Αφιερώματα
Επικαιρότητα

Η αναγέννηση ενός VOR EN 503

Μηχανικός ή ψυχολόγος, ιδού η απορία!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

14/11/2019

Πριν λίγο καιρό, είχαμε δημοσιεύσει την ιστορία της ανακατασκευής ενός Husqvarna WR360 από τον Αλέξη Στεφανίδη, έναν άνθρωπο που το… "κόλλημά" του τον κάνει να ξεπερνά κάθε εμπόδιο και δυσκολία. Το δεύτερο project του, ένα VOR EN503, το αποδεικνύει περίτρανα!

 

ΜH-ΨΥ

 

Του Αλέξη Στεφανίδη

Φωτό: του ιδίου, Κωνσταντίνου Ανούση και Λεωνίδα Γερμανόπουλου

 

Υπάρχουν τρεις κατηγορίες μηχανικών. Aλλά μόνο μία μπορεί να πάρει ένα γερασμένο εξωτικό endurο και να το κάνει καλύτερο και από καινούριο

 

Πρώτη κατηγορία είναι οι "μηχανικοί κατ’ επάγγελμα" στους οποίους πας την μηχανή σου για την προκαθορισμένη συντήρηση ή να σου την μαζέψουν αν έχεις μετρήσει καμιά σαβούρα. Η δεύτερη κατηγορία είναι οι λεγόμενοι "μερακλήδες" που με μια ματιά και μια γκαζιά έχουν καταλάβει ότι βαράνε οι βαλβίδες στον τρίτο κύλινδρο και θα κάνουν αυτό το έξτρα κατιτίς, όπως να σου αλλάξουν το ταλαιπωρημένο οκταράκι παξιμάδι πριν στην παραδώσουν. Ωραίοι και οι δύο με τα καλά τους και τα κακά τους, αλλά εγώ προτιμώ την τρίτη κατηγορία...

‘Εχετε ακούσει ποτέ για τους ΜH-ΨΥ, aka "μηχανικούς ψυχολόγους"; Είναι αυτοί που πας και βγάζεις πάνω τους όλα τα σπασμένα. Πληρώνουν την νύφη για το κάθε τι μακρύ και κοντό σου. Έ... σε αυτούς πάω εγώ. Τους καταλαβαίνεις κατευθείαν από τον χώρο εργασίας τους. Αντί για ξώβυζα έχουν φωτογραφίες του Tamburini, του Enzo Ferrari και του Fogarty. Σου πετάνε και σε μια γωνίτσα ξέμπαρκο ένα βιβλίο του Mark Rothko ή του Νίκου Δανιηλίδη και για να την ακούσεις ακόμα περισσότερο, καμιά γνήσια μπιέλα από το 888 του Falappa. Η μουσική υπόκρουση συνήθως θα πρέπει να ηρεμεί τον ασθενή (εμένα δηλαδή) με ακούσματα από Bocelli, Muddy Waters, Phil Collins, Eric Clapton και Van Halen ή Mötley Crüe αν είναι πιο rock η διάθεση. Στους τοίχους θα βρείς μια όμορφη αταξία από σημαίες, fairings, επιπλέον φωτογραφίες, λοιπά άσχετα αλλά ενδιαφέροντα αντικείμενα που κοιτάζοντάς τα, σου δένει τόσο καλά η εικόνα που δεν θα τολμούσες να ανακατατάξεις τίποτα.

Έχει και αυτό την σημασία του γιατί μόλις μπαίνεις σε τέτοιους χώρους "φτιάχνεσαι" κατευθείαν. Αισθάνεσαι σαν ζώο που επιστρέφει στο φυσικό του περιβάλλον. Και μόλις αισθανθείς άνετα, αναπαυτικά, έχεις πιει τον κερασμένο καφέ σου και έχεις φάει κανένα 60λέπτο να μιλάς για μηχανές, τέχνη, ιστορία, αρχιτεκτονική και άλλα πολλά υπέροχα πράματα που υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο (γιατί οι ΜΗ ΨΥ έχουν συνήθως ένα ευρύ πεδίο γνώσης), αρχίζεις και του ξεδιπλώνεις τα ψυχολογικά σου.

- Λοιπόν Κωνσταντίνε....(Κωνσταντίνος Ανούσης – Nimateck) Έχω ένα VOR ΕΝ503 που αγόρασα πριν έξι χρόνια και είναι καιρός να κάνουμε κάτι γι αυτό.

Όσο του εξηγώ τι και πώς, εκείνος με παρακολουθεί και κρατάει σημειώσεις με ευλάβια μαθητή, ενώ στο κεφάλι μου ακομά αντηχούν τα λόγια του φίλου μου του Γιάννη:

- "Πωωωω τι πήγες και πήρες πάλι ρε μαλ...&^%. Ρε πας καλά; Τι να φτιάξεις από αυτό; Αυτά βγαίνανε χαλασμένα απ’το κουτί τους. Ρε, σύνελθε και έλα στα λογικά σου."

Και δε θα χάσει να συμπληρώσει ο άλλος κολλητός (Βαγγέλης στ’όνομα):

- "Αλέξη, βάψ’το μπλε και ξέρεις εσύ μετά... "

Θύμα bullying κατέφυγα και εγώ στο καταφύγιο του Κωσταντίνου που αυτός καταλαβαίνει απόλυτα τέτοιου είδους βίτσια γιατί κουβαλάει και αυτός την δική του τρέλα. Ναι, το παραδέχομαι, με τραβάνε μοτοσυκλέτες που μηχανολογικά δεν είναι άρτιες. Αυτές τις μοτοσυκλέτες που τις λένε underdeveloped οι Αγγλοσάξωνες. Αυτές τις μοτοσυκλέτες που τις βάζεις μπρος και κάνεις τον σταυρό σου για να σου βγάλουν την διαδρομή. Αλλά άμα δουλέψουν, ζεις το απόλυτο όνειρο... Αυτές τις μοτοσυκλέτες που χλευάζουν οι τεχνοκράτες Hondaκηδες και Suzukaκηδες. Μοτοσυκλέτες τύπου Mondial Piega, Bimota VDue 500, Confederate Wraith, Vertemati, Ηusaberg από τα 2000's και άλλα πολλά, πάααααρα πολλά.

- Γιατρέ καταλαβαίνεις έτσι; Θέλω να το κάνω τζι τζι το VOR; Πειράζει; Γίνεται γιατρέ μου;

- Όλα γίνονται με θέληση και υπομονή Άλεξ, φέρτο εδώ να το δούμε .

