Nordkapp 2017 – Το φιλί του ήλιου!

Μέρες χωρίς νύχτα
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

1/7/2017

Λιγότερη οδήγηση, περισσότερη θάλασσα είχε η χθεσινή ημέρα για τον Γιώργο Πυρπασόπουλο και τις 40 Africa Twin, πριν κατασκηνώσουν με θέα τον Β. Ατλαντικό!

Έχοντας –πλέον- μπει για τα καλά στον Αρκτικό Κύκλο, η μέρα αυτή την εποχή του χρόνου δεν φεύγει ουσιαστικά ποτέ. Ο ήλιος δύει μέχρι το σημείο να ακουμπήσει σχεδόν την θάλασσα, κι έπειτα σηκώνεται ξανά λούζοντας με φως το δρόμο. Αυτό σημαίνει όταν αν κατασκηνώσεις δεν θα χρειαστείς φακό και φώτα, και φυσικά θα πρέπει να έχεις τον κατάλληλο εξοπλισμό γιατί μπορεί η νύχτα να μην έρχεται, αλλά το κρύο δεν φεύγει ποτέ και οι χαμηλές θερμοκρασίες είναι πάντα παρούσες…

Φεύγοντας χθες από το Glomfjord η μεγάλη παρέα των Africa Twin ακολούθησε δυτική πορεία, πριν συνεχίσει βόρεια, όσο το δυνατόν πιο παράλληλα με τον ωκεανό γινόταν, καθώς το ανάγλυφο της Νορβηγίας δεν αφήνει περιθώρια για μεγάλες ευθείες… Φτάνοντας στο Μπόντο πήραν το φέριμποτ - για ακόμα μία φορά σε αυτό το ταξίδι, έχοντας χάσει το μέτρημα πλέον, αν και μοναδική για την χθεσινή ημέρα. Η συγκεκριμένη διαδρομή με το φέριμποτ διασχίζει την θαλάσσια περιοχή Vestfjord, μια πολύ ανοικτή θάλασσα ανάμεσα στο αρχιπέλαγος του Lofoten και την Νορβηγική γη, ή καλύτερα τα αμέτρητα φιόρδ της. Η θαλάσσια αυτή περιοχή τροφοδοτεί τον Β. Ατλαντικό μέσα στην γη της Νορβηγίας με την μεγαλύτερη συγκέντρωση φιόρδ του κόσμου και για αυτό ονομάζεται και Vestfjord, δηλαδή το «Φιόρδ στα Δυτικά»!

 

Η διαδρομή που πήρε ο Γιώργος και η μεγάλη παρέα είναι η πιο μακρινή με πλοίο, αλλά τους έφερε στην μύτη ακριβώς του Moskenes, ενός νομού που αποτελείται από ένα μεγάλο, τρύπιο από φιόρδ νησί και αρκετές βραχονησίδες και νησάκια. Θεωρείται η πιο γραφική περιοχή της Νορβηγίας και η διαδρομή αυτή σε αφήνει να την απολαύσεις από την αρχή της, οδηγώντας έπειτα κατά μήκος των παραδοσιακών χωριών των ψαράδων!

Ο Πυρπασόπουλος δεν προλάβαινε να συλλέξει εικόνες στην διάρκεια των 350 χιλιομέτρων που διένυσαν συνολικά από το Glomfjord, με όλη την ομάδα να μένει εκστασιασμένη από την ομορφιά του τοπίου και να συμφωνούν σε ένα πράγμα: Πως τώρα μπορούν να καταλάβουν (λίγο περισσότερο) τους Νορβηγούς που ζουν απομονωμένοι σε αυτό το σημείο με χιόνι και ελάχιστο φυσικό φως για μήνες ολόκληρους, πριν έρθει η εποχή που καθημερινά θα απολαμβάνουν το τοπίο!

Η κατασκήνωση που τους περίμενε στον οργανωμένο χώρο ήταν καλύτερη από μικρό ξενοδοχείο προσφέροντας όλα τις ανέσεις ενώ το βράδυ η οργάνωση είχε ετοιμάσει μία τεράστια φωτιά, δίπλα στον μπουφέ με το βραδινό. Μπύρες και μουσική από βιολιά, έκαναν την κατάσταση ονειρεμένη καθώς ο ήλιος είχε καρφιτσωθεί με πινέζα στο χαμηλότερο σημείο, του απίθανο ζωντανού καμβά που τους περιτριγύριζε!

