Π.Π. Ταχύτητας Μέγαρα 5ος Γύρος

Double ACE
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

14/10/2017

Το 11ο πρωτάθλημά του σφράγισε με τη νίκη του Σαββάτου ο Σάκης Συνιώρης, αφαιρώντας μας κάθε ίχνος αγωνίας για τον αυριανό αγώνα στην κατηγορία των Superbike. Έχοντας κάνει ήδη την Pole Position από την Παρασκευή, η Aprilia RSV4 του Σάκη έστριψε πρώτη στην Κ1, με τις Yamaha R1 του Γκιζίνου και  του Ιταλού Farineli να τον ακολουθούν στους πρώτους γύρους.

Όπως ήταν αναμενόμενο η οδήγηση του Σάκη ήταν χωρίς κανένα ρίσκο, αφού του αρκούσαν λίγοι βαθμοί για να κατακτήσει το πρωτάθλημα από το Σάββατο. Όμως ο Γκιζίνος είχε μεγάλα κέφια και περνώντας τον Σάκη χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση άρχισε να χτίζει διαφορά, σημειώνοντας μάλιστα και τον ταχύτερο γύρο του αγώνα με 57.761.

Πριν καν φτάσουμε στην μέση του αγώνα, ο Γκιζίνος ήταν πρώτος με διαφορά ασφαλείας και έδειχνε ότι πέταγε προς την πρώτη του νίκη στο φετινό πρωτάθλημα. Όμως η τύχη του γύρισε την πλάτη, όταν βγαίνοντας στην πίσω ευθεία της πίστας η αλυσίδα της μοτοσυκλέτας του κόπηκε, με αποτέλεσμα μια άδικη εγκατάλειψη. Η ειρωνεία ήταν όταν έβαλαν “προληπτικά” ολοκαίνουρια αλυσίδα για τον αγώνα…

Έτσι ο Σάκης Συνιώρης βρέθηκε μόνος του να οδηγά τον αγώνα και με σταθερό ρυθμό έως το τέλος πήρε άλλο ένα πρωτάθλημα και μαζί τη σημαία. Πίσω του ο Σωτήρης Μπεγνής και Roberto Farineli γυρνούσαν μαζί σε όλη τη διάρκεια του αγώνα και προς το τέλος είχαν καταφέρει να πλησιάσουν κάπως τον Σάκη και ταυτόχρονα να αφήσουν πίσω τους τον Λευτέρη Πίππο.

Τρεις γύρους πριν το τέλος φάνηκε ότι ο Ιταλός θα κάνει την επίθεσή του για να πάρει τη δεύτερη θέση, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ.     

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

 

1.Σάκης Συνιώρης (Christou Racing Team CFC-Dunlop-Shoei-IXS) Aprilia RSV4 RF

2.Μπεγνής Σωτήρης (Zen One-Michelin-Shoei-Sidi-IXS-ΒΟΙΔΗΛ) Yamaha R1

3.Farineli Roberto (Team Wolf Racing Motul) Yamaha R1

 

SS600 Η εμπειρία έπαιξε τον ρόλο της

Υπάρχουν ορισμένες πολύ μικρές λεπτομέρειες που δείχνουν ότι η εμπειρία είναι χρήσιμη όταν δίνουν μάχη για την νίκη δύο κορυφαίοι αναβάτες. Αυτό ακριβώς είδαμε να γίνεται στην τελευταία στροφή, του τελευταίου γύρου στα SS600. Ο Καρακώστας ήταν μπροστά, έχοντας κάνει έναν φανταστικό αγώνα σε επίπεδο τακτικής.

Πραγματικά κανείς δεν πίστευε ότι θα έχανε την καρό σημαία από τον Κουτσουμπό, που βρισκόταν μερικά μέτρα πίσω του πριν κλείσει το γκάζι για να μπει στην αριστερή στροφή και μετά να πάρει τη σωστή γραμμή για να βρει με φόρα έως τη γραμμή του τερματισμού. Πιθανότατα να πίστευε ότι ο Μιχάλης Κουτσουμπός ήταν αρκετά πίσω για να έρθει δίπλα του στην είσοδο της τελευταίας στροφής, όμως αυτό ακριβώς έγινε.

Την ώρα που ο Καρακώστας άφηνε μισάνοιχτη την πόρτα από την εσωτερική, ο Κουτσουμπός έβαλε εκεί τον εμπρός τροχό του. Με αυτό τον τρόπο ανάγκασε τον Καρακώστα να πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην πτώση και για τους δύο ή να τον αφήσει να περάσει. Αυτός είναι ακριβώς ο ορισμός της αγωνιστικής εμπειρίας! Όταν δηλαδή δημιουργείς στον αντίπαλό σου διλλήματα που… κανένα δεν τον συμφέρει!