To VOR όπως παρελήφθη

 

Η στιγμή της αλήθειας

Και εδώ ανοίγει το κουτί της Πανδώρας. Γιατί φαινομενικά ήταν απλά ένα σκονισμένο VOR ΕΝ503 του 2001, χωρίς αυτοκόλλητα, βαμμένα πλαστικά με σπρέι και κάποιες σκουριασμένες βίδες χωρίς καμιά άλλη κακοφωνία. Η "άριστη κατάσταση", βερεσέ ήταν γραμμένη στο car.gr. Έχει γίνει ψωμοτύρι αυτή η έκφραση. Δυνατός ισχυρισμός το "άριστη κατάσταση", πόσο μάλλον για ένα εξωτικό καθαρόαιμο enduro που έζησε την ζωή του στην πανέμορφη Κω.

"Πολύ πιθανό να έχει πέσει η πατέντα της πατέντας για να δουλέψει αυτό το πράμα στη Κω, γιατί εξιδικευμένο συνεργείο για τέτοιες μηχανές ψάχνεις με το δίκανο ακόμα και στην Αθήνα."

Αυτό σκέφτηκα. Αλλά κατά τ’ άλλα, το συγκεκριμένο 2001 μοντέλο (αυτή τη χρονιά έψαχνα συγκεκριμένα λόγω εμφάνισης) ήταν το πιο καθαρό απ’ όσα είχα δει στις αγγελίες τα τελευταία δύο χρόνια. Ακόμα πιο ενδιαφέρον το έκανε το γεγονός ότι ήταν πρώτο χέρι, καθώς ο ιδιοκτήτης το είχε αγοράσει απευθείας από την Ιταλία (!!!). Φυσικά ο προηγούμενος ιδιοκτήτης, έκανε ότι μπορούσε με τα μέσα που διέθετε στο νησί να διατηρήσει αυτό το εύθραυστο enduro σε όση καλύτερη και λειτουργική κατάσταση μπορούσε. Να είμαστε δίκαιοι. Φαινόταν ότι τη λάτρευε την συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα. Όμως, ένα ατύχημα το 2007, τον ανάγκασε να κλειδώσει το θηρίο στο κλουβί του.

Και φτάνουμε σ’ένα κρύο ξημερώμα τον Φεβρουάριο του 2013. Εγώ, η σύζυγος και ένας φίλος στο λιμάνι του Πειραία, να περιμένουμε το καράβι από την Κω με το VOR. Κατά την παραλαβή του, εκ πρώτης όψεως φαινόταν καλοδιατηρημένο αλλά το μεγάλο ερώτημα ήταν τι έκρυβε στα σωθικά του.

Το επόμενο στάδιο ήταν η συλλογή ανταλλακτικών. Για όσους δεν ξέρουν ποια είναι η VOR θα σας πω εν συντομία ότι ήταν το δημιούργημα το αδελφών Vertemati (Guido και Αlvaro), θρυλικές μορφές στην παγκόσμια motocross σκηνή και φανατικοί υποστηρικτές των τετράχρονων μονοκύλινδρων motocross. Μετά από πειραματισμούς με διάφορα πρωτότυπα στις αρχές της δεκαετίας του ’90 καταφέρνουν το 1998 να ιδρύσουν την Vertemati Off Road (VOR) και σε συνεργασία με την Bimota να αρχίσουν μια μικρή παραγωγή, αλλά πολύ σύντομα, διαφωνίες με την διεύθυνση της εταιρείας από το Rimini, τους ωθούν να την πουλήσουν και να ιδρύσουν εκ νέου την ομώνυμη εταιρεία (Vertemati σκέτο).

Η VOR παρέμεινε στα χέρια του νέου ιδιοκτήτη (Uberto Rasini στο όνομα) μέχρι και το 2003 που αγοράστηκε από την Mondial Moto Spa. Mε την επίσημη πτώχευση της Mondial τον Σεπτέμβριο του 2004, πέθανε και το όνειρο της VOR. Οπότε με αυτήν την συνοπτική ιστορία μπορείτε να καταλάβετε τι εστί η εύρεση ανταλλακτικών VOR. Tουλάχιστον στην αρχή, γιατί μετά από πέντε χρόνια ψάξιμο απέκτησα την εμπειρία και έγιναν πιο εύκολα τα πράματα.

Γκρι το ήθελα από την αρχή αλλά η απόχρωση που πρότεινε ο Κωνσταντίνο απογείωσε το project. Τα μαύρο βαμμένο κομμάτι ήταν δικιά του "τσαχπινιά"

 

Η οδύσσεια του restoring!

Tα πρώτα χρόνια ήταν σκέτη τρέλα. Ένα μόνο πράμα θα σας διηγηθώ και θα καταλάβετε το μέγεθος της καῒλας. Το 2013 βρισκόμουν σε κατασκευαστικό έργο σε μια έρημο στο μακρινό Τουρκμενιστάν. Το διαδίκτυο σε αυτό το αχανές μέρος δούλευε στην καλύτερη για 15 λεπτά ανά εβδομάδα και αυτό με διακοπές. Σε μία από εκείνες τις ημέρες που δούλεψε, εντοπίζω στο e-bay αυθεντικά αυτοκόλλητα της VOR σε ένα μικρό μαγαζάκι στη Γερμανία. Το άγχος με το οποίο έκανα copy paste τον σύνδεσμο και πληκτρολόγησα στο φίλο μου στο Messenger την ακόλουθη πρόταση πριν χαθεί στο σήμα δεν περιγράφεται: "Χτύπα τα τώρα, δεν με νοιάζει πόσο κάνουν, θα σου δώσω τα λεφτά όταν έρθω. Thanx in advance - Αlex" Και όλα αυτά γιατί το wi-fi ίσως να ξαναδούλευε μετά από 5-6 μέρες και άντε να ξαναβρείς πάλι γνήσια αυτοκόλλητα της VOR…

Το VOR είναι ο ορισμός του αντικομφορμισμού

Mε τον καιρό μάζεψα από διάφορες μεριές του κόσμου ανταλλακτικά. Έπειτα, το επόμενο βήμα ήταν να βρεθώ έτοιμος οικονομικά για το εγχείρημα. Σε τέτοιου είδους μηχανές πρέπει πάντα να προσθέσεις και τις ανθρωποώρες μελέτης του ΜΗ-ΨΥ. Τέτοιου είδους σπάνιες μοτοσυκλέτες ακολουθούν συνήθως εντελώς διαφορετικές τεχνολογικές λύσεις. Άλλοτε επιτυχημένες και άλλοτε παταγωδώς αποτυχημένες. Πάντα όμως άκρως ενδιαφέρουσες και ιδιαίτερες! To VOR ας πούμε είναι ο ορισμός του αντικομφορμισμού: Βιδωτό quick-release πλαίσιο, κίνηση βαλβίδων με γρανάζια, billet ψαλίδι, εφαρμογή φίλτρου πάνω στο πλαίσιο, λίπανση μέσω κίνησης του στροφάλου κλπ, κλπ. Μέχρι και η μανιβέλα έχει κίνηση προς τα εμπρός αντί προς τα πίσω!!!

