MiniGP Cup 2018: 2ος γύρος, 23 Σεπτεμβρίου, Μέγαρα

Αγώνας γεμάτος θέαμα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

5/10/2018

Mε τις καλύτερες συνθήκες έγινε ο 2ος αγώνας της χρονιάς για το MiniGP Cup αφού, τόσο οι σημαντικά αυξημένες συμμετοχές ακόμα και από την μακρινή Ρόδο, όσο ο τέλειος καιρός και η πεντακάθαρη πίστα, φρόντισαν να ξεσηκώσουν του αθλητές οι οποίοι με την σειρά τους φρόντισαν να «ξεσηκώσουν» με την πανγρήγορη οδήγησή τους τους αρκετούς θεατές που συγκεντρώθηκαν στην πίστα καρτ του Αυτοκινητοδρομίου Μεγάρων. Αξίζει σημειωθεί το γεγονός ότι την προηγούμενη ημέρα του αγώνα υπήρξε προπόνηση αθλητών με κάρτ και έτσι η πίστα απέκτησε την μέγιστη πρόσφυση ενώ οι περισσότεροι αθλητές του MiniGP Cup μπόρεσαν και αυτοί να κάνουν ελεύθερες δοκιμές και να προετοιμαστούν καλύτερα για τον Κυριακάτικο αγώνα. Όπως ξεκίνησε η χρονιά, έτσι και στα Μέγαρα υπήρξαν 2 αγωνιστικά σκέλη σε κάθε κατηγορία με ξεχωριστή βαθμολογία το καθένα, στοιχείο που ήρθε για να μείνει αφού συμβάλει στην αύξηση του αγωνιστικού θεάματος και στην ανάπτυξη της εμπειρίας των αθλητών.

Με τα δεδομένα αυτά, ήδη από τις πρώτες πρωινές δοκιμές έγινε φανερή η ταχύτητα των αθλητών με τον 10χρονο Βασίλη Παντελεάκη

 (ΑΡΗΣ, RMU) να αποδεικνύει έμπρακτα την στοχευμένη συνολική προετοιμασία του και, ξεκινώντας από την pole position με την καθαρόαιμη αγωνιστική μοτοσυκλέτα του, να φτάνει σε δύο αναμφισβήτητες νίκες στην κατηγορία MiniGP1 σημειώνοντας μάλιστα το απόλυτο ρεκόρ ταχ. Γύρου της πίστας καρτ των Μεγάρων όλων των κατηγοριών!! Ο μεγάλος του αντίπαλος, ο λίγο νεαρότερος πεισματάρης Δωδεκανήσιος (Κως) Σπύρος Φουρθιώτης (ΛΕΜΟΤ, Ohvale) έκανε ότι μπορούσε, βελτίωσε κατά πολύ το προσωπικό του ρεκόρ, αλλά περιορίστηκε σε 2 δεύτερες θέσεις με την μοτοσυκλέτα του να μην «βολεύεται» στις απαιτήσεις τις «ανοικτής» πίστας. Αρκετά πιο πίσω ο Κορίνθιος rookie Γιάννης Παλιογιάννης (ΜΟΛΠ, Kayo) τα πήγε περίφημα στον 2ο του μόλις αγώνα. Μοναχικά ο, γνωστός και καταξιωμένος λάτρης του MiniGP Cup, Νίκος Ελευθεριάδης (Ο65, IMR) αφού ο προσωπικός του αντίπαλος Γιώργος Γερακιανάκης (ΑΡΗΣ) απουσίαζε πήρε 2 ακόμα νίκες στην κατηγορία MiniGP.

Βελτιώνοντας κατά 1,5 και πλέον δευτερόλεπτα το προσωπικό του ρεκόρ γύρου, ο Κωνσταντίνος Μαυρόπουλος (Ο65, IMR) έκανε το 4 στα 4 στις νίκες φέτος στην KidGP, με τον Γιώργο Μαυρόπουλο (Ο65, IMR) να βελτιώνει πάρα πολύ το ρεκόρ του (4+ δευτ) και να φτάνει άνετα στις δευτεριές χωρίς να απειληθεί από τον «όλο και μαθαίνω» Σπύρο Αντωνίου (ΦΙΑΜ, IMR) ενώ ο μικρότερος όλων Σαράντης Γεωργιάδης (ΟΔΜΑΑ, IMR) κατάφερε να περάσει τις δυσκολίες μιας πτώσης σε προπόνηση και να χαρεί την δεύτερη αγωνιστική  συμμετοχή του.

Σίγουυρα η έκπληξη του αγώνα ακούει στο όνομα Αλέξανδρος Αρναουτάκης (Ικαρος, IMR) ο οποίος, στην πρώτη του συμμετοχή στο MiniGP Cup και στην κατηγορία Open PitBikes, τα «πήρε όλα και έφυγε» (και στο όλα συμπεριλαμβάνεται και ένα σασμάν που παρέδωσε πνεύμα ανάμεσα στα σκέλη αλλά η ομάδα του το άλλαξε τάχιστα) αποδεικνύοντας ότι στην Ρόδο το «μικρόβιο» του MiniGP έχει «πιάσει» για τα καλά και ήδη εδραιώνεται «σχολή-παραγωγή» αθλητών εκεί.

