Nordkapp 2017 – Αυθεντικό τοπίο Βορρά!

Μία επική μέρα!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

29/6/2017

Οι σαράντα Africa Twin λούστηκαν εχθές με ήλιο, έστω και λίγο, έστω και με το κρύο να παραμένει τσουχτερό. Από τις εναλλαγές τοπίου της πρώτης μέρας, στον Δρόμο του Ατλαντικού την δεύτερη, εχθές –τρίτη μέρα οδήγησης- άρχισαν να πλησιάζουν την οριοθετημένη γραμμή που αλλάζει το τοπίο με πυκνά δάση, ηλιόλουστα ξέφωτα και διάσπαρτα Νορβηγικά σπίτια. Φτιαγμένα για να ξεχωρίζουν μέσα στην φύση, τα σπίτια των Νορβηγών που διακόπτουν την χρωματική παλέτα του σκληρού τοπίου, αποτελούν από μόνα τους ένα αξιοθέατο που με την πολυχρωμία του δεν γίνεται ποτέ μονότονο!

 

Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος χαρακτήρισε την χθεσινή μέρα –απλά- επική, καταφέρνοντας να ξεπεράσει την πρώτη αλλά και την δεύτερη! Η αρχή του ταξιδιού είναι πάντα αντιμετωπίζεται με ένα δέος, όσο αντικρύζεις ένα καινούριο μέρος τελείως διαφορετικό από όλα όσα έχεις δει στο παρελθόν. Πόσο μάλιστα όταν πρέπει να αντιμετωπίσεις ομίχλη με χιόνι στην μία άκρη ενός τούνελ και αέρα με βροχή στην άλλη! Η δεύτερη μέρα περιλάμβανε πολύ.. θάλασσα: Με τρεις βόλτες σε φέριμποτ, και στην μέση της ημέρας την διάσχιση του Δρόμου του Ατλαντικού, εύκολα μπορούσε να ξεχωρίσει από το δέος της πρώτης. Ωστόσο η τρίτη μέρα είχε το ξεχωριστό στοιχείο του ήλιου, και υποψιάζομαι πως είναι ένας από τους λόγους που ο Πυρπασόπουλος ήταν τόσο ευδιάθετος. Πρώτη μέρα που θα ένιωθε τα δάχτυλα των χεριών του, πρώτη μέρα που δεν θα μούλιαζε στην σέλα, αν και ο ήλιος στο Βορρά μπορεί εύκολα να σε κάψει μέσα από την ζελατίνα του κράνους όταν είσαι όλη την μέρα στον δρόμο και η ζελατίνα διάφανη… ακριβώς δηλαδή όπως έγινε και με τον Γιώργο!

 

 

Χθες λοιπόν αναχώρησαν στις 08:00 το πρωί και γρήγορα έκαναν την πρώτη τους στάση για να ανέβουν στο μοναδικό φέριμποτ που θα χρησιμοποιούσαν για την ημέρα, μία διαδρομή 25 λεπτών ανάμεσα σε κάθετα πρασινισμένα βράχια, λίγο έξω από το Trondheim. Αμέσως πήραν την βορινή κατεύθυνση, αφήνοντας την διαδρομή που βρέχεται από τον ωκεανό προχωρώντας ψηλότερα μέσα από την πυκνή φύση. Το στοιχείο του νερού όμως ήταν και πάλι κυρίαρχο. Εκατοντάδες λίμνες που καθρεφτίζουν τις αμέτρητες κορυφές των βουνών, μία ευκαιρία για καινούριο πίνακα ζωγραφικής, πίσω από κάθε στροφή! Σύμφωνα με τον Γιώργο δεν είναι καθόλου δύσκολο να αντιληφθείς γιατί ξεπήδησαν οι μύθοι για τα troll, τους νάνους, τις σπηλιές και όλα τα υπέροχα πλάσματα και τοπία, περιγράφονται στην ευρύτατη σκανδιναβική μυθολογία. Απλά μπορείς να φανταστείς το ίδιο τοπίο, ντυμένο στα λευκά και καλυμμένο με ένα παχύ στρώμα σκοταδιού που κρατάει μήνες…

 