- "Μάλλον γιατί o Giuseppe και ο Luigi θέλανε να φάνε τα panini τους στο μεσημεριανό, και γυρνώντας ξέχασαν να σχεδιάσουν την μανιβέλα. Θα το κατάλαβαν μία μέρα πριν την παραγωγή. Fanculo Luigi! Dov'è la pedivella???" Αυτή είναι η εξήγηση του Γιάννη για τις σχεδιαστικές λύσεις της VOR, στα πλαίσια του bullying που συνεχιζόταν καθ’όλη τη διάρκεια του project.

Φτάνουμε Φεβρουάριο του 2019, το VOR παραδίδεται στο εργαστήριο του Κωσταντίνου. Ο Γιάννης με κοιτάει απογοητευμένος και μουρμουράει:

 - "ΨΙΤ! Κατάλαβε το, δεν έχουν όλοι την όρεξη σου. Τι σου φταίει τώρα ο άνθρωπος να χάσει το χρόνο του με το τρίμμα που του έφερες για μηχανή;"

O Κωσταντίνος το γυρόφερνε, σκάλιζε, κρατούσε σημειώσεις και ταυτόχρονα παραμιλούσε, ενώ εγώ του έλεγα τι θα ήθελα, πώς θα το ήθελα και γιατί θα το ήθελα έτσι. Πραγματική ψυχανάλυση για να "νιώσει" ο ΜΗ-ΨΥ τα θέλω μου. Μόνο έτσι καταφέρνεις το τέλειο αποτέλεσμα με την πρώτη προσπάθεια σε τέτοιου είδους ιδιαίτερα projects.

O Κωνστανίνος χρειάστηκε να σημειώσει με μαρκαδόρο τα σημεία χρονισμού των βαλβίδων. Αθάνατοι Ιταλοί!

 

Από εκεί και πέρα το VOR είχε γίνει πλέον πρόβλημα του Κωσταντίνου. Αφού τον φόρτωσα με τις ιδέες μου, την τσίτα, τον αγχώδη ενθουσιασμό μου, κούτες με parts, ένα VOR 503 με μηδενικό ιστορικό συντήρησης -και σημειωτέον μηδενική χρήση στα δικά μου χέρια (δεν το είχα βάλει μπρος ποτέ γιατί δεν είχα ιδέα σε τι κατάσταση ήταν ο κινητήρας)- "την έκανα" με ελαφρά…

Ο Κωνσταντίνος έπιασε κατευθείαν δουλειά και πολύ σύντομα επιβεβαιώθηκα για την επιλογή μου να μην το βάλω μπρος. Με το άνοιγμα του κινητήρα ανακάλυψε ένα after market πιστόνι με λάθος διαστάσεις και σημάδια των βαλβίδων πάνω του. Άουτς! Και καλά θα ήταν αν μέναμε μόνο σ’ αυτό το πρόβλημα. Το Nikasil στον κύλινδρο σκέτο χάλι. Το πλαίσιο έδενε με βίδες με λάθoς μέγεθος κεφαλής που είχαν δεχτεί από πάνω "τάπωμα" με ηλεκτροσυγκόλληση! Η μέτρηση στα διάκενα των βαλβίδων ήταν τελείως εκτός από τα επιτρεπόμενα όρια, σχεδόν τα διπλάσια! Κάτι ήξερα που δεν το έβαζα μπρος έξι χρόνια και ας με έκραξαν άπαντες για το πόσο ψείρας είμαι.

Πατέντες ανακαλύψαμε και στο Dell’Orto καρμπυρατέρ. Όσο άνοιγες, τόσα έβρισκες. Φυσικά για την δικιά μου τελειομανία και του Κωνσταντίνου, αυτά ήταν αδιανόητα πράματα. Καταλαβαίνετε την σύγχυση μας, όταν βλέπαμε τέτοιου είδους επεμβάσεις σε μια τόσο όμορφη μοτοσυκλέτα. Μας τρελαίνανε! Ωστόσο, από την άλλη καταλαβαίνω και την λαχτάρα του πρώην ιδιοκτήτη που ήθελε να ευχαριστιέται την μηχανή του με κάθε τρόπο.

 

Ο μηχανικός… καταλύτης

Εδώ είναι που ο ΜΗ­­-ΨΥ της ιστορίας μας αρχίζει και πληρώνει τα σπασμένα. Δεν μιλάω για τις ανθρωποώρες που έφαγε για να μελετήσει το service book, το parts manual και να καταχωρήσει με τον εργοστασιακό κωδικό και σε σακουλάκια το κάθε ανταλλακτικό. ‘Η τι έκανε για να βρει την κατάλληλη εταιρεία για να στείλουμε το κύλινδρο για την επιστρώση Nikasil (στο τέλος κατέληξε στην Ολλανδία). Ή για τις πατέντες με τα λαστιχάκια και για να δέσει το "τάχα μου" κιβώτιο τύπου κασέτας. ‘Η την σπαζοκεφαλιά με τα μπουζόνια της κεφαλής που πρέπει να μπουν με συγκεκριμένη σειρά αλλιώς ξεκινάς από την αρχή. Ή τον μηχανισμό του αποσυμπιεστή που δεν θα το έλεγες ότι είναι η πιο απλοϊκή κατασκευή στον κόσμο. Ή για τα γρανάζια κίνησης των εκκεντροφόρων που δεν είχαν σημάδια χρονισμού! Να συνεχίσω; Θα συνεχίσω. Το πλαίσιο για να ξαναδέσει με τα αντίστοιχα υποπλαίσια είχε και αυτό το ζόρι του. Ας μην ξεχάσουμε ότι η VOR ήταν περισσότερο μια βιοτεχνία παρά ένα εργοστάσιο και οι περισσότερες δουλειές ήταν χειρωνακτικές. Όπότε οι ανοχές των πλαισίων ήταν λογικό να έχουν αρκετά μεγαλύτερο εύρος απ’ ότι ενός Honda.