Μετά τον τερματισμό ο Καρακώστας κατηγόρησε τον Κουτσουμπό ότι η κίνηση αυτή ήταν πέρα από τα αθλητικά ήθη, όμως στην απονομή η αδρεναλίνη του αγώνα είχε πέσει και ο Καρακώστας έδωσε το χέρι του στον Κουτσουμπό. Βέβαια την Κυριακή θα δούμε τι ρόλο θα παίξει αυτό το γεγονός, αφού αύριο θα δώσουν την τελευταία μάχη για το πρωτάθλημα. Το επεισοδιακό φινάλε στα SS600 επισκίασε την οδήγηση του Αλέξη Παπαγεωργίου, ο οποίος ήταν πρώτος για μεγάλο διάστημα του αγώνα, παρά το γεγονός ότι είχε ξεκινήσει από τη δεύτερη σειρά.

 

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

 

1.Κουτσουμπός Μιχαήλ (Sarakakis Honda-Michelin-Shoei-Sidi-IXS) Honda CBR600RR

2.Καρακώστας Δημήτρης (Sarakakis Honda-Pirelli-Moto Monkey-Castrol) Honda CBR600RR

3.Παπαγεωργίου Αλεξανδρος (Παπαγεωργίου ΜΟΤΟ-Peristeras tyres-Dunlop) Yamaha R6

Νέοι αλλά… παλιοί

Ο Νότης Παπαπαύλου γιόρτασε την κατάκτηση του πρωταθλήματος στην κατηγορία των Νέων με μια άνετη νίκη, σημειώνοντας και τον ταχύτερο γύρο της κατηγορίας του. Δεύτερος ήταν FloroV Michael επίσης με Yamaha R3και τρίτος τερμάτισε ο Παναγιώτης Γκιζίνος.

Άξιος επαίνου για άλλη μια φορά ήταν και ο μικρός Χρήστος Παπανικολάου που έτρεχε με σπασμένα δάκτυλα και παρ’ όλα αυτά πάλεψε για αρκετούς γύρους μέσα στην πρώτη τριάδα και τερμάτισε τέταρτος.

Στη Racing κατηγορία, οι Ντούσκας Λέανδρος, Λεφέβρ Ανδρέας και Λεφέβρ Κωνταστίνος συμπλήρωσαν το βάθρο, ενώ στα SS300, ο Τσουρουνάκης Κωνσταντίνος πέταγε από τη χαρά του για την καρό σημαία που κατέκτησε, μπροστά από τους Κόκκινο Παναγιώτη και Κορωνάκη Βασίλη που εγκατέλειψε στον 17ο γύρο. Ο Νίκος Περιστεράς που ήταν να τρέξει σε αυτή την κατηγορία, είχε μια πτώση στο πρωινό ζέσταμα που τον ανάγκασε να πάει στο νοσοκομείο για εξετάσεις, αφού έπαθε διάσειση. Του ευχόμαστε ολόψυχα ταχύτατη ανάρρωση, αφού την Δευτέρα πρέπει να πάει τον γιό του Γιάννη στην Ισπανία για το Red Bull Rookies Cup.      

 

 

 

Ελάχιστη εμπειρία από την πίστα των Μεγάρων αλλά αυτό δεν εμποδίζει τον Roberto Farineli να ξεχωρίσει!

 

Δείτε φωτογραφικό υλικό από τον προ-τελευταίο αγώνα του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Ταχύτητας:

Ετικέτες

Σπύρος-Μάριος Φουρθιώτης: Από την Κω στην Ισπανία

Το αγωνιστικό ταξίδι ενός “μικρού” Οδυσσέα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

5/8/2020

Η πόρτα των γραφείων μας άνοιξε για να υποδεχτεί τον “μικρό” Σπύρο-Μάριο Φουρθιώτη και τον πατέρα του που μόλις λίγες ώρες πριν είχαν προσγειωθεί στην Αθήνα. Δεν ήρθαν από το νησί της Κω που είναι η μόνιμη κατοικία τους, αλλά από την Ισπανία, μετά από ένα σκληρό αγωνιστικό πολυήμερο ταξίδι. Είναι μόλις 12 χρονών, όμως τα ταξίδια για τον Σπύρο-Μάριο Φουρθιώτη θα μπορούσαμε να πούμε με μια δόση υπερβολής πως αποτελούν την καθημερινότητά του. Όταν ζεις σε ένα ελληνικό νησί και θέλεις να ασχοληθείς σοβαρά με τους αγώνες ταχύτητας, τότε θα πρέπει να σου αρέσουν τα αεροπλάνα και τα καράβια διότι θα περάσεις πολλές ώρες μέσα σε αυτά.