Ο δρόμος δεν είναι ποτέ ενιαίος, είτε θα διακόπτεται από κάποιο πορθμείο και θα αναγκάζεσαι να ανέβεις σε φέριμποτ για να συνεχίσεις, είτε θα περνάς τούνελ και γέφυρες. Και τα τούνελ εκμεταλλεύονται το σκληρό πέτρωμα αποτελώντας κανονικές τρύπες στο βουνό, χωρίς να χρειάζεται τοίχωμα. Ευκολότερη η κατασκευής τους συγκριτικά με τα δικά μας τούνελ, στενότερα αφού εξυπηρετούν λίγη κίνηση, αλλά αμέτρητα σε πλήθος. Σε έναν αραιοκατοικημένο τόπο όπως η Νορβηγία, είναι εύκολο να σταματήσεις στη μέση ενός τούνελ, να σβήσεις την Africa και απλά να χαρείς την ηρεμία που σου προσφέρει η μόνωση χιλιάδων τόνων βράχων…

Η ημέρα εχθές έκλεισε μετά από 470 χιλιόμετρα φτάνοντας στο Bronnoysund το οποίο έχει μία παράξενη προφορά από τους ντόπιους που φορώντας κράνος μπορεί να το ακούσεις και σαν τελείως διαφορετικό όνομα. Σήμερα θα επιστρέψουν στη διαδρομή που αντικρύζει συνέχεια τον Βόρειο Ατλαντικό και φυσικά θα ανεβοκατεβαίνουν σε φέριμποτ, μέχρι να φτάσουν ακόμα πιο βόρεια που το τοπίο αλλάζει και πάλι!

 

"ζωντανή" η μυθολογία και διάσπαρτη εκατέρωθεν του δρόμου, αποτελεί αξιοθέατο για όλους τους τουρίστες - με τους οποίους ο Πυρπασόπουλος γίνεται αμέσως φίλος...

 

 

Τα μοτο-ταξί στο Ναϊρόμπι αλλάζουν συνήθειες

Για την εμφάνιση αυτή φταίει Ολλανδός καλλιτέχνης
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

13/6/2018

Σε ολόκληρη την Αφρική, αλλά και πολλές χώρες της Ν. Ασίας και της Λατινικής Αμερικής, οπουδήποτε δηλαδή οι ανάγκες μετακίνησης αυξάνονται αντιστρόφως ανάλογα με το εισόδημα, κυριαρχούν τα moto-taxi. Ίσως η πιο πολυτελής πλευρά τους είναι η εικόνα που παρουσιάζουν στην Γαλλία, όπου Honda Goldwing περιμένουν να σε παραλάβουν από το αεροδρόμιο, για παράδειγμα, προσφέροντας κράνος με σκουφάκι μίας χρήσης, αδιάβροχα όταν χρειάζεται καθώς και μπόλικο χώρο για αποσκευές. Εδώ το ζητούμενο δεν είναι το χαμηλό κόστος, αλλά η ταχύτητα μετάβασης μέσα από τον μόνιμα μποτιλιαρισμένο αστικό ιστό του Παρισιού…

Στην Αφρική οι κατά κύριο λόγο εισαγόμενες από την Ινδία μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιούν οι μοτο-ταξιτζήδες, προσφέρουν μία φθηνή λύση μετακίνησης την ώρα που οι δημόσιες συγκοινωνίες απέχουν έτη φωτός από την επάρκεια. Αποκαλούνται με διάφορα ονόματα, όμως σε ολόκληρη την ανατολική Αφρική έχει επικρατήσει το «Μπόντα Μπόντα» χωρίς κανείς να ξέρει πώς προέκυψε η ονομασία αυτή. Το πιθανότερο είναι να έχει βγει μεταφράζοντας τον μονοκύλινδρο ήχο…

Με τις περισσότερες αφρικανικές χώρες να επιτρέπουν την εισαγωγή ινδικών μοτοσυκλετών, όπως των Bajaj, χωρίς την επιβολή πρόσθετων δασμών και με την χρηματοδότηση για μοτοσυκλέτες να γίνεται για πρώτη φορά διαθέσιμη, οι μοτοσυκλετιστές στην Αφρική αυξάνονται με τεράστιο ρυθμό. Είναι χαρακτηριστικό πως σε ορισμένες χώρες μιλάμε για ποσοστά αυξήσεων στις πωλήσεις σε μία τάξη μεγαλύτερη του 12.000% μέσα σε μία πενταετία, καθώς από εκεί που πωλούνταν μερικές εκατοντάδες μοτοσυκλέτες, οι παραγγελίες ξεπέρασαν τα χιλιάδες μοντέλα.