Ιδού τo τελικό αποτέλεσμα μετά από σχεδόν 7 χρόνια υπομονής και επιμονής

 

Πολύ ψάξιμο, πολύ δουλειά, πολύ υπομονή, αλλά μήνα με τον μήνα τα αποτελέσματα άρχιζαν να φαίνονται. Μέσα από αυτήν την διαδικασία άρχισα να κατανοώ και να εκτιμώ ακόμα περισσότερο τον λόγο που τα VOR ήταν οι μηχανές που ήταν. Για ανθρώπους σαν εμένα και τον Κωνσταντίνο, η διαδικασία μιας ανακατασκευής έχει και διδακτική υπόσταση: Γιατί μάς δίνεται η δυνατότητα να αποδομήσουμε μια σπάνια μηχανή και να καταλάβουμε γιατί οι δημιουργοί της πήραν τις συγκεκριμένες σχεδιαστικές κατευθύνσεις. Όλη η ιστορία της εξέλιξής της είναι εκεί, μπροστά σου, μπορείς να την πιάσεις στα χέρια σου και να την περιεργαστείς κομμάτι-κομμάτι. Και όλη αυτήν την ροή γνώσης, ο Κωνσταντίνος θα στην μεταλαμπαδεύσει με μακροσκελείς συζητήσεις λόγω του κοινού πάθους που μάς δένει για τέτοιου είδους ιδιαίτερες μοτοσυκλέτες. Και φυσικά, θα προκύψουν και άλλα ευρήματα από αυτήν την ανταλλαγή γνώσεων που αποτελούν την πεμπτουσία ενός petrolhead. Και βέβαια το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι έχεις ξαναδώσει μια δεύτερη ευκαιρία σε μια μηχανή που το πιο πιθανό ήταν να κατέληγε για "μπάλωμα στα αμπάρια των πλοίων" όπως λέει και ο Γιάννης.

Το VOR ήταν, αισίως, έτοιμο τον Σεμπτέμβριο του 2019. Αλλά κατά την παράδοση φρόντισε να μας κάνει το τελευταίο καψόνι. Τα εργοστασιακά αυτοκόλλητα όντας πολυκαιρισμένα δεν ξεκολλούσαν με τίποτα. Όμως κανένα πρόβλημα, γιατί αυτό ήταν η δεύτερη ανακατασκευή που πραγματοποιούσα σε μοτοσυκλέτα και είχα μάθει πια τα κατατόπια. Ο Ντίνος Kαλιαμπέτσος από την DXL Graphics όχι μόνο φρόντισε να αναπαράγει τα αυτοκόλλητα με 100% ακρίβεια, αλλά χρησιμοποίησε σαφέστερα πολύ καλύτερη πρώτη ύλη απ’ ότι είχαν τα εργοστασιακά αυτοκόλλητα.

Προσωπικές πινελιές

Στο έργο εννοείται ότι ήθελα να κάνω κάποιες προσωπικές παρεμβάσεις που δεν θα άλλαζαν κατά πολύ την εργοστασιακή όψη. Το aftermarket number plate με την σίτα ήταν περισσότερο για τη συσχέτιση του VOR με την αδελφή Vertemati. Το πλαίσιο βάφτηκε κυρίως σε μια γκρι απόχρωση που θα ταίριαζε με τα χρώματα του πιρουνιού και των πλαστικών, αλλά οι κάθετοι δοκοί που οδηγούσαν στα ποδοστήρια βάφτηκε μαύρη. Το δε γκρι που διαλέχτηκε με την ιδιαίτερη "σαγρέ" αίσθηση ήταν ιδέα του Κωνσταντίνου, γιατί στο project brief πού είχαμε κατάλαβε ότι προσπαθούσα να δώσω μια ωμή εργοστασιακή όψη. Αυτό το συγκεκριμένο χρώμα απογείωσε το concept και το έκανε ακόμα καλύτερο από την αρχική μου ιδέα. Το καμπυρατερ βάφτηκε και αυτό στο χρώμα του μαγνησίου συνεχίζοντας το factory θέμα. Και αυτό επίσης ιδέα του Κωνσταντίνου. Σημειώστε το αυτό γιατί μόνο οι ΜΗ-ΨΥ μπορούν να κάνουν τέτοια μαγικά, γιατί έχουν την δυνατότητα να "νιώσουν" την ιδέα σου.

Οι ζάντες ανακατασκευάστηκαν με νέες ακτίνες και τα κέντρα γυαλίστηκαν. Τα στεφάνια βάφτηκαν σε ένα επίσης "σαγρέ" μαύρο χρώμα, όπως και τα καπάκια του κινητήρα. Από το τιμόνι, αφαιρέθηκε το cross bar για να δοθεί μία πιο FMX αισθητική στο ήδη πολύ ψηλό τιμόνι. Στην μοτοσυκλέτα όλα λύθηκαν, όλα καθαρίστηκαν / γυαλίστηκαν και ό,τι έχριζε αντικατάστασης, αντικαταστάθηκε με γνήσια ανταλλακτικά της VOR. Το αποτέλεσμα: Εκπληκτικό! Νομίζω οι φωτογραφίες μιλάνε μόνες τους. Φώτα δεν έβαλα, γιατί το προτιμούσα τελείως απλό και λιτό αν και ο Κωσταντίνος έχει την πλεξούδα έτοιμη αν αλλάξω ποτέ γνώμη.

Σας αφήνω να απολαύσετε τις φωτογραφίες αλλά θυμηθείτε: Αν μπλέκετε καλλιτεχνικά/ιστορικά/συναισθηματικά θέματα μαζί με μοτοσυκλέτες ή γενικά τραβάτε κολλήματα που δεν στέκουν στους πολλούς, μην σκάτε! Υπάρχουν και οι ΜΗ-ΨΥ εκεί έξω που θα σας καταλάβουν!

Το άρθρο συνοδεύεται από ένα ενδιαφέρον φωτογραφικό υλικό

https://bit.ly/MOTO_667
Αφιερώματα
Υπόλοιπα πρωταθλήματα
Επικαιρότητα

Isle of Man TT 2022 - Εδραιώνεται η εποχή του Peter Hickman

Στα χνάρια των John McGuinness και Michael Dunlop
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

15/6/2022
Μετά από δυο χρόνια απουσίας λόγω των μέτρων για τον Κορωνοϊό, το θρυλικό Isle of Man Tourist Trophy, το κορυφαίο αγωνιστικό event όσον αφορά στους αγώνες Road Racing, επέστρεψε το 2022. Μεγάλος πρωταγωνιστής για φέτος ήταν ο Peter Hickman, που συνεχίζει να γράφει τον δικό του μύθο στο ΤΤ, με τέσσερις νίκες και δύο ακόμα βάθρα, με τον Michael Dunlop να ακολουθεί με δύο νίκες και ένα ακόμη βάθρο, και τον Dean Harrison να παίρνει 4 βάθρα.
 
