν να χρησιμοποιήσουν και διαλέγουν οι ίδιοι τον κατασκευαστή, με την Ducati να αποτελεί την 7η διαφορετική εταιρεία με την οποία ο Dunlop κερδίζει αγώνα στο ΤΤ. "Είναι καλό και για την Ducati επίσης, καλά είναι για αυτούς που βρέθηκαν πάλι στην κορυφή, οπότε είμαι χαρούμενος που έκανα το νταμπλ για αυτούς."

Τελευταία νίκη του Borgo Panigale στο ΙοΜΤΤ ήταν το 1995 με το Supermono και αναβάτη τον Νεοζηλανδό Robert Holden, τον πιο επιτυχημένο αναβάτη στη σέλα της εξωτικής μονοκύλινδρης Ιταλίδας. 

Ο Holden έχασε τη ζωή του την επόμενη χρονιά στο Isle of Man κατά τη διάρκεια ελεύθερων δοκιμαστικών, με Ducati 916. Από τότε οι εμφανίσεις των Ιταλών στο νησί ήταν λίγες και σποραδικές: το 2003 με τον John McGuinness που έφτασε κοντά αλλά δεν κέρδισε -2η και 3η θέση σε F1 και Senior αντίστοιχα- και το 2011 με τον Michael Rutter να τερματίζει στην 8η θέση στην SS και 10ος στη Senior.

Ducati νίκη στο Isle of Man TT μετά από 30 χρόνια!

Το 2024 το Borgo Panigale επέστρεψε με τον Davey Todd στην SS με το Panigale V2 για να πάρει την 2η και την τρίτη θέση αντίστοιχα στην κατηγορία στους δύο αγώνες. Νικητής βέβαια ήταν ο Dunlop με Yamaha R6.