Ο γνωστός Σωτήρης Στυλιάδης (ΑΡΗΣ, IMR) έκανε ότι μπορούσε για να αντιμετωπίσει τον Αρναουτάκη αλλά, έχοντας τον νου του και στην βαθμολογία όπου προηγείται με άνεση πλέον, αρκέστηκε σε 2 δεύτερες θέσεις. Εκμεταλλευόμενος την ταχύτατη μοτοσυκλέτα του, ο «παλιός» Νίκος Λιόλιος (Ο65, IMR) πήρε τις 2 τρίτες θέσεις. Λίγο πιο πίσω, στο α’ σκέλος, ο Νίκος Γεωργόπουλος (Ο65, Kayo) επανέκαμψε ανανεωμένος μετά τον τραυματισμό του σε οδικό ατύχημα και επικράτησε του καταξιωμένου Αντώνη Καλέμη (Ο65, IMR) ο οποίος δεν απειλήθηκε από τον Χρήστο Φωτιάδη. Στο β’ σκέλος ήταν ο Ηλίας Δίπλας (Αρτεμις, IMR) αυτός που τα ‘βαλε με τον Α. Καλέμη σε μια μονομαχία που παρακολούθησε από κοντά ο πρώην κυπελλούχος MiniGP Δημήτρης Καρακώστας (ΑΡΗΣ, Honda – έπεσε στο α’σκέλος) ο οποίος συμμετείχε με μια υποτονική μοτοσυκλέτα για να στηρίξει τον θεσμό αλλά και να κάνει μια καλή προπόνηση εν όψει του τελευταίοθ αγώνα για το ΠΠΤαχύτητας

Αυξημένες συμμετοχές και στο «ξανανανεωμένο» IMR Cup όπου ο Μανώλης Τανής (Ο65) και πολυνίκης Γιάννης Λογοθέτης (Ο65) μοιράστηκαν τις νίκες αλλά και από μία πτώση (ο Λογοθέτης συνέχισε και τερμάτισε 4ος) και ήταν ο Γιώργος Μπερτσάτος (Ο65) αυτός που με 2 δευτεριές πήρε την νίκη, συνολικά, της ημέρας, σταθερός ο Γιώργος Φράγκος (Ο65) αλλά και ο Καλαματιανός (!) Βασίλης Κουδούνης (ΛΕΜΟΚΑ), δεν μπόρεσε να αποφύγει το λάθος ο Κώστας Τσικρικάς (ΦΙΑΜ).

Λόγω των σχολικών υποχρεώσεων για τις παρελάσεις, ο επόμενος και τελευταίος αγώνας μεταφέρεται από την 28η για την 14η Οκτωβρίου.

Ευχαριστούμε τον Θ.Ερμήλιο για τις φωτό.

 

Ducati: Τίτλος στο MotoAmerica 30 χρόνια μετά - Από το Fast by Feracci 888 στο Panigale V4 R, και με ελληνικό φίλτρο DNA! [VIDEO]

Ο Josh Herrin της Warhorse HSBK Racing Ducati επανέλαβε την επίδοση που είχε πετύχει ο Troy Corser το 1994
Ducati και Josh Herrin νικητές SBK στο MotoAmerica 2024
Από το

motomag

30/9/2024

Ο Josh Herrin της Warhorse HSBK Racing Ducati κέρδισε το δεύτερο πρωτάθλημα AMA Superbike της καριέρας του το Σάββατο 28/9 στο New Jersey Motorsports Park, χαρίζοντας στο Borgo Panigale τον τίτλο στο Αμερικάνικο Πρωτάθλημα SBK μετά από 30 ολόκληρα χρόνια, όταν το 1994 Πρωταθλητής είχε αναδειχθεί ο Troy Corser με το Fast by Feracci 888. Και μάλιστα, στον θρίαμβο του Herrin συνέβαλε και μια ελληνική εταιρεία, αφού ο Αμερικανός αγωνιζόταν με φίλτρο της DNA! 

Στον πρώτο αγώνα του τελευταίου γύρου του Πρωταθλήματος για το 2024, ο Josh Herrin ολοκλήρωσε τον αρχικό του γύρο στην πέμπτη θέση και οι περισσότεροι περίμεναν ότι θα μείνει εκεί, αφού δεν χρειαζόταν να πιέσει. Σε τελική ανάλυση, θα ήταν ο εύκολος τρόπος να κλείσει ο τίτλος, αλλά ο Herrin είχε άλλους στόχους στο μυαλό του. Ο Αμερικανός ανέβηκε τέταρτος στον έκτο γύρο, ήταν τρίτος στον έβδομο γύρο, δεύτερος στον ένατο και πήρε το προβάδισμα στον 11ο γύρο. Όμως τον κυνηγούσε ο Bobby Fong της Wrench Motorcycle, ο οποίος προσπέρασε τον Herrin για να βρεθεί εκείνος πρώτος στον γύρο 15 από 20.