Για το Isle of Man TT έχουν γραφτεί πολλά, και εμείς ως ΜΟΤΟ έχουμε αναφερθεί εκτενώς στο θέμα.
 
Ένας αγώνας που διεξάγεται στην ορεινή διαδρομή (Mountain Course) της νήσου Man (Ellan Vannin στην τοπική γλώσσα Μανξ, όπου αργότερα το Vannin μετατράπηκε σε Mann / Man), που βρίσκεται ανάμεσα στη Βρετανία και στην Ιρλανδία. 
 
Στο σύνταγμα του νησιού αναφέρεται πως το Isle of Man θεωρείται αυτοδιοίκητο έδαφος του Βρετανικού Στέμματος, ενώ οι κάτοικοι θεωρούνται Βρετανοί πολίτες.
 
Παρόλη την ανεξαρτησία που απολαμβάνει το νησί, με δική του κυβέρνηση, δικό του κοινοβούλιο και δικούς του νόμους, άρχοντας (Lord of Mann) του νησιού θεωρείται τυπικά η βασίλισσα Ελισάβετ, ενώ υπεύθυνος για την άμυνα του νησιού είναι ο βρετανικός στρατός.
 
Η πρώτη, πιο αγνή και πιο hardcore μορφή αγώνων μοτοσυκλέτας
Οι αγώνες σε κλειστούς για την κυκλοφορία δημόσιους δρόμους (street circuits ή Road Racing) ήταν η πρώτη μορφή «ασφάλτινων» αγώνων στην ιστορία, κι ενώ οι πιο γνωστές παγκόσμιες διοργανώσεις σήμερα προτιμούν την ασφάλεια που προσφέρει μια πίστα με σύγχρονες προδιαγραφές, ένα μικρό γαλατικό χωριό αντιστέκεται ακόμα στο ρεύμα των καιρών.
 
Οι Βρετανοί έχουν παράδοση στους αγώνες Road Racing, με το IOMTT, το Manx GP που διοργανώνεται στην ίδια διαδρομή με το πρώτο, το Classic TT, το Southern 100, το North West 200, το Cookstown 100, το Tandragee 100, το Ulster Grand Prix, το Cork Road Races και αρκετά ακόμα event. Σημειώστε πως όλοι οι προαναφερθέντες αγώνες συνεχίζουν να διοργανώνονται και σήμερα, με πληθώρα συμμετοχών και μεγάλη δημοτικότητα.
 
Και η Ευρώπη έχει -η είχε- το μερίδιο της στους ανωτέρω αγώνες με εκδηλώσεις όπως το Bremerhaven Road Races, το Chimay Road Races, το Hengelo Road Races, κ.α.. Όμως το 2022 στην Ευρώπη, οι αγώνες Road Racing για λόγους ασφαλείας γίνονται κυρίως σε πίστες, και δεν έχουν τον ίδιο βαθμό επικινδυνότητας με τη βρετανική σκηνή. Μην ξεχνάμε πως ο GOAT του Road Racing, Joey Dunlop, σκοτώθηκε σε δυστύχημα στο Ταλίν της Εσθονίας το 2000, στον αγώνα της Pirita-Kose-Kloostrimetsa, με τη διαδρομή να μην φιλοξενεί πλέον αγώνες.
 
Τέλος, για τους μελετητές της Road Racing σκηνής δεν θα πρέπει να παραλείψουμε τον αγώνα του Μακάο, τον μοναδικό ανάλογο αγώνα στον οποίο συμμετέχουν τόσο μοτοσυκλέτες όσο και αυτοκίνητα, αλλά και τον αγώνα Cemetery Circuit Races στη Νέα Ζηλανδία, γνωστού και ως «ΙΟΜΤΤ του Νοτίου Ημισφαιρίου».
 
Ένας γύρος εξήντα χιλιόμετρα
H διαδρομή του ΙΟΜΤΤ έχει μήκος 37.730 μιλίων ή 60.718 χιλιομέτρων, με 219 (!) στροφές (συγκρίνετε τις με τις 73 στροφές του επίσης θρυλικού Nordschleife και με τις 11-20 μιας πίστας MotoGP), περνάει μέσα από χωριά, μέσα από δάση, και δίπλα από γκρεμούς, με τον Peter Hickman να κατέχει το ρεκόρ γύρου από το 2018, με BMW S 1000 RR, με 16 λεπτά, 42 δευτερόλεπτα και 778 χιλιοστά του δευτερολέπτου, και μέση ωριαία ταχύτητα 135.452 μίλια την ώρα, ήτοι 217.989 χλμ/ώρα!
Γυρίζοντας πίσω στον χρόνο, μαθαίνουμε πως το πρώτο ΙΟΜΤΤ έλαβε χώρα στις 28 Μαΐου του 1907, με την ονομασία Auto-Cycle Tourist Trophy, και διεξήχθη σε μια πιο μικρή διαδρομή 15 μιλίων, για «Touring» μοτοσυκλέτες που έβγαζαν αριθμό κυκλοφορίας.
 
Από το 1911, το IOMTT μεταφέρθηκε στη μεγάλη διαδρομή του βουνού Snaefell, με μήκος 60.19 χιλιομέτρων. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας του ΙΟΜΤΤ, η διαδρομή άλλαξε ελαφρώς, προστέθηκαν πολλές κατηγορίες αγώνων, ενώ το 1935 γεννήθηκε το μέτρο των «Travelling marshals», με οκτώ πρώην αγωνιζόμενους εκπαιδευμένους στην παροχή πρώτων βοηθειών να βρίσκονται σε στρατηγικά σημεία της διαδρομής. Οι Travelling Marshals μπορούν να φτάσουν έτσι ταχύτητα στον τόπο του ατυχήματος, προσφέροντας πολύτιμη βοήθεια μέχρι να φτάσει το ιατρικό προσωπικό και το ελικόπτερο.
 
To νησί που χορεύει στους ρυθμούς του ΤΤ για 2 εβδομάδες κάθε χρόνο
Τα οικονομικά οφέλη από το ΙΟΜΤΤ που φιλοξενείται στο νησί του Man είναι σημαντικά. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του BBC, το 2019 περισσότεροι από 46.000 επισκέπτες έφτασαν στο νησί για το ΙΟΜΤΤ, αποφέροντας στις τοπικές επιχειρήσεις 37.5 εκατομμύρια βρετανικές λίρες (43,2 εκατομμύρια ευρώ) στις 15 ημέρες που διαρκεί το event, όπου όλο το νησί χορεύει στους ρυθμούς του ΤΤ.
 