Ο πατέρας του ο Μεθόδιος είναι πάντα δίπλα του, όμως η ζωή ενός αθλητή και ειδικά ενός μικρού παιδιού που ασχολείται συστηματικά με τους αγώνες μοτοσυκλέτας είναι δυσανάλογα σκληρή για την ηλικία του. Οι ώρες της “μοναξιάς” μακριά από τους φίλους σου και οι ατελείωτες ώρες ταξιδιών είναι πάντα ένα βαρύ αντίτιμο που πρέπει να πληρώσει ένα παιδί που δεν κάνει απλώς την πλάκα του. Θα πρέπει να αγαπάς πραγματικά αυτό που κάνεις για να θυσιάσεις όλα τα υπόλοιπα και το ίδιο θα πρέπει να κάνει και η οικογένειά σου, καθώς κάθε μέτρο και δευτερόλεπτο μακριά από τον τόπο κατοικίας πολλαπλασιάζει το κόστος. Βλέποντας όμως από κοντά τον Σπύρο-Μάριο Φουρθιώτη και τον πατέρα του, καταλαβαίνεις αμέσως πως έχουν κίνητρο και στόχο να φτάσουν έως το τέλος. Και μάλιστα όχι από τον εύκολο δρόμο, αλλά από το κακοτράχαλο μονοπάτι των διεθνών αγώνων.

Με τον διπλό αγώνα της Ισπανίας φρέσκο στο μυαλό τους, οι απαντήσεις τους στα ερωτήματά μας έβγαιναν αβίαστα. Το βασικό πρόβλημα σε αγωνιστικό επίπεδο για εμάς τους Έλληνες είναι οι χώροι για προπόνηση μας λέει ο πατέρας του Μάριου. Κάνουμε μόνοι μας και χωρίς ανταγωνισμό προπόνηση σε πάρκινγκ και μετά πάμε στην Ιταλία και τώρα στην Ισπανία και μπαίνουμε σε πίστες με πλάτος 18 μέτρα! Ναι, υπάρχει η πίστα των Σερρών και ο νέος Δήμαρχος και η νέα διοίκηση μας βοηθούν με τον καλύτερο τρόπο, αλλά η απόσταση εκτοξεύει τα έξοδα. Η πίστα των Μεγάρων είναι ακατάλληλη. Ο μικρός δεν είχε πέσει ποτέ από οδηγικό λάθος δύο χρόνια σε αγώνες της Ιταλίας και έπεσε δύο φορές μέσα σε μία ημέρα στα Μέγαρα. Έ, από εκεί που έστριψε έχει λακκούβα και από εκεί έχει χώματα και… Δηλαδή να ξεχάσει να οδηγάει για να μάθει το μονοπάτι στα Μέγαρα;

Εύλογα το ερώτημα, πρακτικά, είναι τί λύσεις υπάρχουν στην Ελλάδα για να προχωρήσεις αγωνιστικά ένα παιδί αυτής της ηλικίας και να έχει ελπίδες να διακριθεί σε υψηλού επιπέδου αγώνες στο εξωτερικό. Τρέξαμε τρία χρόνια στα MiniGP. Τον τρίτο χρόνο τρέξαμε περισσότερο για να υποστηρίξουμε τον θεσμό. Δυστυχώς στο πανελλήνιο πρωτάθλημα δεν μπορούν να τρέξουν παιδιά αυτής της ηλικίας. Υπάρχει ένα κενό εδώ που νομίζω πως πρέπει να το κοιτάξει η ΑΜΟΤΟΕ.

Γενικά τα θεσμικά όργανα δεν έχουν ασχοληθεί με τα προβλήματα των νεαρών αναβατών του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Για παράδειγμα οι απουσίες στο σχολείο. Την επόμενη χρονιά ο Μάριος πάει στο γυμνάσιο και αν δεν αλλάξει το πρόγραμμα των αγώνων της Ισπανίας ο μικρός θα έχει μείνει από απουσίες πριν έρθουν τα Χριστούγεννα. Γιατί όμως να πάνε Ισπανία;

Ο υψηλός ανταγωνισμός είναι αυτό που μας οδήγησε εκεί. Αν είσαι μέσα στη 15άδα εκεί, τότε μπορείς να είσαι σίγουρος πως είσαι μέσα στους 15 καλύτερους και σε κάθε άλλη χώρα. Το πρωτάθλημα έχει διεθνείς συμμετοχές και καθώς το επόμενο βήμα είναι το European Talent Cup, δηλαδή τον προθάλαμο για την Moto3, το επίπεδο του ανταγωνισμού είναι κορυφαίο.

