Είναι και αυτά στρογγυλά και μαύρα, όπως και όλα τα υπόλοιπα ελαστικά, όμως η απόδοσή τους βρίσκεται σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο ώστε να προσφέρουν την πρόσφυση που χρειάζεται στις πρωτότυπες μοτοσυκλέτες του κορυφαίου πρωταθλήματος ταχύτητας στον κόσμο.
Στους αγώνες η κουβέντα περιστρέφεται συχνά γύρω από τα ελαστικά και την απόδοσή τους, η οποία και παίζει καθοριστικό ρόλο στο αποτέλεσμα ενός αγώνα και αυτό ισχύει φυσικά και για το MotoGP.
Η πρόσφυση που προσφέρει ένα σετ ελαστικών κατά τη διάρκεια ενός αγώνα αλλάζει και αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες που επηρεάζουν την απόδοσή του. Σε γενικές γραμμές, όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά, είναι η ίδια η μοτοσυκλέτα (set up, κατανομή βάρους, τρόπος απόδοσης κινητήρα, αεροδυναμικά βοηθήματα), ο καιρός και η θερμοκρασία περιβάλλοντος, ο συντελεστής πρόσφυσης της πίστας και η καθαρότητα του οδοστρώματος, με την πίεση του ελαστικού να παίζει και αυτή τον δικό της καθοριστικό ρόλο.
Τον πιο καθοριστικό ρόλο όμως τον παίζει ο ίδιος ο αναβάτης που πρέπει να υπολογίσει όλους τους παραπάνω παράγοντες και σε συνδυασμό με το οδηγικό του στιλ να φροντίσει να έχει τη βέλτιστη απόδοση από τα ελαστικά του μέχρι και το τέλος του αγώνα. Αυτό είναι ένα από τα απαραίτητα ταλέντα που πρέπει να έχει ο σύγχρονος αναβάτης που θέλει να αγωνίζεται στην κορυφαία κατηγορία.
Η τύχη με το μέρος του αναβάτη παίζει και αυτή τον ρόλο της, γιατί η συνολική απόδοση ενός σετ ελαστικών είναι δεδομένη και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα όπως δεδομένη είναι και η τεράστια φθορά που θα υποστεί μέχρι το τέλος του αγώνα, η οποία εξαρτάται και από το πώς θα χρησιμοποιηθεί. Για παράδειγμα, μισό λάθος στην εκκίνηση μπορεί να ρίξει έναν αναβάτη πίσω πολλές θέσεις και έπειτα θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ σκληρά να βρεθεί πάλι εκεί που ήταν καταναλώνοντας στην κυριολεξία τα ελαστικά του. Σε αυτή την περίπτωση το πιο πιθανό είναι να του τελειώσουν τα ελαστικά πριν από τη λήξη του αγώνα και έτσι να μην μπορεί να επιτεθεί για τη νίκη, ή αν πάσχισε για να κρατηθεί μπροστά από τους αντιπάλους του να μην είναι σε θέση να το κάνει στους τελευταίους γύρους.
Και αν αναρωτιέστε για το μέγεθος τα φθοράς των MotoGP ελαστικών, ο Piero Taramasso, επικεφαλής αγώνων για τους δύο τροχούς της Michelin, δίνει μια απάντηση που, είτε γνωρίζει κανείς από αγώνες είτε όχι, εντυπωσιάζει, ειδικά για το πίσω, το οποίο έχει και το εξαιρετικά δύσκολο έργο να διαχειριστεί περί τους 300 ίππους και να τους περάσει στον δρόμο μέσω μιας επιφάνειας που έχει περίπου το μέγεθος μιας πιστωτικής κάρτας.
Ένα πίσω ελαστικό MotoGP ζυγίζει περίπου επτά κιλά όταν είναι καινούργιο, όμως η εικόνα του είναι εντελώς διαφορετική στο τέλος ενός αγώνα, όπως και η μάζα του. Ανάλογα με τη γόμα που έχει επιλέξει ο αναβάτης (μεσαία ή μαλακή), το ελαστικό θα χάσει από 600 γραμμάρια έως και 1,1 κιλό μέχρι το τέλος του αγώνα, σύμφωνα με τον Ιταλό και τις δηλώσεις του στο motosport, ήτοι έως και το 15% περίπου του βάρους του. Αυτό σημαίνει ότι θα μικρύνει σημαντικά και η διάμετρός του, ενώ ανάλογα με την “κακοποίηση” που έχει δεχτεί από τον αναβάτη θα μειωθεί και η πρόσφυση που προσφέρει, ειδικά όταν λειτουργεί με πίεση που δεν είναι η βέλτιστη. Αυτό μπορεί να γίνει αν πιέζεται περισσότερο από το ιδανικό -όπως στο σενάριο που περιγράψαμε νωρίτερα, όπου τα φρεναρίσματα, για παράδειγμα, είναι πιο οριακά.
Οι ομάδες το γνωρίζουν αυτό φυσικά και έχουν προβλέψει την πτώση στην απόδοση και τη μάζα του ελαστικού με την αγωνιστική πρωτότυπη να δίνει στον αναβάτη τη δυνατότητα να αλλάζει τη χαρτογράφηση του κινητήρα κατά τη διάρκεια του αγώνα για να την προσαρμόσει στη διάσταση του πίσω ελαστικού -και για κάθε στροφή ξεχωριστά. Έτσι τα ελαστικά στο MotoGP κάνουν τα “μαγικά” τους χάνοντας έως και 10 γραμμάρια το χιλιόμετρο με δεδομένο ότι η απόσταση σε έναν κυρίως αγώνα είναι περίπου 110-130 χλμ.!