Στο event του 2022, περισσότεροι από 30.000 επισκέπτες έδωσαν το παρών, όπως αποκαλύπτουν τα εισιτήρια των φέριμποτ που συνδέουν το νησί με Ιρλανδία και Βρετανία. 
 
Τα σεβαστά οικονομικά οφέλη του ΙΟΜΤΤ, οδήγησαν στη δημιουργία κι άλλων αγώνων μοτοσυκλέτας στο νησί, οι οποίοι κάποια στιγμή ενώθηκαν στο «φεστιβάλ μοτοσυκλέτας» που λαμβάνει χώρα σε ετήσια βάση τον Αύγουστο, και περιλαμβάνει το VMCC Rally, Festival of Jurby, το Classic TT, το Manx Grand Prix και το Manx Classic Trial.
 
Το ΙΟΜΤΤ είναι γνωστό και ως ο πιο επικίνδυνος αγώνας του κόσμου, με 265 αγωνιζόμενους να έχουν χάσει τη ζωή τους μεταξύ 1911 και 2022. Όμως στο θέμα της επικινδυνότητας του αγώνα μεγάλη σημασία έχει ο τόπος διεξαγωγής του, δηλαδή η Βρετανία. Μια χώρα με αυστηρή εφαρμογή του Κ.Ο.Κ. από τους οδηγούς στους δρόμους της και με εξίσου αυστηρή αστυνόμευση, με άριστα εξοπλισμένους και εκπαιδευμένους αναβάτες, μυημένους στην σημασία του ATGATT (All The Gear All The Time), με ελάχιστους -σε σχέση με χώρες της νότιας Ευρώπης- νεκρούς αναβάτες από τροχαία δυστυχήματα, και με μεγάλη κουλτούρα στα μηχανοκίνητα σπορ.
 
Έτσι, παρόλο που η διαμάχη για το αν θα πρέπει να καταργηθούν οι αγώνες Road Racing συνεχίζεται -και θα συνεχίζεται-, η κοινή γνώμη της Βρετανίας αποδέχεται την απόφαση των ενηλίκων Road Racers που καταλαβαίνουν τους κινδύνους, και όμως δεν αλλάζουν αυτή τη μορφή αγώνων με καμία άλλη.
 
Και αυτό, παρά τις εξαιρετικά χαμηλές απολαβές των αγωνιζομένων του ΙΟΜΤΤ σε σχέση με εκείνες των εργοστασιακών αναβατών WSBK &  MotoGP, και παρά το γεγονός πως οι κορυφαίοι εξ αυτών συμμετέχουν σε όλες τις κατηγορίες, τρέχοντας τέσσερις αγώνες σε τέσσερις διαδοχικές ημέρες με διαφορετικές μοτοσυκλέτες (Supersport, Supertwin, Superstock, Superbike), και… δύο ακόμα αγώνες μέσα στην ίδια ημέρα!
 
Οι αναβάτες του ΤΤ είναι πραγματικά μια διαφορετική ράτσα.
 
Επανέναρξη μετά από δύο χρόνια Κορωνοϊού
Το 2020 και το 2021 πέρασαν, και ήρθε το σωτήριο έτος 2022, όπου εξήλθαμε από την εποχή του Κορωνοϊού. Μεταξύ της Κυριακής 29 Μαΐου και της Παρασκευής 10 Ιουνίου, στο νησί του Man έλαβε χώρα το 101ο IOMTT, με τα δοκιμαστικά, τους 6 αγώνες μοτοσυκλέτας, και τους 2 sidecar.
 
Σημειώστε πως το ΙΟΜΤΤ του 2022 είχε μια σημαντική διαφορά από τα προηγούμενα event, που ακούει στο όνομα ΤΤ+. Έτσι για πρώτη φορά στην ιστορία του, τα δοκιμαστικά και οι αγώνες του ΙΟΜΤΤ μεταδίδονταν τηλεοπτικά σε πραγματικό χρόνο, με το κοινό να μπορεί να τους δει με ένα συμβολικό αντίτιμο (20 ευρώ) μέσω διαδικτύου με smartphone / tablet / pc. 
 
Η μετάδοση έγινε πραγματικότητα με τη χρήση 22 καμερών στο έδαφος και 2 ακόμα σε ελικόπτερα.
 
Μια ακόμη διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια ήταν και η κατάργηση της κατηγορίας Zero TT με ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες.
 
Ας δούμε τι έγινε στα δοκιμαστικά, και σε κάθε έναν από τους 6 αγώνες μοτοσυκλέτας ξεχωριστά.
 
Δοκιμαστικά - 29/5-3/6
Τα δοκιμαστικά στο ΙΟΜΤΤ κρατούν 6 ημέρες, και φέτος έγιναν μεταξύ 29 Μαΐου και 3 Ιουνίου. 
 
Στα δοκιμαστικά των Superbikes, ταχύτερος απεδείχθη ο κάτοχος του ρεκόρ γύρου και θριαμβευτής τα προηγούμενα χρόνια Peter Hickman, με μέση ωριαία 132.874 μιλίων την ώρα, σε μια διαδρομή μάλιστα με αρκετά βρεγμένα σημεία!
 
Όμως εκείνος που ξεχώρισε και άφησε υποσχέσεις για να πρωταγωνιστήσει γενικότερα στο ΤΤ του 2022 -κάτι που δεν θα συνέβαινε τελικά- ήταν ο Michael Dunlop, που σημείωσε ταχύτερο χρόνο σε Superstock (129.299mph), Supersport (125.04mph) και Supertwin (120.303mph).
 
Στα δοκιμαστικά είχαμε και την πρώτη από συνολικά πέντε απώλειες αγωνιζομένων στο ΙΟΜΤΤ του 2022, με τον 29χρονο Mark Purslow να χάνει τη ζωή του στην περιοχή του Ballagarey.
 
Superbike TT - 4/6
Στον πρώτο αγώνα του 2022, ο Peter Hickman οδήγησε την κούρσα από την αρχή μέχρι το τέλος του 6ου γύρου, καβάλα στην BMW M 1000 RR του, σημειώνοντας συνολική μέση ωριαία 130.634 μιλίων την ώρα, παίρνοντας έτσι την 6η νίκη του στο ΤΤ. Δικός του ήταν και ο ταχύτερος γύρος αγώνα, με 133.461 μίλια την ώρα.
 