Θα έλεγε κανείς πως αυτό ήταν το καλύτερο σημείο του ταξιδιού… καλύτερο και από το ίδιο το Nordkapp, αλλά η σημερινή μέρα που ξεκίνησε για την παρέα πριν από λίγο, θα τους φέρει στο Malangen όπου τους περιμένει νυκτερινή οδήγηση φωτισμένη από το Βόρειο Σέλας! Είναι το πιο κατάλληλο μέρος από αυτή την μεριά του κόσμου για να δει κανείς το επιβλητικό αυτό φυσικό φαινόμενο, και ο Γιώργος «τον ζηλεύουμε» Πυρπασόπουλος, θα έχει την ευκαιρία να το απολαύσει οδηγώντας στην σέλα της Africa Twin!

 

 

Από την επίσκεψη σε παγετώνα, παρέα με Kevin Benavides

 

 

Διαβάστε επίσης:

Εκκίνηση

Μέρα 1η

Μέρα 2η

Μέρα 3η

Μέρα 4η

 

 

Η ιστορία του "Σκύλου Μαύρου"

Το Τέρας της Ζούζουλης και το ΜΟΤΟ
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

3/1/2018

Ο Μαύρος Σκύλος, ή πιο σωστά ο "Skylos Mavros", αποτελεί πλέον ένα από τα σήματα κατατεθέντα του ΜΟΤΟ. Μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες που στολίζει χιλιάδες μοτοσυκλέτες, κράνη, ακόμη και αυτοκίνητα, ενώ έχει επεκταθεί και εκτός συνόρων, καθώς είναι κολλημένο ακόμη και σε κράνη ξένων συναδέλφων, οι οποίο με το που τον είδαν θέλησαν να αποκτήσουν κι αυτοί ένα αυτοκόλλητο μ' αυτόν επάνω. Έχει τυπωθεί πάνω σε μπλουζάκια, έχει γίνει ραφτό σήμα, ενώ έχει γίνει μέχρι και αντικείμενο πνευματικής κλοπής, φιγουράροντας σε λογότυπο καφετέριας!
Φυσικά, ο Skylos Mavros δεν θα μπορούσε να λείψει κι από την φετινή σειρά των αυτοκόλλητων του ΜΟΤΟ, ξεσηκώνοντας ένα ακόμη μεγαλύτερο κύμα αναγνωστών και φίλων του περιοδικού που ρωτούν να μάθουν την προέλευση και την ιστορία του.


Η γέννησή του, λοιπόν, και η ταύτιση με το ΜΟΤΟ ξεκινάει αρκετά παλιά, εν έτει 2004, και είναι συνυφασμένος μ' άλλο ένα ορόσημο του περιοδικού: το MEGA TEST. Εκείνη τη χρονιά, είχαμε μαζέψει 11 μοτοσυκλέτες και μέσα σε 5 μέρες οδηγήσαμε 1.500 χιλιόμετρα, από τα Τζουμέρκα μέχρι τον Όλυμπο μέσω… Πρεσπών. Ήταν ένα "Paradise Ride" που συνδύαζε μερικές από τις καλύτερες ασφάλτινες διαδρομές της Ελλάδας με την απίστευτη ομορφιά των ελληνικών βουνών.
Την τρίτη μέρα του MEGA TEST, η προγραμματισμένη διαδρομή είχε αφετηρία την Λάβδα και προορισμό το Πισοδέρι. Η αρχή ήταν μια υπέροχη χωμάτινη διαδρομή μέχρι να βρούμε την άσφαλτο για την Σαμαρίνα, κι από εκεί ξανά χώμα προς Φούρκα, Ζούζουλη και Επταχώρι. Παραδοσιακά, σε κάθε MEGA TEST συμβαίνουν τουλάχιστον δύο με τρεις… καταδιώξεις από τσομπανόσκυλα, καθώς ο σαματάς και το πλήθος των μοτοσυκλετών που σκάνε από το πουθενά, φαντάζουν ιδιαίτερα απειλητικά στους φύλακες των κοπαδιών της περιοχής.

Για του λόγου το αληθές, στο συγκεκριμένο MEGA TEST είχαμε δημοσιεύσει και… συγκριτικό των σκυλιών που συναντήσαμε με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους και τις επιδόσεις τους! Πλέον, έχουμε μάθει τις αντιδράσεις τους, την τακτική τους και –κυρίως- τις προθέσεις τους, οπότε προσαρμοζόμαστε ανάλογα στις συνθήκες και (συνήθως) βγαίνουμε αλώβητοι. Εκείνη τη μέρα όμως ήρθαμε αντιμέτωποι με κάτι που μέχρι τότε (αλλά κι από τότε μέχρι σήμερα) δεν είχαμε αντιμετωπίσει ξανά.
Όσοι ασχολείστε λίγο παραπάνω με τις ράτσες των σκύλων, και δη τις ελληνικές, θα γνωρίζετε για την ύπαρξη των ελληνικών ποιμενικών που αποτελούν και την πλειοψηφία των τσομπανόσκυλων στην Βόρεια Ελλάδα. Μιλάμε για σκυλιά που φτάνουν τους 60 με 70 πόντους και βάρος κοντά στα 80 κιλά, τα οποία δεν "μασάνε" ούτε σε λύκους αλλά ούτε σε αρκούδες που απειλούν το κοπάδι τους. Φανταστείτε λοιπόν αυτό το πράγμα… διπλάσιο! Ένα κτήνος κατάμαυρο (που αργότερα μας έκανε εντύπωση γιατί είναι εξαιρετικά σπάνιο τέτοιο χρώμα σε ελληνικό ποιμενικό) και πελώριο που δεν σταματούσε ΠΟΥΘΕΝΑ.