Ο Josh Herrin όμως πέρασε με τη σειρά του τον Bobby Fong, παίρνοντας εν τέλει την 6η νίκη του το 2024, και τη 16η νίκη AMA Superbike στην καριέρα του. Το πιο σημαντικό ήταν όμως πως αυτή η νίκη του χάρισε τον δεύτερο τίτλο του στα Superbike, 11 χρόνια μετά τον πρώτο του. Τίτλος που ήλθε με το Panigale V4R και ήταν ο πρώτος τίτλος για την Ducati μετά από 30 χρόνια απουσίας της από το ψηλότερο σκαλί του βάθρου στις Η.Π.Α., απ’ όταν ο Αυστραλός Troy Corser είχε στεφθεί Πρωταθλητής με την ομάδα της Fast By Ferracci Ducati το 1994!

Eraldo Feracci & Josh Herrin

Εντωμεταξύ στις 13 Σεπτεμβρίου στην COTA, ο Josh Herrin τίμησε τον ιδιοκτήτη της Fast by Feracci, Eraldo Feracci, με χρώματα και γραφικά στο Panigale V4 που απέτιναν φόρο τιμής στη μοτοσυκλέτα των Feracci και Corser που πήρε τον τίτλο πριν 30 χρόνια… μια ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή τόσο για τον Herrin όσο ιδίως για τον Eraldo Feracci, λίγες ημέρες πριν ο Αμερικανός αναβάτης επαναλάβει τον άθλο του Corser! Σημειώστε πως ο Feracci είναι ακόμα ενεργό μέλος της Ducati στο MotoAmerica, υποστηρίζοντας την ομάδα των Herrin και HSBK.

Josh Herrin

Με έναν αγώνα να απέμενε για να ολοκληρωθεί η σεζόν, ο Herrin είχε προβάδισμα 58 πόντων έναντι του Cameron Beaubier, προβάδισμα που δεν γινόταν να καλυφθεί. Τελικά την Κυριακή η νίκη πήγε στον Loris Baz, ενώ ο Herrin τερμάτισε 6ος, 3.121 δευτερόλεπτα πίσω από τον ομόσταυλό του.

Josh Herrin & Ducati - Πρωταθλητές MotoAmerica 2024

Ο Josh Herrin δηλώσε: “Στην εκκίνηση γινόταν ένας χαμός, δεν μπορούσα εύκολα να ξεκολλήσω, προσπαθούσα να είμαι χαλαρός - ήρεμος, όπως έκανε και ο Cameron Beaubier. Η εξέλιξη αυτής της προσπάθειας έρχεται με τα χρόνια, όπου και να μην πηγαίνουν καλά τα πράγματα μαθαίνεις να μένεις ήρεμος και με υπομονή ανεβαίνεις. Μπόρεσα να το κάνω αυτό σήμερα, μετά έβαλα το κεφάλι μου κάτω και άρχισα να μειώνω το προβάδισμα από τους προπορευόμενους αναβάτες. Απλώς ένιωθα τόσο άνετα και φαινόταν ότι όλοι οι άλλοι ήταν σε πιο δύσκολη θέση. Όταν άρχισα να παίρνω το προβάδισμα, είδα τον Bobby Fong πίσω μου και απλά δεν ήθελα να ρισκάρω όταν ήταν εκεί, για αυτό τον άφησα να περάσει στην ευθεία. Νόμιζα ότι θα περνούσε από τα αριστερά, αλλά πέρασε τελικά από τα δεξιά. Μετά τους τελευταίους τρεις γύρους ένοιωθα και έβλεπα ότι είχα καλό ρυθμό και το μονό που ήθελα να μπορέσω να συναγωνιστώ τους άλλους δύο αναβάτες. Δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να έρθει αυτό το αποτέλεσμα. Νόμιζα ότι θα τερμάτιζα όγδοος ή ένατος σήμερα. Ήθελα να φύγω από την COTA νικητής και να κερδίσω το πρωτάθλημα κερδίζοντας τον Beaubier υγιή εκεί. Μπόρεσα να το κάνω και μάλιστα σε μια πίστα που δεν μου ταίριαζε ποτέ στα Superbike. Πιστεύω ότι αυτή είναι η πρώτη μου νίκη εδώ σε αγώνα Superbike που δεν έβρεχε. Ευχαριστώ τον Loris Baz που ειλικρινά ήταν ο καλύτερος συναγωνιστής που είχα ποτέ, η ομάδα που ήταν η καλύτερη ομάδα, τον Joyce που μας μαγείρευε πάντα μεσημεριανό και φρόντισε να μας φροντίζουν, και τη Rachel για πάντα φροντίζοντας τον τρελό μικρό Griffin όποτε είμαι στους αγώνες. Είμαι τόσο χαρούμενος που ήταν εδώ για να γιορτάσουν μαζί μας. Ευχαριστούμε όλη την ομάδα της Warhorse HSBK Racing Ducati North America. Τη Ducati Corse, τα κράνη KYT, την Only Fans, τη Good Boy Vodka, την GoPro, την Alpinestars… η λίστα συνεχίζεται. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ τη MotoAmerica και όλους όσους συμμετείχαν.”