Να πούμε εδώ πως ο Βρετανός αναβάτης, που τερμάτισε 5ος στα Superbike του BSB το 2021, έχει ξεκινήσει να τρέχει στο ΤΤ από το 2014, ενώ πήρε την πρώτη του νίκη το 2018. To 2019 ανέβηκε σε άλλο επίπεδο, κατακτώντας 3 νίκες και 2 ακόμη βάθρα, για να γίνει ο αναβάτης που όλοι θεωρούν ως το μεγάλο φαβορί της εποχής του στους αγώνες Road Racing, διαδεχόμενος αναβάτες όπως ο Michael Dunlop, ο John McGuinness και ο Ian Hutchinson. 
 
Δεύτερος ήταν ο Dean Harrison, 39,9 δευτερόλεπτα πιο πίσω με Kawasaki ZX-10RR, και τρίτος ο Michael Dunlop με Suzuki GSX-R 1000.
 
Και μιας και μιλήσαμε στον πρόλογο για τον αειθαλή McGuinness, την πρώτη μέρα του ΙΟΜΤΤ 2022, ο "McPint" συμπλήρωσε 100 αγώνες στο νησί, γράφοντας το όνομα του με χρυσά γράμματα στα βιβλία της ιστορίας!
 
ΘΕΣΗ#ΑΝΑΒΑΤΗΣΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑΧΡΟΝΟΣΜΕΣΗ ΩΡΙΑΙΑ
110Peter HickmanBMW M1000RR01:43:58.544130.634
22Dean HarrisonKawasaki ZX-10RR01:44:37.744129.819
36Michael DunlopSuzuki GSXR100001:44:56.171129.439
44Ian HutchinsonBMW M1000RR01:46:56.628127.009
51John McGuinnessHonda CBR1000RR-R SP01:47:07.411126.796
 
Supersport TT 1ος αγώνας - 6/6
Καβάλα στο Yamaha YZF-R6 του, ο Michael Dunlop πήρε την 20η του νίκη στο IOMTT, με ταχύτερο γύρο 129.475 μιλίων την ώρα, που αποτελεί νέο ρεκόρ κατηγορίας, ενώ έτσι έγινε μόλις ο τρίτος αναβάτης στην ιστορία του ΙΟΜΤΤ που ξεπερνά τις 20 νίκες, μετά τον Θείο Joey (Dunlop) και τον John McGuinness.
 
Μια σπουδαία νίκη, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πόσο κοντά του βρέθηκε ο δεύτερος του αγώνα.
 
Μιλάμε για μια διαφορά μόλις 6 δευτερολέπτων (με τα περισσότερα εξ αυτών να προστίθενται στον τελευταίο γύρο) σε συνολικό χρόνο αγώνα 53 λεπτών και τριάντα δευτερολέπτων! Γλυκόπικρη δεύτερη θέση λοιπόν για τον Dean Harrison, με Kawasaki ZΧ-6R.
 
Τρίτος τερμάτισε ο Peter Hickman με την τρικύλινδρη Triumph Daytona 765 του, μόλις 3,5 δευτερόλεπτα μπροστά από τον 4ο Johnston. 
 
ΘΕΣΗ#ΑΝΑΒΑΤΗΣΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑΧΡΟΝΟΣΜΕΣΗ ΩΡΙΑΙΑ
16Michael DunlopYamaha YZF-R653:31.953126.865
22Dean HarrisonKawasaki ZX-6R53:37.571126.643
310Peter HickmanTriumph Daytona 76554:07.008125.495
43Lee JohnstonYamaha YZF-R654:10.555125.358
55James HIllierYamaha YZF-R654:17.625125.086
 
Superstock TT - 6/6
Την ίδια μέρα που πήρε μια 3η θέση στα Supersport, ο Peter Hickman πήρε τη νίκη στον αγώνα Superstock, τη δεύτερη νίκη του για το 2022, οδηγώντας και πάλι την κούρσα από την αρχή μέχρι το τέλος, με τη δεύτερη M 1000 RR του ελάχιστα βελτιωμένη, σύμφωνα με τους κανονισμούς της κατηγορίας. Αξίζει να σημειωθεί η συνολική μέση ωριαία αγώνα των 130.552 μιλίων την ώρα, που ήταν ελάχιστα πιο αργή από τα 130.634 μίλια την ώρα που σημείωσε με το ακραία βελτιωμένο Superbike του! Αυτή ήταν η 7η νίκη του στο ΙΟΜΤΤ.
 
Δεύτερος κατετάγη ο Conor Cummins με Honda CBR1000RR-R, και τρίτος ήταν ο ομόσταυλος του Dave Todd, επίσης με CBR.
 
Ο Michael Dunlop τερμάτισε 5ος, ο Ian Hutchinson 7ος και ο John McGuinness 9ος, ενώ ο ταχύτερος γύρος πήγε στον Conor Cummins με 133.116 μίλια την ώρα.
 
ΘΕΣΗ#ΑΝΑΒΑΤΗΣΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑΧΡΟΝΟΣΜΕΣΗ ΩΡΙΑΙΑ
110Peter HickmanBMW M1000RR52:01.236130.552
211Conor CumminsHonda CBR1000RR-R52:13.938130.023
38Davey ToddHonda CBR1000RR-R52:21.603129.706
42Dean HarrisonKawasaki ZX-10RR52:28.452129.424
56Michael DunlopHonda CBR1000RR-R SP52:40.930128.913
 
Supertwin TT - 8/6
Στα ελαφριά δικύλινδρα, ο Peter Hickman πήρε την τρίτη του νίκη για το ΙΟΜΤΤ του 2022, καβάλα σε ένα χειροποίητο Paton S1-R, που χρησιμοποιεί κινητήρα από Kawasaki ER-6 βελτιωμένο στα άκρα, με απόδοση 112 hp! Η ιταλική Paton, που ξεκίνησε από τον Giuseppe Pattoni, ανήκει πλέον στην επίσης ιταλική SC Project και δημιουργεί μοναδικές αγωνιστικές μοτοσυκλέτες, φτιαγμένες κατά παραγγελία.
 
Αυτή ήταν η πρώτη νίκη του Hicky σε αυτή την κατηγορία, κι η 8η του συνολικά στο ΙΟΜΤΤ. Ήταν μάλιστα ο μόνος αναβάτης που σημείωσε συνολική μέση ωριαία πάνω από 120 μίλια την ώρα, ενώ έκανε και τον ταχύτερο γύρο με 121.293 μίλια την ώρα.
 