Ο χωματόδρομος είχε δύο βαθιά λούκια μήκους 10 χιλιομέτρων, μέσα στα οποία παλεύαμε να μείνουμε όρθιοι με τα θηρία των 200+ κιλών, αριστερά η πλαγιά του βουνού και δεξιά το Τέρας της Ζούζουλης (όπως το βαφτίσαμε) να τρέχει μαινόμενο κατά πάνω μας. Ο Καραχάλιος το βλέπει εγκαίρως και προλαβαίνει λίγο πριν φτάσει σε απόσταση… δαγκώματος να απομακρυνθεί. Πίσω του όμως ερχόμουν εγώ και οι συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί δεν ήταν υπέρ μου. Εκείνη την στιγμή ανέλαβαν δράση τα αρχέγονα ένστικτα επιβίωσης και ο μηχανισμός προστασίας που διαθέτει ο εγκέφαλος μπλοκάροντας κάθε εξωτερικό ερέθισμα. Όπως καταλαβαίνετε, θυμάμαι τα πάντα λίγο πριν και αμέσως μετά, οπότε σας παραθέτω το απόσπασμα από το συγκεκριμένο άρθρο του Βασίλη Καραχάλιου, για να δείτε τι συνέβη:
"… Λίγο πιο κάτω, μας περίμενε το Τέρας της Ζούζουλης, ένα υπέροχο τσομπανόσκυλο που ήξερε να διαλέγει θύματα. Όταν πέρασα εγώ πρώτος ίσα που με γάβγισε, όταν όμως είδε τον Μαυράκη θυμήθηκε τα άγρια ένστικτά του. Ο Μαυράκης πήγε να του βάλει τις φωνές, ο σκύλος δεν μάσησε (ή μάλλον, πήγε να τον μασήσει), οπότε για να γλιτώσει ο Λάζαρος ανοίγει το γκάζι τέρμα και κάνει ένα αεροπλανικό, ένα μέτρο πάνω απ' το μηχανάκι βρέθηκε, για πρώτη θέση σε stunt show. Ο σκύλος ακόμα γελάει, όπως ορκίζονται αυτοί που πέρασαν μετά."


Αυτό ήταν! Το Τέρας της Ζούζουλης έγινε ο Σκύλος Μαύρος του ΜΟΤΟ και το σύμβολο όχι μόνο των MEGA TEST, αλλά και ολόκληρου του περιοδικού, μετά φυσικά και τον θρυλικό αετό μας. Αργότερα, αφού μας προξένησε ιδιαίτερη εντύπωση, ανακαλύψαμε ότι πρόκειται για ένα από τα σπάνια δείγματα μια ελληνικής ράτσας που κινδύνεψε με εξαφάνιση, του Μολοσσού της Ηπείρου (εξ ου και το μαύρο χρώμα του) μια από τις πιο σκληρές και ιδιαίτερα ανθεκτικές ράτσες τσομπανόσκυλων, κάτι άλλωστε που το διαπιστώσαμε από πρώτο χέρι…


Ο Σκύλος Μαύρος έγινε το έμβλημα εκείνου του MEGA TEST, αλλά σαν αυτοκόλλητο εμφανίστηκε αρκετό καιρό μετά, ενώ έχει γράψει ιστορία και ως ένα από τα πιο πετυχημένα (και ανθεκτικά) μπλουζάκια του ΜΟΤΟ, καθώς μέχρι και σήμερα μας παίρνουν τηλέφωνο αναγνώστες ρωτώντας αν έχει μείνει κάποιο στο αρχείο μας. Υπάρχουν φήμες ότι μερικοί κάτοχοι τα έχουν φυλαγμένα σε κατάσταση καινούργιου και περιμένουν την αξία τους να εκτοξευθεί όπως συμβαίνει στα συλλεκτικά κομμάτια. Για όλους όμως υπάρχει ήδη στην καρτέλα των αυτοκόλλητων που συνοδεύει τα τεύχη μας που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα περίπτερα. Προλάβετε!