Προφανώς η συμμετοχή σε ένα τέτοιου είδους πρωτάθλημα και μάλιστα στην άλλη άκρη της Ευρώπης δεν είναι φτηνή υπόθεση. Όλα στο τέλος καταλήγουν στα χρήματα. Χρειάζεσαι ομάδα και μοτοσυκλέτα με κόστος τουλάχιστον 40.000€ για όλο το πρωτάθλημα, χωρίς φυσικά τα προσωπικά σου έξοδα. Δύσκολα μπορείς να καλύψεις τέτοια ποσά χωρίς τη βοήθεια χορηγών και πραγματικά ευχαριστούμε θερμά όλους όσους μας έχουν βοηθήσει έως τώρα.

Είναι απόλυτα αληθές πως οι Έλληνες αναβάτες και οι οικογένειές τους παλεύουν με τα θηρία όταν πάρουν την απόφαση να ξεφύγουν από την ελληνική αγωνιστική πραγματικότητα. Το οδηγικό ταλέντο και το πείσμα του Σπύρου-Μάριου Φουρθιώτη μπορούν να καλύψουν ένα μέρος από το οικονομικό μειονέκτημα σε σχέση με τους αντιπάλους του, όμως δεν μπορείς να κάνεις πάντα θαύματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτός ο τελευταίος αγώνας της Ισπανίας, όπου η μοτοσυκλέτα του Μάριου δεν ήθελε να δουλέψει ποτέ σωστά. Να έχεις κάνει όλα αυτά τα έξοδα για να βρεθείς στην Ισπανία. Να προσπαθείς μέσα σε δύο-τρεις ημέρες ελεύθερων δοκιμαστικών να μάθεις την πίστα και να καλύψεις την απουσία αντίστοιχων χώρων προπόνησης της χώρας σου και τελικά η μοτοσυκλέτα να σβήνει κάθε δύο-τρεις γύρους και οι μηχανικοί να μην μπορούν να βρουν λύση. Σχεδόν αλλάξαμε τα πάντα πάνω στη μοτοσυκλέτα. Μέχρι και το ρεζερβουάρ. Τίποτα! Τελικά καταφέραμε να κάνουμε τον αγώνα, αλλά η απογοήτευση είναι μεγάλη όταν κάνεις τόσες θυσίες για να βρεθείς εκεί. Οι ατυχίες είναι μέσα στο παιχνίδι, αλλά όταν δεν έχεις την πολυτέλεια του χρόνου και του χρήματος, πονάνε περισσότερο.

Και ο Μάριος τι λέει για όλα αυτά; Ό,τι κι αν γίνει πάντα θα κάνω κάτι με τις μοτοσυκλέτες. Οι μοναχικές προπονήσεις είναι κάποιες φορές βαρετές, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Δοκίμασα όλα τα αθλήματα που κάνουν και οι φίλοι μου και τα παράτησα. Μου αρέσει αυτό που κάνω και πάντα υπάρχει μια καινούρια πρόκληση. Όπως για παράδειγμα η νέα μοτοσυκλέτα που οδηγάω τώρα με τους μεγάλους τροχούς και σε μεγάλες πίστες, που θέλει άλλον τρόπο οδήγησης με περισσότερη φόρα.

Το επόμενο ταξίδι του Φουρθιώτη στην Ισπανία είναι τον Σεπτέμβρη αλλά με την παρούσα κατάσταση λόγω του COVID-19 κανείς δεν γνωρίζει με σιγουριά αν το αγωνιστικό πρόγραμμα θα τηρηθεί. Κι αυτή η κατάσταση έχει επιπτώσεις και στο κομμάτι που πονάει περισσότερο, δηλαδή της χρηματοδότησης της. Οι περισσότεροι χορηγοί είναι άνθρωποι που ζουν από τον τουρισμό και φέτος τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για τον συγκεκριμένο κλάδο. Όμως οι κόποι, το ρίσκο και τα έξοδα έχουν ανταμοιβή κάθε φορά που ο Μάριος ανεβαίνει στο βάθρο και η ελληνική σημαία κυματίζει σε ένα διεθνή αγώνα. Και αυτό γεμίζει με χαμόγελα όλους μας.