Δεύτερος, ένα λεπτό και 40 δευτερόλεπτα πιο πίσω βρέθηκε ο Lee Johnston με το νέο Aprilia RS 660, ενώ τρίτος ήταν ο Paul Jordan με Kawasaki Z650.
 
Δυστυχώς, ο Michael Dunlop σταμάτησε στη διαδρομή για να κάνει κάποιες ρυθμίσεις στη μοτοσυκλέτα του, με αποτέλεσμα οι κριτές να του βγάλουν μαύρη σημαία και να αποκλειστεί από τον αγώνα.
 
ΘΕΣΗ#ΑΝΑΒΑΤΗΣΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑΧΡΟΝΟΣΜΕΣΗ ΩΡΙΑΙΑ
110Peter HickmanPaton S1-R56:35.517120.006
23Lee JohnstonAprilia RS 66058:24.798116.265
38Paul JordanKawasaki Z65058:48.055115.498
49Pierre Yves BianPaton S1-R58:54.969115.272
54Michael RutterPaton S1-R59:00.969115.077
 
Supersport TT 2ος αγώνας - 10/6
O Michael Dunlop πήρε την 21η νίκη του στο IOMTT, για να γίνει ταυτόχρονα ο πιο επιτυχημένος αναβάτης της κατηγορίας των 600 κ.εκ., με 9 νίκες Supersport.
 
Για να πάρει όμως τη νίκη ο MD, χρειάστηκε να δώσει τιτάνια μάχη με τον Peter Hickman για ολόκληρη τη διάρκεια του αγώνα, για να καταφέρει να απομακρυνθεί από τον διώκτη του έστω και ελάχιστα στον δεύτερο και τελευταίο γύρο, τερματίζοντας 3.2 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Hickman.
 
Τρίτος τερμάτισε ο Dean Harrison, με Kawasaki Z6-6R.
 
ΘΕΣΗ#ΑΝΑΒΑΤΗΣΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑΧΡΟΝΟΣΜΕΣΗ ΩΡΙΑΙΑ
16Michael DunlopYamaha YZF-R635:29.154127.589
210Peter HickmanTriumph Daytona 76535:32.452127.391
32Dean HarrisonKawasaki ZX-6R35:53.800126.129
48Davey ToddHonda CBR600RR36:11.366125.108
59Jamie CowardYamaha YZF-R636:17.827124.737
 
Senior TT - 11/6
Στο Senior TT του 2022, αγώνα prestige όπου οι συμμετέχοντες αγωνίζονται με Superbike μοτοσυκλέτες, ο Peter Hickman έγινε μόλις ο τέταρτος αναβάτης στην ιστορία που κερδίζει τέσσερις αγώνες μέσα σε μια εβδομάδα στο ΙΟΜΤΤ. Αυτή ήταν η δεύτερη νίκη του στο Senior TT και η ένατη νίκη του συνολικά στο ΙΟΜΤΤ.
 
Ο Hicky ηγήθηκε του αγώνα από την αρχή, παραμένοντας πρώτος μέχρι τον τερματισμό. 
 
Σχεδόν 17 δευτερόλεπτα πιο πίσω, στη δεύτερη θέση τερμάτισε ο Dean Harrison, ενώ τρίτος ήταν ο Conor Cummins, μετά από σκληρή μάχη με τον Davey Todd.
 
Ο Glenn Irwin της Honda Racing UK, μπορεί να εγκατέλειψε τον αγώνα ενώ βρισκόταν στη δέκατη θέση, εντούτοις κατάφερε να πάρει το βραβείο του καλύτερου νεοεμφανιζόμενου αναβάτη στο ΙΟΜΤΤ του 2022.
 
ΘΕΣΗ#ΑΝΑΒΑΤΗΣΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑΧΡΟΝΟΣΜΕΣΗ ΩΡΙΑΙΑ
110Peter HickmanBMW M1000RR01:44:56.494129.432
22Dean HarrisonKawasaki ZX-10RR01:45:13.412129.085
311Conor CumminsHonda CBR1000RR-R01:45:30.099128.745
48Davey ToddHonda CBR1000RR-R01:45:32.926128.687
56Michael DunlopSuzuki GSXR100001:47:15.918126.628
 
Το αποτέλεσμα του αγώνα Senior TT σημαίνει πως ο Peter Hickman κέρδισε το «Πρωτάθλημα Joey Dunlop» (που αφορά στο σύνολο των αγώνων του ΙΟΜΤΤ) με 111 βαθμούς, 22 βαθμούς μπροστά από τον Dean Harrison (89) με τον Michael Dunlop να κατατάσσεται τρίτος με 88 βαθμούς. Βλέπουμε έτσι πως παρά τις 2 νίκες του ο MD έχασε τη δεύτερη θέση για έναν μόλις βαθμό από τον Harrison που μπορεί να μην πήρε καμία νίκη, συγκέντρωσε όμως περισσότερους βαθμούς από τα βάθρα του.
Μεγάλος πρωταγωνιστής του ΤΤ 2022 ήταν λοιπόν ο Peter Hickman που πήρε την πρώτη του νίκη στο ΤΤ μόλις το 2018, για να κυριαρχήσει το 2019 και να κάνει υποχρεωτικό "διάλειμμα" 2 ετών. Φέτος επανήρθε το ίδιο ακμαίος -σα να μην πέρασε μια μέρα- εδραιώνοντας την κυριαρχία του στους αγώνες του νησιού. Ο Hicky είναι πλέον το απόλυτο φαβορί, και έχει τη δυνατότητα να γράψει τη δική του ιστορία ως ένας από τους πιο επιτυχημένους αγωνιζόμενους Road Racing.
 
Όσον αφορά στους ιδιώτες αγωνιζόμενους, το βραβείο πήγε στον Jamie Coward με 125 βαθμούς, η Kawasaki πήρε το βραβείο κατασκευαστή και η DAO Racing Kawasaki το βραβείο ομάδας. Κάπως έτσι, ένα ακόμη ΙΟΜΤΤ έφτασε στο τέλος του. Θα ακολουθήσει ξεχωριστό άρθρο για τις απώλειες αναβατών του αγώνα του 2022, ενώ σύντομα θα διαβάσετε μια αποκλειστική συνέντευξη του Peter Hickman στο ΜΟΤΟ, με πληροφορίες για την προετοιμασία που τον οδήγησε στον θρίαμβο του ΤΤ 2022. 
https://bit.ly/MOTO_667