Με αυτή την τρομακτική αύξηση νέων μοτοσυκλετιστών, είναι λογικό να ανθήσει και το επάγγελμα του μοτο-ταξιτζή που εξίσου γρήγορα άρχισε να πάσχει από κορεσμό. Οι πρώτοι ταξιτζήδες γνώρισαν την ευκαιρία της οικονομικής ανεξαρτησίας σε χώρες που κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να συμβεί, κι έτσι σύντομα το αποτέλεσμα ήταν να υπάρχουν πολλοί περισσότεροι από όσους πρακτικά μπορούσε να σηκώσει η ζήτηση. Σε αυτό βοήθησε απόλυτα και η πλήρης απουσία νομικού πλαισίου και σχεδιασμού, που διέπει το σύνολο των χωρών που δραστηριοποιούνται οι  «Μπόντα Μπόντα». Για να καταπολεμήσουν την υπερπροσφορά, οι μοτο-ταξιτζήδες της Αφρικής άρχισαν να καστομάρουν τις μοτοσυκλέτες τους, ώστε να τραβήξουν τα βλέμματα, αποτελώντας ελκυστικότερη λύση για τον υποψήφιο πελάτη. «Και στην ζούγκλα το ίδιο κάνουν τα ζώα για να προσελκύσουν το θηλυκό ή το θήραμά τους. Υπάρχουν πουλιά που διακοσμούν τις φωλιές τους με κάθε χρωματιστό αντικείμενο που θα βρουν», είναι η εξήγηση που δίνει ένας από αυτούς για την πρακτική που ακολουθούν.

Μέχρι εδώ όμως τα πράγματα δεν είχαν γίνει τσίρκο. Τσίρκο θα γινόντουσαν μόνο όταν ένας Ολλανδός συγγραφέας – καλλιτέχνης, θα συνεργαζόταν με έναν σχεδιαστή μόδας από την Ουγκάντα, διαμορφώνοντας μερικούς μοτο-ταξιτζήδες σε πραγματικό θίασο, αλλάζοντας παράλληλα τις συνήθειες των μοτο-ταξί.

Ο Ολλανδός Hoek ονόμασε την καλλιτεχνική αυτή παρέμβαση «Παραφροσύνη Μπόντα Μπόντα» αν και η τρέλα ήταν μάλλον δική του. Έπεισε μερικούς μοτο-ταξιτζήδες πως μονάχα με το customάρισμα των μοτοσυκλετών δεν θα ξεχωρίσουν κι έπρεπε να κάνουν το ίδιο και για τους εαυτούς τους. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε στις φωτογραφίες και έχει οδηγήσει τον Hoek σε δύο εκθέσεις φωτογραφίας, αν και τυπικά η ονομασία είναι λάθος. Κι αυτό γιατί παρόλο που στην ανατολική Αφρική ο όρος «Μπόντα Μπόντα», είναι ο πιο συνηθισμένος, συγκεκριμένα στο Ναϊρόμπι την πρωτεύουσα της Κένυας, τα μοτο-ταξί ονομάζονται «πίκι-πίκι». Είναι μία μικρή παρέμβαση βέβαια αυτή, μπροστά στην μόδα που ξεκίνησε ο Ολλανδός στο Ναϊρόμπι, την στιγμή που στην διπλανή Ουγκάντα, οι μοτο-ταξιτζήδες προσπαθούν να ξεχωρίσουν προσφέροντας στους πελάτες κράνη και ανακλαστικά γιλέκα… ενώ πλέον οργανώνονται μέσα από εφαρμογές κινητών που επίσης τα τελευταία χρόνια η χρήση τους έχει εκτοξευθεί

 

Πηγή έπνευσης του Ολλανδού μεταξύ άλλων είναι οι: Mad Max Driver, Machette, Vibze, Ghost Rider, Red Devil, Lion, The Rasta Driver αν και πολλοί στο Ναϊρόμπι δεν αναγνωρίζουν ορισμένες από τις προελεύσεις αυτές, αγνοώντας πχ, τον "Machette"